Op de website van het boek Starving the monkeys en bij Amazon zag ik commentaren die dit boek vergelijken met Atlas Shrugged (“een moderne AS”). Nadat ik een paar bladzijden had gelezen van de pdf met preview pagina’s was bij mij voldoende interesse gewekt om dit boek te kopen en te lezen.
Het is een vrij lijvig boek, maar ik heb het toch in slechts een week uitgelezen, geholpen door een lang weekend. Dat wil zeggen dat ik het boek interessant en boeiend genoeg vond om te lezen. Toch is het boek in mijn opinie geen Atlas Shrugged. Het thema bereik is hetzelfde, dat wel. En ik kan me ook wel voorstellen waarom het vergelijk gemaakt wordt. Maar waar Atlas Shrugged een samenhangend verhaal is, is Starving the Monkeys een meer een fundamentalistisch en idealistisch boek. Er staan wel leuke verhaaltjes in om de principes duidelijk te maken, maar er is geen doorgaande verhaallijn anders dan de opvattingen van de schrijver.
De titel is misschien niet geheel duidelijk. De schrijver typeert menselijk gedrag als aap of mens. Daarbij is een mens iemand die positief aan de kwaliteit van de samenleving bijdraagt (+deltaQ) en een aap is iemand die negatief aan de kwaliteit bijdraagt (-deltaQ). De apen leven dus op kosten van en ten koste van de mensen.
In het kort, de schrijver is de mening dat mensen moeten stoppen om de apen te voeden. Net als John Galt die vluchtte om zo geen bijdrage meer te leveren aan een collectivistische samenleving. Alleen zegt de schrijver dat er geen Galt’s Gulch is, en een ieder dat “in situ” zou moeten doen.
De verhalen en persoonlijke anekdotes maken het boek luchtig genoeg. Al moet men soms een alinea wel twee maal lezen. Ik heb lange tijd gezeten met de vraag of dit boek aan te bevelen is of niet. Gedurende het lezen was ik soms de mening wel aanbevelen, en soms de mening niet aanbevelen. Na het hele boek gelezen te hebben zou ik zeggen: wel aan te bevelen. Maar met een kanttekening: ik geloof niet dat dit boek een goede eerste kennismaking met het libertarisme is. Maar als men al meer over het libertarisme gelezen heeft, dan is het wel een leuk boek om wat nieuwe gezichtspunten op te doen, of om bestaande dingen in een ander licht te zien.
Er ontbreekt in het boek een duidelijke filosofische aanpak. Het NAP zul je er niet in tegenkomen. Strikte NAP’ers (zoals ik) zullen dan ook vooral de krenten uit de pap willen pikken. Minarchisten zullen zich meer op hun gemak voelen. Want de schrijver lijkt zelf een minarchist te zijn. Hoewel hij dit nergens duidelijk zegt. Ook is zijn invulling van religie/godsdienst nu niet direct iets wat in de bijbel belt goed zal aankomen.
Uiteindelijk doet de schrijver nog een aantal aanbevelingen om een “in situ” persoonlijke “Galt’s Gulch” te beginnen. Dat is misschien nog wel het beste deel van het boek. De tips zijn op zich geen geheim, en zeker geen openbaring, maar ik vond het wel leuk gepresenteerd en gaf mij zeker een impuls om dit versterkt door te zetten.
Deze boekbespreking is ook geplaatst op www.overbeterleven.nl
Ingezonden door Rien
Duidelijk verhaal Rien. Als NAP-er vind ik ook regelmatig dat je ook je inzichten kunt verduidelijken als een boek niet 100% NAP is.
Ik heb vergeten de prijs te noemen, voor $15 heb je de kindle uitvoering, voor $20 een papieren vorm.
Zeker als vakantielectuur voor een libertarier wel leuke stof…
Leuk, k’zal eens kijken
Comments are closed.