Uit de NRC van 27 maart 2013 is Marc van der Kuilen in  Afghanistan op 20-jarige leeftijd twee
benen kwijtgeraakt (zal direct op een volgende missie gaan, als het Nederlandse volk daarom vraagt) , Dennis van Esch op 21-jarige leeftijd eveneens  twee benen, waarvan stompjes van respectievelijk 14 en 16 cm over zijn en Rob Bakker op 30-jarige leeftijd alleen het linkerbeen.
Gelukkig had de overheid voor hen na het ondergaan van deze calamiteiten in voorraad de lesmodule: “omgaan met teleurstellingen.” Ook  zijn zij gratis lid gemaakt van de vereniging “De gewonde soldaat”.
Hoe is het mogelijk dat dezelfde overheid deze personen op vrijwillige basis zo gek kreeg om af te reizen naar Afghanistan? De zorgende overheid laat immers tal van waarschuwingen aan haar burgers uitgaan. Sommige zaken, zoals het klimmen op een ladder om de ramen te lappen,  zijn zelfs strikt verboden!
Is er bij de overheid niemand op de hoogte van de geschiedenis van Afghanistan?
Hugo van Reijen
Ik zou het nog begrijpen, als ze van Afghanistan een kolonie wilden maken, maar op een of andere dwaze manier geloven Westerse mogendheden, dat, wanneer je de dictatuur verwijdert, in dergelijke landen vanzelf een ‘democratie’ ontstaat. Alsof Afghanistan vergelijkbaar is met het IJsland uit de Middeleeuwen, waar die democratie vanzelf ontstaan is, uiteraard onder de juiste begeleidende voorwaarden.
De Nederlandse overheid kruipt voor de VS. Al die buitenlandse missies zijn nergens goed voor, althans, zeker niet voor Nederland. Ze kosten veel geld, en veroorzaken eveneens aardig wat leed. Een paar ledematen is niets. Velen zijn opgeblazen met een IED of door eigen vuur om het leven gekomen. De teller Afhanistan staat op 25, zo leert wikipedia. Die reclamespotjes van defenisie zijn misselijkmakend. “Wij” rennen de halve wereld rond om armen en wezen te redden. De enige sympathie kreeg ik nog bij de opa op de rug van een soldaat. Dat was dan ook de enige Nederlandse aangelegenheid. http://www.youtube.com/watch?v=l9HLycex9OQ
“Werken bij defensie, je moet wel gek zijn”
Vroeger zou ik gedacht hebben: “tja, wie heeft er nou medelijden met een huurling?”.
Inmiddels denk ik daar iets genuandeerder over. Immers de huurlingen wisten a.g.v. propaganda niet waaraan ze begonnen. Ze werden nl. 12 jaar lang gebrainsmothered (*) in instellingen van hun toekomstige bazen die hen als kannonnevoer zouden misbruiken.
(*) niet gebrainwashed: dat doen wij hier. De overheid besmeurt de hersenen, dus: “gebrainsmothered”.
Je weet inderdaad niet waar je aan begint. Ik heb wel in het leger gezeten, als dienstplichtig soldaat. En ik stond er toen achter, en als de omstandigheden exact hetzelfde waren zou ik het zo weer hebben gedaan. Toen was A) Europa nog vrijer, en B) een duidelijke tegenstander die alle mogelijkheden had om als een soort nieuwe Hitler tekeer te gaan, C) zonder wapenbezit kon je als soldaat nog wat aan je lot doen, en dat van je land. Ook dat telde wel wat mee. Als het toevallig in mijn diensttijd zover zou komen, zou ik nog wat kunnen doen. Geloof me, dat machteloze gereaguur ookal lezen vele mensen het misschien, valt er qua gevoel absoluut bij in het niet.
Ik zou, stel dat ik 1 of 2 benen zou zijn verloren, toch niet helemaal happy zijn met een artikel zoals dit, wat een soort vervelende smaak heeft van een trap na. Ik ging in het leger om ons land te beschermen, of het (relatief zeer) vrije gebied in Europa. Ik zou voor jullie net als voor mijn maten, door het vuur zijn gegaan. Ik hou er dan niet van dat er zo over mij wordt gepraat als ik met zonder benen in een revalidatiecentrum zit en vervolgens misschien onthand (ontbeend) achter de geraniums.
Precies dit soort kritiek hoorde je juist van die meest uitgesproken linkse mensen. Ik zat in het leger toen het politiek correcte nog zo onaantastbaar de boventoon voerde. Ik heb 1 keer meegemaakt, naast voor Nazi te worden uitgemaakt omdat je voor het leger was, dat er een zo’n linksmiechel zelfs een Hitlergroet naar me bracht, kun je nagaan. Je hoeft alleen maar in je onschuld, of in je overtuiging, waar je oprecht achter staat, te zeggen dat je in het leger zat en daar geen bezwaar tegen had. Ik vind ook, dat áls er ooit die oorlog zou zijn gekomen waar we voor voorbereid waren, dat ik dan tenminste nog wat had kunnen proberen uit te richten en dat valt toch niet te vergelijken met alleen maar wat machteloos reaguren, met alle respect, ik ken beide soorten situaties en ik zou toch verkiezen om in geval van een nieuwe USSR weer in het leger te zitten. Het gaat natuurljk even om het idee, ik ben er nu te oud en te bebrild voor maar toch.
Ik zou het gepaster vinden, als men kritiek zou uiten op de missie zelf, maar de uitvoerende soldaten in hun waarde laat. HEt had net zo goed een conflict kunnen zijn geweest waar JULLIE leven ook van af had gehangen, dat wou ik er maar mee zeggen.
Johnny Feelgood [5] reageerde op deze reactie.
@Pteranodon [4]:
Echt oorlog is van die koude oorlog is het nooit gekomen, gelukkig!
Dat is nu wel anders!
Ik zat in de periode waarin de dienstplicht afgeschaft zou gaan worden, maar ik moest nog wel opkomen voor de keuring.
Tijdens de keuring kreeg ik de voorkeursvraag om wel of niet in dienst te gaan. Mijn antwoord was nee en vervolgens moest ik een onderbouwing geven.
Ik vertelde dat ik geen mensen wil vermoorden.
*Dat hoefde dan ook niet, want ik kon wel in een veldhospitaal dienst doen wand: “stel ik heb medische hulp nodig” stelde de dienstdoende commandant als vraag, “zou je me niet helpen?”
Jawel, was mijn antwoord
*Mooi dan gaan we naar het volgende formulier, commandeerde de commandant.
Wacht even mijnheer, ik wil nog even iets kwijt:
Als U En een soldaat van de tegenpartij beiden hulp nodig hebben, zal ik U niet persee voorrang geven.
Het zou zomaar kunnen zijn dat deze soldaat gedwongen is om het leger in te gaan en nu gewond is, terwijl U als commendant gekozen hebt voor het leger. Dan help ik toch eerst de tegenstander eerst.
Ik was afgekeurt, ik mocht naar huis 🙂
Scrutinizer [6] reageerde op deze reactie.
@Johnny Feelgood [5]: Je had natuurlijk ook kunnen antwoorden: “nou dan zou ik alsnog medeplichtig zijn, net als iemand die zelf niet inbreekt maar op uitkijk staat ook door een rechtbank als mede-schuldige wordt gezien en mee gestraft wordt samen met de grotere misdadiger”.
net als op een pakje sigaretten , ….kans op de kogel is 50%
hugo van reijen [8] reageerde op deze reactie.
@deZotVaZwammerTotKletsMajoor [7]:
Zij die er aan verdienen, zorgen zelf op veilige aftsand te blijven.
Met Iraq is het twee keer kassa geweest:
01. geleverde wapens voor platgooien
02. contracten voor wederopbouw
Hugo van Reijen
\
pp
sfatnd
In principe is een leger nodig om de eigen landsgrenzen te verdedigen tegen de vijand en dus de eigen bevolking te kunnen beschermen. Door de Nato is dit verheven naar een taak voor bescherming van eerst west-europa tegen Rusland en het Warschau-pact. Nu is dat weggevallen en moeten wij namens Amerika ons overal mee gaan bemoeien met o.a. landen zoals Afganistan een voormalige Engelse bufferzone tussen het Midden-oosten. Het enige belang voor Amerika is de enorme papaver-industrie van dit land en daarvoor worden onze beroepsmilitairen voor op geofferd en hun eigen soldaten en van de andere Nato bondgenoten. Wij zijn NIET in oorlog met Afghanistan en zij vallen ook niet onze grenzen binnen dus wat hebben wij daar te zoeken. Het is niet aan ons om zich met de politiek en economie van een ander land te bemoeien. Ik vind het erg voor onze soldaten die met een bepaalde ideolgie daar heen worden gestuurd en verminkt of erger terugkomen en dan zegt de Roverheid bedankt voor jullie inzet maar zoek het verder maar uit! De mentaliteit van het gebroken geweertje!
Het zijn allemaal leugens, zowel de bezorgheid over de ladders als het doel Afghanistan tot een heilstaat te maken.
Verder het idee dat je je pensioengeld terugkrijgt dat ze ‘in beheer’ hebben, het idee dat ze om je gezondheid geven als ze je een gezondheidsverzekering opdringen, allemaal leugens.
Dan klopt het plaatje weer.
Comments are closed.