Coffeeshophouders moeten een inkoop- en verkoopadministratie bijhouden om te voldoen aan hun administratieverplichtingen. Het maakt hierbij voor de Hoge Raad geen verschil dat dit tot problemen kan leiden in de strafrechtelijke sfeer.
Dat lijkt logisch, maar leidt weer tot onverwachte consequenties.
Iedereen weet, ook de Hoge Raad, de fiscus en de politie dat een coffeeshop meer voorraad heeft dan de wettelijke toegestane paar gram. Dat de fiscus wil innen over het meerdere, maakt haar tot heler, want die meerdere omzet is via een vergrijp tot stand gekomen. Hoe logisch kun je zijn.
Dat de coffeeshophouders liever niet aan de fiscus dat meerdere bekend maken, heeft niet alleen met belasting heling te maken, het is namelijk niet leuk om wekelijks een staatje door te geven waarin precies staat wanneer je teveel in huis had. Oftewel, zelf een wekelijkse eigen aangifte voor een strafbaar feit te moeten doen. Want ja, die fiscus is natuurlijk ook weer verplicht om bij strafbare feiten, zoals teveel hasj voorraad, aangifte te doen.
In een volgend artikel ga ik hier op door nav een wetsvoorstel om advocaten onder overheidstoezicht te plaatsen. Denkt u zich eens in wat dat voor deze coffeeshophouder betekent: hij moet straks verdedigd worden in een proces tegen de overheid die onlogische, tegenstrijdige wetten maakt, door een advocaat die door diezelfde overheid gecontroleerd cq zijn vergunning kan kwijtraken. Dat wordt dan het kwadraat van Catch 22, oftewel Catch 484.
Is dit niet een voorspelbaar gevolg van de trend om de – nauwelijks bestaande – rechtstaat om te vormen tot een stelsel van privileges en vriendendiensten voor de vrienden van de staat? Je zou het nepotisme kunnen noemen.
Zodat men arbitrair gedrag kan vervolgen of toestaan, al naar gelang wat opportuun is. En of je een vrindje bent van de juiste mensen. Met als logisch gevolg een soort variant op de absolute monarchie.
Vilseledd [2] reageerde op deze reactie.
@Naam * [1]:
Dit is inderdaad het principe, dat de overheid de laatste decennia volgt, namelijk alles verbieden en vervolgens alles gedogen. Wanneer ze de pik op je hebben, dan pakken ze je natuurlijk op het feit, dat het verboden is. Dit opent de weg naar willekeur, want er ontstaat een systeem, waarin de betrokken ambtenaar zelf mag bepalen, welke wet of regeling hij hoe streng toepast. De wet zelf is flauwekul geworden, want die verbiedt alles.
zeker het verschil tussen helen door een partikulier en de overheid is de wet. het principe blijft het zelfde; het blijft immoreel en draagt een slechte voorbeeld functie uit. maar ja beter en makkelijker kunnen we het niet je maken en die pet past ons allemaal, toch? pure flessentrekkerij dus. Laat het helen over aan de medische wetenschap alhoewel het daar tegenwoordig ook niet best is. maar ja dat is een ander onderwerp.
Comments are closed.