De deeleconomie brengt vraag en aanbod bij elkaar op een unieke en car-sharingtechnisch innovatieve manier tegen uiterst lage kosten. Particulieren delen hun bezit, bijvoorbeeld hun auto, spullen, spelen gids, giften en vakanties. Alleen al in Amsterdam verhuren 6.000 particulieren hun woonruimte aan toeristen en expats en dat aantal groeit explosief.

De deeleconomie heeft de potentie om een enorme hoeveelheid slapend kapitaal in de markt te brengen. Daarmee brengt het de kosten – en winst – in die markten rigoureus omlaag.  Een onderzoek in Engeland toonde aan dat één op de drie huishoudens ‘onder-bevolkt’ was. Er waren meer slaapkamers dan mensen om er in te slapen. En van de grofweg 1 miljard auto’s wereldwijd wordt 740 miljoen veelal benut door één bestuurder. Dit soort statistieken laat de aardverschuiving zien die nieuwe technologische deelplatformen kunnen opwekken.

Het McKinsey Global Institute schat dat deze sociale technieken 900 miljard tot 1,3 biljoen dollar kunnen ontsluiten in slechts vier sectoren van de economie: verpakte consumentengoederen, financiële diensten, professionele diensten en gespecialiseerde productie.

Die onstuimige groei is een doorn in het oog van de overheid en het – grote – bedrijfsleven. De corporatistische macht, zeg maar. De overheid ziet belastinginkomsten en regulering (macht) aan hun neus voorbij gaan. Marktdominerende bedrijven (TCA versus Uber bijvoorbeeld) merken dat hun riante positie aangetast wordt. Tot dan toe konden ze de buit samen met ambtenaren en politici verdelen. Maar als er tienduizenden particulieren nieuw de markt instromen, wordt dat erg lastig.

Als het om derving van macht en inkomsten gaat, wordt de overheid snel wakker. De gemeente Amsterdam haast zich om Amsterdammers die hun woning verhuren via Airbnb het volgende op te leggen:

– De woning moet eigendom zijn en mag niet bedrijfsmatig verhuurd worden. Huurwoningen alleen boven de huurtoeslaggrens en met toestemming van de verhuurder of VvE.

– Er moet toeristenbelasting betaald worden en verhuur mag slechts voor maximaal 4 personen. De woning moet brandveilig zijn en er mag geen sprake zijn van overlast.

Ook de Europese Commissie kijkt al naar regelgevingskwesties rond de deeleconomie. Gezien de lobbyactiviteiten rond Brussel (de grootste ter wereld) mag het duidelijk zijn waar hun belangen liggen.

De reflex van de wetgevende en regulerende overheid is om ‘marktverstorende’ ontwikkelingen te knevelen met regelgeving uit een vorig tijdperk. De flexibiliteit en de omvang van de deeleconomie kan dit in principe goed pareren. Naarmate de deelname verder groeit, zal de handhaving voor de overheid steeds moeilijker worden. De crisis helpt hier bovendien een handje mee. Net als het dalende vertrouwen dat de bevolking heeft in het overheidsapparaat.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

12 REACTIES

  1. Zoals de overheid overal doet zal er snel een vergunningen systeem worden ingevoerd voor participanten in de deeleconomie en dan is alles weer zoals het was.

  2. -Dat zal de overheid zeker proberen,maar zoals ook hierboven opgemerkt, dat zal steeds moeilijker worden. De burger zal bovendien steeds slimmer worden op dit terrein.

    De overheid zal steeds strengere straffen verzinnen. De politiestaat zal groeien.
    Totdat genoeg mensen de slavernij zat worden en echt in opstand
    komen.

    Het is goed nu al na te denken hoe de toekomstige vrije wereld er uit kan zien.
    Spui ideeën op de Vrijspreker!!!

    Mia M. [4] reageerde op deze reactie.

  3. En zo veranderen we weer eens van een situatie waarbij een aantal burgers geen strafbare feiten pleegt (gewoon voldoet aan vraag en aanbod), naar een fase waarbij de roverheid regels opstelt, naar een fase dat diezelfde burgers opeens wél strafbare feiten plegen.

    Meer controle en meer mensen als crimineel kunnen beschouwen. En dan zijn er nóg mensen, die vinden dat we een roverheid nodig hebben.

    Michiel [5] reageerde op deze reactie.

  4. Goed artikel.

    Dit zijn allemaal mooie voorbeelden van hoe de vrije markt oftewel mensen onderling zonder tussenkomst van een roverheid met elkaar handelen.

    De roverheid zal er alles aan doen om hier een stokje voor te steken.

  5. @Hub Jongen [2]: De peer-to-peer economie gaat het kapitalisme verslaan. Michel Bauwens van de P2P Foundation: “Geen enkel bedrijf, hoe groot het ook is en hoeveel mensen het ook kan rekruteren, is op den duur sterker dan een mondiaal netwerk van mensen die samenwerken.” Samenwerkende mensen kunnen de multinationals op den duur verslaan, omdat ze simpelweg veel betere producten kunnen maken.
    P2P is booming http://zaplog.nl/zaplog/article/de_peer_to_peer_economie_is_booming

  8. @avr [6]: Niet direct, maar zaterdag schreef ik over waarom het hier te lande maar niets wordt met het libertarisme:

    – veel libertariers komen tamelijk humorloos over, Van Kiel en Croughs zijn uitzonderingen.
    – er is niets irritanter dan mensen die een duidelijk moreel standpunt innemen (zie Priceonomics: the paradox of activism) en dus komen libertariers rigide over.
    – het plaatsen van plaatjes met meningen van Hans-Hermann Hoppe of Stefan Molyneux helpt ook niet. Hun citaten komen over als een opgedrongen mening.
    – de prikkel om je in politiek te verdiepen is er niet of nauwelijks. Want of een individuele kiezer nu CPN of LP stemt, dat maakt voor hemzelf, in zijn dagelijkse leven, nauwelijks uit. Daarom is het libertarisme voor meesten moeilijk te volgen: zo diep over politiek nadenen, en er dan zulke consequenties uit trekken, het vergt erg veel mentale energie om daar je tijd aan te besteden. Energie die je, vanuit je kortetermijneigenbelang gezien, beter kunt besteden aan dingen waar je direct profijt van hebt.
    – Veel libertariers hebben de neiging om, als er ergens wat misgaat, en daar zijdelings een overheidsinstantie bij betrokken is, meteen de logevallen te wijten aan die overheidsinstantie. Anderzijds zijn successen ALTIJD te danken aan de vrije markt.
    – Misschien speelt mee dat zich onder libertariers relatief veel ingenieurs en informatici bevinden. Slimme mensen, maar niet behept met een overschot aan inlevingsvermogen.

    MMAP [8] reageerde op deze reactie.

  12. @MMAP [8]: Ah, dat is heel mooi. Dank daarvoor. Dat houdt in ieder geval deze site in de lucht.

    Maar wat mij dan wel nieuwsgierig maakt is: werd er toen minder gemopperd dat het voor u toen wel de moeite was iets te doneren?

    En verder: humor is er zeker. Tenminste onder de libertariërs die ik ken. U zou eens sommige bijeenkomsten en vergaderingen moeten bijwonen om te zien wat er gelachen wordt en hoe libertariërs met elkaar omgaan.

    En om op enkele van uw argumenten uit uw reactie 7 terug te komen:
    – Libertariërs kunnen in de ogen van nog niet libertariërs inderdaad vreemd overkomen. Libertariërs onderschrijven dan ook een manier van denken en doen die voor de vele staatsadepten zeer “out of the box” lijken.
    – Die energie die je er in moet steken, daar heeft u gelijk in. Toch ervaar ik die energie absoluut als direct profijt. Omdat de manier van denken en de interesse in een groot aantal libertarische onderwerpen mijzelf hebben doen inzien hoe ik een veel fijner leven kan hebben. Om nog niet te spreken hoe het besef van hoe de huidige maatschappij werkt en dit te leren begrijpen, zelfs tot direct en aantoonbaar (bijvoorbeeld financieel) voordeel heeft geleid. Bijvoorbeeld het beschermen van mijn vermogen (hoe klein dan ook in de ogen van sommigen).
    – Wanneer je in het eigen persoonlijke leven libertarisch denkt en leeft, ga je bepaalde contacten afstoten of, afhankelijk van de prioriteit van sommige contacten bijvoorbeeld in de werksfeer, contacten veel koeler en met minder inlevingsvermogen te beschouwen houd je daar enorm veel energie aan over. Waarom zou ik mijnenergie in mensen steken die toch niet van hun religieuze staatsafhankelijkheid af te brengen zijn? Die energie kan ik beter aanwenden voor mijzelf, mijn naasten en mede-libertariërs. Over directe voldoening en winst gesproken…
    – Inderdaad, helaas heeft elke vooruitgang zeker NIET zijn oorsprong in de roverheid, maar juist in de vrije markt. Dat de roverheid in de loop der decennia (eeuwen zelfs) veel zaken heeft overgenomen (afgepakt) van die vrije markt, wil niet zeggen dat het tot staatssysteem verworden “goede idee” ook daadwerkelijk van die staat komt. Roverheden doen geen uitvindingen en bouwen geen huizen en leggen geen wegen aan. Daar hebben zij mensen voor nodig uit bedrijven. Dat de roverheden die zaken uit geroofd geld financieren, maakt het nog geen goed idee van de staat. Neen, eerder werkt dit belemmerend, zowel in tijd (altijd uit de planning lopen) als in geld (altijd uit budget lopen). Ik heb zelf voor zowel klein- en middenbedrijf gewerkt, als momenteel (de laatste 12-13 jaar) voor multinationals. En ik merk, bij elk groot bedrijf, dat er veel ambtenarij bij komt: hoe groter het bedrijf wordt, des te meer lijkt het een staatsapparaat te worden en de efficiëntie loopt zienderogen achteruit. Dat zij nog winst behalen, ligt o.a. aan de opgebouwde marktpositie en veelzijdigheid van die multinationals. Enige verschil is dat die multinationals (behoudens de lobby met de politiek) nog van vrijwillige klandizie hun geld binnenkrijgen in tegenstelling tot de staat die het geld met dwangmiddelen komt halen. Die nieuw rijksweg? Daar zit geen enkele ambtenaar of politicus op de graafmachine, maar mensen uit het bedrijfsleven.
    – Ik ben het met u eens, dat er vaak (maar lang niet altijd) bepaalde beroepsgroepen onder de libertariërs te vinden zijn. De reden hiervan is, denk ik, dat dit dan ook de netto-betalers aan de staat zijn en zich zeer goed bewust zijn welk geld, middelen en tijd zij gedwongen aan de staat af moeten staan. Ik ben zelf ondernemer en het is nu augustus. Over het hele jaar bezien denk ik binnen nu en 3-4 weken pas voor mijzelf te kunnen werken, de rest van mijn tijd, effort en geld van 2014 is mij afgenomen door de staat. Die rekensom is voor een ieder anders, natuurlijk. De netto-ontvangers in deze economie zullen het libertarisme niet snel omarmen, omdat bij dat streven naar vrijheid veel verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid komt kijken en de netto-ontvangers graag hun financiële, maatschappelijke en sociale vangnetjes (betaald door de netto-betalers) willen behouden.
    – Uw mening dat het de mensen uit deze beroepsgroepen ontbreekt aan inlevingsvermogen onderschrijf ik dan weer niet, maar dat is puur uit mijn eigen ervaring met libertariërs; over uw omgeving kan ik geen uitspraken doen, natuurlijk.

    En daarom treft u op Vrijspreker (en u bent hier al een “oudgediende”, als ik dat zo lees) die veelzijdigheid aan artikelen aan; soms filosofisch, dan weer een boekbespreking, verschillende soorten filmpjes en citaten, soms mopper-artikelen over de staat (hier maak ik me regelmatig schuldig aan)…, maar allemaal om zoveel mogelijk verschillende mensen te proberen het besef mee te geven wat er nu niet klopt en hen te deken te geven hoe zij hun eigen situatie zouden kunnen verbeteren.

Comments are closed.