Gevangenis

Vrijspreker: Er wordt in de hele wereld nogal vreemd omgegaan met morele patiënten, zoals U ze noemt. Wat bedoelt U daarmee?

Opperdienaar: Als iemand zijn lever het niet meer goed doet, gaan we hem niet slaan. Zelfs niet als het komt door alcohol misbruik. We gaan het proberen te repareren. Zelfs als we niet goed weten hoe die lever werkt en hoe we hem zouden kunnen repareren. In de middeleeuwen werden zweren met geiten urine behandeld. Maar ook toen dacht niemand er aan om het de patient stokslagen te geven. Ook als iemand tuberculose heeft, wat besmettelijk is voor anderen, wordt bijna nergens op de aardbol tot stokslagen overgegaan.

Vrijspreker: Ja dat lijkt me logisch.

Opperdienaar: Het vreemde is echter dat als iemand een morele ziekte heeft doordat zijn ouderlijke rolmodellen hem immoreel gedrag voordeden, dat de behandeling daarvoor nogal onconventioneel is. Mensen zijn na-apers.

De hersenen zijn ook maar een orgaan, net als de lever. In de wat primitievere landen zijn zweepslagen of handen afhakken voor aandoeningen aan de hersenen echter geen uitzondering. Waarom geen stuk van de lever afhakken als er wat mis mee is? Dat zal hem leren ziek te worden. Daar gaat ook een afschrikwekkende werking van uit naar andere levers.

Ook in de ‘beschaafde’ belastingboerderijen zoals Nederland, gebeurt het vaak dat iemand met een moreel probleem ‘in isolatie’ van anderen wordt geplaatst. Als hij of zij er uit mag, wordt deze bij een heel stel andere probleemgevallen geplaatst. Als iets een averechts effect heeft op moreel gedrag van probleemjongeren is het om ze met een clubje bij elkaar te zetten. Dat is wel gebleken uit onderzoek uit het boek Redirect. Ze zien hun gedrag bevestigd door de groepsmoraal en de leiding demonstreert alleen dat je moet zorgen dat je de meeste macht en wapens moet zien te krijgen.

Vrijspreker: Het is misschien niet ter reparatie van de morele patiënt, maar om de samenleving tegen hem te beschermen.

Opperdienaar: In dat geval kun je eigenlijk alleen maar levenslange straffen uitdelen. De kampcommandant van Auswitch, Rudolf Höss zat bijvoorbeeld een groot deel van zijn leven in kampen. Het eerste gedeelte als dwangarbeider vanwege een moord op zijn leraar, het 2e gedeelte als bewaker van Dachau en later kampcommandant van Auswitch. De dwangarbeid leerde hem kennelijk niets bij over eigendomsrechten.

Als je iemand met een moreel probleem in een situatie zet waarin helemaal niemand een zier geeft of hij leeft of dood gaat, dan repareert dat niet het gebrek aan empathie dat hij had. Wie een plantageslaaf was had tenminste nog de eigenaar die wat om hem gaf. In de greep van de staat ben je vaak niet eens meer de moeite om uit te buiten. Denk aan de gulag en het concentratiekamp waarin productieve mensen vernietigd werden.

Naar aanleiding van de schietpartij in Tennessee (Waarbij een zogenaamd radicale moslim die eerder was gearresteerd voor rijden onder invloed van alcohol en die voor de marihuana test van zijn bedrijf gezakt was en psychotrope medicijnen gebruikte voor zijn depressie), stelde Generaal Wesley Clark voor om radicaal anders denkende mensen maar alvast in een concentratiekamp zetten.

Vrijspreker: Apart om bijvoorbeeld holocaust ontkenners in een concentratiekamp zetten. 

Opperdienaar: Jullie libertariërs hebben vast radicaal andere ideeën over hoe hier mee om te gaan.

Vrijspreker: Gedachtenmisdaden bestaan überhaupt niet. De meesten zouden denk ik een delinquent uit zich zelf laten komen met de vraag hoe hij zijn slachtoffer kan compenseren.

Opperdienaar: haha, wat naïef, zeker door hem lief te vragen?

Vrijspreker: In een vrije samenleving is alles privé bezit en rechtsbedrijven zouden contracten aangaan om gevaarlijke individuen te boycotten. Zonder verwarming, elektriciteit, water, riolering, winkels heeft de delinquent niet veel keus en moet zich wel bij de rechtbank melden. De insteek is dan echter heel anders dan bij arrestatie. De delinquent zit klem en moet zelf actie ondernemen om de schade te vergoeden. Iedereen die zelf actie onderneemt heeft veel eerder de neiging om te denken dat hij er achter staat dan iemand die fysiek gedwongen wordt geld aan de staat te geven en het slachtoffer nooit ziet.

Opperdienaar: Misschien.

We zijn niet de eersten die bedachten dat het eigenlijk wat vreemd geregeld is. In de roman Erewhon komt de hoofdpersoon in een afgelegen beschaving (Erewhon) waar men anders omgaat met lichamelijke en morele aandoeningen dan bij ons gebruikelijk is. Wie een lichamelijke aandoening heeft, schaamt zich daar diep voor. Hij moet voor een gerecht komen en kan stokslagen verwachten. Wie aan Tuberculose schuldig werd bevonden door een rechter, kon stokslagen en gevangenis verwachten. Zeker als hij eerder al schuldig was bevonden aan bijvoorbeeld bronchitus. Een afschrikwekkend voorbeeld voor anderen om niet ziek te worden. Gevangenen werden in de meest barbaarse omstandigheden aan het werk gezet in het meest vreselijke weer. Zelfs zij die veroordeeld waren voor kleine ziektes, kwamen er vaak nooit meer bovenop.

Om het wat minder barbaars te maken werden op een gegeven moment de ziektes in 3 categorieën ingedeeld:

• Ziektes van het hoofd (binnen en buiten) te behandelen met Laudanum
• Ziektes van het lichaam te behandelen met motor olie
• Ziektes in de lagere ledematen te behandelen met zwavelzuur

Ziektes bleven echter omgeven met schaamte en niemand gaf graag toe dat er in de familie een ziek iemand was.

Mensen met morele klachten zoals diefstal en moord, werden met liefde verzorgd door een uitgebreid medisch team. Er werd dan bijvoorbeeld gezegd:”Arme tobber, hij heeft zijn oom vermoord.” De medici gingen hem proberen te repareren.

Ik moest er ook aan denken toen ik een aflevering van “Orange is the new Black” zag over een vrouwengevangenis. Als iemand wat verkeerd deed volgens de lokale potentaten, dan werd ze in isolatie van andere mensen gezet, de gevangenen mogen elkaar ook niet aanraken, dan wordt er ‘no touching’ geschreeuwd door een bewaker. Isolatie van medemensen en geen aanraking, het heeft wat weg van hoe de Erewhonians hun zieken behandelden: met motorolie en zwavelzuur.

Obama was laatst de eerste president die een gevangenis bezocht en 46 gevangenen vrij liet. Hij pleitte ook voor hervorming van justitie. Het is natuurlijk allemaal cosmetisch. Maar als libertariërs ook maar iets willen bereiken, moet het denk ik via kunst gaan. Politiek is alleen nog emoties: haat, angst en hebzucht, de wetenschap is grotendeels opgekocht en verrot. Keynes gaat de economie departementen niet meer verlaten. Een onschuldig verhaal met een vermomde boodschap over het gevangenissysteem, close up en persoonlijk. Aan de oppervlakte lijkt het gewoon brood en spelen.

Ons heersers maakt het allemaal niets uit als gevangenen slechter uit de gevangenis komen dan ze er in gingen. Het levert alleen maar meer angst en haat op, geeft ons meer macht en wij kunnen ze daarna weer inzetten als kampbewaarder.