Ruim twee jaar geleden verschenen de eerste berichten in de media over een groot afluisterschandaal in het Verenigd Koninkrijk. Journalisten van de zondagskrant The News of the World zouden, volgens de advocaten van enkele slachtoffers, ten minste 7000 mensen hebben afgeluisterd. Onder de slachtoffers bevinden zich onder andere ouders van in Irak gesneuvelde soldaten en overlevenden van de Londense aanslagen in 2005. Vanuit de maatschappij werd geschokt gereageerd op dit nieuws. David Cameron, premier van het Verenigd Koninkrijk, verwoordde de kritiek als volgt:
“Het is absoluut walgelijk wat hier is gebeurd. Ik denk dat iedereen in dit huis [het Britse parlement] en in dit land geschokt is door wat men heeft gehoord en wat men gezien heeft op televisie.”
Later herhaalde zijn woordvoerder dat de schuldigen van het afluisterschandaal absoluut bestraft dienen te worden en dat dit nooit meer mag gebeuren.
Anno 2013 is het proces tegen de journalisten van The News of the World nog steeds aan de gang. Vorige week bekenden drie van hen zich schuldig gemaakt te hebben aan het afluisteren. In de meeste journaals en dagbladen werd dit nieuws niet opgepikt, maar de weinige mensen die het wel te horen kregen reageerden cynisch. Vergeleken met de door klokkenluider Edward Snowden onthulde massale privacyschendingen van burgers door overheden wereldwijd, was het krantenschandaal eigenlijk maar kinderspel. Dat maakt het niet minder erg, maar er werd door sommigen wel gesproken van een dubbele standaard bij de overheid. Terwijl David Cameron in afkeurende termen sprak over het News of the World-schandaal, stond (en staat) hij tegelijkertijd de massale spionage van burgers door de Britse en Amerikaanse overheden toe. Dit beschamende feit zette Cameron behoorlijk in zijn hemd. Uit wraak liet hij de Britse geheime dienst de redactie van The Guardian, de krant die met Snowden samenwerkte bij de onthullingen, binnenvallen.
Die inval heeft echter niet kunnen voorkomen dat veel mensen door Snowden’s onthullingen kritischer naar het handelen van de staat zijn gaan kijken. Sommigen zien terecht de dubbele standaard van de overheid in het spionageschandaal, zoals eerder gezegd. Maar ze zien helaas niet dat dit slechts het topje van de ijsberg is. De overheid zou namelijk niet kunnen bestaan zonder het hanteren van dubbele standaarden.
De twee fundamentele kenmerken van de staat zijn een monopolie op geweld en het verkrijgen van inkomen door belastingheffing. Hiermee onderscheidt zij zich van andere organisaties, die niet over deze ‘privileges’ beschikken. In beide gevallen is er sprake van een dubbele standaard.
Belasting
Diefstal is het wegnemen van legitiem verkregen eigendom zonder toestemming van de eigenaar. Dit wordt dan ook terecht bestraft door de overheid, althans in de weinige gevallen dat de politie de dief daadwerkelijk te pakken krijgt. De grootste dief wordt echter sowieso niet gepakt, want dat is de overheid zelf. De belastingdienst steelt ongeveer de helft van het inkomen van iedere werkende Nederlander, dat is meer dan dat alle private-sector-criminelen bij elkaar opgeteld doen. Specifiek gezien is het afpersing. Onder dreiging van geweld dienen mensen hun geld af te staan, doen ze dat niet dan komen gewapende mensen langs om hen voor lange tijd op te sluiten in kooien. Daar kan de gemiddelde kruimeldief alleen maar van dromen.
De gemiddelde burger zal het echter niet met dit verhaal eens zijn. Belastingheffing is rechtvaardig, zo heeft men geleerd op de overheidsscholen. Laten we eens kijken naar de drie meest genoemde rechtvaardigingen voor het heffen van belasting:
Belasting is geen diefstal, want je krijgt er ook dingen voor terug.
Natuurlijk levert de overheid bepaalde diensten van dat belastinggeld, maar dat verandert niks aan het feit dat het diefstal is. Als een dief een huis leeg rooft en in ruil daarvoor de plantjes water geeft, is het dan geen diefstal meer? Precies. De eigenaar heeft daarvoor geen toestemming verleend, dus het blijft gewoon een daad van agressie. Hetzelfde geldt voor belastingheffing.
Ook dat bepaalde zaken, zoals onderwijs en rechtshandhaving, noodzakelijk zijn voor een goed functionerende samenleving doet daar niks aan af. Voedsel is ook noodzakelijk, maar dat geeft supermarkten niet het recht om mensen van een deel van hun inkomen te beroven. Diensten die de overheid nu levert zouden dan ook – net als voedsel – gewoon door de markt geleverd moeten worden. Burgers hebben dan de vrijheid om zelf te kiezen welke diensten ze afnemen, in plaats van dat ze gedwongen worden zoals in het huidige systeem.
Belasting is geen diefstal, want het is democratisch tot stand gekomen.
Dat de meerderheid ergens voor is, betekent niet dat het ook rechtvaardig is. Denk maar aan de slavernij. Eeuwenlang werd dat als heel normaal gezien en door de meerderheid van de bevolking gesteund, maar maakt dat het rechtvaardig? Natuurlijk niet.
Als iemand door twee criminelen van zijn tas wordt beroofd, dan wordt dat gezien als onrechtvaardig. En terecht. Dat de criminelen in de meerderheid zijn verandert daar niks aan. Maar als de overheid belastingheffing probeert te legitimeren door te wijzen op het feit dat de meerderheid van de bevolking haar steunt, lijkt vrijwel iedereen dat te accepteren. Daar is dus duidelijk sprake van een dubbele standaard. Er hangt een hoop mystiek rond de overheid, maar in feite is het niet meer dan een groep mensen met een vlag en een volkslied. Dat geeft hen geen speciale rechten.
Belasting is geen diefstal, want dat is zo vastgelegd in het sociaal contract.
De theorie van het sociaal contract wordt vaak gebruikt om het handelen van de overheid te verdedigen, zo ook het heffen van belasting. Maar kan iemand zich herinneren ooit zo’n contract getekend te hebben? Om een contract rechtsgeldig te maken dient het ondertekend te zijn door alle deelnemende partijen, maar dat is hier dus duidelijk niet het geval. Vrijwel niemand heeft ooit een contract ondertekend waarin hij de overheid toestemming geeft om belasting te heffen, het blijft dan ook gewoon diefstal. Maar, zo zullen de verdedigers van het sociaal contract zeggen, dat je überhaupt in dit land woont geeft al aan dat je het sociaal contract steunt. Dus omdat iemand in een bepaald gebied is geboren zit hij al meteen vast aan een contract? Dat klinkt als slavernij, maar dat is gelukkig 150 jaar geleden al afgeschaft. Ieder mens wordt als vrij individu geboren en de theorie van het sociaal contract slaat dan ook nergens op.
Monopolie op geweld
Het andere fundamentele kenmerk waarmee de overheid zich onderscheidt van andere organisaties is het monopolie op geweld. Als bedrijven willen concurreren met de overheid in het verlenen van rechtspraak en rechtshandhaving, dan worden zij met geweld door overheid uit de markt verdreven. Wil je als ondernemer een betere service verlenen dan de politie in het beschermen van de veiligheid van mensen, dan verdwijn je mooi een paar jaar in één van de vele overheidskooien. Opnieuw is hier sprake van een dubbele standaard. Als gewone bedrijven een monopolie zouden vormen door concurrenten met geweld uit de markt te dwingen, dan wordt dat terecht door de overheid bestraft. Kun je je voorstellen dat de Albert Heijn concurrerende supermarkten met geweld zou sluiten en de eigenaren ervan jarenlang zou opsluiten? Dat zou belachelijk zijn, maar het is precies wat de overheid doet met mensen die het monopolie van de overheid op rechtshandhaving willen doorbreken.
Overigens is dat niet de enige sector waar de overheid haar monopolie met geweld handhaaft. Zo is het verboden om kinderen thuisonderwijs te geven, tenzij de overheid daar expliciet toestemming voor heeft gegeven. Dat kinderen met thuisonderwijs uitstekende resultaten boeken maakt niet uit, kinderen worden door de overheid verplicht naar school gestuurd. Als een ondernemer mensen zou dwingen om zijn producten af te nemen, dan zou het land terecht te klein zijn. Maar de overheid komt er ongestoord mee weg.
Onvermijdelijk zullen veel mensen het volgende argument gebruiken om het overheidsmonopolie te verdedigen:
Als de overheid haar monopolie op geweld verliest dan wordt het chaos.
Dit argument komt van de bekende filosoof Hobbes en wordt tegenwoordig helaas als vanzelfsprekendheid beschouwd. Hobbes beargumenteerde dat de mens van nature slecht is (homo homini lupus est) en dat er daarom een overheid nodig is om een permanente staat van oorlog en chaos te voorkomen. Het is echter nog maar de vraag of de mensheid van nature zo slecht is. En zelfs als dat wel zo is, dan is het juist heel onverstandig om een deel van die slechte mensen een instituut te geven (de overheid) van waaruit ze veel macht kunnen uitoefenen over de rest van de mensheid. De geschiedenis heeft al aangetoond tot welke gruweldaden dat kan leiden. Veel beter is het om de macht te verspreiden. En de beste manier om dat te doen is via de vrije markt.
Uit historisch onderzoek is gebleken dat een vrije markt in rechtspraak en rechtshandhaving geen wereldvreemde fantasie is, maar dat zij daadwerkelijk heeft bestaan in diverse samenlevingen. In alle gevallen was het een groot succes. Verschillende academici hebben ook al overtuigend aangetoond hoe een succesvol systeem van private rechtshandhaving er in onze moderne samenleving uit zou kunnen zien. Dat alleen de overheid voor veiligheid kan zorgen is dan ook een mythe.
Zo wordt het dus duidelijk dat de fundamentele kenmerken van de overheid, het heffen van belasting en het monopolie op geweld, gebaseerd zijn op een dubbele standaard. Handelingen die uitgevoerd door een ‘normaal’ persoon als verwerpelijk en onrechtvaardig worden gezien, worden kritiekloos geaccepteerd als de overheid ze uitvoert. Dat is hypocriet. Dat de meerderheid van de bevolking dat steunt of dat de diensten die van belastinggeld worden betaald noodzakelijk zijn verandert daar niks aan. Iedereen wordt geboren met gelijke rechten, daar vormen politici en hun handlangers geen uitzondering op. Zij hebben geen speciale rechten omdat ze voor de overheid werken en zodoende is hun gedrag niets anders dan crimineel. Zij zijn daarom degenen die, net als de journalisten van The News of the World, achter de tralies horen te zitten, en niet de mensen die de belasting ontduiken of het overheidsmonopolie proberen te doorbreken. Pas als genoeg mensen dat doorhebben ligt de weg naar vrijheid weer open. Want zoals Miles Davis al zei, kennis is vrijheid en onwetendheid is slavernij.
Gale Boetticher
Mooi artikel. Dit hoort in elke boek te staan die de kinderen op school moeten lezen. Dan zouden er veel meer mensen zijn die zich realiseren wat overheid precies is. Maar ja de scholen zijn van de overheid dus krijgt iedereen te horen wat de overheid wil dat ze te horen krijgen. Uiteindelijk natuurlijk heel erg slim van hun. Zo houden ze hun macht in stand. Dat en mensen illusie geven dat ze vrij zijn.
LEER DE WAARHEID EN VERZET JE ZELF TEGEN DE STATUS QUO.
Hear, hear!
Weer goed gezegd en logisch.
Toch knap van de roverheid dat ze aan zeer veel mensen de “overtuiging” hebben bijgebracht dat de vragen in het artikel geloofd worden. Terwijl het zo duidelijk i.
En tegelijkertijd de 10 Geboden tot handleiding maken waar in staa: “Gij zult niet stelen”!
Niet alleen “hééft bestaan”, het bestaat nog steeds, als je om je heen kijkt. Grotere bedrijven die met elkaar zakendoen, wijzen in hun contract vaak een arbitragepartij voor geschillen aan omdat het juridische systeem zo traag is, dat bij een boycot wegens een geschil beide bedrijven failliet zouden zijn tegen de tijd dat het geschil voor de rechter komt. Bedrijven die een platform bieden voor onderling zakendoen, zoals veilingsites, regelen gewoonlijk ook de geschillenafhandeling. Bij sportwedstrijden worden regelovertreders niet juridisch vervolgd, maar via het interne rechtssysteem bestraft (afhankelijk van de sport gebeurt dat met scheidsrechters, protestcommissies, en beroepsmogelijkheden – en als je het niet eens bent met dit systeem, splits je je af van de bestaande sport en begin je een nieuwe; zo ontstond de A1GP uit de Formule 1 wegens onvrede met de FIA).
Volgens mij klopt het niet helemaal wat er direct onder het kopje “belasting” staat. De definitie van diefstal is, dacht ik, het “onwettig” toe-eigenen van andermans goederen. Dat de overheid geld afpakt en inneemt staat in de wet en is dus niet onwettig en dus (volgens hen) geen diefstal. We hebben het hier over “roof”, het met geweld of dreiging van geweld toe-eigenen van andermans goederen. Het haagse juristen college (een bedrijf dat hielp bij ontwijken van belasting) is dacht ik zelfs eens teruggefloten omdat ze in haar reclame de belasting vergeleek met diefstal.
Comments are closed.