Bangladesh  wordt getroffen door vele rampen en het land  puilt uit van  de mensen, die met  meeras dan 1300  personen per vierkante kilometer het  land bewonen.

Doordat miljoenen mensen in de uiterwaarden wonen, worden zij soms getroffen door overstromingen die per keer 100.000  slachtoffers kunnen maken. Dat is het equivalent van 18  dagen van een conservatief geschatte bevolkingstoename van twee miljoen personen per jaar.

Nu heeft een ramp plaatsgevonden met een gammel geconstrueerde textielfabriek. Het aantal slachtoffers is al gestegen tot  675.

Iedereen zal het er over eens  zijn, dat dit buitengewoon betreurenswaardig is.

Bedrijven die producten uit Bangladesh importeren, worden nu opgeroepen goed op te letten onder welke  omstandigheden deze geproduceerd worden.

Iedereen die iets uit Bangladesh importeert, zou daar dus een kijkje moeten gaan nemen en onderzoeken, of alles  wel in orde is met de arbeiders die in de producerende fabriek werken, met de gebouwen  waarin geproduceerd wordt et cetera.

Als men  daaraan begint, is natuurlijk het einde zoek.

De  importeur van Angolese koffie moet naar Luanda vliegen om daar een kijkje te nemen op de koffeplantages, de importeur van rotanmeubelen  uit Indonesië moet gaan onderzoeken, hoe op  Java de rotan geproduceerd wordt, de importeur van chocolade uit Zwitserland moet zich gaan bekommeren om de arbeiders die Lindt chocolade produceren en de Amerikaanse  importeur van  tulpen moet in Lisse en Hillegom gaan kijken, of de arbeiders in de bollenvellen  wel  behoorlijk behandeld worden.

Kortom,  dit heeft natuurlijk geen enkele  zin!

Laat de textielfabrieken in Bangladesh gewoon doorgaan met produceren en laat men aan het land zelf overlaten, hoe het reilt en zeilt.

Hugo van Reijen

13 REACTIES

  1. Wat ik trouwens opmerkelijk vind is dat sommige socialisten klagen over hoe slecht bedrijven wel niet zijn die in arme landen voor lage lonen laten produceren. Deze mensen hebben geen gevoel voor proportie.
    Uiteraard heb ik medelijden met de mensen die 12 uur per dag voor 80 cent per uur werken en hoop ik voor hun dat hun toestand verbetert.
    Maar bedrijven die in die landen laten produceren bieden banen aan, ze bieden iets wat er nog niet was. Als er betere banen waren, dan zouden de mensen die wel kiezen. Die bedrijven zorgen dat een land kan exporteren, waardoor er een influx van geld is. Ze zorgen dat wij goedkopere producten kunnen kopen en maken ondertussen zelf winst. Niemand verliest, zou ik zeggen. Omdat de economie in die landen blijft groeien komen er op den duur meer banen voor hogeropgeleiden en neemt de welvaart toe, kijk naar China, India (hoewel China nou niet bepaald een liberaal/kapitalistisch paradijs is).

    Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.

  2. Als consument wil ik dat mijn kleren, koffie, bananen ed volgens het NAP worden gemaakt. Die eis kan ik zelf neerleggen bij de winkelier, maar ik kan me ook aansluiten bij een NGO die voor mij de feiten naar bovenhaalt, een realistisch standpunt inneemt en namens mij onderhandelt met de producenten om de arbeidsomstandigheden te verbeteren. Voor kleding is dit bijv. Schone Kleren Campagne. Wil de producent niet meewerken, dan volgt een negatief koopadvies en stemmen de klanten met hun voeten. Dat is de manier waarop veranderingen tot stand moeten komen.

    Als de Nederlandse overheid (met dezelfde intenties als de NGO) Bangladesh dwingt haar arbeidsomstandigheden aan te passen op straffe van een importheffing, dan wordt hiermee het NAP geschaadt. Terecht dat hiertegen wordt geageert, maar maak niet de fout door te stellen dat je je daarom maar geheel afzijdig dient te houden.

    Aristoteles [4] reageerde op deze reactie.

  3. we vergeten helemaal waar het allemaal begint, waarom wordt in deze landen onder erbarmelijke omstandigheden gewerkt?
    De vraag komt van het westen, wij (de grote bedrijven) hebben een beleid van ‘zo goedkoop mogelijk inkopen’, hierop wordt ingespeeld door de leveranciers, bangladesh heeft diverse voordelen (geen importtax etc) wat met internationale handel te maken heeft tov china en india. Zeker de laatste jaren is het enorm gegroeid, en omdat wij in het westen de band met productie (mensen) hebben verloren en er ook niet over na willen denken, maakt het niet uit onder welke omstandigheden produkten worden gemaakt. .De wereld op dit moment is nog groot genoeg om altijd wel een goedkopere leverancier te vinden, zolang het besef er niet is dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, zal dit voorlopig wel zo blijven. Dus niet de ander de schuld geven, maar eerst even in onze eigen spiegel kijken.

  4. Ik kan mij zelf niet zo vinden in de uitspraak van het artikel:

    Quote:
    “Laat de textielfabrieken in Bangladesh gewoon doorgaan met produceren en laat men aan het land zelf overlaten, hoe het reilt en zeilt.”

    Het is net zo alsof het de gemiddelde Libertaririer geen bal interesseert hoe het zijn medemens vergaat aan de andere kant van de wereld, en dat is gewoon onzin. Dat wij er niet zo vrolijk van worden dat “de overheid het maar moet oplossen” wil niet zeggen dat het dan niet opgelost hoeft te worden. Of kan worden.

    Maar dat doe je niet door de mensen in Bangladesh tot zielige mensen te verklaren, met alle poespas erbij. En dat doe je ook niet door de situatie aldaar te bezien door onze eigen bril. Dat gaat niet werken.

    Punt 1 is de aanname dat 80 cent per uur weinig is. Dat is maar hoe je het bekijkt. Het is namelijk meer dan werken in de landbouw opbrengt. Daar wel. Dat betekent dus als je voor de in onze ogen slechte fabrieksomstandigheden gaat boycotten, je feitelijk de bevolking treft. En dan breng je dus de families in de situatie dat de kinderen wel te werk gesteld moeten worden. Geen keus anders geen vreten.

    Punt 2 is dat hulp aan/via de regering de regering amper helpt. Directe bilaterale hulp (van regering tot regering) blinkt niet uit door effectiviteit. Slechts en klein deel bereikt de hulpbehoevenden, het meeste gaat de bodemloze put in.

    Wat er in feite moet gebeuren is dat dat soort landen moeten gaan naar een situatie waarbij er meer fabrieken komen, meer industriële werkgelegenheid dus.

    Je ziet in dat soort landen pas een verbetering als er verhoudingsgewijs minder mensen in de landbouw gaan werken en meer mensen in de industrie. Dit is een proces wat zich ook in het westen heeft afgespeeld, maar dan in het verleden. Het enige wat wij kunnen doen is dat proces versnellen.

    Dat zal de lonen ook te goed komen want dan zal de huidige “Sweatshop” achtige industrie moeten gaan concurreren voor werknemers met andere werkgelegenheid dan de landbouw . En zeer snel gaan verdwijnen, met andere woorden, overgaan naar een wat meer reguliere economie.

    En het is een bekend verschijnsel dat een toenemende welvaart tot kleinere gezinnen leidt.

    Het enige zinnige antwoord is dan ook om de grenzen open te gooien en alles wat daar te koop is op te kopen en verder te verhandelen. Alleen op die manier kunnen we de spiraal naar boven versnellen, niet door de “goedmens” uit te gaan hangen. Het is aan de inwoners van Bangladesh om hun land op te bouwen. Ga er maar van uit dat de mensen daar niet bestaan uit zielige slachtoffers die staan te wachten op onze hulp maar uit mensen die de handen uit de mouwen gaan steken, vermits ze maar een sloot goede kansen krijgen.

    Men heeft in een land als Bangladesh weinig aan onze oude kleertjes, onze goedbedoelde welvaartsmeninkjes of ons oprechte medeleven. Men heeft wel wat aan een betrouwbare handelspartner.

  5. Zo’n voorval moet de libertariër toch te denken geven. Zonder stevige regulatie op de arbeidsmarkt krijg je kennelijk dit soort excessen. En dat het land nota bene er zelf op moet toezien is wel een hele rare vanuit libertarisch oogpunt: de oplossing voor het gebrek aan statelijk toezicht is statelijk toezicht.

    Prepperoni [8] reageerde op deze reactie.

  6. @Vilseledd [7]: Staatstoezicht lijkt een makkelijke “quick fix”, maar het beklijft niet. De oplossing voor gebrek aan staatstoezicht is … eigen toezicht. Niet naar de overheid wijzen maar zelf uit de luie stoel stappen en je betrokkenheid handen en voeten geven. Het is aan de betrokken en kritische consument te danken dat producten beter, veiliger en humaner geproduceerd worden. Voorbeeld is Ralph Naders strijd voor veiligere auto’s (https://en.wikipedia.org/wiki/Unsafe_at_Any_Speed). Hij werd er om verketterd, maar we hebben veel aan hem te danken.

  7. “Staatstoezicht lijkt een makkelijke “quick fix”, maar het beklijft niet. De oplossing voor gebrek aan staatstoezicht is … eigen toezicht.”

    Dat werkt niet; dat wisten zelfs de liberalen. Omdat de ene mens voor de andere een wolf kan zijn (homo homini lupus), is het nodig op zijn minst de scherpe kantjes ervanaf te halen, dus een veilige werkomgeving en een maximumaantal werkuren.

    “Niet naar de overheid wijzen maar zelf uit de luie stoel stappen en je betrokkenheid handen en voeten geven.”

    Zo werkt de maatschappij niet; een deel zal zich betrokken weten en de goeederen niet kopen en eventueel hier en daar wat actie voeren, een ander deel van de bevolking zal de kleding gewoon blijven kopen. Dus heb je simpelweg dwingende regels nodig en daarvoor een werkende overheid.

    “Het is aan de betrokken en kritische consument te danken dat producten beter, veiliger en humaner geproduceerd worden.”

    Nee hoor, de meeste consumenten zijn gewoontedieren en hebben bovendien niet de tijd om alle herkomsten na te gaan, al ervan uitgegaan, dat de producent niet liegt. De consument is betrokkener geworden dan vroeger door overheidsingrijpen in de vorm van regels en campagnes.

    hugo van reijen [10] reageerde op deze reactie.
    Prepperoni [11] reageerde op deze reactie.
    Prepperoni [13] reageerde op deze reactie.

  8. @Vilseledd [9]:
    Regels en campagnes van de overheid hebben vaak als kenmerk dat ze kostbaar zijn, dat ze schadelijk zijn en dat ze marktontwrichtend zijn.
    In hun geheel gezien, is het totaal van de overheidsregels zodanig schadelijk, dat de regels beter niet zouden kunnen bestaan en dat de ambtenaren die de regels maken en implementeren beter naar huis gezonden kunnen worden: desnoods met behoud van salaris, opdat ze tenminste de gang van zaken niet meer kunnen hinderen en verstoren, want dit alles kost de burger veel geld, veel energie en veel tijd.
    Hugo van Reijen

  9. @Vilseledd [9]: “Dat werkt niet; dat wisten zelfs de liberalen. Omdat de ene mens voor de andere een wolf kan zijn (homo homini lupus), is het nodig op zijn minst de scherpe kantjes ervanaf te halen, dus een veilige werkomgeving en een maximumaantal werkuren.”
    Waarom zou de mens als particulier of ondernemer wel eenwolf zijn, en als kiezer of politicus niet? Ben je dan ineens gezegend met een alwetend en feiloos geweten?

    “Zo werkt de maatschappij niet; een deel zal zich betrokken weten en de goeederen niet kopen en eventueel hier en daar wat actie voeren, een ander deel van de bevolking zal de kleding gewoon blijven kopen. Dus heb je simpelweg dwingende regels nodig en daarvoor een werkende overheid.”
    De miljoenen leden van Greenpeace, Natuurmonumenten, Amnesty en de vrijwilligers van voedselbanken, aidsmaatjes en sportverenigingen bewijzen dat de maatschappij WEL zo werkt. Deze NGO’s en vrijwilligersinitiatieven lopen qua ambitie ver vooruit op die van de overheid.

    “Nee hoor, de meeste consumenten zijn gewoontedieren en hebben bovendien niet de tijd om alle herkomsten na te gaan, al ervan uitgegaan, dat de producent niet liegt. De consument is betrokkener geworden dan vroeger door overheidsingrijpen in de vorm van regels en campagnes.”
    Het is precies andersom: consumenten stellen iets aan de kaak en roepen dan om de quick fix: overheidsingrijpen. Begrijpelijke reactie, maar niet afdoende. Ze willen voor een dubbeltje op de eerste rang: wel goedkope producten maar geen slechte arbeidsomstandigheden. Neem je het NAP serieus dan neem je zelf actie. Dat niet iedereen daarin voorop loopt geeft niet; dat kleine groepen veel voor elkaar krijgen bewijst bijv het klooster Taize(.fr), ooit begonnen met 15 man, nu trekpleister voor honderdduizenden jongeren. Bovendien komt de overheid pas in beweging als er voldoende draagvlak is (democratie) waardoor deze altijd achterloopt po deze pioniers.

    hugo van reijen [12] reageerde op deze reactie.

  10. @Prepperoni [11]:
    Het is wonderlijk, dat er nog steeds mensen zijn die vinden dat er voor de overheid overal een taak ligt, hoewel wij overal om ons heen dagelijks met de funeste invloed van overheidsregels en -maatregelen geconfronteerd worden.
    Inkrimping met 98 procent zou vermoedelijk nog niet voldoende zijn.
    Welk een voorspoed en welvaart zouden er in het verschiet liggen, als de overheid haar tentakels zou loslaten!
    Hugo van Reijen

  11. @Vilseledd [9]: Ik wil in het algemeen wel mijn waardering uitspreken voor het tegengeluid dat je regelmatig op deze site laat horen. Op zo’n specialistisch forum als deze ben je uiteraard een minderheid, maar dat weerhoudt je niet en dat is goed. Andere geluiden houden mij scherp en ik hoop jou ook.

Comments are closed.