Niet iedereen op deze wereld heeft evenveel bereikt. Waar het ene individu wel een redelijke vorm van welvaart heeft bereikt heeft de andere dat niet. Verschillen in welvaart is iets wat inherent is aan een gezonde maatschappij, immers, deze verschillen ontstaan door de diversiteit aan talenten en inspanningen. Door het voor een individu zinvol te maken om meer te bereiken zullen meer individuen ook daadwerkelijk meer bereiken, dus zal de gemiddelde welvaart in een maatschappij hoger liggen.
Zelf ben ik mijn leven pas laat gaan investeren in mijn kennis, dus ik heb beide fases gehad. Ik ben tot mij 32ste relatief arm geweest (armoede in Nederland is relatief, vgl. Bangladesh) en daarna gestaag carrière gemaakt.
Arm of rijk, ik weet voor mijzelf dat dat het gevolg van individuele inspanningen is, niet iets wat het gevolg is van een “onrechtvaardige” maatschappij. Ik ben ook van mening dat eenieder die gewoon werkt, en zijn werk goed probeert te doen evenveel waarde heeft als mens als de rijkste stinkerd. Met andere woorden: Er zijn geen minderwaardige banen en er is geen minderwaardig werk. Je werkt, of je werkt niet. Punt.
Het is “oneerlijk” dat iemand anders meer verdient
Meestal wordt dit gezegd door mensen die minder verdienen. Maar dit gaat voorbij aan een aantal stekeligheden:
1] Als iemand meer moeite heeft gedaan om iets te bereiken, waarom is het dan oneerlijk dat hij/zij meer verdient?
2] Als het mogelijk is dat jij met wat meer inspanning meer bereikt, waarom doe je dat dan niet?
Ik heb al veel gesprekken gehad met mensen die het niet al te breed hadden. Vaak de schuld van anderen. Het is de schuld van het “kapitalisme”. Mijn baas betaalt mij niet goed genoeg. Het is de schuld van het “grootkapitaal”. Het is een samenzwering tegen de “arbeidersklasse”.
Een ding is dominant in deze argumenten: Het is de schuld van een ander. Als ik de vragen stel “Misschien moet je gewoon van baan wisselen” of “Vaak kan je je eigen waarde verhogen met relatief goedkope opleidingen of cursussen” word ik aangekeken alsof ik van de planeet Pluto kom.
Een ander moet mijn problemen maar oplossen
Zoals een verdwaasde politicus (is dat niet dubbelop?) al eens zei: Nivelleren is een feest. Dat betekend dus geld afpakken van de succesvollere mensen en het geven aan de minder succesvollere mensen, zonder ook maar een moment stil te staan wat de oorzaak is. Of nog erger, een paar makkelijk ontkrachtbare drogredenen opgooien waarom dit “eerlijk” is.
Maar feitelijk, het blijft hetzelfde als een “arme sloeber” mij direct berooft, of dat hij dat via de overheid doet. Beide is immoreel.
De schade aan de maatschappij
De schade die ontstaat is het gevolg van het gedachtegoed wat deze nivelleringsgedachte laat ontstaan:
* Motivatie bij de werkende mensen is minimaal. Immers, het is de schuld van anderen.
* Zelf iets bereiken is zinloos. Immers, het is de schuld van anderen.
* Ik heb recht op het bezit van anderen. Immers, het is de schuld van anderen.
Enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Een dergelijke maatschappij zal meer en meer onproductief worden, haar welvaart zien verdampen en de armoede zien toenemen. Maar dat geeft niet, want het is toch de schuld van anderen?
Ingezonden door arvr via info@vrijspreker
“Nivelleren is een feest” En dat is voor het grootste deel van de populatie een keiharde waarheid. Immers Eerlijk verdiend geld moet verdeeld worden onder de belanghebbenden, of zij nou directeur zijn of werknemer. Ieder zou een evenredig deel van de winst moeten hebben, aldus de socialistisch linkschmensch.
Er wordt echter niet stil gestaan bij de risico’s die de directeur moet nemen om de werknemer aan het werk te houden. Gaat het bedrijf failliet? De werknemer krijgt een uitkering, de directeur? Hij mag naar het zelfstandigenloket en direct de bijstand in. Opvallend is dan dat de werknemer opeens niet meer solidair is met de directeur. Immers het failliet van de directeur was zijn eigen schuld. De schuld van de ander. Dat de werknemer niet voldoende omzet heeft binnen gebracht was ook niet zijn schuld, dat was weer de schuld van de markt. De moraal? Het is altijd de schuld van de directeur en daarom krijgt de directeur ook geen steun. Dat hij verder ploetert in vrede…
Wees lief voor uw dierbaren
joop gerritse [9] reageerde op deze reactie.
Hadjememaar [19] reageerde op deze reactie.
In een vrije wereld zal de empathie groot genoeg zijn om elkaar in enige mate te helpen. Gelijk delen is er dan natuurlijk niet bij, maar ja, in hoeverre maakt een groot bezit gelukkig. Het wordt dan een ruilsysteem waarbij als je een uitstekend idee heb waar menigeen wat aan heeft, je daar goed aan verdient. Vergelijk het met een topvoetballer waar iedereen plezier aan beleefd. En juist daarover is nauwelijks discussie in de kringen die graag nivelleren.
* Ik heb recht op het bezit van anderen. Immers, het is de schuld van anderen. * Als ik het niet pak, dan jat een ander het !!!!
Jhon
Ik hoop (en verwacht) dat dit artikel is bedoeld om reactie uit te lokken en niet dat de schrijver werkelijk meent wat hij heeft geschreven. In het laatste geval is langharig: werkschuw tuig, en het kerstkaartkapsel: de all Holland boy. Dus ik ga er maar vanuit dat het eerste de bedoeling is? Dan mijn uitgelokte reactie ten behoeve van discussie:
1. Om werkelijk succesvol te zijn ben je voor 50% afhankelijk van de factor geluk. Extreem succesvolle mensen variërend van Mark Zuckerberg tot Andre van Duijn onderschrijven dit met 5 dikke stiftstrepen, publiekelijk en nadrukkelijk.
2. Hieruit vloeit voort dat je met al je talenten dan wel de allerhardste werker van de wereld kunt zijn, maar evenzogoed nog steeds geen welvaart / welstand zult kennen.
3. Uit een ware stortvloed aan langjarig onderzoek blijkt telkenmale dat hoogst opgeleiden de meeste welvaart / welstand zullen kennen. (Dit zegt nog niets over de geleverde inspanningen) Ergo, allerlaatste onderzoekingen lijken zelfs al niet meer te wijzen naar opleiding, maar naar de botte aanwezigheid van het aantal beschikbare boeken in het ouderlijk huis, tijdens het volwassen worden van de kroost!
4. Om werkelijk succesvol te zijn schijnt het ook enorm te helpen als je over psychopathische karaktereigenschappen beschikt.
5. In reactie in een ander Vrijspreker- artikel maakte ik het vergelijk met musici. Dat doe ik nu weer. Iemand die geboren 100% a-muzikaal is, zal nooit of te nimmer violist kunnen worden. Ondanks alle geleverde inspanningen en het hardste studeren.
Dus laat ik maar eens een open deur intrappen en zeggen dat het leven gewoonweg niet eerlijk is. En daar verandert niemand iets aan. Dat heb je gewoon te accepteren, klaar! Nivelleren? De schuld van anderen? Dat zullen er best wel een paar zeggen, maar waak ervoor om daar een karikatuur van te maken!
Ik kan alleen voor mezelf spreken: als ik in een huis van 3 ton woon en jij een huis van 1.3 miljoen bezit, dan is werkelijk mijn allerlaatste probleem van de wereld dat jij kennelijk 1 miljoen meer hebt dan ik. Het interesseert me gewoonweg gene ene fluit!
Persoonlijk denk ik daarom dat verreweg de allermeeste mensen het gewoon ‘redelijk goed’ willen hebben, daar redelijk voor willen werken,en dat het ze het daarnaast geen ene reet interesseert wie er allemaal miljonair zijn en wie niet.
Het wordt pas anders zodra de redelijkheid in (wiskundige) verwachting, tezamen met alle andere verhoudingen, verdwijnen. En dat is precies hetgeen we vandaag zien gebeuren.
svr [5] reageerde op deze reactie.
arvr [13] reageerde op deze reactie.
@Sander [4]: neen, niet mee eens. Het wel of niet slagen afhankelijk maken van geluk is niets anders dan het afschuiven van verantwoording. Je speelt het slachtoffer, het is niets anders dan met je vingertje wijzen naar de baas, je ouders, de omgeving, de hoge heren, kapitalisme en weet ik veel wat. Er is NOOIT blijvend resultaat zonder inspanning. Niet voor Zuckerberg en niet voor van Duijn
Jij vertelt me nu dat alle vierkanten rechthoeken zijn. Zojuist probeerde ik uit the leggen dat niet alle vierkanten rechthoeken zijn.
Anderson dus. Ha ha dit is met mobieltje…
Uw conclusie in punt 2) klopt gewoon niet. Er zijn talloze voorbeelden van mensen die wel slagen ondanks alle tegenslagen en er zijn talloze voorbeelden van mensen die niet slagen ondanks al het geluk dat ze hebbe. Er is geen externe oorzaak het is intern. Succes is het behalen van door jezelf gestelde doelen. Is alleen mogelijk als je weet dat er zelf voor verantwoordelijk bent immers alleen dan heb je invloed, alleen dan is het mogelijk te slagen. Op het moment dat je een externe factor verantwoordelijk maakt word je afhankelijk en ligt het initiatief niet meer bij jezelf.
@Pendragon [1]: ¨Er wordt echter niet stil gestaan bij de risico’s die de directeur moet nemen om de werknemer aan het werk te houden. Gaat het bedrijf failliet? De werknemer krijgt een uitkering, de directeur? Hij mag naar het zelfstandigenloket en direct de bijstand in. ”
Als dat zo was, was het nog eerlijk. Maar in werkelijkheid krijgt de directeur een riante oprotbonus, en rolt zo het volhende vette baantje in.
Sterker nog, er zijn directeuren die ervoor betaald worden, een bedrijf op de klippen te laten lopen…
svr [10] reageerde op deze reactie.
@joop gerritse [9]: het gaat hier om de directeur als eigenaar (dga) je hebt geen recht op werknemers bescherming. Jammer joh, is je bedrijf failliet dan kan je de bijstand in. Maakt niets uit dat je 60 uur per week werkt om de boel draaiende te houden. En u vindt dit eerlijk? Gesproken als een echte werknemer
Als je maar uit het juiste stinkende gat gekropen bent heb je kans van slagen en heb je alle kansen van de wereld.
Als je uit eenzelfde gat gekropen bent als ik, mag je je hele leven keihard werken tot je gezondheid het bijltje erbij neergooit en je nog blij mag zijn dat je een trap na krijgt van de in uit het eerstgenoemde gat gekropen mislukkelingen.
Dat is in het kort de waarheid die helaas door welen zo wordt ervaren.
Mijn grootvader zei vroeger altijd; Als je voor een duppie geboren bent, zal je het nooit tot een kwartje schoppen.
Waarom vroeg ik dan wel eens, hij antwoordde dan steevast; Omdat diegenen die de portemonnee vasthouden er wel voor zullen oppassen dat een klein dubbeltje ook maar iets meer krijgt dan wat zij vinden van waar het dubbeltje recht op heeft.
Ik begreep het vroeger nooit, maar nu ben ik wel wijzer, de rijken der aarde zijn in feite niets meer dan het slijk waaruit ze zijn voortgekropen, bekrompen en egoïstisch als ze zijn zullen ze nooit in staat zijn om het leed van een ander aan te voelen en nimmer in staat zij gevoelens te ontwikkelen die maar enigszins iets emotioneels inhouden.
Immers het ontwikkelen van emoties zou gevaarlijk kunnen zijn, je zou eens medeleven kunnen voelen met de minder gelukkige hardwerkende naaste, dat zou je ondergang zijn, je zou dan immers moeten délen !!!
Op dit moment zijn er honderdduizenden medeburgers die de kop niet meer boven water kunnen houden, en dan zit er hier iemand voor de rijke kerk te preken en te verkondigen dat alle langharigen tuig zijn die te beroerd zijn om te werken en dat anderen dan weer uitvreters zijn die de maatschappij leegzuigen ?
Niet het IK (lees libertarische) denken is heilig, en alleen het WIJ (lees sociaal) denken kan ons burgers nog redden, tenminste, als u naar een andere preek zou willen luisteren.
Bertus [20] reageerde op deze reactie.
1] Als iemand meer moeite heeft gedaan om iets te bereiken, waarom is het dan oneerlijk dat hij/zij meer verdient?
2] Als het mogelijk is dat jij met wat meer inspanning meer bereikt, waarom doe je dat dan niet?
Op 1];
niets op aan te merken tenzij er gebruikt gemaakt word (vaak zo in de praktijk) van oneerlijk ellebogenwerk en familie en vriendenbaantjespromotie.
Op 2];
Om dit te stellen moet je wel erg naief zijn, immers lang niet iedereen heeft hetzelfde stel hersenen en is in staat om die inspanning ook om te zetten in een betere positie, én daarbij komt dat lang niet iedereen dezelfde vriendjes in hogere kringen heeft.
Je kan keihard werken en nooit iets bereiken omdat je niet uit het juiste nest komt, in ons land is dat overigens meer dan waar en worden er vaak promoties gemaakt over de rug van herder werkenden dan jij.
Reden daarvoor is dat onze maatschappij inmiddels vergeven is van de elleboogwerkers en de schlemielen die goed gekeken hebben naar hun grote voorbeelden in het bedrijfsleven en geen enkel middel schuwen om vóór, dóór, of over anderen hun doel te bereiken, niets wordt geschuwd, zélfs het met smoesjes opbellen en vragen hoe het ermee gaat en intussen de ander zwartmaken bij de bedrijfsleiding, alles is geoorloofd dezer dagen.
Het is de tijd die de oplichter maakt zoals hij is, houdt dat in je achterhoofd en kijk dan nog eens naar je eigen verhaal zou ik zeggen.
Eric [14] reageerde op deze reactie.
@Sander [4]:
”
1. Om werkelijk succesvol te zijn ben je voor 50% afhankelijk van de factor geluk. Extreem succesvolle mensen variërend van Mark Zuckerberg tot Andre van Duijn onderschrijven dit met 5 dikke stiftstrepen, publiekelijk en nadrukkelijk.
“
Het is onmogelijk om een Andre van Duin of een Mark Zuckerberg te worden want er is er al een.
En nee, de definitie van success is niet een van deze twee heren zijn of worden. Uberhaupt, vergelijken met bekende mensen is sowieso link. Er lopen nogal wat idioten rond aldaar.
Overigens, probeer je je jezelf eens voor te stellen dat deze mensen zouden zeggen: “Ik ben zo ver gekomen omdat ik zo
geniaal ben..”.
Volgens mij is dat een erg slecht idee om te zeggen als jouw persoon zelf deel van het product is.
”
2. Hieruit vloeit voort dat je met al je talenten dan wel de allerhardste werker van de wereld kunt zijn, maar evenzogoed nog steeds geen welvaart / welstand zult kennen.
“
Hieruit vloeit dus niets voort, want jouw stelling 1 was misplaatst en betekenisloos. Wat jij hier beweert is dat je evenveel bereikt als je niets doet dan als je er alles voor doet. Ik hoop echt voor je dat als de brandweer komt om jouw brandende huisje te blussen dat ze nooit of te nimmer jouw stelling 2 hebben gelezen.
Immers, niet blussen heeft hetzelfde resultaat?
”
3. Uit een ware stortvloed aan langjarig onderzoek blijkt telkenmale dat hoogst opgeleiden de meeste welvaart / welstand zullen kennen. (Dit zegt nog niets over de geleverde inspanningen) Ergo, allerlaatste onderzoekingen lijken zelfs al niet meer te wijzen naar opleiding, maar naar de botte aanwezigheid van het aantal beschikbare boeken in het ouderlijk huis, tijdens het volwassen worden van de kroost!
“
“Ware stortvloeden en allerlaatste ondezoekingen” … Waar heb ik dat soort retoriek eerder gehoord?
Anyhow, opleiding of kennis is niet iets wat je krijgt, maar wat je bereikt. Jij moet de kennis tot je nemen, jij moet dingen leren, jij moet dingen kunnen toepassen. En ja, als de een beter zijn best doet tijdens zijn opleiding (dus slaagt) gaat ie meer verdienen later. Maar dat bevestigt toch mijn stelling? Doe er zelf meer voor en je zult meer bereiken?
Maar … Wat is het nu, opleiding of geluk?
”
4. Om werkelijk succesvol te zijn schijnt het ook enorm te helpen als je over psychopathische
karaktereigenschappen beschikt.
“
De werkvoorwaarden voor politici beperken zich slechts tot die beroepsgroep!
Overigens, het is een stuk makkelijker om succes te bereiken als je slim en sympathiek bent.
Voor een hoop dingen zal je namelijk moeten samenwerken met andere mensen en dat gaat vaak moeilijk als je het risico loopt door de mand te vallen als een psychopaat.
”
5. In reactie in een ander Vrijspreker- artikel maakte ik het vergelijk met musici. Dat doe ik nu weer.
Iemand die geboren 100% a-muzikaal is, zal nooit of te nimmer violist kunnen worden.
Ondanks alle geleverde inspanningen en het hardste studeren.
“
Hoe groot is de kans dat iemand die talent heeft voor vioolspelen ook het talent heeft om een succesvol
ingenieur te worden? Of dat een succesvol ingenieur met evenveel succes viooltalent kan worden?
Maar geen van beiden wordt met kennis of kunnen geboren. Alles wat zowel de violist als de ingenieur
bereikt is het gevolg van zijn eigen inspanningen om de kennis en kunnen zijn of haar eigen te maken
en vervolgens in de praktijk te brengen.
@Jan Snijder [12]: Vader was plaatwerker bij GTI , moeder poetsvrouw en ik de enige zoon een
BN’ er hahhahahahaha ! ik heb ze een poepie laten ruiken.
http://www.youtube.com/watch?v=bgqtarVd4HM
Erik Kuijpers
Jan Snijder [15] reageerde op deze reactie.
@Eric [14]:
Good for you 🙂 (overigens zegt de BN naam Erik Kuijpers mij niets, ben ik dan zo ongecultiveerd ? 🙂
Maar wees eerlijk, je kan nog zo hard werken niet iedereen bereikt het hogere geluk.
Helaas is een groot deel van diegenen die hoger op zijn gekomen totaal ongevoelig en heeft niets meer over voor zijn medemens, hoe triest dat ook mag klinken het is helaas de waarheid van de dag.
De mensen die op dit artikeltje reageren, lezen alsof de schrijver beweert dat iedereen “met een beetje inspanning” een beroemde miljonair kan worden, maar zo is het vast niet bedoeld.
Even een voorbeeldje: In een bepaalde situatie is iemand assemblage-medewerker bij NedCar. Hij weet dat er om de paar jaar geruchten opgaan dat de fabriek zal sluiten. Toch verdommen deze mensen het zichzelf interessant te maken voor een bedrijf als DSM, dat om de hoek ligt. Op het moment dat de fabriek daadwerkelijk sluit, wordt er met een beschuldigend vingertje gewezen naar de overheid, die met subsidies over de brug moet komen om het voor autofabrikant XYZ toch maar vooral aantrekkelijk te maken dure werknemers in Nederland in dienst te nemen.
Als je zelf wat waard zou zijn, zou je deze poppenkast niet afwachten, maar zelf op zoek gaan naar een baan bij een betrouwbaarder werkgever.
Je kunt ook beginnen met een baantje als veger bij een fabriek als Philips. Door bijscholen en leergierig zijn, kom je dan telkens een stapje verder. Tot je aan de top zit. Onmogelijk? Jan Timmer heeft het zo gedaan. Dus waarom jij niet?
En al zou je die absolute top niet halen: het verschil in inkomen tussen een veger en een afdelingshoofd is groter dan de duurste LOI-cursus.
Gaarne niet lullen, maar poetsen!
henryk [18] reageerde op deze reactie.
Tja, toch veel zinloze dingen die hier gezegd worden want men komt niet tot de essentie. En dat is bewustzijn. Sorry, het is niet anders. We komen schijnbaar ongevraagd in een wereld die al is gemaakt. In onze meest kwetsbare tijd, onze eerste 10 jaar worden er een aantal beslissingen genomen die bepalend zijn voor de rest van ons leven. Er bestaat, even los van de maatschappij, de kans van 1 op de 10 dat ik in een gezin terecht kom waar één ouder psychopathische trekken heeft. Vervolgens wordt me niet anders geleerd dan me aan te passen aan wat al is gemaakt. Ik krijg een niet bewezen concept over religie in de strot geduwd, vervolgens een bonk geschiedenis die niet schijnt te kloppen. Vul de rest maar in. De rest van het leven wordt bepaald door je eigen creativiteit om er soepeltjes doorheen te fietsen en het voor jezelf leuk te maken. En natuurlijk zijn er afvallers. Maar er zijn ook graaiers, oplichters, leugenaars en …….bewust zijn.
Er is een onderzoek gedaan naar wat mensen op hun sterfbed zeggen. Er kwamen 4 dingen uit. Bovenaan : “niet hebben kunnen doen wat men eigenlijk had gewild” en “het hebben moeten leven volgens de normen van anderen”. Goeiedag zeg.
@Ron Arends [16]: Je hebt gelijk, alleen geldt het slechts voor de eersten want het in de praktijk niet mogelijk om met de hele NedCar voor DSM of Philips te gaan staan. Werkt niet. Wat voor de één werkt hoeft niet voor de ander te gelden. En als ik nou toevallig van het leven wil genieten en vegen niet als het middel daar heen zie? Dat mag dus niet. Conclusie : we leven in een dictatuur.
@Pendragon [1]:
Ik krijg de indruk,dat U een direkteur verwisselt voor een kleine middenstander met wat personeelsleden.Voor het Midden-en Kleinbedrijf gaat de stelling op,echter andere constructies zoals B.V.s zitten anders in elkaar,de bouw is er bekend om.
Overigens men kan beter huilen in een Mercedes,dan in een lelijk eendje!
@Jan Snijder [11]: Wat is dat dan dat sociaal denken? Niet alle mensen die socialistisch/links stemmen doet dat om te willen delen. Integendeel, zij stemmen links in de hoop dat de mensen waar ze op gestemd hebben zullen herverdelen in hun voordeel. Is dat sociaal? Is het sociaal om de werkdruk bij een beperkt aantal mensen te leggen? Zou het niet sociaal zijn om tegen die mensen te zeggen, laat mij helpen?
Comments are closed.