Vaak lees of hoor ik dat er libertariers zijn die de omgang met niet-libertariers vermijden. Helemaal als het staatsdienaren zijn (of in mindere mate bankiers) willen sommige libertariers nog wel eens walgend wegrennen van die persoon.
Misschien begrijpelijk, tenminste voor mij wel, maar misschien niet echt de juiste reactie…
Afkeuren is wat anders dan het goede voorbeeld geven
We hebben het, als libertariers, lang volgehouden om met argumenten de wereld te overtuigen en om de waarheid maar eens bot op tafel te gooien, we hebben niet echt gewonnen.
Waar ligt dat aan? Misschien heeft het iets te maken met het feit dat mensen sociale wezens zijn. En ook de neiging hebben om in groepjes te denken. Dus iemand zegt tegen jou: “Ik ben gemeenteambtenaar”. Jij zegt: “Doei”. Werkt dit? Ben je niet meer bezig een afstand te kweken tussen jou en de ander, en maak je het niet moeilijker voor de ander om over te stappen naar een betere moraliteit?
Sterker nog, je voedt de algemene perceptie dat Libertaristen ijskoude kapitalisten zijn (vooroordeel, vooroordeel, maar zo verdedigt het collectivisme zich nou eenmaal), hetgeen allesbehalve waar is.
Sterker nog, ik kan prima betogen dat een vrije maatschappij een stuk socialer gaat worden. Moet je wel even zelf het goede voorbeeld geven. Niet praten maar doen.
Sociaal leven is een menselijke eigenschap, geen ideologie
Hoe vaak ook ideologieën (hetzij politiek, hetzij religieus) ook claimen dat zij de juiste normen, waarden en moraliteit en dus ook de omgang van hun leden met de rest van de (ongelovige) wereld voorschrijven, het is en blijft een totale omkering van de waarheid.
Het is alsof er een leider naast de rivier gaat staan die bij hoog en laag beweert dat hij de stroming van de rivier bepaalt.
Normen en waarden zijn iets wat eigen aan de mens is, niet wat door een leer gedicteerd wordt, sterker nog, meestal is de leer behoorlijk bevooroordeeld richting zijn eigen instituut.
Door gewoon mens te zijn laat je de medemens zien dat jij een mens bent en hij of zij zal veel sneller dingen gaan inzien.
De gesloten cirkel van het collectivisme
Ik heb het ergens al eerder gezegd, het collectivisme is een gesloten cirkel. Of je nou het acht uur journaal bekijkt, luistert naar een willekeurige politicus (wat ik vaak doe, want die zijn lolliger dan de beste cabaretier), de krant leest, de verhalen in de kroeg of werkomgeving aanhoort, alles zingt in dezelfde toonaard en gebruikt dezelfde (voor ons) achterhaalde begrippen.
Even hier doorheen prikken in een discussie is een grove zelfoverschatting, het gaat echt wel wat meer tijd kosten. We zullen als libertariers wat meer moeite moeten doen en wat meer geduld moeten tonen.
Ingezonden door ARVR
“schuwen” zeker niet. Dan kun je ook het libertarisme niet uitdragen.
“Echt kameraad-vriend” worden is een andere zaak
arvr [7] reageerde op deze reactie.
Bij de Amerikaanse podcasters zit er inderdaad nog wel eens het advies tussen om jezelf af te zonderen van de hele wereld (bijvoorbeeld Molyneux adviseert dit naar mijn zin eigenlijk net iets te vaak). Ik denk niet dat dit het juiste advies is.
Met feiten ga je geïndoctrineerde mensen toch niet met overtuigen. Als dat werkte, was allang niemand meer étatist geweest. Maar ik heb ook wel eens het advies gehoord (in elk geval van Kokesh, maar volgens mij het eerst van Jeffrey Tucker) om de staat gewoon continu uit te lachen.
Moet er weer meer geld naar Griekenland? (cynische stem opzetten) “Maar we krijgen echt ELKE cent terug hoor! MET rente!”
Gaan de tandartstarieven omhoog zodra ze vrijgegeven worden? (zelfde stem opzetten) “Oh dus bij schaarste gaat in een vrije markt de prijs omhoog. Hoe had de overheid DAT ook kunnen weten?”
Ik moet zeggen, dit is de methode die ik zoveel mogelijk probeer toe te passen, en het werkt eigenlijk best goed. Lang niet iedereen laat zich “converteren”, maar de meesten om mij heen gaan wel degelijk meer en meer open staan voor de libertarische filosofie. En zo’n conversie is ook een lange weg natuurlijk, je strijdt tegen 15 à 25 jaar full time indoctrinatie (de media zelfs nog buiten beschouwing gelaten).
Dus mijn advies is: niet discussiëren / debatteren (tenzij je duidelijk merkt dat de andere partij daar echt behoefte aan heeft cq tegen kan), maar het probleem uitlachen.
arvr [6] reageerde op deze reactie.
“We hebben het, als libertariers, lang volgehouden om met argumenten de wereld te overtuigen en om de waarheid maar eens bot op tafel te gooien, we hebben niet echt gewonnen.”
Een methode, die niet werkt, maar wel telkens wordt geprobeerd, is het ene -isme, dat het andere van zijn gelijk probeert te overtuigen en zodoende tot de oplossing van maatschappelijke problematiek te komen. De mensheid zou nu toch langzaam moeten inzien, dat dat niet werkt.
Een van de oorzaken van de huidige economische depressie is het “geldsysteem” waar geen dekking voor rente bestaat. Het “geldsysteem” is niet in balans. In het midden van dit systeem, als moeder die lacteert en van primaire fiat geld alle andere banken voorziet, is het monopolie van Federal Reserve. Door het monopolie en door het feit dat de renteverplichtingen niet gedekt werden, is de economie (die in dit vals spel trapt en dit “geld” gebruikt) als geheel insolvabel. De libertariërs willen het monopolie van de Fed afschaffen met als doel meer fiat geldbronnen te laten ontstaan iedere bron met fiat geld uitgifte bevoegdheid waar alweer geen rentedekking geschapen wordt. Een systeem waarin diverse geldsystemen in dezelfde economie simultaan bestaan en beconcurreren. De Fed heeft al een 2-tal depressies van jewelste bezorgd. Een monetaire omgeving waarin meerdere instellingen als de Fed simultaan opereren is meer depressie en brengt ons nog verder van een herstel.
De oplossing is een systeem vabn Soevereine Munt ook bekend als systeem van Nationaal Krediet.
Je kan ofwel libertarische praten, ofwel libertarisch leven, de combinatie is erg gevaarlijk.
Ik zou zeggen kies de optie waar je gelukkig van wordt.
arvr [8] reageerde op deze reactie.
Rechtse Rakker [10] reageerde op deze reactie.
@dennis [2]:
Mee eens, humor kan een geweldig wapen zijn.
@Hub Jongen [1]:
Quote:
‘“Echt kameraad-vriend” worden is een andere zaak’
Als iemand eerlijk en integer tegenover mij is ben ik eerlijk en integer tegenover die persoon. En het interesseert mij op dat moment niet of de persoon een overtuigde communist is.
Ik blijf volhouden dat een libertarische maatschappij een socialere maatschappij is. Een maatschappij waarin we onze plichten als sociaal mens niet overdragen aan het gedrocht overheid, maar een maatschappij die bestaat uit mensen die hun eigen verantwoordelijkheid nemen.
En nee, als mijn buurman aan mijn voordeur staat met de vraag om een brood te lenen ga ik niet eerst vragen wat zijn politieke voorkeur is. Ben je geen Libertarier? Sorry, geen brood. Hoe stom klinkt dat als je er nuchter over nadenkt? En als je dat doet, ben je dan geen haar beter dan de criminele collectieve hoerenhonden?
Los van het feit dat ik wel zou zeggen “Get a job”, maar dat is dan ook een welgemeend advies.
@Igor [5]:
Ik leef als een libertarier, ik praat als een libertarier en ben daar erg gelukkig mee.
Het enige pijnpuntje is dat ik rond de 60% van mijn inkomen kwijt ben aan iets wat ik veracht.
Tijd, tijd en nog eens tijd. Dat kost het volgens mij om, o.a. met humor, mensen bewust te maken van waar ze mee bezig zijn.
Mijn vriendin is ambtenaar en door talloze opmerkingen, gesprekken, humor en momenten waarbij ik haar op bepaalde feiten attendeerde, noemt ze haar werkomgeving eindelijk ook “het gesticht”. Tot 2 jaar geleden keek ze mij boos aan, als ik dat zo noemde, nu noemt ze het zelf ook zo.
En je kunt best goede betrekkingen hebben met mensen die 180° tegenovergesteld aan het libertarisme leven. Zo is een goede kennis (okay, beste vriend zal het niet worden) helemaal pro-EU, religieus gehandicapt én nog ambtenaar ook. En dan nog ruimte hebben voor goede gesprekken, zelfs over deze onderwerpen.
Voordeel van betrekkingen met mensen uit “het andere kamp” is, dat je veel inside informatie te horen krijgt die niet in de media te vinden is. Dat maakt me vaak sterker in bepaalde gesprekken.
@Igor [5]:
Waarom is de combinatie van libertarisch praten en libertarisch leven zo lastig?
Johnny Feelgood [11] reageerde op deze reactie.
@Rechtse Rakker [10]:
Omdat op belastingontduiken gevangenisstraf zit 😉
Staatsdienaren zitten ergens in de eerste plaats om werk te hebben. En die komen naar hun werk om hun werk te doen. Deze kunnen ook net zo goed veel linkser zijn dan hun eigen overheid, en het er van die kant mee oneens zijn.