Zomaar een bericht van vandaag: ‘Noodkreet vier EU-landen over ‘armoedemigratie’. De ministers van Binnenlandse Zaken van Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Groot-Brittannië willen dat de EU meer actie onderneemt tegen ‘armoedemigranten’ uit andere EU-lidstaten.’
Armoedemigratie, dat is niets nieuws. Er zijn landen op deze wereld die zijn gemaakt door armoedemigranten. Heel erg groot gemaakt zelfs. Als je het bericht verder leest dan zie je echter dat het niet de migratie sec is, die het probleem is. Het probleem zit hem in de sociale zekerheid: ‘In de vier landen neemt het aantal klachten toe over met name Roemeense en Bulgaarse migranten die een beroep doen op een uitkering. De toenemende druk op het sociale stelsel in de West-Europese landen brengt aanzienlijke extra kosten met zich mee, die terreinen als onderwijs en gezondheidszorg extra kunnen belasten, staat in de brief aan het Ierse EU-voorzitterschap en de Europese Commissie.’
Kennelijk is een verzorgingsstaat, zelfs binnen een economische unie, moeilijk te combineren met de vrijheid van personenverkeer en vrije vestiging.
Told you so, zal menige lezer van dit blog zeggen.
Interessanter is het om te bezien welke conclusie de ministers van deze rijke lidstaten (lees: de lidstaten met genereuze sociale stelsels) trekken uit hun probleemanalyse. Dat blijft vooralsnog in het vage, ook op deze site. Wel constateren de ministers dat de huidige sancties tegen misbruik van en fraude met sociale regelingen niet bestreden kunnen worden door de betrokken personen uit te zetten. Ze zijn namelijk binnen de kortste keren weer terug.
De oplossing wordt daarom gezocht in meer EU-bemoeienis met de landen van herkomst: ‘Legal as well as financial steps should be taken to battle it, they argued, urging countries of origin to ensure EU funding for improving living conditions is used to help potential immigrants.’ De gelden die van rijke naar minder rijke EU-landen stromen moet dus worden gebruikt om potentiele migranten ’thuis’ te houden, althans als het gaat om mensen die uit armoede migreren.
Dat is dezelfde logica als bij de redding van de zwakke landen in de Eurozone: als de rijke landen betalen voor de zwakke is het probleem opgelost. Het resultaat is een nivellering op een nog nooit eerder vertoonde schaal. Daarvan weten we inmiddels dat er nauwelijks nog draagvlak voor is in de rijke(re) lidstaten. Je ziet overal de anti-Europa partijen opkomen, of beter gezegd: de partijen die tegen het beleid van de zogenaamde pro-Europa partijen zijn. Want anti-Europa partijen zijn vaak niet zozeer anti-Europees, ze geloven alleen niet in de gelijkschakelingspolitiek die het politieke establishment voorstaat.
Maar dat is niet eens het belangrijkste. De brief van de vier EU-landen verraadt dat als puntje bij paaltje komt de vrijheid van vestiging – een van de vier vrijheden uit het Verdrag van Rome van 1957 – ondergeschikt is aan de financierbaarheid van de sociale stelsels van de lidstaten. De gemeenschappelijke markt zit de sociale zekerheid in de weg en het is de vrijheid van vestiging die moet wijken.
In de tijd dat Frits Bolkestein EU-commissaris was zagen we dat de voltooiing van het vrije verkeer van diensten – een van die andere vier vrijheden – werd opgeofferd aan nationale belangen: wie herinnert zich niet de Franse heisa over de Poolse loodgieters? De vrijheid van goederen wordt ook al minder: de EU werkt aan regels die het gebruik van niet goedgekeurd zaai- en plantgoed verbieden, ook voor kleinschalige voedselverbouw. Nu kun je stellen dat het vrije goederenverkeer binnen de EU – ook een van de vier vrijheden uit het Verdrag van Rome – niets te maken heeft met de vraag welke goederen toegelaten zijn binnen de EU, maar toch. Het blijft een inperking van de vrijheid van goederenverkeer. De volgende vrijheid die eraan gaat is natuurlijk de vrijheid van kapitaalverkeer. Want die is alleen maar lastig als je banken aan het redden bent, om nog maar te zwijgen van de bestrijding van de de offshore banking sector.
De trend in de EU is duidelijk: de voordelen van de gemeenschappelijke markt worden minder, en we houden alleen de nadelen van de EU – een steeds verder uitdijende petty bureaucracy – over.
Paul Verhaegh
Goed verhaal,maar hoe lossen ze het op ?
Als armoedemigratie niet te voorkomen is, en deze mensen misschien zo arm zijn doordat ze erg laag zijn opgeleid, dan zou er veel voor te zeggen zijn om juist de belasting te verlagen zodat de primaire sector (industrie, productie, handwerk etc) kansen krijgt om zich in concurrentie beter staande te houden. Anders zit je met een hele grote groep mensen die hier niet aan de slag kunnen. En dat schept precies van dit soort aversie tegen immigratie alsof die mensen worden beschouwd als kostenposten. Die linksige hoge belastingen zetten alleen maar groepen in de maatschappij tegen elkaar op, terwijl mensen die hier wat at stake hebben veel meer betrokken zouden zijn (uit eigen beweging) bij onze maatschappij en dan ook minder als vreemden zouden overkomen voor de autochtonen.
Gemeenschappelijke markt kan ook gerust wereldwijd. Het is juist de EU die een vérder gaande gemeenschappelijke markt tegenwerkt door het zelf opwerpen van die externe tariefmuren t.o.v. buiten de EU. Gemeenschappelijke markt zou er al zijn, als er helemaal géén overheid waar dan ook zou zijn.
Uiteindelijk gaan collectivisme en globalisering niet samen. Een collectivistische sociale heilstaat, gebaseerd op sociaal-maatschappelijke maakbaarheidsgedachten, helpt zichzelf om zeep als er sprake is van vrij verkeer van goederen, diensten en personen. De Bulgaren-fraude met toeslagen is hiervan een schrijnend voorbeeld. Het libertarische maatschappijmodel inclusief “sound money” is – mits consequent doorgevoerd – wel bestand tegen open grenzen. Aanhoudende begrotingsproblemen zullen meer en meer gaan leiden tot maatregelen die overeenkomsten vertonen met het libertijnse gedachtengoed.
Ons fiat-geldsysteem is aan het einde van haar levenscyclus en geeft nu enkel nog zure fiscale uitverdieneffecten. Dit alles staat garant voor wind in de zeilen van het libertarisme. Met name jongere generaties zullen beseffen dat het oude model voor hen failliet is. in de VS maakte de 77-jarige republikeinse presidentskandidaat Ron Paul dit al goed duidelijk. Paul, wiens zoon inmiddels senator is voor de Staat Kentucky, voerde succesvol campagne op een ‘libertarian’ platvorm en veroverde de harten van vele jongeren. Niets is zo sterk als een idee waarvoor de tijd gekomen is. Iets lezen over Ron Paul? http://www.economie-macht-maatschappij.com/ron-paul.html
Wat ik zelf interessant vindt is de vrije markt in combinatie met protectionisme die de 2de industriele revolutie mogelijk maakte in de vs.
Comments are closed.