meeuw-vleugelswijdJe hebt stabiele en instabiele systemen. Democratie lijkt een instabiel systeem te zijn. In ieder geval op het moment dat er volledig kiesrecht is. Op het moment dat een democratie slechts bestaat uit de kiesgerechtigde belastingbetalers boven een bepaald belasting grensbedrag dan zal er een grens zijn aan het altruisme dat kan optreden. De belastingbetalers merken zelf financieel de gevolgen van een te hard doorpakkende staat. Een verzorgingsstaat zoals wij die kennen zal dan ook niet van de grond kunnen komen.

Geheel anders ligt het op het moment dat er een one man one vote principe gaat gelden. Vanaf dat moment zijn de termen eigen inkomen en bezit een fictie. Omdat het democratisch kan worden afgeroomd. En er geen zelfcorrigerend vermogen in het systeem is ingebouwd. Op het moment dat degenen die belasting betalen boven het grensbedrag mogen stemmen is dat mechanisme er nog wel in beperkte mate. De 5 of 10 procent van grootverdieners gaat niet ongelimiteerd uitgaven doen omdat het tegen hun eigenbelang is.

Op het moment dat er een volledige vertegenwoordiging is, dan is dat niet langer. De financieel minder succesvolle medemens en de maatschappelijke middelmaat zullen gaan regeren. En die hebben geen enkel direct belang bij het niet afromen van de inkomens en vermogens van de veelverdieners.

We zien dus ook dat de sociale zekerheid voorzichtig is begonnen na het algemene kiesrecht. En in de jaren 30 kwam het plansocialisme op. Gebaseerd op de gedachte dat de maatschappij maakbaar is als er maar genoeg wordt geherverdeeld. Dit is het logische gevolg van het algemene kesrecht. Dit zorgde ervoor dat de verzorgingsstaat enorm werd uitgebouwd. De morele basis van de afgedwongen herverdeling was de maakbare samenleving.

Uit het een volgt het ander. Als de maakbare samenleving het morele fundament is van het beleid dan dienen bedreigingen te worden geelimineerd. Waar bedrijven door onderlingen afspraken de concurrentie kunnen beperken. En als ze betrapt worden worden vervolgd. Geldt een heel andere perceptie voor als staten gaan samenspannen. Dit wordt als hoogste goed gepresenteerd. Internationale samenwerking tussen staten, de eliminatie van concurrentie tussen landen, wordt als zeer wenselijk betiteld. Waarom is samen werking tussen bedrijven middels bijvoorbeeld prijsafspraken vaak fout maar heet het op een lijn krijgen van de internationale belastingtarieven harmonisatie?

Het democratische determinisme houdt in dat niet alleen de verzorgingsstaat moet groeien maar dat beperkingen zoals grenzen moeten worden opgeheven. Wil de invloed van de politiek groeien dan dient de internationale competitie tussen staten te verdwijnen, een proces dat al decennia lang aan de gang is.

Tot op heden zijn het logische oorzaak gevolg relaties. Iemand die van te voren nadenkt had moeten weten dat het algemene kiesrecht tot uitbuiting van de verdienende klasse zou voeren. En om te voorkomen dat de verdienende klasse zijn geld in belastingparadijzen stalt dienen die door internationale samenwerking en wetgeving te worden tegen gegaan. Een controle staat inclusief snuffelende geldhonden op de luchthavens, en tal van abjecte wetten zijn nodig om de tegenspartelende veelverdiener of vermogende in toom te houden.

Niet alleen de verzorgingsstaat, de internationale samenwerking, maar ook de noodzakelijke dictatuur zijn een rechtstreeks gevolg van de inrichting van ons hoogste goed, de democratie. Democratie zal hoe dan ook zorgen voor een Verelendungsproces. Waar Marx fout zat met zijn determinisme is er wel sprake van een democratisch determinisme. Het is een instabiel systeem. Er zal eerst een verzorgingsstaat ontstaan, er zal een internationalisatie plaats vinden, en er zal dictatuur nodig zijn. Omdat het instabiel is, is de enige vraag hoelang het duurt voor het kaartenhuis van leugens in elkaar stort.

Democratie waar de middelmaat en de minderverdieners een stem hebben zal nooit kunnen werken. Het is vloeken in de kerk maar de logica staat geen andere conclusie toe. De enige vraag is hoe failliet een land wordt voor het deze conclusie trekt. De hoop is dat we op deze site en andere sites maar overtuigend genoeg zijn en dat Frank Karstens missie de wereld van de gevaren van de democratie op de hoogte te stellen mag slagen.

4 REACTIES

  1. Verandert democratie in een dictatuur ?

    Plato heeft al eens geschreven dat “democratie over gaat in despotisme”. Dat komt doordat veel mensen op een gegeven ogenblik ontdekken dat ze weliswaar niet rechtstreeks mogen stelen, maar dat ze toch hun wensen vervuld kunnen krijgen door voor hun wensen te stemmen. Plato wist al dat democratie gedoemd is in een dictatuur te vervallen

    In Nederland en het Westen is bijna iedereen geïndoctrineerd dat “Democratie” de ideale vorm van samenleving is. Democratie is niet ideaal, maar er is geen beter systeem. Het is toch beter dan een dictatuur zou je denken ? Democratie is een immoreel systeem . Als je dan rationeel beredeneert dan is het initiëren van dwang of geweld van de ene persoon op de ander toch immoreel , zou je denken. Vaak krijg je te horen dat je bij ons mag zeggen wat je wilt, maar klopt dat wel ? Wij vinden dat wij een rechtsstaat zijn , maar dat klopt niet helemaal want de rechten van de minderheid moeten wijken voor de eisen van de meerderheid.

    Waar het op neer komt dat in een democratie datgene gebeurt , waarvoor je in de Tweede Kamer minimaal eenenvijftig procent van de stemmen bij elkaar kunt ritselen. Dat ze rekening houden met de minderheid kunnen we beter maar meteen vergeten , dat komt nooit voor. In het begin van een democratie was de overheid alleen maar om de rechten op leven, vrijheid en eigendom van ieder individu te beschermen. Een minimale staat. Dat daar besluiten genomen worden met meerderheid van stemmen, is begrijpelijk en eventueel te accepteren. Maar later komen er zogenaamde belangrijke onderwerpen Allemaal lofwaardige dingen waarmee die politici dan kans zien hun macht te vergroten als de staat voor die dingen gaat zorgen. En van daaruit gaat het verder.

    We krijgen op die manier een “absolute democratie” waarin de overheid zich met ALLES mag en gaat bemoeien, en waar de politici hun kiezers van alles kunnen beloven en de kiezers dat maar al te leuk vinden. En de kiezer hoeft alleen maar te stemmen, en de overheid pikt alles van ze binnen , hun vrijheid wordt beperkt , en financieel worden ze uitgekleed . Deze macht om zich met alles te bemoeien wordt al zeer snel ontdekt door mensen uit het bedrijfsleven. Die maken daar dan ook gretig gebruik van door met de politici allerlei dingen in hun voordeel te regelen. Vergunningen en voorschriften die hun eigen producten bevoordelen en importheffingen op dezelfde producten uit het buitenland zijn normale trucs. Om dan van subsidies nog maar niet spreken. democratie wordt steeds meer corporatistisch.

    De macht van de centrale politici gesteund door actiegroepen wordt op die manier steeds groter. Zo groot dat ze (corrupt) hun eigen agenda hebben en dingen doen die zij zelf willen. Daarbij hun kiezers zoet houdend met beloftes en leugens. De dictatuur is ontstaan en wordt steeds machtiger en dreigender.

    Een recent voorbeeld is te zien in de manier waarop Balkenende de soevereiniteit van Nederland uitholde met het verraad van Lissabon. Toen het volk de kans kreeg NEE te zeggen tegen de EU- Grondwet, was men gefrustreerd en ging ritselen met andere EU-opperhoofden. Ze maakten diezelfde grondwet onleesbaar, met dezelfde punten er in, deden er een andere kaft om, en zonder het volk de kans te geven iets te zeggen werd het er door gedrukt. En het volk realiseert zich niet eens dat het onder een dictatuur leeft die alleen maar erger aan het worden is. Het ziet er inderdaad naar uit dat dit steeds erger wordt, totdat er voldoende mensen wakker worden en hun eigen persoonlijke vrijheid weer opeisen.

  2. Overgang van democratie naar dicatuur is slechts een kwestie van tijd. Dat was al zo toen de Romeinse Republiek viel en is nog steeds zo.

Comments are closed.