hubHub in 2003 over het bankgeheim: Er was eens een tijd waarin er voor mensen privacy bestond. Eén van de facetten daarvan was dat je niet hoefde te vertellen wat je salaris was. Dat ging een ander niets aan. Ook hoeveel geld je op de bank had was geheim. De banken waren zelfs tot geheimhouding verplicht.

Maar dat is allemaal over. De politici hadden steeds meer geld nodig. Dat kunnen ze alleen maar krijgen door de burgers steeds meer te belasten.
De burgers proberen echter op legale, en soms illegale, wijze zo weinig mogelijk te betalen. Vooral proberen ze hun spaarcenten veilig te stellen.
Die mensen kregen echter rente van de bank. Dat was een nieuwe prooi voor de politici die bepaalden dat rente “inkomen” is, en daar moet belasting over worden betaald. Een groot aantal mensen gaf dat echter niet op. Die vonden het onzin om over die paar centen ook nog eens belasting te betalen.

Geen nood, de politici hieven het bankgeheim op en verplichtten de banken om aan hen te melden hoeveel rente iedere klant ontvangen had.
Een aantal mensen brachten hun spaarcenten toen over de grens naar een ander land. Maar ook dat werd een doorn in het oog van de politici en ze gingen met hun collega’s overeenkomsten maken. En met succes.

Vandaag hoorden we bij de nieuwsberichten dat Duitse banken de namen van Nederlandse klanten aan de NL overheid hebben opgegeven.
Ook van het internationale bankgeheim blijkt hoe langer hoe minder over.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  1. Bekijk dit eens vanuit het perspectief van ‘vruchten van inspanningen’ die niet verorbert worden, maar als spelers bij baseball tot bankzitters zijn veroordeeld.

    Voor de eigenaar van een team is het leuk om wat spelers in reserve te hebben. Maar de bankzitters worden er chagrijnig van. Zitten ze er te lang, dan treedt misschien karakterbederf op. Als gevolg daarvan is er minder enthousiasme en kracht om het spel daadwerkelijk mee te spelen.

    De moraal van dit verhaal; wat in reserve houden op een bank is soms best handig. Maar je moet het wel door laten rouleren. En geld, de ruilvorm van vruchten van inspanningen, moet rollen. Wie er meer van heeft dan hij daadwerkelijk nodig heeft voor bijv. de levensonderhoud of het sparen voor een noodzakelijke investering, doet er goed aan om het overtollige zodanig aan te wenden dat ook anderen (de één lijdt onder overvloed, de ander lijdt onder gebrek) er blijer van worden. Sociaal verantwoord investeren heet dat, onderweg naar SROI.

    Bertuz [3] reageerde op deze reactie.
    Bertuz [4] reageerde op deze reactie.

  2. Hieraan kan wellicht toegevoegd worden dat een gezonde manier om zich in te spannen, en vruchten van inspanningen te genereren, niet met geheimzinnigheid omgeven zou hoeven te zijn. Dat wordt pas het geval wanneer corrupte figuren (ofwel mensen die kampen met karakterbederf) zich ermee willen gaan bemoeien. Dan moet datgene wat gezond is ineens beschermd worden.

  3. @Nico [1]: De vergelijking gaat mank. En herverdeling levert niets op.

    X haalt 8 p(unten) voor een examen.
    Z haalt 4 p voor hetzelfde examen.
    Samen 12 p. Delen door 2 is ieder 6p..

    X denkt productie kost mij 2 p. Ik produceer wel wat minder, houd ik tijd over voor mijn gezin en haalt bij het volgende examen 7p in plaats van 8p. Z denkt dat is boffen die 2p erbij. Kan ik meer tijd aan mijn gezin besteden en haalt bij een volgende examen 3p. Samen 10p. Productie ie gekrompen met 2p. Delen door 2 is ieder 5p.

  5. @Bertuz [4]: De mens maakt zelf uit wat hij nodig heeft. Hoewel een obesitas-patiënt of een lijder aan anorexia of boulimia daar kennelijk moeite mee heeft.

    Lijders aan overvloed lijden onder mensen die op hun voorraadje geld en spullen afkomen, om mee te delen in de koek. Gaat dat niet goedschiks, dan soms kwaadschiks.
    Ik ken uit de eerste hand verhalen van mensen die dachten een goede huwelijkspartner hadden gevonden, maar die achteraf alleen op de poen af gekomen bleek te zijn. Of mensen die dachten vrienden gevonden te hebben, maar… hetzelfde verhaal. Aan de top van de voedselketen (of in ieder geval hogerop) is het eenzaam. Echt. Je kunt veel mensen om je heen hebben en je toch eenzaam voelen. Dat verschijnsel zie je in alle sociale klassen.

    Los daarvan ontstaan bij lijders aan overvloed ook geestesziekten zoals ‘decadentie’ en ‘hoogmoed’. De kunst is, zoals Aristoteles meldde, ervoor te zorgen dat er niet teveel is en ook niet te weinig. Matigheid is een deugd.
    Lijders aan gebrek hebben daar moeite mee. Want na gebrek een golfje overvloed krijgen betekent dat mensen dan soms te gulzig worden en zich verslikken. Ook de kreet ‘ze kennen geen maat!’ klinkt voor mij niet onbekend – in relatie tot straatarme mensen.

    Dit zijn dingen om over na te denken… om te zien wat de werkelijkheid feitelijk is.

    Mijn zelf-opgelegde quotum voor reacties op Vrijspreker voor vandaag is nu verbruikt (max. 4 stuks). Tot morgen!

    😉

  6. Even een praktische mededeling.Hoe verkrijg je nou zo’n geheim banknummer? Is dat nou moeilijk? De meeste mensen weten hier dus geen zak van en dat moet ook zo blijven.

    Je neemt mee in tas,koffer,plastic ah tas 180 duizend euro.Sommige doen het voor de zekerheid in het ondergoed van vriendin enz enz.

    Met deze 180 duizend ga je naar de eerste de beste bank in Zwitserland en zeg dat je een geheime bankrekening wil openen.
    Nadat de bank bediende het geld heeft geteld krijg je een formulier onder je neus met daarin een verklaring dat je geen rente zal krijgen inruil voor geheimhouding.Je tekent het formulier en klaar is kees je bent eigenaar van een geheime bank rekening.

    Niet meer en niet minder. Dus 180 duizend is het minimale bedrag dat je moet inleggen daarna mag je erop storten wat je wil.

    Even voor de goede orde een derde van AL HET WERELD KAPITAAL staat in Zwitserland op de bank vandaar dat de moeder der banken ,de BIS, zich in Zwitserland heeft gevestigd. Deze bank beheerd ook al het geld van het Vatikaan en haar eigendommen vandaar dat de paus beschermd wordt door de zwitserse garde.

Comments are closed.