door Martin van Geest, Joost van Kleef en Henk Willem Smits
Boekbespreking
Het wordt dringen op de boekenplank voor boeken over de fiscale offshore sector. Besteedde De Vrijspreker vorig jaar aandacht aan het boek Treasure Islands van de Brit Nicholas Shaxson, onlangs verscheen er een Nederlands boek over hetzelfde onderwerp.
De auteurs hebben allen ruime journalistieke ervaring, hetgeen garant staat voor een vlotte schrijfstijl. Het boek leest dan ook gemakkelijk en het is moeilijk te stoppen als je eenmaal bent begonnen. Voor wie het boek van Shaxson heeft gelezen bevat het boek geen echte onthullingen meer, laat staan schokkende onthullingen. De waarde van Het Belastingparadijs zit hem – afgezet tegen Treasure Islands – in de bijna exclusieve focus op de positie van Nederland in de wereld van financiële en fiscale offshoring en de rol van meer of minder bekende Nederlanders daarin. Het boek heeft wat dat betreft raakvlakken met Jort Kelder’s Quote, waarvoor Henk Willem Smits schrijft, en de boeken van Pieter Lakeman over Nederlandse ondernemingen en hun zakenpraktijken, uit de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw.
Het boek schetst een beeld van Nederland als koopmansrepubliek, waar de ambtenaren van het rulingteam van de fiscus wedijveren met accountants en fiscalisten wie het de grootverdieners van deze wereld het meest naar de zin kan maken.
De auteurs schromen niet om duidelijk stelling te nemen: de spilfunktie die Nederland vervult in de wereld van de offshoring keuren zij af. Het levert (in) Nederland naar verhouding niet veel op, terwijl de belastingvermijding in andere landen substantieel is, aldus de conclusie van de auteurs.
Het is niet verwonderlijk dat hun boek de aandacht trekt. De Westerse landen zitten immers midden in een crisis en overal zijn overheden op zoek naar geld om de – grotendeels ongedekte – cheques van verzorgingsstaat en vergrijzingskosten te dekken. In zo’n klimaat zijn boeken als Het Belastingparadijs en Treasure Islands bij uitstek munitie om de bedrijfstak van de trustfirma’s en hun cliëntèle onder vuur te nemen.
De auteurs van Het Belastingparadijs suggereren – net als Shaxson in Treasure Islands – dat de belastingen voor de werkende middenklasse in Westerse landen omlaag zouden kunnen als belastingontwijking door multinationals, rijke (pop)artiesten e.a. niet meer zou kunnen. Bij die stelling is een kanttekening te plaatsen. De oorzaak van de hoge belastingdruk in veel Westerse landen ligt toch vooral in het feit dat politici geen maat kunnen houden als het om financiën gaat. Als de belastingopbrengsten van vandaag op morgen zouden verdubbelen, dan geven de politici overmorgen gewoon drie keer zoveel geld uit, bij wijze van spreken dan. Met als gevolg dat ze nog meer tekort komen. De suggestie dat de belastingen voor ‘gewone’, werkende mensen omlaag gaan als fiscale en financiële offshoring van vandaag op morgen zou verdwijnen, is misleidend. Politici plegen extra inkomsten immers meteen uit te geven aan wat in die kringen heet ‘nieuw beleid’ dan wel ‘beleidsintensiveringen’. Niet aan belastingverlaging dus, maar aan nog meer en nog grotere publieke-sectorkastelen. In tijden van tekorten gaan de belastingen vervolgens weer verder omhoog, ’tijdelijk’ natuurlijk.
Als gedrag uit het verleden de beste voorspeller is van gedrag in de toekomst, dan is de fiscale toekomst voor mensen die niet kunnen ontwijken nu al bekend: voor hen verandert er niets.
Je kunt het de groot-kooplieden en groot-artiesten van deze wereld daarom moeilijk kwalijk nemen dat ze de mogelijkheden gebruiken die er zijn. Zoals Google-topman Eric Schmidt het zegt: ‘Ik ben heel trots op de structuur die we opgezet hebben. We hebben die gebaseerd op de randvoorwaarden die de overheden ons geboden hebben. Dat heet kapitalisme.’
Het Belastingparadijs. Waarom niemand hier belasting betaalt – behalve u, is onder meer verkrijgbaar via bol.com
Paul Verhaegh
Belastingsparadijzen moeten niet aangepakt worden, Nederland/Europa/de wereld moet een belastingsparadijs worden!
Romee [11] reageerde op deze reactie.
Afgelopen maandag was er bij VPRO Tegenlicht een docu over belastingontwijking http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2012-2013/tax-free-tour.html Hier was de strekking ook van ‘oneerlijk’. Upgraden van de bevolking naar dergelijke constructies lijkt mij beter dan downgraden van de multinationals (wat toch niet gebeurd gezien het corporatistische systeem). Dus als massa huis-, tuin- en keukenbelastingbetalers in hetzelfde systeem stappen. Ik zie hier kansen voor taxfree crowdsourcing !
Meneer Storm [3] reageerde op deze reactie.
@Seneca [2]: klik de link van 28-2-2013, 13:10 aan.
http://welketoekomst.wordpress.com/2013/02/26/belastingaangifte-oppassen-met-vooraf-ingevulde-informatie/#comments
slaven vragen altijd om meer belasting voor hun toeleverancier ipv van minder voor henzelf. Hoe dan ook krijgen ze zeft de rekening.
De belasting op arbeid moest 30 jaar geleden dalen, waarbij
de belasting op kapitaal moest worden verhoogd met gelijke
percentage ! Less is more !
Jhon
Belastingparadijzen bestaan niet.
Het feit dat uw geld niet gestolen/afgeperst wordt is niet paradijslijk, maar dat is zoals het maar behoort te zijn.
U zegt toch ook niet dat uw vrouw in een geweldsparadijs leeft omdat u haar NIET slaat.
Als een man zijn vrouw dagelijks afranselt is dat een hel. Het niet afranselen is de norm. Er bestaan geen belastingparadijzen alleen belastingehellen en daarnaast enkele -echte- rechtstaten, d.w.z. landen waar zelfs de overheid uw eigendomsrechten respecteert.
Aristoteles [8] reageerde op deze reactie.
Een belastingparadijs is een jurisdictie die een relatief gunstig belastingstelsel bezit. Het begrip is sterk ingekleurd door de fiscale doctrine van ieder land. Het is legaal en niet zoals in andere landen een zwartgeld circuit. Belastingparadijzen willen hun opbrengsten niet uit hoge tarieven halen, maar uit de hoge aantallen. Als veel bedrijven (brievenbus) vennootschappen oprichten in het belastingparadijs, verdient dit toch veel geld door de grote aantallen, en door allerlei rechten waarvoor de bedrijven moeten betalen (registratierecht, etc.). Bovendien maken deze bedrijven gebruik van de lokale dienstensector (trustkantoren, advocaten).
@Scrutinizer [6]:
Mag ik van u weten welke landen dat zijn? Ik heb hier namelijk nog nooit van gehoord. En afgezien van eigendomsrechten, respecteren die overheden ook je andere natuurlijke rechten en vrijheden? Bijvoorbeeld i.v.m. privacy, meningsuiting, kleding etc.
Als het echt zo mooi is als het klinkt emigreer ik op korte termijn.
Scrutinizer [13] reageerde op deze reactie.
De Staat verdrukt; de wet is logen.
“Eric Schmidt het zegt: ‘Ik ben heel trots op de structuur die we opgezet hebben. We hebben die gebaseerd op de randvoorwaarden die de overheden ons geboden hebben. Dat heet kapitalisme.”
Schokkend dat zoeen grote baas bij dit soort praktijken de uitspraak doet; Dat heet kapitalisme.
Ik hoop dan ook dat libertariers deze omschrijving van kapitalisme niet delen met de google baas.
@Aristoteles [1]:
Dit is inderdaad de eenvoudigste oplossing.
Aanvulling: Dus zou klein mogelijke overheid.
Drempel : Meerdere ambtenaren moeten beslissen, dat ze minder
collega’s willen
Belasting is het eenvoudigste belachelijk te maken door werkuren.
voor 1 uur iemand anders te laten werken (60euro) moet je zelf 4 uur werken (15euro netto).
Dit bij een gemiddelde loon en gelijksoortig werk.
De belasting is dus in werkelijk 45 euro per gewerkte uur.
“Doehetzelven” is een verkapte armoede en belastingontduiking
@Aristoteles [8]: Ik denk dat u mijn punt niet snapt. Het gaat me om de brainwashing in het debat waarbij de overheid met woorden speelt en alzo de gedachte manipuleert. Men doet alsof belasting (volgens een objectivist nochthans ordinaire afpersing) doodnormaal is en alsof er daarnaast enkele asociale landen zijn die als spelbrekers fungeren voor de rest door als “belastingparadijs” een uitwijkmogelijkheid te bieden.
Mijn punt is dat je dit moet doorprikken.
Het is alsof we volgens de sharia het normaal vinden om onze vrouwen dagelijks af te ranselen (“zelfs als je zelf niet weet waarom, nou, dan weet zij het wel”) en dat we er schande over spreken dat er ook enkele echtgenoten zijn die geen geweld plegen en dat we die zouden moeten boycotten, want anders zou een vrouw van ons kunnen scheiden of gewoon wegvluchten en haar heil gaan zoeken in een “geweldsparadijs” waar er geen geweld tegen haar gepleegd wordt. Oh, wat een schande, dat zulke sofies proberen te concurreren door aardig te doen en dat wij “normale” aggressievelingen daardoor geen allesomspannend kartel meer vormen, dat vrouwen zomaar een aantrekkelijke uitwijkmogelijkheid hebben bij die parasiterende softies die zomaar de affectie van onze vrouwen aan te trekken. Stelletje aso’s. Neen, dat moeten we vooral bestrijden. Door dat soort lui kunnen wij onze vrouwen niet meer onderdrukken…
Begrijp je mijn punt? Geen geweld is de norm. Je noemt het niet een geweldsparadijs als er in een huwelijk geen geweld voorkomt en je schildert die mannen niet af als geniepigerds die jouw vrouwen zomaar van je inpikken door geen geweld te gebruiken.
“Geen geweld” is de norm, daar is niks paradijslijks aan, het is het “wel geweld” dat een hel is.
Wel, met afpersing is het ook zo: “geen belasting” behoort de norm te zijn. En als een land geen (of z.g.a. geen) belasting heft, dan hoef je dat dus niet een paradijs te noemen. Een land dat wel grootschalig afperst is de hel en dus niet de norm.
Het is echter door met woorden te spelen, dat overheden brainwashen. Ze doen alsof hun misbruik, hun inbreuk op eigendomsrechten normaal is. Welnu, dat is het niet. Belastingparadijzen bestaan dus ook niet als je inziet dat geen belasting gewoon de norm is. Wat daar in negatieve zin van afwijkt zijn dan de belastinghellen.
Totaal los van deze theoretische beschouwing is de vraag of er in de praktijk nog zuivere rechtstaten bestaan, d.w.z. waar je eigendomsrecht niet ondermijnd wordt door als belasting omgedoopte afpersing.
Welnu, als je alle vormen van belasting neemt, inclusief btw etc. dan denk ik dat zelfs Monaco niet meer voldoet. Dubai misschien? Ik ben niet zeker.
Maar er zijn zeker landen waar de situatie veel beter is dan in NL. Denk bv. aan landen die volgens het territorialiteitsbeginsel buitenlandse inkomsten niet belasten.
Denk ook aan landen waar er weliswaar inkomstenbelasting bestaat maar dit veel minder is bv. 25% toptarief in Uruguay.
Overigens kende dt land geen inkomstenbelasting tot ca. 10 jaar geleden. Toen dan de Argentijnse crisis oversloeg naar het kleine buurlandje werden ze “gered” met een IMF-lening maar helaas niet zonder strings attached. Een voorwaarde was dat ze voortaan inkomstenbelasting moesten gaan heffen. Sindsdien bestaat dat er dus. Vroeger was het meer een rechtstaat, al kennen ze met 23% wel een forse BTW.
Ik dent dat er op dit forum mensen zijn met meer gedetailleerde kennis terzake, die u wellicht kunnen adviseren of Belize of Labuan of Paraguay desnoods beter zijn.
Maar zelfs als er tegenwoordig geen enkel land meer 100% zuiver op de naad is, dan zijn er tussen zwart (zowat de hele EU) en wit (het theoretische ideaal uit vervlogen tijden) nog talloze schakeringen grijs en sommige zijn behoorlijk licht grijs.
Emigreren loont zeker de moeite.
Comments are closed.