Om de burger het idee te geven dat de politiek zich iets van hem aantrekt – 
buiten het ronselen van zijn stem voor de verkiezingen – kwam er in 2006 het burgerinitiatief. Nu, zeven jaar later, blijkt dat er nog nooit een wet naar aanleiding van zo’n initiatief gekomen is. Een gevalletje fopspeen, kluitje in het riet en de betrokken burger met een dooie mus en handtekeningenlijst.
Sinds de invoering zijn er zeventien initiatieven ingediend waarvan er slechts zes behandeld zijn in de Tweede Kamer. Er werd energie gestoken in het aanmelden van 48 onderwerpen maar die sneuvelden jammerlijk. O.a. door het ontbreken van de minimale 40.000 handtekeningen of ‘omdat het onderwerp al besproken was door de Kamer in de afgelopen twee jaar’.
Het Instituut Maatschappelijke Innovatie (ahum) deed een onderzoek naar het burgerinitiatief. Ze kwamen tot de conclusie dat er niet serieus mee om werd gegaan. Mensen verzamelen maandenlang handtekeningen en verwachten dat ze hun zegje mogen doen in de Tweede Kamer. Maar ze komen niet verder dan de hal waar een bode het pakket aanneemt en that’s it.
Inspraak en mee bepalen wat er op de Kameragenda komt. Nieuwe politiek dichter bij de mensen. Dat zijn de wortels van het burgerinitiatief voor de ezelbevolking. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat de overheid ook maar een snipper macht gaat afstaan aan de burgers.
Hoe de machthebbers tegen het voetvolk aankijken, legt Larken Rose perfect uit. Het draait om macht en controle en de rest is bijzaak. Leuk bedoelde fopspenen om een goed gevoel te geven terwijl de machine onverstoorbaar doordraait.
Weer een briljant filmpje van Larken Rose.
Net als zijn boek:”The most dangerous superstition” dat ik zeer kan aanbevelen, belangrijk om goed te beseffen.
De video waar in bovenstaand artikel naar verwezen wordt eindigt met er op te wijzen dat het geen zin heeft om politici iets te vragen.
Hetzelfde blijkt uit het artikel.
Denk ook maar eens wat jezelf bereikt hebt met mails of andere verzoeken aan politici.
Het probleem is echter wat kunnen we wel doen?
Voor elke gewenste verandering kom je terecht bij bestaande politici en die willen alleen maar hun macht houden.
Zeer belangrijk is te bedenken welke andere wegen zijn dan mogelijk?
“Zeer belangrijk is te bedenken welke andere wegen zijn dan mogelijk?”
Momenteel geen enkele.
2e Hans [3] reageerde op deze reactie.
@Igor [2]: Mss niet langs formele weg, wel langs andere weg natuurlijk. Er zijn landen waar mensen gezamenlijk de straat op gaan. Andere voorbeelden ken je ook wel toch ?
Igor [5] reageerde op deze reactie.
Bezwaar en beroep openstellen, waardoor een rechter de Kamer kan verplichten de vraag alsnog in behandeling te nemen. En aan het begin kun je ook iets doen: hulp bij de vraag zo formuleren, dat de Kamer er iets mee kan.
@2e Hans [3]:
Technische gezien natuurlijk mogelijkheden zat maar er is onvoldoende draagvlak.
De kleine groep die bereid is iets te doen blijft braaf binnen de lijntjes en is vervolgens verbaast en geschokt als de overheid niet binnen de lijntjes blijft.
Het moet eerst nog veel erger worden willen mensen bereid zijn risico’s te nemen.
Comments are closed.