Amsterdam, 12 februari 2014 – Het debat met Plasterk in de Tweede Kamer ging over het al dan niet tijdig en juist informeren van de Tweede Kamer en niet over het hoe en wanneer de staat meent dat spionage van de eigen burgers, de financiers van dat feest, gerechtvaardigd is.
De vraag of de staat gegevens in het geheim mag verzamelen over haar financiers, de burgers, kwam niet eens aan de orde, laat staan dat de vernietiging van de gegevens onderwerp van debat werd. ‘ Over u, maar zonder u, maar wel van uw centen’, iets anders is er niet van te maken.
PvdA, VVD, CU en SGP steunden de minister, alle andere partijen vielen hem af maar vonden het blijkbaar wel best, dat afluisteren en vergaren van zogenaamde meta-data. Zij hadden geinformeerd moeten worden, ‘we, the people’ gaat het allemaal niets aan.
De LP Amsterdam heeft gepoogd met haar brief aan alle fractievoorzitters om het debat in de Kamer te laten gaan over het echte onderwerp, het stiekem vergaren van gegevens over burgers en de noodzaak van vernietiging daarvan, en is als te verwachten was, daarin niet geslaagd.
De LP Amsterdam blijft echter strijden voor de privacy van alle burgers, en tegen de inbreuken op die privacy door alle in de Kamer vertegenwoordigde partijen, opdat Das Leben der Anderen niet het onze wordt/blijft.
150 ? mensen die 10 uur vergaderen over een bijzaak, zonder het echte probleem: waarom überhaupt af te luisteren?
En wat zijn die lui belangrijk bezig!
Hub Jongen [5] reageerde op deze reactie.
Ik heb ‘voor de gein’ ook een stukje meegeluisterd, maar om de een of andere rare reden ik kom elk debat weer tot de zelfde conclusie:
Wat een stelletje kinderachtige figuren, elkaar vliegen afvangen met veel uit-het-hoofd-geleerde-dure-woorden, doch geen enkele concrete inhoud.
Misschien waren het toch de Amerikanen.
Maar vinden zij het niet binnen het vriendschappelijke gedrag passen tussen nl en am.
Dus doen zij wat druk uit oefenen om een en ander wat bij
te sturen, ten slotte zijn wij al heel lang goede buren.
Zo n minister vindt makkelijk een burgemeester baantje
hier of daar.
En anders in America.
Het is misschien wel een vervolg serie? Het blijft toneel.
Het toont de corruptie van onze overheid aan dat de opzettelijke misleiding door plasterk geen enkel politiek gevolg heeft.
@Overnight [1]:
Dat kan omdat die 150+ lieden de macht en mogelijkheden hebben ons te dwingen hun salaris te betalen. En daarnaast ook nog voor hun “middelen”/
Philosoof G&R Eigenwijs [6] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [5]:
Ze zitten daar omdat zij zijn geroepen door het volk!
En zij kunnen zo doen, omdat zij geen persoonlijke schade
kunnen oplopen in de vorm van aansprakelijkheid.
En waarschijnlijk zitten ze daar straks weer en nog een keer
en het houd maar niet op!! Kous op je kop, Kous op je kop.
Ze zouden wel eens hele goeie afspraken mogen maken over afluisterpraktijken door justitie, en vooral de check daarop. Dát het gebeurt, keur ik niet per definitie af, dat hangt af van het soort dreigingen die je er mee kunt voorkomen, en dan mogen ze van mij gerust vér gaan met hun spionage, maar niet voor elk wissewasje.
Ik heb recent nu een tweede collega die voorheen bij een justitie instelling heeft gewerkt. Gaat overigens niet om Amsterdam maar een andere omgeving. Niet bij de politie op straat maar meer in de sfeer van recherche. Die kunnen in beide gevallen nog zeer goed overweg met oud-collega’s, en dat snap ik bij zo’n beroep ook wel.
Als iemand in zo’n justitie vriendenclubje dus nog altijd goed bevriend is met iemand die tapjes mag plaatsen, ook als ex-collega, dan gebeurt het volgens de 2 onafhankelijke verhalen van die 2 collega’s dus, dat er bij wijze van vriendendienst tapjes worden geplaatst voor privé doeleinden.
En de bevoegdheid wordt ook duidelijk niet per geval verleend, maar eenmalig zonder dat daar een noemenswaardige check op is wat er daarna zoal met die bevoegdheid wordt uitgespookt. Dus een soort vertrouwensfunctie die je krijgt. Volgens de verhalen wordt het al gedaan om flut redenen zoals kijken wat voor vlees je in de kuip hebt als er een vriendschap of mogelijke relatie zich aan de horizon aftekent, en als er onmin is in de privé sfeer waar niks extreems gebeurt.
Het zijn 2 verhalen, onafhankelijk van elkaar, maar ze lijken wel sprekend op elkaar. De tussenpoos is ongeveer 4 jaar dat je dit verneemt dus het lijkt niet iets eenmaligs maar mogelijk zelfs structureel. Het wachten is bijna op de derde, met de hoop dat eens een keer iemand NIET met dit soort verhalen komt maar juist dat het uitsluitend voor werk doeleinden wordt gebruikt.
Je mag hopen dat de slachtoffers van dit soort spionage “niets te verbergen hebben en het dus niet erg vinden” omdat hun eigen privacy voor hunzelf toch geen fluit waard is. Maar dan nog, wie heeft er nou geen persoonlijk bedoelde uitingen van ánderen ergens opgeslagen staan, in de mail, in een chat, of op een schijfje? Ik weet niet wat ze precies kunnen zien maar ik zou er niet happy mee zijn als iemand van de recherche die persoonlijk in je geïnteresseerd raakt omdat het zo goed klikt, ook allerlei privé zaken van ánderen dan jezelf zou kunnen weten, die jou in goed vertrouwen waren toevertrouwd. Ook dat ongelijkwaardige zou me absoluut niet bevallen, want zou ik dan ook een tapje bij diegene mogen plaatsen?
Ja en verder hoop ik nog dat het werk dat justitie eigenlijk hoort te doen er niet al te veel bij inschiet, dat de slachtoffers niets te kort komen van de diensten waarvoor ze gedwongen werden te betalen.
Comments are closed.