Mensen in een massa gedragen zich anders dan individueel. Denk aan 
grootscheepse concerten, voetbalhooligans of legers. Sommigen blikken achteraf met verbazing terug op hun gedrag dat ze alleen nooit zouden vertonen. Ook in een groep is er sprake van afwijkend gedrag dat vaak ten koste gaat van de creativiteit en productiviteit.
Eenmaal in een grote mensenmassa verandert het bewustzijn van de individuele deelnemer. Het collectieve bewustzijn verlaagt zich namelijk tot het laagste intelligentieniveau binnen die massa. De aansturing van de massa is totaal anders. De massa is niet gevoelig voor logica en reden maar laat zich sturen door emoties. Vandaar dat sprekers altijd met begrippen als angst, haat, hoop, toekomst en trots aankomen.
Al in 1895 schreef Gustav le Bon het boek Crowd Control – Manual for succesful candidates waarin hij de kenmerken en controlepunten van de massa uiteen zette. Op pagina 137: ‘…An orator who knows how to make use of these means of persuasion can do what he will with a crowd’.
Over de voordelen van het werken in groepen bestaan de nodige mythen. Neem bijvoorbeeld groepsgewijs brainstormen. Zijn de resultaten beter dan dat je zoiets alleen doet ? Nee, concludeert Brian Mullen van Kent University die twintig onderzoeken analyseerde op effectiviteit. Bij het overgrote deel kwamen de deelnemers die op eigen houtje werkten met veel meer – en betere – ideeën dan zij die in een groep werkten.
Groepsgewijs werken leidt tot een fenomeen dat bekend staat als ‘sociaal lummelen’. Mensen zijn niet geheel verantwoordelijk voor het eindresultaat en schakelen een tandje lager. Bij een onderzoek naar touwtrekken bleken mensen individueel ca. 85 kilo te trekken. In een groep kwamen ze niet verder dan 65 kilo. Als mensen in hun eentje werken, is hun succes of falen helemaal te danken aan hun eigen capaciteiten en harde werken. Bij meerdere deelnemers is er slechts gedeelde eer maar kunnen ze wel anderen de schuld geven bij een slechte prestatie.
Dit verschijnsel doet zich in diverse situaties voor. Vraag mensen zoveel mogelijk lawaai te maken en alleen maken ze meer herrie dan in een groep. Laat ze getallen optellen en hoe meer mensen er bij betrokken zijn, des te slechter de resultaten. Dit is een universeel fenomeen dat in studies overal ter wereld opduikt, in de VS, Azië, Europa, Afrika en Latijns Amerika.
De beste prestaties, de slimste ideeën en het productiefste werk komen dus van individuen. Een zeer goede zaak dat het aantal ZZP’ers groeit en blijft groeien !
Ik ben het een heel eind net je eens, maar bepaald niet geheel. Een vioolspeler zal begeleid door een groot orkest tot een grootsere solo komen dan thuis in de badkamer. Een top- rockgitarist zal op een groot podium onder begeleiding van band en publiek tot grotere prestaties komen dan in de garage of studio. (wat je op de CD hoort is verreweg een aaneenschakeling van stukjes 10e tot 20e poging)
Ik begrijp derhalve wat je bedoeld, maar of al die ZZP-ers een zege zijn? Ik weet niet of hetgeen voortkomt uit een zwaktebod wel een aanwinst zal zijn. Wat niet wegneemt dat ik groot respect heb voor de ZZP-er!
Kortom: ik denk er nog over na.
Seneca [2] reageerde op deze reactie.
John Galt [3] reageerde op deze reactie.
@Sander [1]: Het gaat ook niet over wel of niet samenwerken maar meer over het idee dat samenwerking zaligmakend is zoals dit vaak wordt gemeldt in de (MS-) media. Het individue is bewijsbaar sterker op bepaalde punten en dat is sterk onderbelicht.
Verder zijn ZZP’ers een natuurlijk verschijnsel omdat het – door de technologie – niet langer voordeliger is om met een groep mensen in 1 gebouw dingen te gaan doen. Vrijwillige samenwerking tussen ZZP’ers is natuurlijk uitstekend om zo grotere klussen te pakken. Uiteindelijk zie ik loondienst verdwijnen net als logge grote organisaties. Die worden in feite alleen nog via de overheid in stand gehouden (die o.a. zorgt voor een oligopolie / monopolie in markten).
@Sander [1]:
Sorry hoor, maar jouw voorbeeld klopt niet. Zoals je zelf al zegt komt een vioolspeler tot een betere solo. Solo!!! Alleen. En bij het opnemen van een liedje van een band, wordt elke muziekpartij solo ingespeeld en opgenomen. Een cd klinkt muzikaal gezien dan ook beter (niet altijd mooier) dan een live optreden.
Sander [4] reageerde op deze reactie.
@John Galt [3]: Nu op mijn beurt sorry. Ik begrijp niet wat je bedoelt.
Een (lange) solopartij in en voor een studio- cd wordt in gedeelten(!) opgenomen. De allerbeste stukjes worden nadien gesorteerd aan elkaar geplakt. Wat je dus hoort op de cd = fake. Tegelijk verklaart het wel waarom een cd muzikaal gezien ‘beter klinkt’.
Wat betreft het live spelen heeft dit uiteraard alles te maken met interactie tussen solist en band / publiek. Voorbeeld: De 69 Woodstock klassieker ‘Going Home’ van Ten Years After is nadien nimmer nog door Alvin Lee verbetert. Geen enkele studio opname komt ook nog maar in de buurt. Voor vriend en vijand geen discussie.
Geloof me, ik heb zelf op heel wat podia mogen staan en heel wat gitaarriedeltjes in de studio in mogen spelen. Ik denk dus te weten waarover ik spreek.
Maar het gaat verder. Neem een wereldband als Pink Floyd. Niemand zal bestrijden dat het individueel geen technische toppers zijn. David Gilmour himself steekt dat dan ook niet onder stoelen of banken. Het is juist het collectief dat Pink Floyd tot wereldse prestaties en een wereldniveau heeft gebracht.
Dus ik denk nog steeds na over deze bijdrage, alhoewel ik al wat beter begrijp wat Seneca precies bedoelt door zijn toelichting. (waarvoor dank)
Ik vind dit ook erg interessant.
Ik zit direct met een ervaring dat ik vaak beleefd heb dat brainstormen voor ideeën in een groep oplossingen bracht waar ik zelf niet uitkwam.
Maar ook het omgekeerde gebeurde. Dat een brainstormsessie niet opleverde wat er van verwacht werd, en dat als je bvb de volgende dag in je eentje werkt, lukt het wel.
Je werkt dan natuurlijk wel op basis/ervaring van de brainstorm van de vorige dag.
Zou het niet zo zijn dat voor beide methodes een plaats is? en spelen factoren als motivatie, kennis, ervaring enz. van de deelnemers niet eveneens een essentiële rol ?
@Sander: Een band is nog niet hetzelfde als een collectief: ieder lid vervult in een band namelijk een individuele rol met diens individuele muzikale vaardigheden. Het zijn de verschillen die leiden tot een mooi eindproduct.
Samenwerking prima, als het maar via vrijheid van associatie gebeurt. En i.t.t. de hooligans geen geweld initieert tegen anderen. Als het over hooliganisme gaat, dan is het eerder een discussie over het initiëren van geweld.
Waar is samenwerking goed voor:
Een muziekinstrument GOED leren spelen kan voor velen erg tijdrovend zijn. Alle muziekinstrumenten van een hele band of een heel orkest GOED leren spelen is vrijwel out of question, zeker als het om live muziek gaat….
Dat is net zo lastig als het in je eentje omhoog sjouwen van een driezits bankstel.
Samenwerking kan ook meer winst en meer werk opleveren. Stel er is in de muziek iemand die populaire nummers uit z’n mouw schudt, dan zou die heel lang op een nieuw album laten wachten als die zelf ook de 1 miljoen verkochte platen zelf zou gaan persen. In die tijd had hij of zij ook 10 nummers kunnen maken die elk ook weer goed zijn voor 1 miljoen (en een hoop werkgelegenheid).
Als je zelf geen brood kunt bakken en dat ook vrijwillig niet kiest te doen, dan is samenwerking met je bakker in een of andere vorm toch ook wel handig.
Als het maar vrijwillig gebeurt. Concurrentie zal wel uitmaken of het werkte of niet. Dat kan per geval verschillen.
Geheel ander soort iets maar wel relevant voor de discussie. In een sociale omgeving kun je ook wel eens iemand vertrouwen.
Richting 6 uur ’s avonds is er het beslismoment over wat er gegeten gaat worden. Als je dat in je eentje doet, en je vertrouwt erop dat je in de regel eet wat gezond voor je is, dan draai je je “gezonde shopping patroon” bijna blindelings af en koop je bijvoorbeeld een combinatie die onder de noemer “aardappelen-groente-vlees” valt en dat kook je dan. Dan vertrouw je op jezelf en hoeft die beslissing niet langer dan 5 seconden te duren. Als er een partner is die zal koken (stel je bent te gast, stel het is de taakverdeling) en je weet dat die in de regel iets gezonds tevoorschijn tovert wat ook van je smaak is, dan is daar ook een soort vanzelfsprekend vertrouwen van ik zie wel wat we gaan eten, komt wel goed. Je bent dan juist een ZZP-er in de dingen van “allesbehalve koken” omdat je kunt loslaten.
Comments are closed.