Er is bijna geen huisje heiliger dan het staatspensioen. Een staatspensioen is een van overheidswege uitgedeelde periodieke uitkering aan ouderen boven een bepaalde leeftijd. Het is geen verzekering omdat er geen sprake is van een spaarstelsel. We noemen het thans AOW.
In een meer verlicht tijdperk bestond het staatspensioen nog niet. Het is onder de thans in vergetelheid geraakte Minister van Binnenlandse Zaken, tevens minister president, Theo Heemskerk dat het eerste staatspensioen werd gerealiseerd.
We gaan terug naar het jaar 1913. Tweede Kamer lid Willem Hubert Nolens houdt een betoog in het kader van de invaliditeitswetgeving. Hij stelt dat invaliditeit niet te onderscheiden is van ouderdom, omdat ouderdom een presumptie is van invaliditeit. De grond van de invaliditeitsverzekering is dat iemand niet meer in staat is door zijn arbeid loon te verdienen.
Via deze omweg van de invaliditeitswetgeving is men tot het staatspensioen gekomen. En de huidige AOW. Het zou eerst een beperkt bedrag zijn, 2 gulden per week, net genoeg om van in leven te blijven. Het zou alleen betrekking hebben op arbeiders. Het zou alleen betrekking hebben op personen ouder dan 70 jaar. Kortom, in de praktijk zouden maar heel weinigen hierop aanspraak kunnen hebben en zou het maar heel weinig gaan kosten.
HIERMEE WAS DE GEEST UIT DE FLES.
Om een lang verhaal kort te maken. Hetgeen te voorzien was gebeurde. De verschillende beperkingen werden ter discussie gesteld, de uitkering werd verhoogd, en het eindproduct is onze huidige niet te betalen AOW.
Het is heel leerzaam om de toenmalige bedenkingen tegen het staatspensioen te lezen. Het staatspensioen is niet meer dan een overwinning van met geweld afgedwongen inkomensoverdrachten. Het verdreef de menselijkere maatschappij waar men vrijwillig de ouderen zorg op zich nam. Het zette de sluizen open naar een maatschappij waarin de naastenliefde aan de staat werd uitbesteed.
Het is een van de pijlers waarmee de familie en de gemeenschap werd afgebroken. De opvoeding van de kinderen kon men overlaten aan de staatsschool. De opvang van de bejaarden aan de ouderenzorg ambtenaren. Niet langer was de familie de menselijke maat, juist de dingen die het leven leefbaar maken, de intermenselijke relaties, zorg en vertrouwen, werden opgeschaald tot het publieke domein.
En wellicht nog belangrijker, het proces van het ontkennen van eigen verantwoording is hiermee in werking gezet. Men was niet langer zelf verantwoordelijk voor de eigen toekomst. Van zelfstandig individu werd men tot een radertje in het collectief.
Het trieste is dat de nazaten van de liberalen de AOW in stand willen houden. En dat de christen democraten dit juist zijn gaan zien als een verworvenheid.
NB: Ik ben bang dat dit betoog aan velen voorbij gaat. Vandaar deze toelichting. Dwang kan nooit tot iets goeds voeren. Het onder dwang afnemen van gelden zorgt ervoor dat de maatschappij gebaseerd is op onvrijwilligheid. Op het moment dat dwang nodig wordt geacht omdat de naastenliefde zogenaamd tekort zou schieten is een maatschappij juist moreel failliet. De door velen gekoesterde verzorgingsstaat is niets anders dan de bevestiging van een totaal moreel failliete maatschappij. Het is de antithese van menselijkheid. Dwang erkennen is dictatuur erkennen. Het is bukken voor een hogere macht. Iedereen die denkt dat dwang te combineren is met vrijheid is dwalende. Dwang gaat zijn eigen leven leiden en zal de hele samenleving juist vergiftigen. Socialisme is dwang. Van christen democraat tot liberaal, is iedereen thans vergiftigd. Behalve de kleine minderheid die bovenstaand betoog geen totale onzin vindt maar met mij beseft dat dwang gif is en het doel nooit de middelen heiligt. Dwang begint daar waar de menselijkheid ophoudt. Het trieste is dat juist in naam van de menselijkheid met gelooft in dwang……
Bron: diverse waaronder “de parlementaire geschiedenis der sociale verzekering”, Dr EBFF Baron Wittert van Hoogland, Tjeenk Willink en zoon, 1930.
Geen zorgen: het betoog gaat allerminst aan me voorbij. Het is een schot in de roos.
Om weer in een vrij land te leven moet de welvaartsstaat weg. En met die peperdure inrichting, het pernicieuze principe van inkomensoverdracht (beter genoemd diefstal door de staat).
Aow is zelfs bruto.
Het wordt op papier bruto uitgekeerd door de staat en er moet ook nog betaald worden aan de staat. Dit wordt weer ingehouden.
Het netto blijft over. Eenvoudiger kunnen we het niet maken.
Eventuele pensioenen die ontvangen worden van de AOW aftrekken.
Wordt het een stuk goedkoper.
Merk op dat er in de 19e eeuw in Engeland en de VS een systeem van vrijwillige private sociale verzekering/zekerheid voor arbeiders ontstaan was,, nog voor overheden zich daarmee bezig gingen houden:: de ‘friendly societies’, ook wel ’the friendlies’ genoemd.
Arbeiders konden voor een relatief bescheiden bedrag lid worden van zo’n “friendly”. In beginsel zorgden deze organisaties (die vaak beroeps-, geloofs of regiogebonden waren) voor informatieve entertaimentavonden en een verzekering tegen werkloosheid door ziekte of ouderdom (zowel in de vorm van geld als hulpverlening). Naarmate deze organisaties qua aantal en omvang groeiden, kwam er ook meer keuze (vormen van verzekering) voor de arbeiders. Denk bijvoorbeeld aan zaken als weduwepensioenen en begrafenissen. Er werden door een aantal friendlies zelfs huizen gebouwd die fungeerden als een soort bejaardenwoning voor de oudere leden. Als die dood gingen, kwamen de woningen vrij voor andere ouderen. Het aantal leden groeide sterk, waardoor de friendlies ook steeds meer voor hun leden konden betekenen. Gedurende de hoogtijdagen bestond het totale ledenbestanden in totaal uit enkele miljoenen leden.
De friendlies waren ontstaan als reactie op de onbetrouwbare en dure verzekeringsmaatschappijen. Het waren diezelfde verzekeraars die samen met de overheid de ondergang voor deze friendlies betekenden. Mede door druk van de verzekeraars dwong de overheid de friendlies tot bepaalde minimale voorzieningen en tarieven. Dat werd later nog aangescherpt met uniforme tarieven. Veel friendlies werden daardoor gedwongen hun werkzaamheden te beeindigen en het aanbod en de diversiteit van het aanbod slonk zienderogen. Uiteindelijk werden door verdere wet- en regelgeving ook de laatste friendlies de nek omgedraaid.
Een prachtig en goed (steeds beter) functionerend sociaal stelsel voor arbeiders werd letterlijk door overheidsingrijpen vermoord.
Roos van Beurden [5] reageerde op deze reactie.
@Richard [4]: Enige dat de (r)overheid ooit gedaan heeft en nog doet, is toch parasiteren cq geld jatten (dus al dat tgv bevolking is zoveel mogelijk kapot maken) in kader van hun onverzadigbare hebzucht?
Alles waar U op af geeft, dat heeft U zelf helpen ontstaan.
Door UW politieke keuzen en het niet ingrijpen op de juiste
momenten. (politiek is een oneerlijke handelwijze) laat het u
een les zijn!!
Het kan altijd anders maar is het dan ook beter dan daar voor.
Veranderingen zij alleen zinnig, als zij verbetering van de
doelstelling tot gevolg hebben.
Het probleem komt voort uit het verschil van inzicht, in wat de meest aanvaard bare oplossing is.
Dat heeft te maken met persoonlijk inzicht, dat niet leidend
is voor de massa!
Je kan stellen wat heb ik met de massa te maken!
Weg met de massa, je maakt deel uit van die massa dus,
weg met je zelf.
Hier op deze Libertarische site lijkt het staatspensioen zo gedwongen, maar voor het grootste deel van de Nederlanders, die stemmen op partijen die wel een staatspensioen willen, wordt het volgens mij bekeken als een verzekering.
Mensen dragen er aan bij met de hoop dat ze er nog wat van terugzien als ze de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Het meeste gekonkel gaat niet over verzet tegen dit systeem zelf, maar hoe die opbrengst aan het einde zo optimaal mogelijk zal zijn, binnen dit systeem.
In de vroegere tijd kon je in een oude van dagen huis belanden, waar je met z’n allen op 1 kamer zat, met een bedstee met gordijntjes als enige privacy, en een po daarnaast. En een piepklein kastje voor je schamele bezittingen. Kwam je uit die bedstee, dan was je direct in de buitenwereld. Wel allemaal heel sociaal maar vele malen kariger dan wat er nu is.
Comments are closed.