In welke wereld leven die lieden? Hoeft er niet bezuinigd te worden? Worden er elders geen mensen ontslagen? En hoe wil je reorganiseren zonder ontslagen? Wederom bewijs dat in overheidstaal ‘bezuinigen’, belastingverhoging betekent.
Vrijheidsnieuws
De Vrijspreker streeft naar een maatschappij waarin ieder mens soeverein is:
ieder mens heeft het recht zijn leven te leiden zoals hij zelf wil, zolang hij datzelfde recht van ieder ander respecteert.
De overheden zorgen eerst voor zichzelf en vergeten de bevolking te dienen.
Eeuwen geleden, voordat de kapitalistische productiewijze algemeen was, had nooit iemand gehoord van werkloosheid. En wanneer zich een economische crisis voordeed was dit het gevolg van natuurrampen of oorlogen, maar nooit van overproductie (onderconsumptie).
OBL-Rien [3] reageerde op deze reactie.
Philosoof G&R Eigenwijs [7] reageerde op deze reactie.
@Pasparal [2]:
Kleinigheid, maar er is geen kapitalistische productiewijze. 😉
Pasparal [4] reageerde op deze reactie.
@OBL-Rien [3]: Puur kapitalisme is het inderdaad niet meer. Dat hadden we in de 19e eeuw. Maar de kern van de economie is nog steeds loondienst en winst (d.w.z. onbetaalde arbeid).
Andries Wijma [8] reageerde op deze reactie.
Het is de meest makkelijke manier om aan geld te komen.Burgers die minder gaan verdienen meer laten betalen.We zien het over in alle rekeningen en kosten gaan omhoog en onze persoonlijke inkomsten gaan omlaag.Tenzij je natuurlijk bij de zakkenvulllers aan tafel zit.
Maar snappen die bedrijven nu niet dat als je de prijs omhoog zet,maar minder product of diensten kan afzeten je uiteindelijk steeds minder gaat verdienen omdat de markt steeds dunner wordt terwijl het aantal aanbieders minder snel slinkt omdat ze eerst hun reserves opmaken.
Maar in het geval van de overheid moeten we misschien ook aanhalen dat er een aparte cultuur heerst.Ze leven als organisatie van publiek geld en iedere ambtenaar kan op zijn of haar afdeling al feiloos aangeven hoeveel geld er wordt verspild of zelfs achterover wordt gedrukt.
Is het niet gewoon zo dat de overheid bang is een stortvloed van klokkenluiders achter zich aan te krijgen die het gezag van de overheid zullen ondermijnen.
Stel er worden duizenden ambtenaren onslagen.Daarbij zitten 100 klokkenluiders die een fraude/verspillings rekensom van 100 miljard kunnen maken.
DAN HEB JE DUS EEN PROBLEEM ALS JE DE BURGERS VOOR GATEN IN DE BEGROTING WIL LATEN OPDRAAIEN.
Zie het als militairen die op uitzending gaan naar aanleiding van 9/11 en in de kantine een discusie hebben en eingelijk het er allemaal over eens zijn dat 9/11 een fabeltje is.
De enige reden dat die militairen hun verstand en geweten uitschakelen is het dubbele salaris wat ze op uitzending ontvangen en de spannende avonturen.
Ja ook ik heb me laten omkopen en zo zal dat met iedere ambtenaar zijn.Zwijggeld en als dat er te weinig is baanbehoud zoalng je je mond maar houdt en de vuile was weer ongezien in de wasmand gaat.
“En hoe wil je reorganiseren zonder ontslagen?”
Ik denk dat alle ambtenaren het voortaan met €1000,- bruto per maand moeten doen. Ongeacht wat men nu krijgt.
@Pasparal [2]:
Natuurramp en oorlog zijn geen goede oplossingen!
@Pasparal [4]:
Onder een eerder artikel schreef u ook al over winst als zijnde onbetaalde arbeid en dit zou onderdeel zijn van het kapitalisme. Daar gaf ik een reactie op en na mij kwam er nog een reactie: www.vrijspreker.nl.
Kunt u eens goed beargumenteerd uitleggen wat u bedoelt?
Pasparal [9] reageerde op deze reactie.
@Andries Wijma [8]: “Winst” in de economische zin van het woord (evenals “rente” en “huur”) is inkomen waarvoor de begunstigde zelf niet heeft gewerkt, maar waar hij in ons maatschappelijke stelsel recht op heeft omdat hij de eigenaar is van de middelen waarmee anderen nieuwe waarde scheppen.
(Kleine ondernemers werken vaak met hun personeel mee in het productieproces. Wat “winst” is en wat “inkomen uit eigen arbeid” is dan wat minder scherp gedefinieerd.)
Als werknemers alle inkomsten willen ontvangen die overblijven na aftrek van directe kosten voor de kapitaalbezitter (werkgever), dan is er geen meerwaarde en zou de werkgever zelf onbetaald blijven. Dan blijven zijn inspanningen van dat moment, en wellicht zijn vroegere inspanningen om in deze positie te komen, onbeloond. Dan heeft hij weinig reden meer om werkgever te zijn en machines aan te schaffen en grondstoffen beschikbaar te stellen. Gevolg: minder productie, minder welvaart.
Het systeem is zoals je begrijpt gebaseerd op winst. Dus als zeer vermogende mensen te weinig kunnen verdienen met investeren in productie, dan staat de economie stil. De huidige crisis is dan ook het gevolg van een te lage gemiddelde winstvoet.
De oplossing is vrij duidelijk. Verdeel de productiemiddelen (die momenteel geconcentreerd zijn bij een hele kleine groep) over de werkende bevolking (werknemers en zzp’ers). Maar wat technisch eenvoudig is, is politiek vaak heel lastig.
Adam [10] reageerde op deze reactie.
Andries Wijma [11] reageerde op deze reactie.
Pteranodon [12] reageerde op deze reactie.
@Pasparal [9]:
Een tijdje geleden beweerde je soortgelijke dingen. Jouw oplossing werkt alleen op een zeker moment. Dus als we maandag alle productiemiddelen verdelen onder het volk, kunnen we inderdaad dinsdag voor een hoger loon hetzelfde werk doen.
Economie is echter geen statisch systeem. Er zijn voortdurend keuzes nodig. Wat moet er volgend jaar gebeuren? Welke fabrieken moeten er over 10 jaar staan?
Er is niemand die het antwoord weet. Ondernemers beslissen (of gokken) wat de goede keuzes zijn. De ondernemers die de goede beslissingen nemen worden hier voor beloond. Ondernmers die de verkeerde beslissing nemen worden hiervoor bestraft (in de vorm van verlies)
Jouw utopische systeem waarin al het kapitaal van iedereen is, zal dus snel degenereren omdat er geen goede beslissingen meer kunnen worden genomen. Net zoals communistische systemen qua innovatie steeds meer achter begonnen te lopen op het Westen.
Verder klopt het niet wat jij zegt dat winst onbelaste arbeid is. Het is namelijk een risicopremie voor de ondernemers. Jij krijgt je geld iedere maand. De winst komt pas later en kan ook verlies betekenen. De meeste mensen houden niet zo van risico. Zij hebben liever zeker 3000 euro per maand, dan over een jaar 50% kans op 10000 euro per maand en 50% kans op 0 euro per maand. Ook al is in het tweede geval de verwachtingswaarde hoger (5000 euro per maand).
Verder ageer je toch ook tegen rente en huur.
Stel dat ik van jou 1000 euro leen en ik geef deze over 20 jaar terug. Zou je dat voor niks willen doen? Nee natuurlijk niet. Mensen hebben een voorkeur van dingen nu boven dingen in de toekomst. Het verschil hiertussen is rente.
In jou wereldbeeld negeer je tijd en risico. Je gaat er vanuit dat er simpelweg productiemiddelen zijn. Je gaat totaal voorbij aan de vraag waarom we zoveel meer productief kapitaal hebben dan bijvoorbeeld 1000 jaar geleden. Dit komt door het kapitalisme.
Verder ageer je alleen tegen winst. Er wordt echter ook een hoop verlies gemaakt. Dit is net zo belangrijk voor het kapitalistische systeem als geheel.
Ik ben nog steeds benieuwd naar je reactie op onderstaande video:
www.youtube.com
P.S.
Mocht je het niet erg vinden om mij renteloos 1000 euro te lenen voor een periode van 20 jaar. Laat dit dan even weten. Dan zal ik vragen of mijn rekeningnummer via Vrijspreker bij jou terecht kan komen.
@Pasparal [9]:
Bedankt voor uw toelichting die uw denkwijze zeker verheldert. Dat het recht op winst is gebaseerd op eigenaarschap van de productiemiddelen is waar. Uw bewering dat winst gelijk is aan inkomen waarvoor de begunstigde zelf niet heeft gewerkt blijft voor mij onjuist, zoals Adam [10] goed heeft uitgelegd.
Als een eigenaar van productiemiddelen werkelijk alle winst voor zichzelf zou willen behouden dan zou niemand voor hem werken omdat ze dan voor niets werken. Als ze zeer beperkt meedelen in de winst zullen ze ook wegblijven en elders gaan werken of hun eigen bedrijf beginnen. In het hypothetische geval dat één of enkele eigenaren letterlijk alle productiemiddelen bezitten zijn ze voor hun levensonderhoud nog steeds afhankelijk van mensen die er baat bij hebben voor hen te werken. Als dat hongerloontjes zou betreffen is het heel simpel: die 99,9% van de mensheid weigert nog te werken voor die 0,1%. Dan moet die 0,1% toegeven aan de eisen van de 99,9% of al hun rijkdom zal vergaan of ze zullen zelfs verhongeren in hun koppigheid. Dit kan in theorie zonder geweld en zonder schending van eigendomsrecht gebeuren.
Kijk eens naar de realiteit van nu. De situatie is bij lange na niet zo extreem als in genoemd hypothetisch geval, zeker niet in Nederland, en toch is de onvrede al groot. Het zal daarom nooit zover komen.
De meeste welvaart ontstaat in theorie wanneer kapitalisme zuiver functioneert, d.w.z. dat betrokkenen samen zorgen dat het spel volgens de regels wordt gespeeld. Doordat men hiervoor telkens meer op de overheid is gaan vertrouwen en die telkens meer is gaan machtigen geweld te gebruiken, is het besef van de regels van het kapitalisme tot een bedroevend niveau gezakt dat zelfs de volgens maatschappelijke normen meest geleerde mensen niets een juiste definitie van kapitalisme en vrije markt kunnen geven.
Uw oplossing voor de te lage gemiddelde winstvoet die investeren in productie ontmoedigt: verdeel de productiemiddelen over de werkende bevolking (werknemers en zzp’ers). Er bestaan dan geen werkgevers meer begrijp ik, want dan zou er weer sprake zijn van het bezitten van (de opbrengsten van) andermans arbeid. Wilt u arbeidscontracten dan verbieden? Hoe kunnen er overigens werknemers bestaan als er geen werkgevers mogen bestaan?
Wanneer behoor je tot de werkende bevolking en wanneer niet?
Stel dat het technisch en politiek voor elkaar is dat alle productiemiddelen jaarlijks worden herverdeeld. Dan ontvangt de persoon die een jaar lang niets heeft gedaan alsnog inkomen (kapitaal) waarvoor hij niet heeft gewerkt. Precies waar u tegen ageert.
En hoe zou dit systeem volgens u de productie stimuleren?
Als het @Pasparal [9]:
Investeringskapitaal is iets anders dan productiemiddelen. Productiemiddelen zijn arbeid, machines, grond, gebouwen, etc, en investeringskapitaal is het geld waarvan dat wordt gekocht.
Je bedoelt te zeggen laat het volk eigenaar zijn van fabrieken, banken, etc (de Sovjetunie oplossing die economisch zo goed ging) maar wat er werkelijk staat is dat wanneer 1 iemand over 10.000 euro geld beschikt om te investeren, en 100 mensen over ieder 1 cent, dat dat verdeeld moet worden zodat ieder maar 100 euro heeft om te investeren.
Welke van de 2 je ook mocht bedoelen: in beide gevallen MOET een volk het als productiemiddel aanwenden, of MOET het geld geïnvesteerd worden. Waarmee men dus hoe dan ook alle vrijheid kwijt is en onmogelijk van eigendom kan spreken. En dan maar hopen dat een overheid het beste met je voor heeft want zo niet dan is er dus een probleem he?
Pasparal [15] reageerde op deze reactie.
Goh wat een verassing. Bureaucraten die bureaucraten beschermen.
hmmm een nieuw experiment? vanaf 2015 een ambtenaar zonder salaris
@Pteranodon [12]: Kapitaal heeft verschillende betekenissen. Maar de essentie is dat geld altijd kan omgezet worden in machines, grondstoffen en arbeidskracht.
Het marxistische ideaal is om werkgevers uit het systeem te halen door werknemers collectieve eigenaren te maken van het bedrijf waar ze werken. Zulke ondernemingen heten arbeiders-coöperativen. Het kenmerkende van zo’n bedrijf is dat het geen winst maakt, maar dat de leden democratisch beslissen welk deel onderling verdeeld wordt en welk deel als investering in het bedrijfsproces wordt gestoken. De meest succesvolle arbeiders-coöperatief is het Spaanse Mondragón dat meer dan 80.000 leden telt.
De Sovjetunie was helemaal anders (dus niet communistisch). Het had een plan-economie zonder vrije markt. Mensen zeggen vaak dat zo’n systeem niet werkt, maar dan gaan ze voorbij aan het feit dat Rusland in 1917 een derde-wereldland was met een economie die gebaseerd was op landbouw. Dankzij de planeconomie heeft dit achterlijke land zich in enkele decennia kunnen ontwikkelen tot een supermacht. Niet Churchill of Roosefelt, maar juist Stalin heeft het machtigste leger ter wereld (de Wehrmacht) op de knieën gekregen. Wat Mao in China heeft bereikt is niet minder bijzonder.
Andries Wijma [16] reageerde op deze reactie.
@Pasparal [15]:
Ik denk dat er in een vrije markt veel meer coöperaties zouden zijn dan nu. Samenwerking en uitwisseling op vrijwillige basis is immers wat een vrije markt inhoudt.
Honderd jaar geleden deed de coöperatie als bedrijfsmodel het erg goed. Daarna werd het moeilijker om de concurrentie aan te gaan met groterwordende bedrijven. Niet-libertariers willen het meestal niet zien, maar in dezelfde tijd is de omvang en macht van de overheid sterk gegroeid en daarmee de mogelijkheid van het grootkapitaal om hun (manipulerende en concurrentiebrekende) invloed uit te oefenen.
U zegt dat zo’n bedrijf (een arbeiderscoöperatie) geen winst maakt en spreekt daarna over de democratische beslissing “welke deel” onderling wordt verdeeld en “welk deel” als investering in het bedrijfsproces wordt gestoken.
Blijkbaar vindt u de wijze waarop de besluitvorming plaatsvindt bepalend om het positieve bedrijfsresultaat wel of niet als winst te benoemen (werkgever en werknemer spreken ook samen af welk deel de werknemer krijgt).
Als het zo is dat werkgevers nu worden uitgebuit door werknemers, dan is het de vraag waarom ze niet massaal arbeiderscoöperaties richten.
Pasparal [17] reageerde op deze reactie.
@Andries Wijma [16]: “Winst” in de klassiek economische betekenis is “inkomen uit investering van kapitaal” en niet “inkomen uit eigen arbeid.”
Dat er niet nog meer arbeiderscoöperaties bestaan is inderdaad merkwaardig. In de V.S. heb je er wel meer dan in Nedeland. Wat misschien meespeelt is dat winstbelasting een stuk lager is dan inkomensbelasting. M.a.w. ons belastingstelsel beloont uitbuiting, maar bestraft persoonlijke arbeid.
Andries Wijma [20] reageerde op deze reactie.
Het niveau van Vrijspreker is wel erg laag (niveau schoolkrant), wanneer men niet snapt, dat er gen gedwongen ontslagen vallen, maar dat de inkrimping plaatsvindt door natuurlijk verloop. De dweil wordt eerst uitgeknepen, alvorens die weer in het verse sop wordt gedoopt, hetgeen trouwens funest is voor de gezondheid van je organisatie. Je krijgt dan allemaal figuren, die 20 of 30 jaar in dienst zijn en niet voor of achteruit bewegen.
“Jouw utopische systeem waarin al het kapitaal van iedereen is, zal dus snel degenereren omdat er geen goede beslissingen meer kunnen worden genomen.”
In de DDR waren bijvoorbeeld nauwelijks loodgieters te vinden, omdat je als zelfstandige vestigen niet mocht en de planbureaus er niet aan gedacht hadden. Gevolg: verloedering van het vastgoed.
@Pasparal [17]:
Dan moet ik aannemen dat u de werkwijze van o.a. loonbedrijven en zaalverhuurders ook als uitbuiting beschouwt.
De oplossing van werknemers als collectieve eigenaren maakt nou juist dat ze hun inkomen in de eerste plaats verkrijgen door eigenaarschap in plaats van arbeid. Ja, ze hebben dan geen werkgever meer boven zich, wel vele naast zich. In plaats van onderhandeling met één persoon zijn ze dan afhankelijk van de meerderheidsvoorkeuren die binnen het bedrijf leven. Dat lijkt me niet echt een vooruitgang in onderhandelingspositie.
Pasparal [21] reageerde op deze reactie.
@Andries Wijma [20]: Je zou inderdaad denken dat overeenstemming bereiken binnen een (grote) groep gelijken complexer is dan onderhandelen met één sleutelfiguur. Maar je vergeet dat arbeiders in een bedrijf een belangrijk gemeenschappelijk doel hebben dat (grotendeels) haaks staat op het belang van de werkgever: hun broodwinning veiligstellen. De werkgever wil de lonen zo laag mogelijk houden of, als het rendabel is, personeel op straat zetten.
Andries Wijma [22] reageerde op deze reactie.
@Pasparal [21]:
Broodwinning veiligstellen is niet per definitie een gunstig of gewenst prevalerend belang. Binnen politiek en ambtenarij gebeurt dit veelvuldig op kosten van de belastingbetaler.
Binnen de richtlijnen van het Marxisme is er weinig ruimte voor persoonlijke vooruitgang, ontwikkeling en ondernemerschap en dat is naar mijn idee wel de motor voor ontwikkeling en instandhouding van welvaart.
Verdeling van productiemiddelen onder de werkende bevolking zal telkens herhaald moeten worden. Laten we zeggen jaarlijks. Dat betekent dat na de invoering van het Marxistisch model de motivatie die er nog was voor hoge arbeidsproductiviteit en innovatie na een jaar al sterk zal afnemen en elk jaar zal dit zich doorzetten.
De eigenaren-arbeiders van succesvolle coöperaties zullen hun meeropbrengsten immers herverdeeld zien worden over minder succesvolle coöperaties.
In de praktijk is dat veiligstellen van broodwinning dan een lager en dalend of hooguit stagnerend inkomen en welvaartspeil veiligstellen, terwijl diezelfde arbeiders in loondienst meer hadden kunnen verdienen.
Niet alleen de USSR was in 1917 een derde-wereldland, alle landen waren dat in die tijd. Het heeft dus geen enkele zin dat gegeven te gebruiken voor het achterop gebleven zijn van die collectivistische economie. De enige verklaring die dan blijft is juist dat collectivistisch stelsel.
Inmiddels zijn wij hier ook al jaren onderhorig aan een dergelijk systeem, en zie, ook wij worden arm.