.
Natuurwetten zijn zoals ze zijn. Hoe hard je ook wenst dat het anders zou zijn.
De natuurwet dat de “onderheid” altijd de dupe is van de loze beloften van de “overheid” kun je niet veranderen. Je kunt er wel rekening mee houden!
Dat betekent op korte termijn dat je jouw mandaat niet aan een politicus zou moeten geven.
economische wetten zijn natuurwetten en de hoogste wet is dat er geen gratis lunches bestaan ook al willne socialisten dat niet geloven
Gristenmenschen zijn getrainde anderekantopkijkers, socialisten zijn natuurtalenten.
Socialisten zijn idealisten die allerlei goede nuttige voorzieningen en luxe willen voor iedereen EN DAN gaan roven om de middelen daarvoor te stelen bij anderen die deze middelen hebben geproduceerd/verdiend.
Wladimir van Kiel [4] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [3]: maar ze vergeten niet om vooral zichzelf als eerste te verzorgen
Hub Jongen [5] reageerde op deze reactie.
@Wladimir van Kiel [4]:
Juist, maar daar kunnen ze “niets aan doen” want het is nu eenmaal zo dat wie het dichts bij het vuur zit, warmt zich het eerst!!
Een socialist is iemand,die zich altijd laat leiden door bazen.
Zelf geen verantwoording wil, maar alles aan andere
gaat vragen, in plaats van verantwoording dragen.
Zelf niet wil delen, maar met de vinger wijst en hard krijst,
naar hen, waar van hij denkt, dat zij stelen.
En dan ijst, mee te willen delen!!
Eerst maar eens duidelijkheid over of je de straat nog op mag als die straat je eigendom niet is maar duidelijk iemands particuliere eigendom. Bij de campagnes voor gemeenteraadsverkiezingen hoor je libertariërs over VVE’s die straten e.d. beheren, en dat het dan beter zou gaan met het onderhoud e.d. maar er komen in discussies buiten de verkiezingsstunts ook meningen voorbij die pleiten voor het ontzeggen van de toegang op straat als je niet mee betaalt met een VVE, of dan alle inspraak verliest.
In de omgeving waar ik opgroeide zijn inmiddels 3 landerijen in een bosrijk gebied, waar men voorheen nog gewoon kon wandelen, nu in particuliere handen gekomen. In nagenoeg alle drie die gevallen is er een hek omheen of een verbodsbordje bij de paden geplaatst waar het particuliere eigendom begint, “verboden toegang art 461”. Je bent sinds die hele gebieden particulier bezit zijn geworden van een of andere bedrijfs pief, niet meer vrij om daar nog ooit te wandelen. Ik ben maar wat blij dat het grootste gedeelte van de bosgebieden in handen is van Staatsbosbeheer, en dus mede van mij als belastingbetaler. Ga er gerust van uit dat iemand die rijk genoeg is om hele gebieden tot eigendom te maken, heus niet zijn geld verdient alleen in het dorpje waar jij woont, maar bijvoorbeeld met een reuze hotelketen die zich over de hele wereld uitstrekt, of noem maar op. Die kan dus schijt hebben aan alles wat men in het dorp vindt over de toegankelijkheid van bosgebieden, omdat zijn of haar inkomen toch wel elders vandaan komt. Een grootgrondbezitter of eigenaar van gebieden waar wegen doorheen lopen, die gaat natuurlijk zitten genieten van dat eigendom, zelf, want het is van diegene, en de rest kan de boom in, maar dan wel een boom buiten het landgoed.
Richard [9] reageerde op deze reactie.
In de gemeenteraad campagnes zijn er libertariërs die vinden dat VVE’s de aangewezen instanties zullen zijn die over wegen in een wijk gaan. Het bestuur zo dicht mogelijk bij de mensen zelf brengen om wie het gaat. Evengoed blijven dit collectieve en democratische besluiten.
Checks & balances op die macht blijven dus ook noodzakelijk wil je bewegingsvrijheid die je nu hebt, niet in het geding raken.
– Geen discriminatie.
– Openbaarheid zoals die nu is, blijft.
@Pteranodon [7]: Strikt genomen kan een private eigenaar je inderdaad de toegang tot zijn weg ontzeggen, maar de kans dat dat “zomaar” gebeurt is klein. Zeker als hij er geld mee kan verdienen.
Het idee van een vve als eigenaar van een weg is overigens niet nieuw. Sterker nog, het is al ruim 200 jaar oud. Vanaf rond 1800 werden in delen van de VS wegen privaat aangelegd. Handelaren, winkeliers, maar ook de lokale bevolking zagen de voordelen van het hebben van een goed stelsel van wegen in. Het trekt klanten en nieuwe bewoners en zorgt ervoor dat privaat eigendom zoals huizen meer waard worden vanwege de bereikbaarheid. Om wegen te financieren moest privaat kapitaal aangetrokken worden. Hiervoor werden verenigingen opgericht waar men aandelen kon kopen. Het vereningsleven was in die tijd sowieso enorm. Heel veel collectieve zaken werden er geregeld via verenigingen. Met de opbrengst werd de aanleg gefinancierd. De sociale controle was groot en mensen spoorden elkaar aan (via lokale vergaderingen en berichten in de lokale kranten) om vooral te investeren in de wegen. Die methode was zeer succesvol. Dat kan alleen als er weinig of geen toegangsrestricties zijn. Hoe meer restricties, hoe onaantrekkelijker het voor veel mensen wordt.
Als je werkelijk begaan bent met natuurbehoud en toegang tot die natuurgebieden dan zou je er zelf in kunnen investeren. Ook hier zou een vereniging (zoals natuurmonumenten) uitkomst kunnen bieden. In de statuten legt men vast dat het doel van de vereniging is om natuurgebieden op te kopen (van staatsbosbeheer bijvoorbeeld) of aan te leggen en deze te onderhouden. Ook legt men vast dat deze gebieden nooit een andere bestemming mogen krijgen. Leden financieren dit dan en zouden (als je voor een vve kiest) mede eigenaar worden en via vergadering inspraak kunnen krijgen in zaken als het wel of niet aanleggen van wandelpaden, het plaatsen van prullenbakken en het wel of niet heffen van (een bescheiden) entree om het onderhoud te kunnen bekostigen. Op die manier worden de kosten gedragen door natuurliefhebbers.
Comments are closed.