Twee formulieren, 2 afspraken

Op mijn werk worden voornamelijk nog buitenlanders aangenomen. Dit komt voor een deel omdat de vereiste technische studie bijna geen nederlanderse afstudeerders meer oplevert. Het komt  echter ook omdat buitenlanders met de vereiste vaardigheden onder het 30% tarief voor expats vallen. Hierdoor krijg je meer ingenieur voor je geld als je een buitenlander huurt.

Vrijspreker: Wat is dat 30% tarief? Waarom belast de roverheid kennismigranten met een lager tarief dan mensen die hier geboren zijn?

Opperdienaar: Voornamelijk omdat kennismigranten de tranen in de ogen springen bij het belastingtarief dat ze in Nederland wacht.

Vrijspreker: Ja, dat is pech, mij schieten ook de tranen in de ogen.

Opperdienaar: Het verschil is dat Nederlanders toch door blijven werken, omdat ze gebonden zijn. De buitenlandse kennismigranten kunnen kiezen uit verschillende bestemmingen en zelfs het belasten van 30% is dan nog een winstpakker voor de Nederlandse roverheid. Als ze nog een auto met BPM kopen of geld uitgeven en daarbij 21% BTW betalen en we ze een aantal keer beboeten, vangen we alsnog 50% van hun productieve leven. Verder duurt de 30% regeling maximaal 10 jaar, zodat ze uiteindelijk ook geworteld zijn met een huis en kinderen en ze niet eenvoudig meer weg gaan als we hun belastingen omhoog doen.

Vrijspreker: Werkt dat?

Opperdienaar: Vaak gaan ze toch weer weg, het zijn mobiele types.

Vrijspreker: Is belasting het enige dat ze weer wegjaagt?

Opperdienaar: Niet alleen. Een nieuwe collega uit Wit Rusland wilde zijn familie uitnodigen in zijn nieuwe verblijfplaats in Houten. Hij moest daarvoor allerlei formulieren in vullen met een formele ‘uitnodiging’ anders mochten ze het land der roverheid niet in. De dame achter de balie van de gemeente, dacht aanvankelijk dat dit ‘onmogelijk’ was. Daarom vroeg de Wit Russische collega een andere collega uit China om advies. Die had al vaker met dat bijltje gehakt. Niet voor zijn familie uit Hong Kong, maar voor het gedeelte uit Peking. Hoewel dat tegenwoordig 1 land is, moeten de bezoekers uit Peking nog steeds een uitnodiging hebben, maar die uit Hong Kong niet.

De Chinese collega legde uit dat je 3 salarisstroken mee moest nemen en voor elke bezoeker een apart formulier moest invullen. Hij had 2 bezoekers en moest dus 2 formulieren invullen. De formulieren mogen niet opgestuurd worden naar het gemeentehuis, maar moeten persoonlijk afgeleverd worden aan een ambtenaar na het maken van een afspraak. Die goedgekeurde formulieren moeten worden opgestuurd naar de bezoekers in het land van herkomst, waar deze er mee naar de Nederlandse roverheidsambassade moeten om een bezoekersvergunning te verkrijgen zodat ze niet met geweld worden tegengehouden bij de grens.

De Chinese collega waarschuwde ook dat hij vermaand werd dat hij voor 2 formulieren, 2 afspraken diende te maken bij het gemeentehuis. Na uitvoerige verontschuldigingen werd besloten om toch 2 formulieren in 1 afspraak te behandelen. Dit duurde 3 minuten per formulier, wat de afspraak verdubbelde in lengte naar 6 minuten.

De collega uit Wit Rusland liet zijn schouders hangen en verliet de kamer.

Vrijspreker: “Een welvaartsstaat is doodsbang voor iedere arme die er probeert binnen te komen en voor iedere rijke die er probeert weg te komen.” –Harry Brown