24 december was de uitspraak binnen van het hogere beroep. Helaas afgewezen. Ik heb echt zitten huilen. Na Kerstmis zou ik mijn dochter kwijt zijn. We hebben dan ook, ondanks dat wij ons best hebben gedaan, heel nare Kerstdagen gehad, want mijn dochter heeft afscheid moeten nemen van opa en oma, van familie en van de kerk.
De zwaksten in de maatschappij hebben geleerd te zwijgen. Stil in een hoekje te gaan zitten. Ook anno nu. Een vrouw die jaren lang door haar man is mishandeld en door hem met grote schulden is opgezadeld probeert te spreken. Ze heeft een zeldzame genetische afwijking en een niet al te hoog IQ. Ze probeert voor haar dochters een zo goed mogelijke toekomst te verkrijgen. De staat grijpt in. Hieronder enige aanhalingen uit haar boek “Lichtpuntje”.
Allereerst kort enkele aanhalingen uit het boek over de oudste dochter:
Toen ze [de gezinsvoogd] op huisbezoek kwam vertelde ze aan mijn dochter dat ze uit huis moest en dat ze naar een groot huis ging waar meer kinderen van haar leeftijd woonden, en dat ze daar een WII hadden (wat ze hier thuis niet heeft) en dat het daar zo gezellig is met alle kinderen en dat ze daar ook vast vriendinnetjes ging maken. Toen ze aan mijn oudste dochter vroeg: “Wat vind je ervan?” kwam er helaas niks uit. Toen ze vroeg of ze er nog wat over wilde vragen zei mijn dochter: “Nee hoor.” Maar toen de gezinsvoogd eenmaal weg was, vertelde ze dat ze helemaal niet uit huis weg wilde en heeft ze aan mijn man gevraagd wat ze kon doen doen om thuis te kunnen blijven. Waarop hij zei: “De rechter een brief schrijven. “ Dat heeft ze dan ook gedaan.
Kort daarna is er de rechtszaak geweest, met 2 weken later de uitspraak dat mijn dochter uit huis geplaatst mocht worden. Ik ben toen gelijk in hoger beroep gegaan en dat heeft in Arnhem plaatsgevonden. De advocate heeft nog geprobeerd de uithuisplaatsing uit te stellen tot er uitspraak was, maar de gezinsvoogd zei: “U begrijpt toch wel dat ik nu door moet gaan met mijn stappen om uw dochter te plaatsen, dus de afspraak om kennis te maken blijft gewoon staan.”
Ondertussen heeft mijn dochter zelf nog de kinderombudsman gebeld, wat ik heel knap van haar vond, maar de kinderombudsman kon ook weinig voor mijn dochter doen. Ze gaven haar advies om het met de gezinsvoogd of de inhoudelijk manager te bespreken. Mijn dochter was erg verdrietig met dit antwoord. Ze is zelfs nog naar het winkelcentrum geweest om te vragen of zij flyers mocht ophangen, omdat zij niet uit huis geplaatst wilde worden .
23 December zijn we naar het tehuis geweest om kennis te maken. We zijn ons rot geschrokken van de veiligheid in het tehuis: alle bedrading hing helemaal los en was doorverbonden met kroonsteentjes. Ook schrokken we dat mijn dochter helemaal boven een piepklein slaapkamertje had, tussen de jongenskamers en haar kledingkast stond op de gang. Ik vond dat als moeder vreselijk en had hier helemaal geen lekker gevoel bij. En er hing een rot sfeer. “Moet ik hier mijn dochter achterlaten?” was mijn eerste reactie wat bij mij opkwam.
Er was besproken dat mijn dochter met de Kerst met mij mee naar huis mocht om deze met ons door te brengen.
24 december was de uitspraak binnen van het hogere beroep. Helaas afgewezen. Ik heb echt zitten huilen. Na Kerstmis zou ik mijn dochter kwijt zijn. We hebben dan ook, ondanks dat wij ons best hebben gedaan, heel nare Kerstdagen gehad, want mijn dochter heeft afscheid moeten nemen van opa en oma, van familie en van de kerk.
27 december, voordat de gezinsvoogden mijn dochter kwamen halen, is mijn dochter nog zelf langs de huisarts geweest met als laatste hoop of hij haar kon helpen dat ze thuis kon blijven wonen, maar ook de huisarts kon helaas niks doen.
Het moment kwam dat de gezinsvoogden haar kwamen halen. Mijn man heeft toen alles beneden in de hal gezet, zodat de gezinsvoogden het zelf in de auto konden zetten, want hij wilde ze niet meer onder ogen komen. Hij heeft afscheid genomen van de oudste dochter en ze heeft zitten huilen, vreselijk, wat was dat kind overstuur. Mijn moederhart brak toen de gezinsvoogden haar kwamen halen. Ze vroegen aan mijn dochter bij wie ze in de auto wou. Ze antwoordde: “Niet bij jou, kreng.” Toen heeft ze afscheid van mij genomen en ik heb haar beloofd om hard te gaan vechten om haar weer thuis te krijgen.
Tsja, hier eindigt de tragedie niet want er is ook een jongste dochter….
Bij de testuitslag bespreking zat de gezinsvoogd er ook bij en toen mijn man aan de psycholoog vroeg of het slaan op haar hoofd door vader ook invloed had op deze achterstand, sprak de gezinsvoogd er gelijk overheen. Ze ging op de stoel van de specialist zitten en sprak er over dat mijn jongste dochter zwakbegaafd zou zijn en dat een ZMLK-school goed voor haar zou zijn.
In augustus is ze begonnen en had het daar goed naar haar zin en ging ook vooruit in haar ontwikkeling. Ze is daar getest en kwam uit op een IQ van 70.( half jaar eerder 56 ) Er werd vanuit Onder éen Dak SBO geadviseerd. Maar omdat wij in een dorp woonden en ze het voor haar ook erg belangrijk vonden dat ze contact maakte met kindjes uit de buurt, leek het ons ook wel wat om, met ondersteuning van het rugzakje, het op een gewone basisschool te proberen.
Einde aanhalingen uit het boek. Een strijd volgt om haar jongste dochter op een zo goed mogelijke school te krijgen. Intussen gaat het slechter met de oudste dochter en dreigt ook de jongste dochter uit huis geplaatst te worden…..
Het doel heiligt de middelen, waar gehakt wordt vallen spaanders….. Hoe lang blijven we deze gemeenplaatsen van toepassing verklaren op de activiteiten van degenen die worden ingehuurd om de belangen van de allerzwaksten, onze kinderen, te beschermen? De signalen dat er zaken fundamenteel fout zitten bij de organisaties die betrokken zijn bij jeugd en kinderzorg zijn te talrijk om te negeren.
Juist ook omdat het om complexe situaties gaat waar de werknemers inschattingen moeten maken op basis van vaak conflicterende verhalen is zelfreflectie en zelfreinigend vermogen essentieel. Keer op keer blijkt dit te ontbreken. Medewerkers hebben te vaak moeite om zelfs de meest elementaire communicatie te onderhouden.
De staat is volgens velen noodzakelijk om de allerzwaksten te beschermen. Het boek “Lichtpuntje” en vele andere verslagen laten zien dat de staat meer dan alleen geld afpakt. Het pakt ouders zelfs kinderen af. En door de uithuisplaatsing pakt het te vaak ook de toekomst van de kinderen af. Je zou verwachten dat kinderen onder de hoede en volgens de hoogstaande normen van de staat opgevoed in de praktijk maatschappelijk en sociaal zeer succesvol zijn. Helaas is dat zelden het geval.
Het boek “Lichtpuntje” behoort niet tot de goed geschreven boeken, de schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid van de auteur is beperkt. Maar het is wel degelijk een aanrader. Het is een aanklacht tegen een beroepsgroep vol mensen met boekenwijsheden die vervolgens keuzes moeten maken. Keuzes die veel levenswijsheid, inlevingsvermogen en beoordelingsvermogen vereisen. Iets waar een twintigjarige, maar ook een dertigjarige ambtenaar nooit over kan beschikken. Deze werknemers houden zich dan maar aan protocollen en verschuilen zich achter tests. En de rechter kan bij twijfel weinig anders doen dan soms een second opinion onderzoekje gelasten. Als hij al teveel twijfel heeft over wat “de deskundigen” beweren. Een ziek systeem.
‘Lichtpuntje’ (159 pagina’s, ISBN: 9789461938008) wordt uitgegeven via Mijnbestseller.nl. Prijs paperback: € 12,95, prijs eBook: € 8,95.
Het is niet aan de overheid om opvoeding voor kinderen te regelen, maar aan de maatschappij!
inmiddels wil Jeugdzorg dat binnen twee jaar besloten wordt over uithuisplaatsing. Beroep in de praktijk bijna niet mogelijk: de overheid weet wel wat goed voor je is.
1 op de 10 kinderen krijgt met Jeugdzorg te maken, 1 op de 60 uit huis geplaatst. Wat een business is dit verworden.
Ik ken een rechter die rechtvaardiger is dan alle andere rechters.
Dat is de eigen rechter. Hij is er altijd als je hem nodig hebt.
Hij oordeelt snel en rechtvaardig, en voert gelijk daarna de straf uit.
Dat je als ouder de beweegredenen van de instanties niet altijd begrijpt wil niet zeggen dat die laatsten automatisch fout zitten en is zeker geen rechtvaardiging voor rancuneuze schrijfsels waar bij iedereen de schuld wordt neergelegd behalve bij zichzelf. Het is mode tegenwoordig om Jeugdzorg de zwarte piet toe te spelen maar het hele proces begint met mishandeling of verwaarlozing van een kind. Spreek daar maar eens de schande over uit.
Ratio [6] reageerde op deze reactie.
mama [15] reageerde op deze reactie.
@opt-out [5]: Jeugdzorg doet er goed aan om aan zelfreflectie te doen, heel veel gaat fout. Bescheidenheid zou deze organisatie sieren. De signalen dat het fout gaat zijn te talrijk om te negeren. Het is een heel lastig vak en zoals ik in het artikel stel is het onmogelijk dit vak goed uit te oefenen zonder veel levenservaring. Het is de niet bestaande goden verzoeken om twintigers na een opleiding hier keuzes te gaan laten maken. Laat staan de nieuwste plannen:
http://www.metronieuws.nl/columns/jeugdpsychiater-in-6-dagen/SrZmhv!VPIVZcOhWXM1A/
opt-out [7] reageerde op deze reactie.
@Ratio [6]: Ik refereerde aan het boek welke een aanklacht is tegen de William Schrikker Stichting en de als onterecht ervaren UHP. Rechters besluiten overigens niet lichtzinnig over een UHP en meerdere deskundigen zullen moeten aantonen dat er juridische grond voor deze beslissing aanwezig is. Vaak is er ook al een omvangrijk dossier. De interpretatie in het begin van de keten van een 20-jarige ambtenaar zonder levenservaring zal hierin niet de doorslag geven.
Groephop [8] reageerde op deze reactie.
ratio [9] reageerde op deze reactie.
@opt-out [7]: Sorry beste opt-out hetgeen je hier schrijft is helaas klinkklare onzin. Onze niet toetsende kinderrechters zijn juist heel lichtzinnig in het beslissen over een UHP.
opt-out [10] reageerde op deze reactie.
@opt-out [7]: De WSG doet t niet goed op internet, meer dan 2 duizend mensen hebben een petitie getekend tegen de WSG: http://jeugdzorg.info/teken-hier-de-petitie-stop-machtsmisbruik-william-schrikker-groep-jeugdzorg/
En er is nog heel veel andere ellende over te vinden.
Ook een dertigjarige zal meestal nog niet de levenservaring en het beoordelingsvermogen hebben de vaak zeer lastige problematiek te doorgronden. Het is geen boekenwetenschap die nodig is. Dit gebrek probeert men met modellen en tests en protocollen te verbergen
@Groephop [8]: Dan adviseer ik u eens een zitting bij te wonen. Ik denk dat u geschokt zult zijn over wat deze ouders hun soms nog zeer jonge kinderen aandoen en het gemak waarmee zij zich schaamteloos van alle blaam zuiveren. Overal worden fouten gemaakt, ook bij Jeugdzorg, maar de grootste fout wordt gemaakt door ouders die het zover laten komen.
mark [11] reageerde op deze reactie.
@opt-out [10]: Jij bent zelf van jeugdzorg of werkzaam bij de overheid?
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/08/jeugdzorg_ontvoert_legaal_kind.html
7/10 rapporten die niet correct zijn e, dat soort prusters gaan dan bepalen of een gezin kapot word gemaakt.
Of deze; http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2013/07/kafka_continues.html
Schriftvervalsing door jeugdzorg. Je zou je dood moeten schamen dat je die bende criminelen verdedigt.
Ze moest het horen van haar dochter. Het 13-jarige meisje belde haar moeder overstuur op: in de instelling waar ze woonde, hadden ze haar ongevraagd de prikpil gegeven. Zonder toestemming en zonder dat het meisje dat wilde. Moeder Jose Kuckelkorn is laaiend, maar voelt zich vooral machteloos. „Mijn dochter is verstandelijk beperkt. Ze zit daar om beschermd te worden. Dit verscheurt mijn hart.”
„Het meisje of de gezagvoerder had toestemming moeten geven voor de anticonceptie”, verklaart Peggy Lesquillier, advocate van het meisje. „Dat is niet gebeurd en ook de voogd was niet om toestemming gevraagd. Het meisje zelf wilde de prikpil helemaal niet. Normaal gesproken moet zoiets ook in overleg met de huisarts gebeuren, om te kijken of ze überhaupt wel rijp was voor anticonceptie. Als het meisje haar moeder niet had gebeld, had niemand het geweten.”
Enkele weken voor het betreffende telefoontje kwam aan het licht dat het meisje seksueel misbruikt was door een groepsgenoot binnen de Limburgse instelling Daelzicht. De instelling heeft haar vervolgens anticonceptie toegediend omdat het verder misbruik niet geheel kan voorkomen, zo stelt de advocate van het meisje.
De moeder werd van het misbruik op de hoogte gebracht en het meisje werd rap overgeplaatst naar de crisisopvang van de zorginstelling, ’t Raayke in Tienray.
„Ik kreeg te horen dat mijn dochter werd overgeplaatst, maar over het incident en de jongen die hierbij betrokken was, weet ik nog steeds niets”, vertelt moeder Jose Kuckelkorn. Advocate Peggy Lesquillier: „De jongen zou ook zijn overgeplaatst. Of er maatregelen worden genomen om verder misbruik door de jongen te voorkomen, daar wordt niets over bekendgemaakt.”
Toen de moeder vernam dat haar dochter kort na het incident de prikpil had gekregen, eiste ze uitleg van de instelling. „Ik kreeg te horen dat het beter was om haar de prikpil te geven, omdat ze haar niet vierentwintig uur per dag in de gaten konden houden. Als ze dan weer misbruikt zou worden, zou ze in ieder geval niet zwanger worden, zeiden ze. Ik was woedend.” Advocate Lesquillier: „De instelling wil blijkbaar zwangerschap voorkomen. Maar dit meisje is niet seksueel actief en ze heeft ook geen vriend. De indruk wordt dus gewekt dat er een gebrek aan toezicht is.”
De instelling bood uiteindelijk excuses aan de moeder aan, maar diende na drie maanden opnieuw zonder toestemming de prikpil toe. Later is besloten het meisje oraal de pil te laten slikken, maar haar moeder laat het er niet bij zitten. „Mijn dochter is veel te jong voor seks, dus ze heeft die pil niet nodig. Laten ze beter toezicht houden in die instelling, ze zit er immers om beschermd te worden”, zegt Kuckelkorn. De moeder heeft ondertussen ook een advocate in de arm genomen. Ze kan echter zelf geen aangifte doen omdat ze niet langer de officiële gezagvoerder is.
Daelzicht wil geen reactie geven op de zaak. „Wij praten in verband met privacy van cliënten niet met de pers over individuele situaties”, aldus een woordvoerder. De instelling laat weten „nooit medicatie aan een cliënt te verstrekken zonder de wettelijk vertegenwoordiger van de cliënt in de besluitvorming te betrekken. Dat hoeft niet altijd de ouder te zijn, maar kan ook een ander familielid of voogd van een cliënt zijn.”
Geplaatste afbeelding
Bron: Telegraaf
Wie is moederkevanx.
Ze is een moederke,van drie kinderen.
We kennen elkaar via hyves,het klikte meteen.
En aan de telefoon ,babbelen we heel wat af.
Ze gaf mij zelfvertrouwen,
Ik kon met haar praten over het jeugd dorp,ooit mijn thuis.
waar ook haar dochtertje een plekje heeft gehad.
Waar de opvang goed was.
Jeugd zorg gaf de verantwoording aan WSG
En het kind zag vele leidsters ,voogden ,instellingen.
Het kind werd er niet gelukkiger op.
Werd zelf onderzocht op zwangerschap ,en seks ziektes.
Vanaf dat moment is ons moederke een kei harde vechter, een wanhopige
vechter geworden.
De vraag ,waar was de groepsleidster,ze zit toch op een plaatst ,die door
de staat geregeld is.
Hoe kan dit in een groeps huis gebeuren.
Zoveel kindertjes waren er niet.
En wat gebeurd er morgen ,kind heeft geen vriend en krijgt de prik pil.
Ze was pas 13 jaar oud.
Steeds is ons moederke op zoek naar mensen die het lot van haar kind
kunnen verbeteren.
Ik kan niet meer als luisterden.
Af en toe vloeken over zoveel onbegrip ,aan dit moederke.
De voogdes ,en advocaten kregen heel wat mails.
En ook vele gesprekken.
De lijst is te lang ,om weer te geven ,bij wie ze aan klopten.
Het was geen vragen meer ,maar smeken telkens weer.
Zelfs de aangiften ,voor misbruik geen hulp.
Een gezag hebbend persoon vroeg.
Moederke heb jij zelf als kind geen bosje gehad waar je seks deed?
DE mens denkt al gouw een uithuis plaatsing eigen schuld dikke bult.
Maar laat dit denken nou eens even weg ,zie het hier en nu.
Daar draait het nu om.
Dit moederke,die 3 uit huis geplaatste kinderen heeft.
En voor haar 2 zonen niks kon doen.
Haar oudste heeft een plekje gevonden waar hij op zijn plaats is.
Het lot was hard,te dragen.
De oordelen van mensen nog harder.
De tv beelden van een klein kindje dat over lijd in de instelling .
Waar waren de groepsleidsters.
Er was geen toezicht op dat moment.
De glijbaan maakte een eind aan zijn leven…..
Haar zoontje , op dat moment nog een klein manneke.
was er bij toen dit kindje over leed.
Haar kind werd overgeplaatst.
En een goede plaatst voor haar kind ?
Vandaag de dag ……
,ze weet het haar kind ondanks de instelling ,
is te vaak betrokken bij ,rottigheid
en dan is ook hier de politie die zijn werk doet.
Doodsbang is ons moederke,
dat op den duur haar meiske het zelfde lot onder gaat als haar broertje.
Ondanks dat ook haar familie haar kei hard laat vallen .
VECHT ZE ,VIA DE PC ,ZOEKT STEEDS WEER BEGRIP EN MEDE VECHTERS DIE HET LOT
VAN HAAR KIND VERBETERD.
En ik vraag mij af ,moederke hoe lang nog.
Bestaat er geen hulp voor jou?
sory dat ik zeg maar u weet weet niet wat te kinderen mee maken bij de WILLIAM SCHRIKKER GROEP u ben er niet als WILLIAM SCHRIKKER GROEP VOOGD MANAGER wandt hun maken de kinderen geestelijk en verziek ,u weet ook niet wat de kinderen in de instelling mee maken ,en ben u zelf eens in een instelling geweest zonder je aan te melden ,en ik heb ook een vraag aan u heb u zelf kinderen ,zo ja wat zouw u er van vinden dat u kinderen bij u weg wordt gehaald ,en dan in de instelling geplaats wordt waar u kinderen dan in de holding gelegt wordt en daarna in de isoleercel gezet wordt ,als u zelf mee maakt dan praat u anders ,
@opt-out [5]: wat een onzin spreek jij hier uit zeg…
het is geen onzin wat hier uit … het is de waarheid wandt ik weet niet of eens in een instelling ben opbezoek ben geweest of zelf een kind in een instelling woondt wandt u weet niet hoe het in de instelling om gaat ik wel maar wat ik hier schrijf is waar ,maar wat GROEPHOP {8}hier schrijf dat is onzin wat die da schrijf misschien werk GROEPHOP{8} samen met de Jeugdzorg en William Schrikker groep wandt anders schrijf Groephop{8} niet zo over de ouders wandt ik zelf een van de ouders waar de kinderen door WILLIAM SCHIKKER GROEP geestelijk kapot worden gemaakt en in de instelling worden de kinderen als een criminel behandeld is dat dan nog normaal maar dat mag allemaal wat WILLIAM SCHRIKKER GROEP en ook de instelling met de kinderen doet maar wij als ouders krijgen dan de schuld maar dat klopt niet nee de instelling en ook de WILLIAM SCHRIKKER GROEP zijn de schuldigen die de kinderen dat aan doet niet de ouders
Comments are closed.