De menselijke natuur

Filosofen en biologen stellen dat organismen niet anders kunnen dan handelen naar hun natuur. Wat is de menselijke natuur? Uit welke elementen bestaat deze? Welk doel dient deze natuur die diep in ons is? Hoe komt dit naar buiten in ons handelen? Wat heeft onze natuur te maken met vrijheidsdrang? Wat heeft onze natuur te maken met libertarisme?

In het tweede deel van dit artikel gaan we door op dit thema. Een aantal levensbeschouwingen zijn reeds de revue gepasseerd. Ditmaal nemen het atheïsme met de daaraan gerelateerde evolutietheorie nader onder de loupe, om vervolgens te kijken tot welke conclusies de analyses van de afzonderlijke levensbeschouwingen ons leiden. Wat zijn de gevolgen van diverse levensbeschouwingen op de kijk op de menselijke natuur en wat zijn de politieke gevolgen?

Atheïsme

Het atheïsme is exact het tegenovergestelde van theïsme. Haar aanhangers zijn vaak fel gekant tegen het idee dat er een godheid zou bestaan. Alleen datgene wat we met onze zintuigen ‘horen’, ‘voelen’, ‘zien’ ’tasten’ en ‘proeven’ kunnen waarnemen bestaat voor hen. Door het ontbreken van een godheid wenste men kennelijk ook een verklaring voor de ontstaansgeschiedenis van de aarde en de mensheid. Immers, men negeerde deze ontstaansgeschiedenis niet naar het voorbeeld van bijvoorbeeld boeddhisten. Deze verklaring vond men in de evolutietheorie, die vanaf ca. 1.800 werd gevormd. Deze theorie gaat er vanuit dat na een oerknal levenloze materie aan tijd en toeval werd overgelaten, om zich vervolgens spontaan middels DNA mutaties te ontwikkelen tot alle heden bekende levensvormen.

Seculieren en “niet bewust religieuzen” hebben gewoonlijk niet of nauwelijks belangstelling voor de ontstaansgeschiedenis van de aarde en mensheid. Dergelijke mensen gaan vaak, door de invloed van het schoolsysteem, gemakshalve uit van de evolutietheorie. Het atheïsme is echter anders. Men propageert de evolutietheorie met soms religieus fanatisme. Men gebruikt daarbij wetenschappelijk klinkende woorden en intimiderend taalgebruik. Daarom is het goed een principe uit de wiskunde te hanteren; vereenvoudiging. Dat helpt om de logica of redeneringsfouten te ontdekken.

Evolutietheorie

Geen mens die vandaag de dag leeft was bij het ontstaan van de aarde. Voor informatie daarover zijn we daarom afhankelijk van wat we zelf kunnen waarnemen, aangevuld met wat anderen ons erover vertellen. Wat kunnen we zelf feitelijk waarnemen?

Er bestaat levenloze materie. Levenloos betekent dat de materie nooit heeft geleefd. Wanneer we deze materie aan tijd en toeval overlaten, dan zien we dat het bijvoorbeeld corrodeert, degenereert of desintegreert. Er kan van alles mee gebeuren, maar wij zullen het niet tot leven zien komen. Mensen vertellen ons dat dit in een ver verleden toch is gebeurd, wat we vervolgens in geloof aan kunnen nemen of juist verwerpen.

Er bestaat dode materie. Dood betekent dat de materie, organisch materiaal, ooit heeft geleefd maar nu dood is. De stofwisseling is gestopt en zal niet meer op gang komen. In het Grieks stofwisseling μεταβολισμός (metabolismos) genoemd. Het woord betekent zoveel als verandering of omzetting. Dit vindt plaats in allerlei biochemische processen, waaronder ademhaling, waardoor een organisme kan functioneren. Het is een belangrijk kenmerk van leven. Stopt de stofwisseling, dan is het leven definitief voorbij. Dood materiaal zal niet meer tot leven komen, maar net als levenloze materie desintegreren. Ooit legde ik eens een bot van een koe in onze tuin. Na ongeveer een jaar zagen we dat het ging verstenen. Tot leven kwam het niet. Ook kwam er geen leven uit voort.

Er bestaan in de natuur soorten en variaties op soorten. Soorten zijn bijvoorbeeld vissen, apen en mensen. Variaties van vissen zijn haringen, haaien, karpers, etc. We kunnen waarnemen dat soorten zich aanpassen aan hun omgeving. De variatie in soorten (in de evolutietheorie ook wel micro-evolutie genoemd) beperkt zich tot aanpassingen binnen een soort. Meer dan dat kunnen we niet waarnemen. We zien namelijk geen overgangsvormen rondlopen die bewijzen dat de ene soort in de andere kan overgaan, zoals van aap naar mens. We zien dus bijvoorbeeld geen aap-mensen rondlopen. Mensen vertellen ons dat die overgangen er wel waren, wat we vervolgens in geloof aan kunnnen nemen of juist verwerpen.

Logica

Voorstanders van de evolutietheorie bedelven mensen – net als bijvoorbeeld de RKK – onder een stortvloed informatie en redeneringen. Daardoor ligt het gevaar op de loer van diverse drogredenen, zoals de “argumentum ad ignorantiam” (argument van de onwetendheid), “ad verecundiam” (autoriteitsargument), “bewijs per intimidatie”, “wensdenken”, “ontduiken of verschuiven van de bewijslast”, “petitio principii” (cirkelredenering), “retrorsum causa et effectus” (omkering van oorzaak en gevolg) en de “ad populum” (veronderstelde mening van de meerderheid). Wanneer een toehoorder niet alle argumenten degelijk weerlegt (wat zijn verantwoordelijkheid ook niet is), dan wordt gesteld (ook weer een drogreden) dat “wie zwijgt toestemt”. Rationeel gezien en logisch beredeneerd zijn deze strategieën niet aanvaardbaar.

In dit artikel moet – vanwege de stortvloed aan informatie – noodzakelijkerwijs nogal wat tekst besteedt worden aan het in kaart brengen van de belangrijkste argumenten en redeneringen. Zijn deze daadwerkelijk wetenschappelijk van aard? Is deze logisch gestructureerd en is er sprake is van degelijke argumenten en aaneengesloten redeneringen zonder onverklaarbare gedachtensprongen? In eerste instantie is het nodig om deze stortvloed te vereenvoudigen. Deze rationele benadering is in de wiskunde gebruikelijk voor complex lijkende vraagstukken.

Startpunt

Bij theorieën over het ontstaan van de aarde kunnen we ons een aantal vragen stellen. Immers, als een vertrekpunt niet klopt, dan heeft alles wat erna komt geen enkele waarde meer. Waar komen bijvoorbeeld door de mensheid algemeen aanvaarde natuurwetten vandaan? Mensen proberen weliswaar mechanismen te beschrijven door middel van natuurwetten, maar hoe zijn deze mechanismen ontstaan? Voorbeelden van natuurwetten zijn de wetten van de thermodynamica:

1] Eerste wet: Energie kan niet ontstaan of vernietigt worden.
2] Tweede wet: Binnen een geïsoleerd systeem gaat de toestand altijd naar een van maximale entropie oftewel wanorde. Processen zijn alleen spontaan als ze de totale entropie van het universum vergroten. Dit kon bij het ontstaan van de aarde alleen ondervangen worden door energie toe te voegen.
3] Derde wet: Bij het benderen van het absolute nulpunt (bij -273,15 °C) komen alle processen tot stilstand en wordt er een minimumwaarde van de entropie bereikt. Dit is de tegenhanger voor de spontaniteit die in de tweede wet wordt beschreven.

Hierbij duiken direct al vraagstukken op:

1] Het universum (Latijn: uni = één enkel, versum = regel. Verwijst naar schepping door een uitgesproken regel, een opdracht) is een gesloten systeem. Energie kan volgens de eerste wet van de thermodynamica niet ontstaan. Hoe kwam deze dan in het universum terecht?
2] Energie is destructief tenzij het op een specifieke manier verzonden, in ontvangst genomen en/of aangewend wordt. Kernwoord: Specifiek. Voorbeeld: Het effect van zonlicht op verf. Hoe werd dan de tweede wet van de thermodynamica bij het ontstaan van de aarde ondervangen of overkomen?

De materie, die gevormd en geplaatst wordt onder invloed van energie, bestaat in een matrix met drie dimensies:

1] Tijd: Verleden, heden, toekomst.
2] Ruimte: Lengte, breedte, hoogte. Dit houdt ook verband met het soortelijke gewicht. Hoe dichter atomen bij elkaar staan, hoe groter het soortelijk gewicht.
3] Toestand: Vast. vloeibaar, gas.

Deze dimensies kunnen niet zonder elkaar bestaan. Op de één of andere manier moet materie, wanneer deze er eenmaal is, een plaats krijgen in de driedimensionale matrix van tijd, ruimte en toestand. Dat roept de vraag op: Hoe gebeurde dit? Dat is een belangrijke vraag, omdat de wet van causaliteit geen gevolgen toestaat zonder oorzaak. Met alleen materie zijn we er niet, ook het gedrag daarvan wordt op de één of andere manier bepaald en aangestuurd. Een rationele verklaring voor verschillend gedrag zonder oorzaak bestaat namelijk niet. Dit leidt tot een gerelateerde vraag (gesteld door pcrs) in de context van epistomologie: “Hoe zit de natuur echt in elkaar als de principes voor het gedrag van koolstofatomen buiten het hoofd hetzelfde zijn als die van koolstofatomen in het hoofd?”

Wie het ontstaan van de aarde met de flora en fauna wenst te verklaren anders dan door schepping heeft nogal wat uit te leggen.

Terzijde merk ik op dat wie in schepping gelooft geen enkel probleem heeft met deze vraagstukken die te maken hebben met dit allereerste begin van het ontstaan van de aarde. Immers; de Schepper is de maker van zowel de driedimensionale matrix als alle natuurwetten en staat daar logischerwijs boven, is daar niet aan gebonden, noch aan onderworpen. De kracht die de schepping heeft veroorzaakt, ook wel de geest van God genoemd, is volgens velen uit de Abrahamitische religies ook in mensen aanwezig. De mate waarin dit het geval is, is afhankelijk van bepaalde keuzes. Zo dit daadwerkelijk het geval is, welke implicaties heeft dat dan praktisch gezien op individueel niveau?

Redenering

De evolutietheorie gaat uit van 5 soorten evolutie:

1] Kosmische evolutie. Melkwegstelsels moeten ontstaan, zich ontwikkelen en worden ergens door begrenst. Hoe is dit in zijn werk gegaan?
2] Chemische evolutie; het ontstaan van het periodieke systeem der elementen. Waterstof en helium kunnen voorbij ijzer niet door fusie verworden tot andere, hogere elementen. Hoe is dit in zijn werk gegaan?
3] Planetaire evolutie. Hoe zijn sterren en planeten ontstaan?
4] Macro-evolutie. Hierop is de meeste aandacht gericht. Zie onderstaande tekst.
5] Micro-evolutie oftewel variatie van soorten. Zie onderstaande tekst.

Het is belangrijk ons af te vragen in hoeverre veronderstellingen over de oorsprong van de aarde zuiver wetenschappelijk kunnen zijn. Niemand die vandaag leeft was erbij, er kunnen dus geen betrouwbare getuigen worden geraadpleegd die uit de eerste hand verslag kunnen doen van gebeurtenissen. Ook zijn er geen betrouwbare geschreven verslagleggingen van mensen die getuige waren van deze gebeurtenissen. Boeken over de evolutietheorie beginnen vaak met “Vele miljoenen jaren geleden…”. Wanneer een boek begint met “Er was eens, lang geleden…”, dan weten we dat het om een sprookje gaat. In lesboeken over de evolutietheorie wordt vanaf het allereerste begin een sfeer van wetenschappelijkheid gecreëerd door getallen te suggereren.

De evolutietheorie stelt dat er zeer dicht samengeperste materie was. Een klein puntje materie, zo groot als de punt van een naald, wat snel ronddraaide. Op de vragen waar die materie vandaan kwam, hoe die samengeperst werd en hoe de draaibeweging werd veroorzaakt geven veel wetenschappers het antwoord: “Dat weten we nog niet”. Andere wetenschappers hebben er theorieën over. Wat ook het geval is, men neemt iets aan. Men gelooft iets. Dat is wat anders dan wetenschap.

Dit allereerste begin betreft op zijn best een onbewezen theorie of op zijn slechtst een dogma. Als een onbewezen theorie of een dogma feitelijk onjuist is, betekent dit dat hier ontsporing plaatsvindt, men losraakt van de realiteit, en alles wat hierna komt en van het ontspoorde uitgangspunt uitgaat feitelijk nauwelijks tot geen waarde heeft. Immers, de redeneringen en argumenten worden gebouwd op een foutief fundament. Laten we de evolutietheorie het voordeel van de twijfel geven en zien hoe degelijk de keten van redenering en de onderliggende argumentatie verder is:

Deze zeer dichte materie zou ontploft zijn (de Big Bang) en zich ontwikkeld hebben tot sterren en planeten. Waar deze ontploffing door veroorzaakt werd, hoe de kosmische ontwikkelingen in gang gezet werden en hoe deze geleid werden tot een specifiek samenhangend resultaat, kan niet verklaard worden. Uiteraard zijn er wel theorieën over in omloop. Wat ook het geval is, men neemt iets aan. Men gelooft iets. Dat is wat anders dan wetenschap.

De wet van behoud van impulsmoment zegt ons dat in een wrijvingsvrije omgeving objecten dezelfde kant opdraaien als de oorspronkelijke draaibeweging. Als de draaiende stip van samengeperste materie bij de oerknal ontploft zou zijn, waarom draaien er dan 2 of 3 planeten, 8 van de 91 ons bekende manen en hele melkwegstelsels een andere kant op? Immers, volgens deze natuurwet zou de draairichting één specifieke kant op moeten zijn. De draairichting veranderen kan volgens de wet van causaliteit niet zonder een – in dit geval stevige en krachtige – oorzaak. Welke was deze oorzaak? Deze vraag wordt niet of niet afdoende door evolutionisten beantwoordt.

Vanuit levenloze materie zou een eerste primitief eencellig organisme zijn ontstaan. We kunnen met eigen ogen waarnemen dat in een natuurlijke context levenloze materie nooit een levend organisme voortbrengt. Vele miljoenen of miljarden jaren veranderen daar niets aan. Anders gezegd: Men gelooft iets. Dat is wat anders dan wetenschap.

Na deze reuzensprong zou een proces van macro-evolutie op gang zijn gekomen. Primitieve levensvormen brachten geavanceerdere levensvormen voort. Men stelt dat verbeteringen in bijvoorbeeld organismen het gevolg zijn van toevallige mutaties in het DNA. Toeval bestaat echter niet, want ook mutaties (een gevolg) worden volgens de wet van causaliteit ergens door veroorzaakt. Waardoor? Leiden mutaties tot verbeteringen of juist verslechteringen? Onze waarneming leert ons dat materie die aan tijd en toeval wordt overgelaten desintegreert. Organismen die in de loop van de generaties aan tijd en toeval worden overgelaten degenereren. De enige manier om dat bij bijvoorbeeld mensen tegen te gaan is het ene volk met het andere volk te vermengen. Dezelfde soort (mensen), waarbij het ene volk onderweg andere genen is kwijtgeraakt dan het andere volk. Mensen kunnen zich niet mengen met een andere soort (dieren of niet bestaande übermenschen), dus een andere keuze is er niet.

Los van het feit dat we het mechanisme van macro-evolutie niet persoonlijk rondom ons waarnemen is er nog een ander probleem met deze veronderstelling; de – sinds het ontstaan van de evolutietheorie – toegenomen kennis van genetisch materiaal. Tegenwoordig is meer bekend over DNA, de biologische blauwdruk van leven. Daardoor is nu ook bekend dat ‘spontane’ mutaties in genen altijd leiden tot genenverlies (degeneratie) of verzwakking, verminderde functies en verminderde levensvatbaarheid. Om bijvoorbeeld van een aap naar een mens te gaan, moet de gehele mutatie ineens gebeuren. Het ontwerp moet voorbereid zijn en in één klap uitgevoerd worden, anders gaat het mis. De wiskundige kans dat een spontane mutatie resulteert in een ‘beter’ organisme is dermate klein, dat het een praktische onmogelijkheid is. Een tijdsraam van vele jaren verandert daar niets aan. De logica in de redenering rondom macro-evolutie klopt wetenschappelijk gezien dus niet. Alle feitelijke waarnemingen wijzen erop dat er geen sprake is van een opgaande lijn (de evolutie gedachte), maar juist een neergaande lijn (degeneratie). Anders gezegd: Men gelooft iets. Dat is wat anders dan wetenschap.

Ook schermt men met de term micro-evolutie. Deze term suggereert dat er sprake zou zijn van een vorm van evolutie, maar in werkelijkheid gaat het om variatie binnen soorten, een concreet waarneembaar verschijnsel wat werkt middels verlies van genetisch materiaal. Dat micro-evolutie annex variatie bestaat wil echter niet zeggen dat macro-evolutie bestaat. Hier liggen potentiële denkfouten op de loer. Mensen die niet goed nadenken hebben immers de neiging dingen (micro en macro) door elkaar te halen en feiten met veronderstellingen te vermengen tot een geheel wat bij een nuchtere en realistische kijk op zaken nooit door hen aanvaardt zou worden. Immers, feiten kunnen we zelf waarnemen en verifiëren. Veronderstellingen komen van ‘horen zeggen’ of een levendige fantasie.

Rationeel denken en logica vereisen dat we geen informatie negeren, maar juist analyseren. Wat is de betekenis van informatie die tot ons komt via onze zintuigen? Kan hier een systeem, structuur of concept van af worden geleidt? Wanneer we om ons heen kijken, dan nemen we een flora en fauna waar. Deze bestaat uit verschillende elementen die een samenhangend geheel vormen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de voedselketen en de kringloop van water. Ook organismen zijn ‘systemen’ die bestaan uit onderdelen. Alle systemen en onderdelen daarvan hebben een specifieke taak en zijn goed op elkaar afgestemd. Wij hebben bijvoorbeeld ogen die uiterst geavanceerd zijn. Geen mens kan, gebruikmakend van alle momenteel beschikbare technisch vernuft, een foto- of videocamera maken op dit geavanceerde niveau. Men komt zelfs niet in de buurt. Onze hersenen verwerken de signalen die onze ogen via zenuwbanen doorgeven op een geavanceerde manier waar het meest geavanceerde computersysteem bij verbleekt. Zo kunnen we legio voorbeelden van natuurlijke structuren en natuurlijke ordening in en om ons heen waarnemen.

Logisch beredeneert vereist ordening iemand die deze orde aanbrengt, iemand die ontwerpt en structureert. De wet van causaliteit stelt immers dat er geen gevolgen (zoals organisatie) zonder oorzaken (zoals een organisator) kunnen zijn. Dit principe geldt door voor de waarneembare ordening van de natuur. In de evolutietheorie negeert men echter deze natuurwet. Ook negeert men de tweede wet van de thermodynamica die stelt dat alles neigt naar wanorde. Sterker, men stelt het omgekeerde. Enerzijds gaat men prat op logica en natuurwetten, anderzijds verwerpt men beiden wanneer dat zo uitkomt. Dit roept associaties op met de kenmerken van ambivalentie en borderline.

Conclusies

Atheïsten klagen met de evolutietheorie vooral de groep van mensen aan die in schepping gelooft. Men wil de bestaande consensus – de gangbare opinie – over de schepping vervangen door de evolutietheorie. Het is dan logischerwijs aan de aanklagers om met een degelijke bewijsvoering te komen. Vervolgens kunnen heldere, objectieve geesten de aangedragen argumentatie op waarheidsgehalte beoordelen. Er kan een lijn van redeneringen ontdekt worden die het bestaan van een Schepper op voorhand uitsluit. Reeds vanaf het prille begin in de redenering worden natuurwetten die berusten op empirische data genegeerd. Waarnemingen of juist het gebrek daaraan worden genegeerd. Er worden stevige stellingen geponeerd, die echter louter berusten op onbewezen veronderstellingen en om die reden feitelijk niets meer dan dogma’s zijn. De redenering bevat onverklaarde gaten. Argumenten berusten gewoonlijk op ‘van horen zeggen’. Wetenschappelijk gezien behoort de evolutietheorie niet te overleven. Juridisch gezien rammelt de bewijsvoering aan alle kanten. Een rechter zou de zaak niet ontvankelijk verklaren.

Het atheïsme en de bijbehorende evolutietheorie vertonen alle kenmerken van een religieus systeem, zij het, net als het Boeddhisme en daarmee de New Age, met een pseudo-wetenschappelijk sausje.

Wanneer een onjuiste voorstelling van zaken massaal en herhaaldelijk gepropageerd wordt, dan kunnen mensen zich niet meer voorstellen dat ze om de tuin worden geleid. Toch kan een dergelijke situatie door vereenvoudiging eenvoudig doorzien worden. Voorbeeld: Een kikker die na een kus in een prins veranderd wordt als een sprookje gezien. Als er echter tussen een vis of reptiel en een mens geen kus maar miljoenen jaren zit, dan wordt het verhaal ineens als wetenschappelijk gezien. Toch betreffen beide voorbeelden exact hetzelfde principe en zijn ze even ‘geloofwaardig’.

Een tweetal citaten uit Nazi-Duitsland:

“If you tell a lie long enough, loud enough and often enough, the people will believe it.”

“People are more likely to believe a big lie then a small one.”

Politieke gevolgen

Velen staan niet stil bij het gegeven dat wetenschappelijk onderzoek is afhankelijk van budget. Logica leert ons dat wie budget beschikbaar stelt, vaak overheden, beslist wat wel en wat niet onderzocht gaat worden. Ook beslist hij welke doelen nagestreefd worden en welke conclusies uiteindelijk gepubliceerd mogen of moeten worden. Onderweg wordt door uitvoerenden te vaak onderliggend bewijs- of cijfermateriaal vervalst, teneinde inkomende geldstromen in stand te houden. De farmaceutische industrie is daar een schrijnend voorbeeld van. Uitkomsten van veel wetenschappelijk onderzoek zijn daarmee te vaak verre van objectief. Het zelfde geldt voor lesmateriaal op scholen, waarmee primair politieke doelen worden gediend.

De evolutietheorie omvat het mechanisme van natuurlijke selectie en de norm survival of the fittest. Bij het ontbreken van een godheid, een Schepper, moeten mensen zelf hun morele code vaststellen. De evolutietheorie doet dit laatste niet, het is slechts een poging om de ontstaansgeschiedenis van de mens te omschrijven. Het mechanisme ‘natuurlijke selectie’ betekent dat de slimsten of sterksten zich het best hebben aangepast aan hun omgeving. De norm daarbij is dat degenen die dit het effectiefst doen de meeste kans hebben om te overleven. Overleven is daarmee volgens de evolutietheorie de enige en hoogste norm. De strategie is het middel. De sterksten of slimsten bepalen volgens deze levensbeschouwing de morele code, maar zijn daar zelf niet aan onderworpen.

De geschiedenis staat bol van voorbeelden van lieden die de sterksten of slimsten waren. Lieden als Lenin, Stalin, Mao en Hitler betoonden zich de sterksten, de slimsten, de superieuren. Anderen die als inferieur werden beschouwd overleefden niet. Vele miljoenen mensen werden vermoord. Gezien vanuit het perspectief van de evolutietheorie zijn deze lieden lichtende, navolgbare voorbeelden. Dat zegt echter geen evolutionist hardop. Ook de recente geschiedenis en actualiteit kent voorbeelden van lieden die de slimsten zijn, zoals de Carnegies, Rockefellers en Rothschilds. Deze en andere families hebben vandaag de dag de macht over de mensheid in handen. Evolutionisten mopperen wel over de gevolgen van hun handelen, maar bewonderen hen niet openlijk. Dit is niet logisch. Wie een bepaalde levensbeschouwing onderschrijft, zou normaliter ter inspiratie wijzen op functionerende voorbeelden uit het heden of verleden. Wie vrijheid wil of wenst te overleven heeft volgens de evolutietheorie geen andere keuze dan de sterkste of de slimste te worden, zodat hij het juk van anderen van zich af kan werpen en anderen – ter zelfbescherming om de controle over zijn situatie te behouden – zijn wetten en moraal voor te schrijven.

De politieke gevolgen van de evolutietheorie zijn vrij eenvoudig: Mensen hebben geen duidelijke oorsprong meer. Immers, men stamt via veronderstelde voorouders als apen en eencellige organismen af van levenloze materie. Menselijke waardigheid is een holle term, een betekenisloos begrip. De menselijke natuur wordt gedefinieerd aan de hand van de (egoïstische) norm ‘overleven’, terwijl de feitelijk in een mens aanwezige natuur met elementen zoals rechtvaardigheidsgevoel en vrijheidsdrang zonder scrupules worden platgewalst. Mensen worden beschouwd als materiaal of op zijn best veredelde dieren, die door machthebbers naar hartelust onderworpen, geconditioneerd en gemanipuleerd kunnen worden. Wie daarover klaagt en anders wenst begrijpt de mechanismen van de evolutietheorie niet. Klagers die niet de sterksten en slimsten behoren zijn niets meer dan inferieuren, onderworpen aan zelfuitgeroepen superieuren, gedoemd om uit te sterven wanneer ze de superieuren niet langer tot nut zijn. Daarmee is de massa effectief krachtenloos gemaakt en kan de positie van machthebbers een stuk eenvoudiger geconsolideerd en uitgebouwd worden dan voor het ontstaan van de evolutietheorie. Politiek gezien komt dit bijzonder goed uit, vandaar de massale propaganda inspanningen via het verplichte schoolsysteem.

Eindconclusies

Er is nogal wat aan te merken op verschillende levensbeschouwingen. Zonder uitzondering alle religieuze systemen zijn strijdig met de in een mens aanwezige natuur, die zich primair uit in een drang naar vrijheid en rechtvaardigheidsgevoel. Potentiëel krachtige geesten worden in een hok van beperkt denken gestopt. In eerste instantie is het verstandig om logica en rationeel denken los te laten op de diverse levensbeschouwingen. Een scherpzinnige onderzoeker gebruikt net als Sherlock Holmes een deductief proces om tot conclusies te komen. Deze zijn: Geen mens was bij het ontstaan van de aarde aanwezig. Het bestaan van een Schepper is vanwege de ordening in de natuur en de aard en potentie van de menselijke natuur aannemelijk.

Religieuze systemen wensen de in onbedorven toestand gracieuze, glorieuze en majestueuze werkelijkheid te reduceren tot een krachtenloze bedoening of stapeltjes toevallig ontstane chemische verbindingen. Daarom is het kennelijk nodig dat we weer worden als een kind; leergierig, onbevangen, met een scherp onderscheidingsvermogen, werkende zintuigen (inclusief onze intuïtie) en de drang om ons te ontwikkelen tot datgene en diegene die we zouden kunnen zijn. Daarbij moeten wij het doen met onze menselijke natuur, onze eigen waarnemingen en onze mogelijkheden. Welke zijn deze mogelijkheden? Hoe gaan we die aanwenden en met welke doelen voor ogen? Wie dit artikel aandachtig heeft gelezen en er zijn vermogens op loslaat, kan basale antwoorden op deze vragen (impliciet) in het artikel terugvinden. Eenmaal gevonden antwoorden op deze vragen kunnen gebruikt worden voor waarachtig wetenschappelijk onderzoek, waarbij theorieën daadwerkelijk in de praktijk bewezen worden zodat een ieder de gevonden principes en methoden in de praktijk zal zien functioneren. Op die manier zullen we weten, wat heel iets anders is dan vermoeden of speculeren. Liefde – constructieve bedoelingen naar de schepping – is een voorwaarde en de stuwende kracht voor een dergelijk proces. Zonder dat zal het haperen, stagneren en degenereren, wat religieuze systemen overduidelijk demonstreren.

Mijn belangrijkste argumenten over religieuze systemen in relatie tot de politieke gevolgen daarvan liggen hiermee op tafel, hoewel ik op details nog veel meer kan vertellen. Dat doe ik op verzoek graag. Merk op dat een verzoek iets anders is dan een eis. Religieus of politiek getinte dwang is aan mij niet meer besteedt.

Mijn persoonlijke conclusie is op grond van de aangedragen argumenten en als uitkomst van intensief, zorgvuldig en daarmee langdurig rationeel denken, dat het scheppingsverhaal de enige plausibele verklaring is voor mijn ontstaansgeschiedenis en ingebouwde natuur. Let wel; dit is iets heel anders dan de aanvaarding van Abrahamitische religieuze systemen. Een ieder is vrij om tot andere conclusies te komen. Ik hoor in dat geval graag orginele en degelijke inhoudelijke argumenten, die ik zal beschouwen als een kans om te leren.

Mijn naam heb ik bewust niet vermeld, immers, de boodschap is belangrijker dan de boodschapper.

Noot van de redactie van Vrijspreker:

Vrijspreker probeert een platform te zijn voor eenieder die het NAP / libertarisme wil aanhangen. Plaatsing van dit artikel betekent niet dat de redactie achter het scheppingsverhaal staat. De combinatie van geloof en NAP komt in Nederland weinig voor maar is in de Verenigde Staten vrij gebruikelijk. Hierdoor is het bovenstaande artikel zeker relevant. We willen een site zijn waar ook binnen libertarisch Nederland minder gebruikelijke meningen een plaats verdienen