Toine Manders, de wakkere, de onnavolgbare en ontembare, vestigde nog eens mijn aandacht op de
verderfelijke invloed die de overheid uitoefent op de inhoud van de curricula, die in Nederland de inhoud van het onderwijs bepalen met behulp van ambtenaren die door diezelfde overheid zijn aangesteld en voor hun salaris van de overheid afhankelijk zijn.
Na absorptie van de leerstof dienen de leerlingen examens af te leggen, waarvan de inhoud ook weer door diezelfde overheid vastgesteld is.
Als het gaat om rekenkunde of wiskunde, zal het weinig uitmaken, of de docent links, rechts of iets anders is. Over de uitkomst van twee plus twee zal immers geen verschil van mening ontstaan en misverstanden hierover kunnen niet rijzen.
Bij een aantal andere vakken wordt het echter wat eng.
Eng, omdat bij voorbeeld de overheid geen idee heeft van mijn en dijn en het heel normaal vindt, zich de vruchten van iemands werk toe te eigenen en betrokkenen vanaf hun geboorte aan ketenen te leggen teneinde hun leven volledig te beheersen en hen op momenten waarop zij dit nodig acht, als slaaf te exploiteren op een wijze, waarbij vergeleken het lot van de 19de eeuwse plantageslaaf paradijselijk was.
Tegenstanders plegen te berde te brengen, dat we allemaal samen afgesproken hebben als slaaf geëxploiteerd te worden. Wie niet aanweziig was bij het maken van deze afspraak heeft pech gehad.
Tengevolge van het tijdens het onderricht ingespoten gif valt het daarna erg moeilijk, op drang naar menselijke vrijheid gebaseerde libertarische principes bij de burger te introduceren.
De idee dat een mens vrij behoort te zijn bij het bepalen van zijn eigen levensloop, omgehinderd door overheidsdwang, overheidsroof, overheidsintimidatie en overheidsindoctrimatie, slaat bij velen uiterst moeilijk aan, omdat zij vanaf hun geboorte hun slavernij als vanzelfsprekend hebben leren accepteren en in een staat van uiterste verwondering geraken, als zij zich beginnen te realiseren, dat het voor hen wenselijk zou zijn, hun ketenen te verbreken.
Omdat de roofstaat tegenover het naar vrijheid verlangend individu over verregaande en vrijwel ongelimiteerde middelen beschikt, trekt menigeen aan het kortste eind. Zelfs na het verscheiden van haar onderdanen laat de overheid haar onderdanen niet met rust.
Een aanzienlijk deel van hetgeen gedurende het leven nog niet geconfisqueerd is, kan dan alsnog afgenomen worden met geen andere rechtvaardigingsgrond dan dat de gesuccumbeerde prooi klaar ligt om verslonden te worden.
Maar mocht ooit bij miljoenen het besef uitbreken, dat zij levenslang in de maling zijn genomen als melkkoe en zou niemand meer op brieven van de overheid antwoorden, dan zal het in ten hoogste enkele maanden afgelopen zijn.
Men kan immers niet drie miljoen mensen berechten en in het cachot stoppen: het systeem zal onder zijn eigen gewicht bezwijken.
Hugo van Reijen
Als mensen pas op hun 20ste met de staat geconfronteerd zouden worden, zouden ze het gelijk afwijzen.
Staat er een man op de stoep die zegt dat hij collecteert voor het collectief en half je salaris nodig heeft. Hij zou weggelachen worden. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de man die op je 20ste naar je toekomt en zegt: je hebt erfzonde en geef mij je geld om daar van af te komen.
hugo van reijen [2] reageerde op deze reactie.
@pcrs [1]:
Hoe juist uitgedrukt!
De overeenkomst met ongewenste religieuze indoctrinatie is inderdaad frappant.
hugo van reijen
Het is zo waar, alles wat door de libertarians gesteld wordt, ben er ook een, en er zijn er veel meer die er zo over denken, alleen hoe mobiliseer je ze: mijn ervaring is dat als je met dit gedachtengoed naar voren komt je bijna als achterlijke beschimpt wordt, en natuurlijk is het zwart/wit nemen van de uitgangspunten utopisch, maar veel mensen denken zelf niet na, er is te lang voor ze gedacht en dat is wel makkelijk, ze zijn er niet aan toe om de verantwoording voor eigen leven te nemen in al z’n facetten; je ziet toch dagelijks waar men mee bezig is, pulp programma’s op tv en “sport” en nu weer de belastinggeld verslindende oranjemanie!?
“Over de uitkomst van twee plus twee zal immers geen verschil van mening ontstaan en misverstanden hierover kunnen niet rijzen.”
Behalve in Nineteen Eighty-Four van George Orwell, waarin de hoofdpersoon heeft te accepteren dat 2+2=5.
hugovanreijen@yahoo.com [5] reageerde op deze reactie.
@Aristoteles [4]:
Dat wist ik niet!
hugo van reijen
De overheid heeft de lonen niet voor niets zo laten stijgen.
Daardoor hebben burgers iets te verliezen waardoor ze zoet blijven en niet direct in opstand komen als de overheid de helft er vanaf steelt.
Ik heb wat moeite met de toon van het artikel. Het doet voorkomen alsof de overheid een directe macht heeft over het onderwijs, hetgeen helaas niet helemaal correct is.
Het is niet zozeer een enkele bron van het kwaad, maar het is een systeem.
Een systeem wat zichzelf in stand houdt. De overheid is zeker niet de enige speler. Een aantal andere spelers zijn:
1. Het collectivistische gedachtegoed, socialisme dus.
2. Vakbonden, die een sterke invloed hebben op de gedachten en het handelen van de leraren. En veel vakbonden hebben meer als doel om het socialisme te bevorderen dan om op te komen voor de belangen van hun leden. Maar zolang de leden het volledig geloven gaat het goed.
3. Het feit dat veel onderwijsinstellingen aan de top worden geleid door mensen die de politieke baantjesmachine hebben doorlopen.
4. Dit levert mensen op die reflexmatig kiezen voor de dogma’s van het collectivisme.
Dit is de cirkel van het collectivisme. Hou mensen bezig in deze cirkel zodat ze overal dezelfde invloeden krijgen. Denk niet na, maar leef mee. Neem de gedachten van de groep over. Op deze manier is het, zonder directe overheidsdwang mogelijk om mensen compleet in een bepaalde set gedachten te houden. Of het nou docenten zijn of leerlingen. Het systeem verhinderd elk contactpunt met andere gedachten.
En dat geldt ook buiten de scholen, maar dan ga je de media aan de cirkel toevoegen.
Dat is ook de reden waarom elke vorm van collectivisme zoveel mogelijk probeert om de vrijheid aan banden te leggen. Dit is logisch, want de cirkel kan doorbroken worden met de waarheid. De waarheid dat de keizer geen kleren aan heeft. Want de corrupte keizer is het gevolg van het collectivisme.
En dat is ook de verleiding van het libertarisme. Het is een gedachtegoed klaar voor de 21ste eeuw. Het is de vrijheid versus dictatoriaal barbarisme. Het is keuzes die je zelf maakt versus keuzes die je zelf niet mag maken.
Het is individu versus groepsdwang.
Ben het helemaal eens met dit artikel. De kern: “‘De idee dat een mens vrij behoord te zijn bij het bepalen van zijn eigen levensloop, omgehinderd door overheidsdwang, overheidsroof, overheidsintimidatie en overheidsindoctrimatie” slaat niet alleen moeilijk aan, de overheid gebruikt haar geweldsmonopolie actief om deze vrijheid te elimineren.
Ik ben net veroordeeld tot € 500 of 10 dagen hechtenis omdat ik mijn dochter op een school heb ingeschreven die kinderen niet als slaven beschouwd, maar als mensen. Veel kinderen vertonen overigens dezelfde ‘ziekte’ verschijnselen als slaven, zie ook: http://hebjijietsgeleerdvandaag.com/2012/08/31/kinderen-de-slaven-van-de-moderne-tijd/
Vrijheid van onderwijs is mijns inzien het belangrijkste grond en mensen recht, omdat dit voorwaardelijk is voor de andere grondrechten zoals vrijheid van gedachte en vrijheid van meningsuiting. Een overheid die de volledige controle over het onderwijs heeft (zoals in nederland), bepaald ook de uitkomst van het democratische proces.
Vrijheid van onderwijs is het recht van ouders en kinderen om zelf het onderwijs te kiezen dat bij hen past. Dat betekent dus ook het kiezen voor een vorm van onderwijs die anders is dan de vingerende staatspedagogie die wordt toegepast op 99,96% van de scholen.
Sudbury onderwijs is zeker niet geschikt voor alle kinderen, maar het werkt erg goed voor de kinderen die er heen gaan. In veel andere westerse landen is het een geaccepteerde vorm van onderwijs dat betere resultaten laat zien en slechts de helft kosten van staatsgesubsidieerd onderwijs.
De onderwijsinspectie heeft onze school zelfs niet aan de wettelijke criteria getoetst, maar aan haar eigen ideeën over “goed” onderwijs. Zowel de raad van state als nu de kanton rechter zijn hier klakkeloos in meegegaan. De laatste opties zijn nu hoger beroep en er is een klacht bij het europese hof voor de rechten van de mens ingediend.
De onderwijs situatie in Nederland lijkt veel overeenkomsten te vertonen met de behandeling van Pussy Riot in Rusland, zoals de Guardian treffend omschreef: “In five days of testimony, lawyers and witnesses have laid bare the stark divide that has emerged in Russian society: one deeply conservative and accepting of a state that uses vague laws and bureaucracy to control its citizens, the other liberal ”
Dat onderwijs ook anders kan is vanavond te horen in een lezing van de vermaarde psycholoog Peter Gray waneer hij zijn laatste boek presenteerd in Amersfoort: “Free to learn”: http://www.deweekkrant.nl/agenda/2013/maart/10/lezing_peter_gray_in_amersfoort_quot_free_to_le
Comments are closed.