Uiteindelijk, na het geharrewar over een begroting, kun je weer even gaan nadenken over alle gelukkige momenten in je leven, en genieten van alle leuke dingen die er zijn.
Toen je schreeuwend op aarde kwam, en er daarna een glimlacht over je gelaat trok, was je gelukkig en kon onbezorgd de wereld ingaan.
Een paar jaar later was er een oorlog, waar je niets van begreep, en als er vliegtuigen overgingen om hun lading bommen op Groningen te lossen, dan keek je uit het raam en zag je dat als een mooi vuurwerk. Dat was het voor jou, en voor anderen was het minder leuk.
Dat was het voordeel van kind te mogen zijn.
Later, toen er weer vrede was, ga je naar school en leert daar bepaalde dingen over de wereld waar je nog nooit van gehoord had.
Het enige wat ontspanning gaf was het zingen, maar de rest, ach dat was niet belangrijk, want je wilde gewoon ongestoord leven en genieten van de natuur en alle leuke dingen en dieren.
Als je op school moest rekenen, dan kwam het vaak anders uit dan de onderwijzer zei dat het was, en zo is dat verder ook altijd gebleven en zie je het nu ook om je heen, en kun je dat maar beter negeren.
Als je ouder wordt dan wordt je weer kinds, zo wordt er vaak gezegd, en alles overziende lijkt dat wel erg mooi te zijn.
Als je een gelukkig huwelijk hebt en kinderen die gelukkig en tevreden zijn, dan kun je daar maar beter je aandacht aan gaan geven, en uiteraard geen zorgen maken over dingen die er nog niet zijn, als het wel zover is dan is het al te vroeg en komen er ook wel oplossingen.
Ga dus maar genieten van het leven en laat het geharrewar van een begroting maar aan deskundigen over. Dan is de beste manier om te zorgen dat je gelukkig bent, en niet gaan afvragen of het wel goed komt.
Paul Kruger zei al; alles komt wel weer goed. Dus denk als een kind en ga zorgeloos door het leven.
Ingezonden door Reiny
Ik ervaar hier veel wijsheid. Maar ieder mens is anders en moet zelf over zijn eigen leven kunnen beslissen.
Bovenstaand stukje van Reiny kan de indruk geven dat je je niet veel zorgen moet maken, en de dingen maar laten gebeuren.
Voor mij zou dat betekenen dat ik maar niet moet kijken naar de dingen waar de dingen waar de politici mee bezig zijn om andere mensen uit te buiten, te nivelleren, en hun eigen macht te vergroten.
Wij leven nu al in de idiote maatschappij waarin iedereen die iets presteert, produceert, onmiddellijk gedwongen wordt om meer dan de helft van zijn prestatie af te geven. En dit betekent, dat zelfs als je dat wil, niet eens over je eigen leven kunt beschikken.
Niet alleen een idiote, maar ook een immorele maatschappij.
En dan maar laten waaien en slikken? Of minimaal anderen trachten bewust te maken op wat er aan de gang is, en dan misschien samen wegen te vinden voor de weg naar vrijheid?
Om dan samen in een rechtvaardiger, vrijere, wereld zonder oorlogen te komen.
Een ideaal dat nog heel ver weg ligt. Maar als u vandaag niet begint te denken wat de feiten zijn, wat u er aan kunt/wilt doen, binnen het kader van zelf gelukkig te zijn, dan wordt het steeds erger en wordt u en uw (klein)kinderen steeds meer uitgebuit.
En iedereen kan iets doen wat in de richting van die vrije wereld werkt.
Vraag anders maar (eventueel vertrouwelijk) aan info@vrijspreker.nl
“Ga dus maar genieten van het leven en laat het geharrewar van een begroting maar aan deskundigen over.”
Hadden we die keus maar. Of beter nog, konden we maar onze eigen begroting op orde krijgen zonder bemoeienis van boven ons gestelden.
Een leuk onderwerp: Vrijheid en geluk. Wat wil je liever?
Ik vermoed dat veel libertariers geluk nastreven en dat denken te zullen vinden in vrijheid.
Maar wat als we vrij zijn, en er helemaal niets verandert?
Stel je voor: de overheid treet af en we hebben een echte NAP samenleving. En er verandert niets. Wel hier en daar een kleinigheid misschien, maar de essentie van het leven blijft onverandert. We zitten nog steeds met 14 miljoen mensen bij elkaar en hebben nog steeds behoefte aan structuur en regels.
Ik vraag me serieus af in hoeverre een NAP samenleving wezenlijk anders zou zijn dan die van vandaag. Zou het vrijheidsgevoel echt ontstaan? Of zou er ook dan weer iets zijn waardoor we ons onvrij voelen?
Zo ziet de Opperdienaar het graag: makke slaven.
Laat alles maar over aan de des-kundigen (niet kundig dus, als in: des-informatie, des-illusie)
We can ignore reality, but we cannot ignore the consequences of ignoring reality.
Just because you do not take an interest in politics doesn’t mean politics won’t take an interest in you.
Ga dus maar genieten van het leven en laat het geharrewar van een begroting maar aan deskundigen over. Dan is de beste manier om te zorgen dat je gelukkig bent, en niet gaan afvragen of het wel goed komt.
Als ik dit schrijven van mijzelf lees dan denk ik gelijk, ze moesten eens weten wat voor tobber ik werkelijk ben, maar misschien is het een innerlijke wens van mij zo te kunnen leven !!!.
Een hang om terug te keren naar een zorgeloze tijd kan juist best een impuls van binnenuit zijn die je wil laten zien van hé, dit ben ik zelf, dit en dat past wél bij mij. Kan me wel voorstellen dat iemand dat graag wil delen en het anderen ook gaat adviseren trouwens.
Bij mij was echter de conclusie dat nagenoeg alle verkeerde afslagen die er in mijn leven zijn geweest, terug te voeren zijn op verkeerd gebruik van autoriteit. Misschien is dat hoe dat bij mij individueel zo is gegaan, kan best, maar dingen die misgaan gebeuren je doorgaans niet vrijwillig dus het zou me niks verbazen als dat bij anderen ook vaak zo is als ze echt diep tot een probleem weten door te dringen met inzicht.
Een overheid verschilt dus ook flink van ideale ouders waarbij je je als een baby zou kunnen opstellen. Doe je dat bij een overheid, dan word je ondergeschoffeld:
– De overheid ziet je als een soort vee. Als het goed gaat met het land, dan trekt een overheid daarvoor altijd alle eer naar zich toe, zo van dat hebben we weer goed geregeld. Ouders zouden juist eerder met trots zeggen hoe goed hun kind zich ontwikkelt.
– Hoe volwassener je bent, hoe meer de overheid juist aan jouw tiet ligt. Om je klein te maken.
– De overheid kent je niet, alleen maar op papier.
– Allerbelangrijkst: de overheid houdt niet van je 🙁
Comments are closed.