Al een paar weken geleden hebben het verhaal over het energieakkoord gehad. Dit is het akkoord waarin besloten werd een godsvermogen in alternatieve energiebronnen te steken. Waarop en prompt een brief kwam van het NKPW dat de kosten een tikje te rooskleurig waren en er ettelijke miljoenen extra op de rekening kwamen terwijl de opbrengsten wat minder zouden zijn...

 

Ik krijg de indruk dat de drive naar alternatieve energieën meer een soort van ideologische strijd is, en de logica, beredenering of berekening van minder belang is. Maar waarom?

 Wat zijn de kenmerken van een dergelijke ideologie?
In dit geval loop je tegen een aantal niet directe rationele argumenten aan. Ten eerste een vorm van alarmisme: Als we dit niet doen gaat het verschrikkelijk fout. Aangevuld met: We moeten nu iets doen en niet verder nadenken. Echt? Waarom willen mensen dat ik er niet over nadenk?

Ook zijn er gevoelsmatige argumenten: Dat de wereld ineens donders mooier wordt als we allemaal  op alternatieve energie leven. Of iets dergelijks.

Dan zijn er nog politieke argumenten zoals beslissingen uit Europa of een of ander schimmig VN akkoord. Alsof politiek en waarheid raakvlakken hebben.

Het lijkt er een beetje op dat ergens in het verhaal mensen “besloten” hebben dat het ene (alternatieve bronnen) goed is, en alle andere oplossingen slecht. En vervolgens wordt dat de officiële leer. Dat wordt dan de enige waarheid, en iedereen die durft te twijfelen wordt direct weggezet als iets vreselijks want iedereen wordt geacht de waarheid te verdedigen en argumenten aan te dragen voor deze waarheid. En wat krijg je dan? Zeker, dit soort argumenten.

Waarom dit mij verontrust

Je ziet keer op keer dat niet de beredenering of logica van iets de doorslag geeft maar de groep mensen die iets het hardst schreeuwen voorgaan. Vaak met de verkeerde argumenten of zelfs valse argumenten die waarheid lijken, maar het niet zijn.

Wat nog veel enger is is dat hele volksstammen hier achter aanlopen. Zouden die zichzelf ooit realiseren wat het lot van vele lemmingen is?

Ingezonden door ARVR

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

7 REACTIES

  1. Deel van het probleem dat je schetst ligt volgens mij in de “beweging” van modern Nederland waar “een goed gevoel” het belangrijkste is. Er moet een “klik” zijn. Ik zag het op het bedrijf waar ik werkte ook in toenemende mate. Gedegen analyse woog minder dan het goede gevoel. De mooimakertjes/-pratertjes stonden in hoger aanzien bij de baas dan de afgestudeerde ingenieur.

  4. @obsidiaan [3]:
    opgedroogd is misschien niet het juiste woord maar ja er zijn volop verlaten olievelden, alleen in de staat texas zijn er al vele duizenden verlaten boorputten, wat dacht je dan dat er echt geen eind aanzit? waar dacht je dat het vandaan komt dan?

  5. Als je een beetje logisch kunt nadenken, doorprik je bijna alle zogenaamde verzinsels van de schreeuwende. Neem nu de kolder van het elektrisch autorijden. Dit zou zo goed voor het milieu zijn, wordt er rond geschreeuwd in o.a. de media. Als we dit bekijken zie ik heel iets anders. Eerst moeten we kolen/gas/olie/wind energie opwekken om elektriciteit te kunnen maken. (de rendementen van deze liggen rond de 30 à 40%) Dan vervoeren we de elektriciteit met ons net. (rendement van 85%) Het opladen van de accu’s van de auto. (rendement van 80%) De elektromotor heeft een rendement van ongeveer 80%. Als je al deze rendementen bij elkaar optelt, hou je amper 22% nog over. Terwijl een gewone benzine auto 30 tot 40% rendement heeft. Daar komt bij voor een elektrische auto, dat je de accu’s om de 3 à 5 jaar moet vervangen. (accu’s zijn plus/minus 1000 keer te laden en het rendement wordt steeds minder) (een groot milieu probleem dus) De aanschaf voor een nieuwe set accu’s is de helft van de aanschaf van een nieuwe elektrische auto. Dus zijn tweede handse elektrische auto’s van 3 jaar en ouder niets meer waard. Want voor het zelfde geld koop je een nieuwe elektrische auto. En dan blijven ze hard roepen dat elektrisch auto rijden zo goede investering is voor de consument en het milieu. Dit extra vervuilende auto rijden zijn we “groen” en duurzaam autorijden gaan noemen.

  6. Deze kolder zien we ook terug bij windmolens. Een windmolen heeft een levensduur van 20 jaar. Het rendement op zee is ongeveer 40% en op het land 20%. Een windmolenpark heeft totaal geen zin, want de eerste krijgt 100% wind, die er (schuin)achter staat krijgt nog maar 50%, het is telkens de helft van de helft. De achterste krijgt bijna geen wind meer. De kosten voor de installatie en de back-up voor als het eens niet genoeg waait, maar de vraag naar elektriciteit er wel is, zijn vele malen hoger dan er ooit na 20 jaar terug verdient kan worden. Deze kunnen enkel draaien met subsidie regelingen om het kostendekkend gemaakt worden. Het besparende van het CO2 wordt geheel te niet gedaan door de gasturbines van de back-up centrales. Tevens zorgen de windmolens dat de plaatselijke temperatuur hoger wordt, omdat het afkoelende effect van wind nu teniet wordt gedaan door de windmolens. Kort samen gevat: Windmolens veroorzaken indirect voor uiteindelijk meer CO2 uitstoot en warmt zijn omgeving op. Dit waren nu net de argumenten waar de schreeuwers meekwamen voor de windmolen hype.

Comments are closed.