430px-Savonarola_Being_Burnt_at_the_StakeWe leven in een tijd waarin het faillissement van de verzorgingsstaatgedachte zich duidelijk aftekent. De tekenen die hierop wijzen zijn een combinatie van maatregelen als stijgende lasten, afbraak van verstrekkingen gecombineerd met een – mede daardoor – stagnerende economie. Concreet zie je dit bijvoorbeeld terug in het inkrimpen van de personele bezetting in de zorgsector, juist in een tijd dat een vergrijzende bevolking meer zorg vraagt.

Als je de vinger legt op het vastlopen van dit grootse sociale project krijg je weleens het verwijt dat je je daarmee tegen de “sociaal zwakkeren” keert. “We praten wel over mensen, ja”, is dan het antwoord, steevast op ietwat verontwaardigde toon uitgesproken.

Het is een merkwaardige manier van argumenteren. Het argument tegen de verzorgingsstaat is immers niet dat mensen niet zouden deugen, maar dat het systeem niet deugt. De pleitbezorgers van de verzorgingsstaat willen maar niet inzien dat als je mensen de keuze geeft tussen makkelijk geld en een moeilijkere manier om aan je geld te komen, je niet verbaasd moet zijn als de meeste mensen voor de makkelijke optie kiezen. Dat is niet omdat mensen slecht zijn – de meeste mensen deugen op de een of andere manier wel – maar omdat dat nu eenmaal des mensen is.

Door zich achter de beneficianten van het systeem te verschuilen ontwijken de pleitbezorgers het gefundeerde – want gebaseerd op mensenkennis – argument van de critici. De arrangementsgenieters worden als het ware als menselijk schild gebruikt. Alsof de pleitbezorgers ze gepacht hebben. Dat heeft natuurlijk ook alles te maken met de positie die de pleitbezorgers zelf innemen in de verzorgingsstaat: die van managers. Het is hun ideaal èn hun bedrijfstak.

Doordat de critici hierdoor impliciet voor onmensen (“asociaal”, “bot rechts”, “harteloos”) worden uitgemaakt is het ook nog eens een redelijk valse manier van argumenteren. Niet dat de “socialen” daarmee zitten: zij gaan immers uit een strijdmodel, dus dan is het logische dat je opponenten als een doelwit ziet en niet als mensen met een alternatief.

Paul Verhaegh

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

5 REACTIES

  2. Beste PAUL,
    Graag maak ik wat kanttekeningen bij dit mooie artikel…
    Vergeten critici soms niet er ook op te wijzen…
    dat kapitaalkrachtigen, weinig ertoe te bewegen zijn,
    om het systeem van verzorgingsstaat te spijzen, naar hun vermogen!
    Met ’n beetje mensenkennis,kun je gauw achterhalen dat niet vergrijzing onze sociale economie doet wankelen,doch de inhaligheid van banken,verzekeringen,multinationals,…(banken werden zelfs gered met… overheidsgeld!)
    Klinkt écht wel wat belachelijk, om mensen dan te beschuldigen, van gemakzucht!…trouwens zijn er bijzonder vele uitvindingen,uitgedacht voor het ons…makkelijker te maken,…die werden gecommercialiseerd, door kapitaalkrachtigen!
    …en we weten best dat het grootkapitaal altijd wel ’n stok vindt om minder-begoede mensen te kunnen slaan!
    …bang om hun waanzinnig hoge geldberg kwijt te spelen!
    Groetjes,Geert Wouters

    Harrie Custers [4] reageerde op deze reactie.
    Bertus [5] reageerde op deze reactie.

  3. .
    Er was er eens een Volk, dat tijdig wakker schrok
    en eindelijk besefte hoe ’t steeds werd bedonderd
    dat maakte er geen woorden meer aan vuil,
    .
    maar schopte het leugenkaartenspel in ’t honderd
    dus trapte domweg niet meer in dezelfde kuil
    die steeds opnieuw weer in dat Haagse werd gegraven !
    .
    het stopte met het zielig stompzinnige gehuil…
    en koos op 19 maart, alléén nog lui die om hen gaven
    vrienden, bekenden, gedreven mensen uit de eigen buurt…
    .
    en zo kwam de Gemeenschap weer in handen van de braven
    (wat jammer toch, dat het nog zó lang had geduurd),
    maar toen het dan zover was, ging ’t wel ongelofelijk snel…
    .
    er werd met Recht en Eerlijkheid weer ge-Bestuurd,
    als het fout ging trok men dood-eenvoudig even aan de bel
    en wat men kon besparen ging…zoals het hoort…weer in de sok !
    .

    Jasterke
    .

  4. @Geert Wouters [2]: Jullie verhalen bijten elkaar toch niet?
    Het monetair systeem deugt niet en creëert schaarste. Tegelijkertijd gaan degene van wie meer en meer wordt afgepakt en degene die daarvan afhankelijk zijn met elkaar de (woorden)strijd aan. De laatste met de politici/de idealisten/de beroeps mee-eters als pleitbezorger.
    Terwijl de echte parasiet, de gezamenlijke vijand buiten beeld en buiten schot blijft.

  5. @Geert Wouters [2]: Volgens mij zijn alle mensen inhalig. Niet alleen de rechtsen. De linksen even zo goed. Hoeveel mensen stemmen niet links in de hoop er op die manier beter van te kunnen worden. Zij zijn net zo inhalig als de mensen waarvan ze hopen dat het afgepakt gaat worden. Socialisme is de vlag waarmee de lading gedekt kan worden.

Comments are closed.