Solidariteit

Vrijspreker: Libertariers beweren vaak dat politici graaiers zijn en niets voor anderen over hebben. Dat ze je constant een pistool op je hoofd zetten voor geld. U zegt dat dit niet zo is.

Opperdienaar: Als je alleen daar naar kijkt wel misschien. Maar denk hier eens aan: Politici investeren in het tot belastingslaaf maken van kinderen. Dit is een enorm lang proces waar vaak tijden overheen gaan. Het onder controle brengen van media, communicatiemiddelen en infrastruktuur duurt ook heel lang.

Voordat je de kinderen kunt indoctrineren, moet je eerst de leraren overladen met geld, ontslagbescherming en inspecteurs. Het moet ook allemaal vrij subtiel gebeuren, want het heeft alleen effect als ze er zelf in geloven. Dan duurt het nog even voordat ‘wiens brood men eet wiens woord men spreekt’, effect gaat sorteren. Maar voordat je geld daarvoor hebt, moet je ook weer van alles geregeld hebben. Daarnaast moet je de ouders ook min of meer overtuigd hebben, of in ieder geval gebroken hebben.

Kortom de zaadjes die de politici van vandaag planten, daar plukken latere generaties politici pas weer de vruchten van. Die latere politici vinden een gespreid bedje: voorgebakken slaven die in global warming en kooldioxide belasting geloven, die denken dat hun roverheid het beste met ze voorheeft en alles voor zoete koek slikken. Volwassenen die alleen maar meegemaakt hebben dat de roverheid het grootste deel van je produktiviteit opeist. Ze raken al in paniek bij het idee van vrijheid, ze durven niet meer uit de kooi te ontsnappen.

Vrijspreker: Dat is idd vreemd, het lijkt op een soort intergenerationele solidariteit tussen politici. Je vraagt je ook af waarom ze bij ING dan zo iemand als Wim Kok in de raad van bestuur zetten als ze een bailout nodig hebben. Die heeft toch afgedaan?

Opperdienaar: Precies, als politici echt zulke schoften zouden zijn, dan zegt Wouter Bos tegen Wim Kok:”Je bekijkt het maar, ik ben nu aan de macht, jouw vriendjes krijgen mooi geen bailout. Jij bent van gisteren”. Waarom zou de huidige generatie machthebbers nog naar de vorige luisteren? Die kunnen toch geen orders meer geven.

Vrijspreker:Het is ook vreemd met politici die na hun politieke ‘baan’ in het bedrijfsleven gaan zitten om te zorgen dat de roverheidsorders binnenkomen. Waarom luistert er nog iemand naar ze, nadat ze weg zijn uit de politiek?

Opperdienaar: Dat kan alleen maar betekenen dat politici broederlijke solidariteit hebben.

Vrijspreker: Ik denk dat hoge ambtenaren vlak voor hun vertrek bij de roverheid nog flink wat belastinggeld rondstrooien, zodat ze daarna met open armen als consultant ontvangen wordt.

Opperdienaar: Maar dan nog, zodra ze niet meer met belastinggeld kunnen strooien, zou je verwachten dat ze gelijk afgedankt worden.

Vrijspreker:Als bedrijven dat zouden doen, ziet iedereen dat en krijgen ze nooit meer geld van de volgende ambtenaar. Dat een bedrijf uitgestrooide politici warm ontvangt, is logisch, maar dat deze nog het strooigeld van nieuwe politici kan sturen, niet.

Opperdienaar: Dat komt omdat wij politici diep van binnen een warm solidair hart hebben.