Ach ja, hoe vaak zijn wij niet in discussie geweest met een statist waarbij de vraag van de statist was “Maar als we geen overheid hadden, hoe ga jij dat dan oplossen?”.—— Meestal lukt het wel om met een redelijk antwoord te komen, maar vaak ook niet. En dan krijg je nog wel eens de neiging om dat op te zoeken en later door te mailen. Waarop weer een hele discussie ontstaat.
Tsja. Werkt dit? Moeten wij ons de illusie maken dat we op deze manier de levenslang getrainde gelovigen van de overheid enigszins aan het twijfelen krijgen?
En als je zelf dan diep in jouw eigen Libertarische ziel kruipt, begint dan niet het gevoel naar boven te kruipen dat je eigenlijk aan het doen bent waar je zo tegen bent, een maatschappij tot in detail plannen?
Oplossingen verzinnen is niet de kern van het libertarisme
Het libertarisme is niet een setje ideologieën die vanuit zichzelf alle oplossingen voor alle problemen heeft. Integendeel. Het is de schets van een samenleving waarin het mogelijk gaat worden om door vrije interactie oplossingen te laten ontstaan.
Deze oplossingen ontstaan vanuit de gedachten van vele individuen. Niet mensen die vanuit een overheidswereld of een bepaalde ideologie redeneren, maar vanuit de praktijk.
Er ontstaat een wereld van kleine en grote experimenten waarin de mislukkingen geen gevolg krijgen en op de successen verder gebouwd wordt.
Bijvoorbeeld onderwijs .
Neem het onderwijssysteem. Hier is de overheid almachtig in. Zo goed als alles wordt bepaald door bureaucraten die zelden zelf les hebben gegeven. Zal dit de optimale oplossing zijn?
Of gaat het beter werken als we het aan de leraren overlaten die in samenwerking met de ouders gaan werken aan betere oplossingen voor de problemen op de huidige scholen? En gewoon hier en daar wat proberen en samen kijken of het werkt? Zonder dat de bergen aan zinloze en contraproductieve regeltjes in de weg zitten?
Verzin geen antwoorden, maar betrek de vraag op diegene die de vraag stelt
Vaak is het heel simpel. Stel een wedervraag. Zoiets als “Hoe denk jij dat het zou gebeuren als er geen overheid was?”. Vul dit hier en daar aan met een geïnteresseerd “Waarom?”. Feitelijk draai je de boel om. Jij bent niet diegene die het Libertarisme staat te verdedigen maar de ander moet het Statisme verdedigen.
Dat zijn leuke discussies als je weet dat diegene heeft geleerd dat het statisme volledig de juiste weg is, maar nooit is aangemoedigd om daar echt over na te denken. Want dat is iets wat wij wel hebben gedaan!
En je vermijdt een eindeloze “Argumenten wel/niet” discussie.
Ingezonden door ARVR
Larken Rose, als er geen overheid was dan zou ……. nooit totstandkomen:
http://www.youtube.com/watch?v=dzmOzQRq0ak
Het gaat er mij niet om of de overheid afgeschaft wordt of niet.
Er is maar 1 argument imo; elke vorm van agressie is immoreel.
Daar krijg je verassend veel medestanders voor. Helaas denken vele medestanders dat een overheid nodig is om dat te bereiken. Maar door expliciet te stellen dat het om agressie gaat, is (hoop ik) het zaadje geplant.
Goede opzet om mensen aan ’t denken te zetten!
Dit voorbeeld wordt vaak gebruikt, maar…
Als iemand 200 jaar geleden opperde dat slavernij afgeschaft diende te worden, voelden de anti-slavernij bewegingen zich toen ook geroepen om de vraag “hoe wordt het katoen dan geplukt?” te beantwoorden?
Zoek het maar uit.
Zoals OBL-Rien stelt, tegenstanders van immoraliteit zouden geen alternatieve oplossingen hoeven voor te dragen.
En bovendien, hoe werd het probleem van het vliegen over oceanen opgelost?
Door een pistool op mensen te richten, hun geld af te pakken en aan een stel bureaucraten te geven.
Straks moeten we de overheid nog bedanken voor de uitvinding van het wiel. Zonder overheid vinden we immers geen oplossingen.
Logic [5] reageerde op deze reactie.
arvr [6] reageerde op deze reactie.
@Logic [4]:
“Door een pistool op mensen te richten, hun geld af te pakken en aan een stel bureaucraten te geven.”
Dit was overigens bedoeld als retorische vraag.
@Logic [4]:
Simpele vraag:
Ik heb de keuze uit twee verschillende moraliteiten:
1. Ik werk voor mijn geld, maar mag de vruchten van dat werk houden. Niemand kan mij die vruchten onder dwang afpakken. Ik kan ook niet anderen dwingen om voor mij te bepalen.
2. Ik leef in een wereld waarin iedereen voor elkaar zorgt. Samen delen we alles en niemand zal ooit wat tekort komen. Wat ik nodig heb om goed te leven wordt voor mij gegarandeerd voorzien.
Wat is voor jou het argument om voor de een of voor de ander te kiezen?
Logic [7] reageerde op deze reactie.
@arvr [6]:
Dat heeft met zowel de realiteit van de menselijke natuur als met economische waarheden te maken. Ik kan hier moeilijk even snel uitleggen waarom communisme altijd zal falen dankzij de menselijke natuur en dankzij hoe de economie werkt en niet werkt.
Daarbij komen bovendien nog minimaal twee prangende vragen:
a) Wie bepaalt wat “iets nodig hebben om goed te leven” precies inhoudt? Dat kan alleen de ontvanger, maar die zal de maximale mogelijke luxe hieruit proberen te persen.
b) Wie bepaalt het dan? En op basis waarvan? En hoe voorzien zij het? En hoe innen ze de fondsen? En wie produceert die fondsen? En wie heeft hen die macht gegeven en hoe ver reikt die macht (zie je hoe dit uiteindelijk tot o.a. Stalinisme heeft geleid?)
Tenslotte, als iedereen voor elkaar zorgt, ben je ook totaal afhankelijk van een ander. Wat is een leven dat totaal afhankelijk is van een ander. Is dat vrijheid? Wat als sommigen stelselmatig gezond zijn (en weinig zorg nodig hebben) en anderen stelselmatig ziek, zwak of misselijk (en veel zorg nodig hebben). Gaat de balans hier niet totaal zoek waar er wederom twee economische en sociale klassen ontstaan (de behoeftigen en de slaven van de behoeftigen)? Het is dus zo dat in de realiteit nooit iedereen voor elkaar zorgt, maar dat 1 groep voornamelijk voor de andere groep zorgt.
Ayn Rand heeft ook duidelijk gemaakt dat niemand een offerschaap kan/mag zijn van een ander, dat je leven in de eerste plaats afhankelijk is van je eigen vrijheid en dat je om die reden voor jezelf leeft en alleen op basis van keuze voor anderen kan zorgen.
Zo maar even wat argumenten die bij me te binnen schieten om overduidelijk voor de 1e moraliteit te kiezen.
arvr [8] reageerde op deze reactie.
@Logic [7]:
In jouw (voor de rest uitstekende) antwoord is het ook wel interessant om te constateren dat jij in staat bent te beredeneren wat er zo sterk aan de libertarische moraal is. Het is in feite een praktisch argument.
Niet iets wat zo is omdat het zo is, of omdat het in een boekje staat, maar gewoon een argument.
Dat is ook tevens het punt wat ik met de vragen die ik stelde wilde maken, een moraliteit is een keuze, maar daardoor niet strikt een basis en is ook weer op argumenten en realiteit gestoeld. Het een impliceert het ander.
Je kan dus zowel stellen dat een gezonde maatschappij moeilijk gaat worden zonder de Libertarische principes als basis, maar ook dat de Libertarische principes geen waarde hebben als ze geen gezonde maatschappij opleveren.
Dus ja, vanuit welk punt je de discussie aangaat met anderen is dan niet zo belangrijk. Je moet sowieso er eerst in slagen een gaatje van twijfel te zaaien in de collectivistische kringgedachtes. Bij mij werkt deze benadering overigens vrij goed, je krijgt verrassende wendingen in het gesprek en geen eindeloze (moeras) discussies.
Logic [9] reageerde op deze reactie.
@arvr [8]:
Libertarisme is inderdaad buiten een morele filosofie ook een praktische. Als collectivisme goed zou werken (en bijvoorbeeld overheden niet inefficient, corrupt, immoreel en gewelddadig zouden zijn) zou het een ander verhaal worden voor libertariers.
Maar o.a. de realiteit van schaarste zorgt ervoor dat de moraal van libertarisme en collectivisme lijnrecht tegenover elkaar staan. Zonder schaarste zou bijvoorbeeld belasting niet nodig zijn, en zouden vele criminele activiteiten van overheden niet “nodig” zijn omdat iedereen genoeg zou hebben (dus ook bijv geen oorlog voor grondstoffen).
Het praktische argument hangt daarom samen met de morele.
Maar zelfs buiten collectivistische activiteiten die draaien om het “zorgen voor mensen” zijn er nog steeds collectivistische activiteiten die zich bemoeien met de moraal (bijv. drugs, seks, ongezond leven, vrijheid van meningsuiting).
Met andere woorden, het libertarisme draait om individuele vrijheid op zowel het economische als het sociale/culturele vlak.
Het libertarisme is dus een compleet ‘pakket’ dat bestaat uit zowel praktische als morele overwegingen (met veel overlap).
Je kunt vanuit het ene perspectief argumenteren of het andere. Maar je kunt er niet een uitsluiten als zijnde een onderdeel van het libertarisme.
Overigens ben ik op dit moment een boek aan het lezen genaamd “De Democratie Voorbij” door Frank Karsten. Dit is een zeer helder en aan te raden boek dat goed uitlegt waarom democratie helemaal niet doet wat mensen denken dat het doet.
Misschien kan dit boek ook helpen bij het verder overtuigen van mensen bij wie al twijfels zijn.
Comments are closed.