Het is van groot belang, dat de overheid zich zoveel mogelijk met de gezondheidszorg bemoeit, want anders wordt deze het object van baatzucht van individuele artsen.
Het bovenstaande is niet mijn mening, maar die van hen die er voorstander van zijn, dat de overheid zich op het terrein van de gezondheidszorg begeeft.
In tegenstelling tot hetgeen hierboven staat afgedrukt, is gezondheidszorg zo belangrijk, dat deze beslist niet onder invloed van de overheid dient te komen.
Iedere bemoeienis van de overheid met de gezondheidszorg leidt namelijk tot een verslechtering.
De overheid dient zich eveneens te onthouden van bemoeienis met toelating tot een register van artsen.
Iedereen die meent dat hij mensen beter kan maken, dient op deze markt vrijelijk te kunnen opereren. De consument is namelijk mans genoeg om te bepalen bij welke arts hij moet zijn.
Na terugtreding van de overheid zouden wachtlijsten als sneeuw voor de zon smelten en zou de situatie dat de chirurg niet wil opereren omdat zijn diensttijd er op zit, niet voor kunnen komen.
Een Amsterdamse vriendin van mij verloor hierdoor haar leven, terwijl haar zoon er handenwringend bijstond. De volgende ochtend was zij met haar gebroken heup inmiddels zodanig verzwakt, dat zij niet meer geopereerd kon worden en ter ziele ging.
Als in Singapore iemand een ingreep moet ondergaan , kijgt hij op maandag te horen:
“Welke dag schikt het u deze week?”
Wat jammer dat er van een dergelijke markt op medisch gebied in Nederland zo weinig terug te vinden is!
Tenslotte dit : al het werkelijk zo belangrijk zou zijn, dat de overheid zich met de medische zorg bemoeit, zou het dan niet nog veel belangrijker zijn, dat de overheid de productie van al het brood op zich neemt?
Als men immers een halfjaar niet naar de tandarts gaat, overlijdt men daaraan niet, maar een halfjaar zonder voedsel is zelfs voor de sterksten onder ons niet weggelegd!
Hugo van Reijen
Wijze woorden.
Ik had vorige maand een tussenstop in Bangkok en greep de gelegenheid aan om een medische scan te laten doen. De ervaring was zo’n contrast met de ellende die ik in NL gewend was dat ik deze graag hier deel:
– ik had geen afspraak van te voren, ik had alleen even op internet gekeken welk ziekenhuis goede testen deed voor een lage prijs.
– ik loop ziekenhuis in, vraag waar ik moet zijn, ik word de weg gewezen door iemand die meeloopt (!) naar een buro met een dame (let op: geen wacht rij) die vraagt welke testen ik wil en wanneer.
– ik zeg morgen. Dat is goed, ik mag kiezen hoe laat (wel in de ochtend want het is dagprogramma) en ze legt uit dat ik moet vasten etc.
– ik kom daar de volgende morgen. eerst betalen met credit card (wederom hoef ik om niemand te wachten) , ongeveer een derde van de prijs van een scan in Duitsland (in NL mag je mensen niet preventief scannen. Wat een fijn vrij land!!).
– ze vertellen me waar ik mijn eerste test moet doen en elke keer dat ik naar een andere afdeling loop voor een test GEEN wachtrij. De capaciteit van elke afdeling is zo groot dat ze een grote stroom ‘ patiënten’ makkelijk kunnen verwerken. Bijv de afdeling ultrasound had een hele batterij kamers met scan apparatuur. Je gaat zitten en er komt een zuster die de scan doet, de resultaten beoordelen doet ze niet, dat wordt door een arts gedaan aan het eind. Dus niet zoals in NL dat bepaalde simpele handelingen per se door een arts moeten worden gedaan.
– tussendoor onbeperkt snacks , koffie, lunch etc
– resultaten worden met je besproken, geen tijdsdruk (vergelijk dat eens met je NL arts), je kan alle vragen stellen en als de arts verder onderzoek aanraadt dan kun je de volgende dag (!) terecht bij een specialist.
– resultaten sturen ze per email (kan dat in NL?) of je kunt de volgende dag een mooi rapportje ophalen.
– en het mooiste is eigenlijk de attitude van de mensen die je helpen. ze weten dat je vrijwillige klant bent en niet gevangen zit in het systeem. dus ze glimlachen en doen hun best om je van dienst te zijn. Heb ik niet vaak in het Stalinistische NL systeem.
Naam * [2] reageerde op deze reactie.
… zou het dan niet nog veel belangrijker zijn, dat de overheid de productie van al het brood op zich neemt?
Een vergelijkbaar argument hanteer ik als ik weer eens in discussie ben met grote-overheid-lovers. Want als de staat alles beter kan, dan moet men zeker als eerste de supermarkten overnemen. Dit omwillen van de gezondheid van iedereen. Dan zijn chips en koekjes voortaan verboden en kun je overal alleen nog worteltjes, tofuburgers en yoghurt van linksdraaiende apenmelk krijgen. Wie wil dat nou niet?
@Peter D [1]:
Bedankt voor de tip. Ik zal er eens gebruik van maken als ik weer die kant op ga.
Peter D [3] reageerde op deze reactie.
@Naam * [2]:
dit is het ziekenhuis: http://www.bumrungrad.com
en in de voormalige SOvjet Unie kunnen de mensen >30 jaar die grote overheidslovers vertellen wat er gebeurt als de Staat zich met voedselvoorziening bemoeit. uren in de rij staan voor een worst. als je geluk hebt, want de hongerdood is ook een optie.
hugo van reijen [4] reageerde op deze reactie.
@Peter D [3]:
Ik meen dat de Nederlandse overheid zich ook jarenlang bemoeid heeft met de prijs van het brood, de prijs van de melk en wellicht
nog met andere prijzen.
Hugo van Reijen
Peter D [5] reageerde op deze reactie.
Vilseledd [7] reageerde op deze reactie.
@hugo van reijen [4]:
klopt, vaak met het oogmerk om de boeren te subsidiëren, hetgeen boterbergen, melkplassen etc tot gevolg had.
geen hongerdood, maar wel belastinggeld verbranden wat de burger waarschijnlijk veel liever had besteed aan andere zaken die zijn/haar kwaliteit van leven hadden kunnen verbeteren.
Een ziekenhuis in Gävle had een goedlopende keuken, die behalve voor het ziekenhuis gewoon mensen in de stad als klant had. Door onze Zweedse kameraden werd het echter verboden.
“resultaten worden met je besproken, geen tijdsdruk (vergelijk dat eens met je NL arts), je kan alle vragen stellen en als de arts verder onderzoek aanraadt dan kun je de volgende dag (!) terecht bij een specialist.”
De Nederlandse arts heeft een speciale handengeeftechniek, die er in de eerste plaats niet op gericht beleefdheidsvormen in acht te nemen, maar je naar buiten te dirigeren. Vooral leuk, als je net hebt te horen gekregen, dat je kanker hebt. De arts heeft het gezegd en denkt: “Wat doet die patiënt nog hier? Dat was het, hij kan gaan.” Of ze verwijzen je naar internet (wat ze tegelijk erg haten, omdat patiënten met volledige uitdraaien over hun ziekte op hun bureau komen.
Op propagandafilmpjes van de publieke omroep zie je overigens, dat ze het wel kunnen, want bij kinderen nemen ze alle tijd.
“resultaten sturen ze per email (kan dat in NL?) of je kunt de volgende dag een mooi rapportje ophalen.”
Ook al zoiets; de hele overheid houdt de idee hoog, dat e-mail een nieuwigheidje is, dat je niet al te serieus moet nemen en blijven op de slakkepost vertrouwen. Ook de wijze van antwoorden verbaast me vaak. In plaats van op ‘beantwoorden’ te duwen, waardoor je je vraag ook kunt lezen onder het antwoord, krijg je een geheel nieuwe mail, waarin als in een ouderwetse brief wordt herhaald, wat je gevraagd hebt. In de ergste voorbeelden staan alleen hoofdzinnen met als dieptepunt: “Dat vinden we vervelend voor u.”
“tussendoor onbeperkt snacks , koffie, lunch etc”
En geen overheid, die verbiedt, dat wachtende familieleden, eventueel tegen betaling, zich ook van snacks en koffie mogen bedienen. Hier moet de kok eerst de ‘Nota kerntaken ziekenhuiskeukens’ raadplegen.
“ik loop ziekenhuis in, vraag waar ik moet zijn, ik word de weg gewezen door iemand die meeloopt (!)”
Hier hebben ze het ‘gekleurdelijnensysteem’ bedacht.
[WORDPRESS HASHCASH] The poster sent us ‘0 which is not a hashcash value.
Een ziekenhuis in Gävle had een goedlopende keuken, die behalve voor het ziekenhuis gewoon mensen in de stad als klant had. Door onze Zweedse kameraden werd het echter verboden.
“resultaten worden met je besproken, geen tijdsdruk (vergelijk dat eens met je NL arts), je kan alle vragen stellen en als de arts verder onderzoek aanraadt dan kun je de volgende dag (!) terecht bij een specialist.”
De Nederlandse arts heeft een speciale handengeeftechniek, die er in de eerste plaats niet op gericht beleefdheidsvormen in acht te nemen, maar je naar buiten te dirigeren. Vooral leuk, als je net hebt te horen gekregen, dat je kanker hebt. De arts heeft het gezegd en denkt: “Wat doet die patiënt nog hier? Dat was het, hij kan gaan.” Of ze verwijzen je naar internet (wat ze tegelijk erg haten, omdat patiënten met volledige uitdraaien over hun ziekte op hun bureau komen.
Op propagandafilmpjes van de publieke omroep zie je overigens, dat ze het wel kunnen, want bij kinderen nemen ze alle tijd.
“resultaten sturen ze per email (kan dat in NL?) of je kunt de volgende dag een mooi rapportje ophalen.”
Ook al zoiets; de hele overheid houdt de idee hoog, dat e-mail een nieuwigheidje is, dat je niet al te serieus moet nemen en blijven op de slakkepost vertrouwen. Ook de wijze van antwoorden verbaast me vaak. In plaats van op ‘beantwoorden’ te duwen, waardoor je je vraag ook kunt lezen onder het antwoord, krijg je een geheel nieuwe mail, waarin als in een ouderwetse brief wordt herhaald, wat je gevraagd hebt. In de ergste voorbeelden staan alleen hoofdzinnen met als dieptepunt: “Dat vinden we vervelend voor u.”
“tussendoor onbeperkt snacks , koffie, lunch etc”
En geen overheid, die verbiedt, dat wachtende familieleden, eventueel tegen betaling, zich ook van snacks en koffie mogen bedienen. Hier moet de kok eerst de ‘Nota kerntaken ziekenhuiskeukens’ raadplegen.
“ik loop ziekenhuis in, vraag waar ik moet zijn, ik word de weg gewezen door iemand die meeloopt (!)”
Hier hebben ze het ‘gekleurdelijnensysteem’ bedacht.
@hugo van reijen [4]:
De overheid legt ook vast, waar supermarkten moeten komen. Let maar eens op in je buurt. Bij mij in de buurt zat in de jaren 80 op dezelfde plek de Gruma, daarna werd het Super. vervolgens stond het even leeg en werd het rond de eeuwwisseling de Basismarkt en vanaf 2007 zit er een Jan Linders. Als je er een electronicazaak wil vestigen heb je pech gehad. Men is bang voor ‘hypermarkten’ als in Frankrijk, die alleen per auto te bereiken zijn. De hypermarkt is echter het gevolg van overheidsingrijpen. Alleen door het gigantisch te maken kan men tegen voor mensen acceptabele prijzen verkopen.
hugo van reijen [8] reageerde op deze reactie.
@Vilseledd [7]:
De overheid zou beter aan de markt kunnen overlaten wie zich waar vestigt.
Dit kost allemaal handenvol geld en heeft als uiteindelijk resultaat de de stroom van goederen en diensten die de consument bereikt, kleiner wordt.
Hugo van Reijen
Comments are closed.