Mensen hebben verschillende wensen en dat is een probleem. Een probleem dat natuurlijk alleen bestaat in een wereld met schaarse goederen die voor verschillende dingen gebruikt kunnen worden. Competitie bij het verkrijgen van deze goederen, betekent dat men niet alles wat men graag zou willen, kan krijgen.
Ik wil, ondanks dat ik meerdere redenen heb waarom ik tot het libertarisme ben gekomen, graag in het bijzonder deze reden behandelen. Dat mensen verschillende wensen hebben is een open deur, hetzelfde geldt voor de voorwaarde dat er sprake is van schaarse goederen die voor verschillende dingen gebruikt kunnen worden. Elk systeem van “bestuur” moet tot het reine komen met deze twee feiten.
Ik ben een libertariër, omdat ik geloof dat de markt komt tot rationelere oplossingen voor die verschillende wensen en zorgt voor een hogere productie van die schaarse goederen.
Wat is een voorbeeld van het probleem van verschillende mensen met verschillende wensen? Neem bomen maar als voorbeeld. Sommige mensen vinden bomen prachtige dingen, ze willen graag genieten van het kijken naar de bomen.
Andere mensen hechten een andere waarde aan diezelfde bomen, zij willen van die bomen graag papier maken, of ze gebruiken om in de open haard te doen, of zij willen het hout van die bomen misschien wel gebruiken om er een huis mee te bouwen. De verschillende wensen van de verschillende mensen lijken hier met elkaar in conflict te komen.
Hoe kunnen we dit probleem nou oplossen? We zouden de “tree-lovers” en de “tree-harvesters” het uit kunnen laten vechten met geweld. Dit gebeurt vaak wanneer verschillende mensen verschillende wensen hebben. Maar het is bij lange na niet de beste oplossing. We zouden de “tree-harvesters” er ook van kunnen overtuigen dat het omhakken van bomen ook bepaalde grotere ecologische effecten heeft, dat het uiteindelijk ook gevolgen heeft voor dingen waar ook zij erg van houden, zoals zuurstof.
We zouden het omhakken van bomen natuurlijk ook kunnen verbieden.
Maar er is maar één oplossing die zorgt voor het beste resultaat: eigendomsrechten en mensen de vrijheid geven om hun eigendom naar eigen believen over te dragen aan anderen. Hij die de bomen bezit is dan vrij om zelf te beslissen wat hij met de bomen doet, en als iemand anders wat anders met die bomen wilt, dan kan hij de eigendomsrechten verkrijgen, door ze bijvoorbeeld te kopen. En de eigendomsrechten zullen als bonus ook nog eens ervoor zorgen dat mensen zelf bomen gaan kweken, wat fijn is voor zowel de “tree-lovers” als de “tree-harvesters”.
Deze punten worden vaak gemaakt, maar zelden begrepen. Eigendomsrechten creëren sociale cohesie, aangezien ze voorkomen dat we met elkaar op de vuist gaan over hoe we schaarse goederen gebruiken. Eigendomsrechten zijn de beste oplossing voor het probleem dat verschillende mensen verschillende wensen hebben. En ze kunnen worden onderschreven door mensen met zeer verschillende wensen. Ik laat jou bepalen wat jij met jouw eigendom doet, zodat ik kan bepalen wat ik met mijn bezit doe. Ik laat jou lekker je Frans Bauer luisteren, als jij mij lekker naar Chief Keef laat luisteren.
Ingezonden door Floris Janssens
Meh niet helemaal….
Nu hebben de tree-huggers en tree-harvesters beiden zelf geen centjes om een bos te kopen, gaan ze naar de bank, de harvester krijgt een zak geld mee omdat zijn plan de lening binnen 5 jaar terug kan worden betaald met daarnaast een leuke winsts voor harvester en bank. De tree-hugger gaat naar de bank met een prachtig plan over investering in de toekomst en het bewaren van natuur voor het nageslacht, de bank manager vindt het een geweldig idee wat helaas niet voldoet aan de voorwaarden voor een lening, als een gebaar van goodwill geven ze de tree-huggers een fooi en planten als symbolisch gebaar een paar bomen.
Als het puur en alleen over bomen gaat dan werkt eigendomsrecht prima, je kan immers zoals je zegt gewoon nieuwe bomen kweken, aan de andere kant zijn we nog niet zo ver gevorderd dan we een compleet ecosysteem kunnen kweken. Het exploiteren van natuur is dus in tegenstelling tot het simpelweg kappen van bomen een (vooralsnog) onomkeerbaar proces. Libertarisme is mooi maar het alles is privaat eigendom is echt te veel van het goede, dat geld voor zowel het zogenaamde intellectuele eigendom als de natuurlijke bronnen die noodzakelijk zijn voor leven op aarde, publiek domein maar dan zonder overheid.
Het principe van het eigendomsrecht zal wel degelijk kunnen functioneren om de natuur te beschermen. Nu is die bescherming in handen gelegd van de overheid. Recente onthullingen bleek dat het overheidsbeleid, milieubelastingen en ander milieuregelgeving helemaal niet werkt. Het leidt hoogstens tot meer inkomsten voor de overheid en meerkosten voor de samenleving. De extra inkomsten zijn weer gebruikt voor andere zaken dan natuurbescherming.
Ik ben ervoor om via de eigendomsconstructie de natuur in handen te leggen van de mensen en niet in handen van de overheid. Zal het een keer fout gaan, is het antwoord ja, maar de schade blijft beperkt, plus de publieke opinie kan druk leggen op de burger of bedrijf om de schade te beperken of op te heffen. Daarnaast is de eigendomsconstructie al deels toegepast. Er zijn een redelijk aantal particuliere en verenigingen die natuur gebieden in bezit hebben. En de grap is, is dat juist de overheid vaak de tegenspeler is van deze organisaties, bijvoorbeeld aanleggen van wegen, vaarroutes, vliegvelden, bouwen van huizen etc.
Als laatste voorbeeld, de oceanen. Zij behoren aan niemand toe, dus publiek domein zonder overheid. En hoe gaan wij ermee om: iedereen gaat ermee om zoals het ‘em zelf uitkomt, dumpen van chemisch en radioactief afval, drijfnetten etc. Tja, niemand voelt zich ervoor verantwoordelijk. Een ding hebben nooit gedaan, eigendomsrechten erop loslaten. Het zal niet perfect zijn, maar dat is het nu al helemaal niet.
Comments are closed.