Was een krantenkop in het FD onlangs. De interne markt brokkelt steeds meer af doordat de afzonderlijke lidstaten steeds meer interne regels maken. Daarbij: Europa is te duur, te lage productiviteit en R&D en scholing gaan achteruit, geen flexibiliteit op de arbeidsmarkt en geen efficiënte interne markt. Daar komt dan ook een heel scala van belastingwetgeving overheen om goed gedrag te promoten: in Denemarken belasting op vet, Hongarije op zout, Frankrijk op suiker, Nederland op alcohol.
En dan gaat het mis. In plaats van de conclusie te trekken dat er dus teveel en versnipperde verscheidene overheidsinvloeden zijn die verminderd moeten worden, pleit Unilever voor een weliswaar eenduidigere uniforme regelgeving, maar die moet dan wel van een machtiger EU apparaat komen. Nou van dat uitgebreidere EU verhaal hebben we inmiddels al genoeg gelezen.
Unilever heeft toch ook gezien in de rest van de wereld dat daar waar minder wetgeving en overheidsinvloed is, de welvaart en de bevolking groter is of sneller stijgt? Dat er een heel hard causaal verband is dat kleinere overheden, minder belasting, overeenstemmen met hoger en beter Bruto Nationaal Product.
Ze zien wel dat EU te duur, inflexibel etc is, maar dan pleiten ze voor meer uniforme regels. Een libertarier zou zeggen: dat gebroddel met landelijke uitleg van regels, of belastingen, leidt tot een slechter functionerende markt. Maak dan niet meer regels, maar schaf er steeds meer af!
Je kiest voor 1 Europa met 1 regering
of
Alle landen afzonderlijk.
Hier zit niets tussen.
Maar van “kiezen” was geen sprake en zelfs
onder een dictatuur is er zelfs geen eenheid
en een gelijke regelgeving ontstaan. Integendeel dus.
Wat men dan wel heeft gedaan met een leger aan
ambtenaren blijft een raadsel.
——————-
Unilever wil een uniforme regelgeving, dit is nogal logisch.
Met minder regelgeving is de kans op concurrentie groter, omdat
nieuwe bedrijven gemakkelijker en met minder
startkapitaal kunnen starten.
Unilever is niet objectief.
Corporatische tuig is het.
Regels afschaffen heeft ook z’n grenzen. Als je ooit gaat verhuizen en er blijkt een huis op een gifbelt van een kapitalistische fabriek te staan die zonder regels alles maar kon dumpen dan denk je vanzelf wel een keer na over regels.
Prutser [5] reageerde op deze reactie.
Vaarwel Euro,vaarwel Kabinet, vaarwel EU!
www.nachthemel.nl
@pteranodon [3]:
u heeft zich duidelijk nog nooit verdiept in hoe in een libertarisceh samenleving met milieu en vervuiling wordt omgegaan. een stuk beter dan in een etatistische samenleving in ieder geval. staten zijn verreweg de grootste vervuilers en ze geven ook vergunningen om te vervuilen. (+ beperkte aansprakelijkheid in de vorm van BV/NV en wetgeving met verjaring )
hier een intro, hoofdstuk 13: mises.org
leuke anekdote: tijdens de industriele revolutie in de UK konden mensen die last hadden van de vervuilende schoorstenen naar de rechter stappen voor compensatie. De Staat maakte toen wetgeving om dat tegen te gaan omdat ze ‘ progressie’ belangrijker vonden (en omdat men toen al corporatistisch was, dat is wat anders dan kapitalisme)
Richard [7] reageerde op deze reactie.
In de DDR was er meer vervuiling dan in het westen. De socialistische fabrieken waren daar mede debet aan. Op de rivieren stond schuim. Als werknemers flauw vielen van de vuile dampen in een fabriekshal werd een nieuw blik Vietnamezen open getrokken.
Een schone omgeving kost geld. En dat moet verdiend worden. Er heeft nog nooit een succesvolle planeconomie bestaan.
@Prutser [5]: Ook in de VS zagen we tussen 1840-1850 hoe adequate bescherming van eigendomsrechten tegen vervuiling een positief effect had. In die periode werden er veel rechtszaken gestart tegen vervuilende fabrieken door gedupeerden. Fabriekseigenaren werden door de rechters gedwongen hun vervuilende activiteiten te staken en schadevergoedingen te betalen. Dit leidde er toe dat bedrijven preventieve maatregelen namen om vervuiling tegen te gaan. Dat gold ook voor veel bedrijven die nog niet aangeklaagd waren. Er ontstond vanuit de industrie een vraag naar hulpmiddelen -zoals filters- om vervuiling en uitstoot tegen te gaan. Dat leidde tot nieuwe bedrijven die in die vraag konden voorzien. De vervuiling nam in korte tijd zeer sterk af, totdat rechters – mede onder druk van de overheid- bepaalden dat vervuiling toch toegestaan was vanwege ‘het algemeen belang’. Indien bedrijven niet hoeven te investeren in het tegen gaan van vervuiling zou dit leiden tot een snellere economische groei en dus meer werkgelegenheid. De vervuiling nam daardoor uiteraard weer toe.