De les van “Robyn Hude and his band of merry men”

In de geschiedenis hebben veel mensen in hun poging vrijheid te verkrijgen en onderdrukking van zich af te werpen, de weg der democratie gemeden en  een andere weg bewandeld: de weg van burgerlijke ongehoorzaamheid. En met succes!

 De vorige keer noemde ik de Civil Disobedience beweging van Martin Luther King als voorbeeld. Hij koos niet voor democratische middelen, want hij wist hoe heilloos die weg is.
Zie Vrijspreker:  “Waarom op de weg van de democratie blijven” (6 juni).

Op de weg der democratie is misschien Rick Perry ‘het meest succesvol’. Hij heeft er namelijk met zijn “merry christmas-bill” er voor gezorgd dat leraren nu “merry christmas” mogen zeggen op school. Ik bedoel maar.
[url: www.huffingtonpost.com ]

Dat terwijl de vorming van het land der vrijen, de VS, niet via democratie is ontstaan, maar middels een opstand. De oprichters van de Verenigde Staten kozen voor de weg van burgelijke ongehoorzaamheid door in opstand te komen tegen de koning van Engeland.
Maar ik wil nog iets verder teruggaan in de tijd: Naar het Engeland van de 12e eeuw. In de streken Nothinghamshire en Yorkshire om precies te zijn.

Het volk morde vanwege hoge belastingen die geheven werden om de geldverslindende oorlogen in het midden oosten te bekostigen. Ook werden jonge mannen gerekruteerd om een strijd te strijden die hun geen bal kon schelen.
Ook al werd hun door de opiniemakers uit die tijd, de priesters, wijs gemaakt dat het allemaal voor een hoger doel was: het koninkrijk van God moest en zou koste wat kost triomferen.
Jeruzalem moest gered worden uit handen van de moslims en daar moest de belastingbetaler maar voor opdraaien.

Tegenwoordig hebben we de priesters vervangen voor Paul & Witteman, Matthijs van Nieuwkerk of andere pratende hoofden met een raar allegaartje van kletsmajoors dat iedere keer bij hen aanschuift om het Evangelie van John Maynard Keyness hoog te houden.

Maar nog steeds wordt de bevolking uitgebuit via belastingen om de heilige kruistochten van vandaag te financieren.

 Maar daar in de 12e eeuw was een man die het niet langer kon aanzien. Hij stond op, pakte zijn pijl en boog en verschool zich in de bossen van Sherwood.

Zodra de belastingdienst voorbij trok, met de grote houten kist op een ossenwagen, sprong hij uit de bomen en riep de karavaan een halt toe.
De gewapende mannen die de wagen begeleiden werden gekneveld en met een prop in hun mond achtergelaten en de ossenwagen met de geldkist ging terug waar deze vandaan kwam en het geld werd uitgedeeld aan degenen van wie het gestolen was door de belastinginner.

Sagen, legendes, ballades en hymnen werden geschreven en gezongen om de weldaden van deze Robyn Hude in het collectieve geheugen te graveren.
In de loop der eeuwen werd Robyn Hude, Robin Hood, en hij kreeg er een hulpje bij, namelijk broeder John en zelfs een heuse bende vrolijke metgezellen, ‘the Merry Men’ genaamd, een liefje, namelijk lady Marianne, een vijand, namelijk de sheriff van Nothingham, een veel te strak zittende groene maillot en nog veel meer.
Maar zoals altijd probeert men een smet te werpen op een held, want stel je eens voor dat je je er mee zou gaan identificeren? Dus met name na de 19e eeuw kreeg het personage Robin Hood een steeds meer socialistischer karakter toegedicht. Hij zou rijken bestelen en dit aan de armen geven.
Deze rooftochten werden als goede daden beschreven in tal van kinderverhalen. En dan vindt men het vreemd dat de jeugd het boevenpad op gaat.

Maar goed, om terug te komen op de rode draad in mijn serie artikelen::
wat kunnen wij leren van deze persoon?

Zou het conform het NAP zijn om belastinggeld terug te pakken van de belastingdienst en dit terug te schenken aan hen van wie het gestolen is?
En zo ja, hoe doe je dit? Vrijwel alles gaat digitaal tegenwoordig.
Maar misschien is deze gedachte wel een discussie waard.
Sowieso veel vruchtbaarder dan eindeloos ouwehoeren over democratie.

Met vriendelijke groet,
Superwurm
——————————-