Een verhaal geïnspireerd door staatsreligie. Hoewel er gesproken wordt over vrijheid gaat het toch om de dwingende uitwerkingen van machtsblokken (groepen) op anderen. Maakt het echt iets uit of ‘de staat’ beslist wie er over een bepaalde straat mag marcheren, of een consortium van ondernemers?
In het verhaal geen opmerkingen over de mate van gezondheid of juist schadelijkheid. Het gaat er naar het traditionele voorbeeld van heersers om wie het voor het zeggen heeft, om met hobbies aan de slag te kunnen gaan en die te kunnen beschermen, niet meer dan dat.
Gewogen stemmen
Walter block zet de uitersten, individualisering versus collectivisering, tegenover elkaar. Hij is eenzijdig door alleen voorbeelden te geven waarbij hij de collectivisering problematiseert. Toch laat hij helder zien enkele zaken die mis zijn in onze gecollectiviseerde samenleving.
Een sterk, ik bedoel nog niet zo vaak genoemd, punt is zijn opmerking over wie bepaalt mede wie er voor jou als gekozen machthebber gaat bepalen wat goed voor je is bij verkiezingen. Jij krijgt maar een enkele stem daarin. Net zoveel als iemand die zich helemaal niet in welke politiek dan ook verdiept heeft. Deze inderdaad absurditeit heeft verstrekkende gevolgen voor de negatieve waardering van gecollectiviseerd beleid in onze samenleving gekregen.
Hier moeten we vanaf. Als in een bedrijf besloten moet worden of er gefuseerd moet worden of een nieuwe productielijn moet worden geopend bijvoorbeeld, wordt er terecht ook niet ongewogen gestemd, waarbij de stem van de CEO even zwaar telt als die van de slagboom manager.
Block slaat hier de spijker op zijn kop. Maar zijn remedie, doorslaan naar de andere kant en iedereen het maar voor zichzelf laten uitzoeken wat het beleid moet zijn, werkt op sommige terreinen ook niet. Juist op die terreinen waar collectieve voorzieningen zinvol zijn, moet dan naar een midden oplossing gezocht worden.
Naar mijn idee ligt die bij een gewogen stemming. Iemand die meer geïnformeerd is en/of meer gerechtvaardigd belang heeft bij een beleidszaak, bijvoorbeeld moet gaan betalen, moet ook meer te zeggen hebben. Bij stemmen moet minder belangrijk worden wat iemand vindt, maar meer waar zijn mening op gebaseerd is. De kwaliteit van de besluitvorming bij het stemmingsproces over collectieve voorzieningen moet omhoog. Dat kan door de collectieve besluitvormingsprocessen op de voorgestelde manier meer te individualiseren.
@anp rebel [3]: Ik zou het woord ‘collectieve’ in collectieve voorzieningen en collectieve besluitvormingsprocessen vervangen door ‘gemeenschappelijk’.
Uiteraard zijn er nog meer criteria te bedenken zoals wijsheid waar jij terecht op wijst. Maar je moet ergens beginnen lijkt me. Basale kennis over een onderwerp meten is gemakkelijker dan de mate van wijsheid vaststellen. En misschien moet je ook niet veel verder gaan omdat de remedie heel snel erger dan de kwaal kan worden.
Nog eens anders bekeken. Als mensen zich in Nederland willen vestigen moeten ze o.a. een inburgeringstoets afleggen. Dit is al een kennistoets. De gedachte hierachter is dezelfde. Je kan pas functioneren, zinvol meepraten en zinvol mee beslissen als je minimale kennis hebt hoe dingen liggen in ons land. Het is toch vreemd, dat als iemand op zijn twintigste de inburgeringstoets haalt, dat je hem dan zijn hele verdere leven nooit eens vraagt of hij ook enige kennis heeft over waar hij met zijn in het stemhokje naar voren gebrachte mening over mee zit te beslissen? En dat geldt dan vanzelfsprekend ook voor mensen die hier geboren zijn.
De huidige noem het gerust idiote situatie bij verkiezingen voor ons land is het gevolg van de uitholling van het parlementaire systeem, opgezet in het midden van de 19e eeuw, door de huidige politieke partijen. Het is nooit de bedoeling geweest van de grondleggers van het politieke stelsel dat mensen zomaar hun stem zouden geven op basis van de kleur stropdas of het geslacht van een kandidaat of wie ze het laatst voor de verkiezingen nog op tv hebben gezien of wat partijen als beloften voorspiegelen.
Een kleine minderheid van de bevolking spint garen bij de huidige democratie farce. De bedrijfstak media, de rechtspraak, de doorsnee mens die slechts anderen hoeft na te praten om in die bestuurslaag goed te verdienen en de machtige lobbygroepen die het zo gemakkelijk hebben het beleid over de rug van de consument en de belastingbetaler in hun voordeel te regelen.
Een voorbeeld. Het is voor een energiebedrijf veel moeilijker om enorme windmolen subsidies te krijgen als er daarvoor 100.000 goed geïnformeerde burgers toestemming moeten geven dan de huidige tien, twintig bobo’s die zij zo met haar gemanipuleerde voorlichting omver kan blazen. Zo wordt de capaciteit van windmolens nu in beleidstukken uitgedrukt in aantal huishoudens die van energie kunnen worden voorzien, terwijl de huishoudens maar een zeer klein deel van de benodigde energie voor hun rekening nemen. De energiebijdrage van de windmolens is praktisch verwaarloosbaar ten opzichte van het totale verbruik in ons land ook al leggen we er astronomische bedragen voor neer.
@anp rebel [5]: Dit klinkt als een situatieschets waarin de oplossing voor een probleem (gebrekkige individuele besluitvorming) tot een probleem is verworden. Is besluitvorming eenmaal bij een individu weggehaald… dan kunnen besluiten gemanipuleerd worden. Dan kan ervan geprofiteerd worden.
In de oren van systeemdenkers en technocraten klinkt het allemaal misschien mooi om een ieder (in de derde stand) aan wetgeving te onderwerpen en taken door ‘het systeem’ te monopoliseren, alleen schiet voldoende overzicht en inzicht erbij in. Beslissers-op-steriele-afstand zullen het nooit goed kunnen doen, goed in de betekenis van gevolgen die fysiek, mentaal, sociaal zo gezond als mogelijk zijn.
De enige remedie is m.i. problematiek bij de wortel aanpakken en alle besluitvorming terug naar het individu. Hoewel dan wel voor het eerst in eeuwen individuele ontwikkeling niet gehinderd en misvormd moet blijven worden, maar juist gevoed en getraind.
Je stelt: “De enige remedie is m.i. problematiek bij de wortel aanpakken en alle besluitvorming terug naar het individu.”
Werk dat eens concreet uit in gevallen waar we overal collectieve oplossingen tegen komen. Neem bijvoorbeeld het railverkeer.
Om individueel te kunnen kiezen met welke vervoerder we mee gaan, wat kunnen we het beste doen volgens jou?
– Gaan we het beste 10 railverbindingen naast elkaar aan leggen?
– Of kunnen we elk uur in een trein met andere kleur rijden?
– Of staan er voor elke passagier tien treinen klaar?
Beste anp rebel [7]: Allereerst wil ik mijn waardering uiten voor wat je op Vrijspreker schrijft. Helder, logisch, systematisch. Valt telkens weer op.
Het probleem met allerlei denksporen is dat ze niet vanaf een daadwerkelijk (kern)gezond startpunt vertrekken. Daardoor is de redenering die dan volgt tamelijk zinloos, hoewel vaak toch wel vermakelijk.
Anders uitgedrukt is het dweilen met de gifkraan open wanneer er niet of gebrekkig aan individuele ontwikkeling wordt gedaan. Bij een ieder die een gezonde toekomst wenst; fysiek, mentaal, sociaal.
Wordt serieus aan die individuele ontwikkeling gewerkt, dan kunnen er allerlei oorzaak-gevolg ketens opgerold worden. Dan worden immers oorzaken aangepakt, iets anders dan gevolgen.
Gemeenschappelijke voorzieningen kunnen op allerlei manieren worden gerealiseerd, onderhouden en operationeel gehouden worden. Het gaat daarbij m.i. niet primair om de gekozen technologie (constructie), maar om het klimaat in sociale verhoudingen. Is die gezond, dan is het een voedingsbodem voor creativiteit die naar behoefte verrijkt kan worden met noodzakelijke kennis.
Het is niet dat ik om een hete brij wil heen draaien, want juist het ontkennen van de noodzaak tot een kerngezonde individuele ontwikkeling beschouw ik als om de hete brij heen draaien. Terwijl als dat niet langer ontkend maar aangepakt wordt allerlei projecten niet langer meer bezaaid liggen met mijnen die op scherp staan vanwege bijvoorbeeld overgevoeligheden.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat u ermee instemt.Ok
Fietsen 100% veilig https://www.bing.com/images/search?q=harnas+ridder&qpvt=harnas+ridder&FORM=IGRE
Leven 100% dodelijk !
Een verhaal geïnspireerd door staatsreligie. Hoewel er gesproken wordt over vrijheid gaat het toch om de dwingende uitwerkingen van machtsblokken (groepen) op anderen. Maakt het echt iets uit of ‘de staat’ beslist wie er over een bepaalde straat mag marcheren, of een consortium van ondernemers?
In het verhaal geen opmerkingen over de mate van gezondheid of juist schadelijkheid. Het gaat er naar het traditionele voorbeeld van heersers om wie het voor het zeggen heeft, om met hobbies aan de slag te kunnen gaan en die te kunnen beschermen, niet meer dan dat.
Gewogen stemmen
Walter block zet de uitersten, individualisering versus collectivisering, tegenover elkaar. Hij is eenzijdig door alleen voorbeelden te geven waarbij hij de collectivisering problematiseert. Toch laat hij helder zien enkele zaken die mis zijn in onze gecollectiviseerde samenleving.
Een sterk, ik bedoel nog niet zo vaak genoemd, punt is zijn opmerking over wie bepaalt mede wie er voor jou als gekozen machthebber gaat bepalen wat goed voor je is bij verkiezingen. Jij krijgt maar een enkele stem daarin. Net zoveel als iemand die zich helemaal niet in welke politiek dan ook verdiept heeft. Deze inderdaad absurditeit heeft verstrekkende gevolgen voor de negatieve waardering van gecollectiviseerd beleid in onze samenleving gekregen.
Hier moeten we vanaf. Als in een bedrijf besloten moet worden of er gefuseerd moet worden of een nieuwe productielijn moet worden geopend bijvoorbeeld, wordt er terecht ook niet ongewogen gestemd, waarbij de stem van de CEO even zwaar telt als die van de slagboom manager.
Block slaat hier de spijker op zijn kop. Maar zijn remedie, doorslaan naar de andere kant en iedereen het maar voor zichzelf laten uitzoeken wat het beleid moet zijn, werkt op sommige terreinen ook niet. Juist op die terreinen waar collectieve voorzieningen zinvol zijn, moet dan naar een midden oplossing gezocht worden.
Naar mijn idee ligt die bij een gewogen stemming. Iemand die meer geïnformeerd is en/of meer gerechtvaardigd belang heeft bij een beleidszaak, bijvoorbeeld moet gaan betalen, moet ook meer te zeggen hebben. Bij stemmen moet minder belangrijk worden wat iemand vindt, maar meer waar zijn mening op gebaseerd is. De kwaliteit van de besluitvorming bij het stemmingsproces over collectieve voorzieningen moet omhoog. Dat kan door de collectieve besluitvormingsprocessen op de voorgestelde manier meer te individualiseren.
Nico [4] reageerde op deze reactie.
@anp rebel [3]: Ik zou het woord ‘collectieve’ in collectieve voorzieningen en collectieve besluitvormingsprocessen vervangen door ‘gemeenschappelijk’.
Daarnaast is inhoudelijke kennis over feiten één ding, maar wijsheid iets anders. Een CEO kan over het eerste beschikken, een slagboom manager over het laatste. Een stemmingsprocedure is voors en tegens tellen, een synthese kan bijvoorbeeld een mix van inhoudelijke kennis en wijsheid worden. Maar dan moeten die werkzame bestanddelen wel eerst gewaardeerd worden door ze de ruimte te laten en ze eerlijk en openlijk te wegen.
anp rebel [5] reageerde op deze reactie.
@Nico [4]:
Bedankt voor je reactie.
Uiteraard zijn er nog meer criteria te bedenken zoals wijsheid waar jij terecht op wijst. Maar je moet ergens beginnen lijkt me. Basale kennis over een onderwerp meten is gemakkelijker dan de mate van wijsheid vaststellen. En misschien moet je ook niet veel verder gaan omdat de remedie heel snel erger dan de kwaal kan worden.
Nog eens anders bekeken. Als mensen zich in Nederland willen vestigen moeten ze o.a. een inburgeringstoets afleggen. Dit is al een kennistoets. De gedachte hierachter is dezelfde. Je kan pas functioneren, zinvol meepraten en zinvol mee beslissen als je minimale kennis hebt hoe dingen liggen in ons land. Het is toch vreemd, dat als iemand op zijn twintigste de inburgeringstoets haalt, dat je hem dan zijn hele verdere leven nooit eens vraagt of hij ook enige kennis heeft over waar hij met zijn in het stemhokje naar voren gebrachte mening over mee zit te beslissen? En dat geldt dan vanzelfsprekend ook voor mensen die hier geboren zijn.
De huidige noem het gerust idiote situatie bij verkiezingen voor ons land is het gevolg van de uitholling van het parlementaire systeem, opgezet in het midden van de 19e eeuw, door de huidige politieke partijen. Het is nooit de bedoeling geweest van de grondleggers van het politieke stelsel dat mensen zomaar hun stem zouden geven op basis van de kleur stropdas of het geslacht van een kandidaat of wie ze het laatst voor de verkiezingen nog op tv hebben gezien of wat partijen als beloften voorspiegelen.
Een kleine minderheid van de bevolking spint garen bij de huidige democratie farce. De bedrijfstak media, de rechtspraak, de doorsnee mens die slechts anderen hoeft na te praten om in die bestuurslaag goed te verdienen en de machtige lobbygroepen die het zo gemakkelijk hebben het beleid over de rug van de consument en de belastingbetaler in hun voordeel te regelen.
Een voorbeeld. Het is voor een energiebedrijf veel moeilijker om enorme windmolen subsidies te krijgen als er daarvoor 100.000 goed geïnformeerde burgers toestemming moeten geven dan de huidige tien, twintig bobo’s die zij zo met haar gemanipuleerde voorlichting omver kan blazen. Zo wordt de capaciteit van windmolens nu in beleidstukken uitgedrukt in aantal huishoudens die van energie kunnen worden voorzien, terwijl de huishoudens maar een zeer klein deel van de benodigde energie voor hun rekening nemen. De energiebijdrage van de windmolens is praktisch verwaarloosbaar ten opzichte van het totale verbruik in ons land ook al leggen we er astronomische bedragen voor neer.
Nico [6] reageerde op deze reactie.
@anp rebel [5]: Dit klinkt als een situatieschets waarin de oplossing voor een probleem (gebrekkige individuele besluitvorming) tot een probleem is verworden. Is besluitvorming eenmaal bij een individu weggehaald… dan kunnen besluiten gemanipuleerd worden. Dan kan ervan geprofiteerd worden.
In de oren van systeemdenkers en technocraten klinkt het allemaal misschien mooi om een ieder (in de derde stand) aan wetgeving te onderwerpen en taken door ‘het systeem’ te monopoliseren, alleen schiet voldoende overzicht en inzicht erbij in. Beslissers-op-steriele-afstand zullen het nooit goed kunnen doen, goed in de betekenis van gevolgen die fysiek, mentaal, sociaal zo gezond als mogelijk zijn.
De enige remedie is m.i. problematiek bij de wortel aanpakken en alle besluitvorming terug naar het individu. Hoewel dan wel voor het eerst in eeuwen individuele ontwikkeling niet gehinderd en misvormd moet blijven worden, maar juist gevoed en getraind.
In een daadwerkelijk vrije markt is ieder individu volledig autonoom, onafhankelijk en zelfstandig. Vertaal ‘de staat’ naar de staat waarin een individu verkeert en het plaatje vult zichzelf in. Met kinderen die een individu (man en vrouw samen één individu oftewel ‘ondeelbaar’) zelf ‘geproduceerd’ heeft niet als te koloniseren en ontwikkelen satelliet-staten, maar als cellen die na celdeling verzelfstandigen.
anp rebel [7] reageerde op deze reactie.
@Nico [6]:
Bedankt voor je reactie.
Je stelt: “De enige remedie is m.i. problematiek bij de wortel aanpakken en alle besluitvorming terug naar het individu.”
Werk dat eens concreet uit in gevallen waar we overal collectieve oplossingen tegen komen. Neem bijvoorbeeld het railverkeer.
Om individueel te kunnen kiezen met welke vervoerder we mee gaan, wat kunnen we het beste doen volgens jou?
– Gaan we het beste 10 railverbindingen naast elkaar aan leggen?
– Of kunnen we elk uur in een trein met andere kleur rijden?
– Of staan er voor elke passagier tien treinen klaar?
om eens wat te noemen.
Nico [8] reageerde op deze reactie.
Beste anp rebel [7]: Allereerst wil ik mijn waardering uiten voor wat je op Vrijspreker schrijft. Helder, logisch, systematisch. Valt telkens weer op.
Het probleem met allerlei denksporen is dat ze niet vanaf een daadwerkelijk (kern)gezond startpunt vertrekken. Daardoor is de redenering die dan volgt tamelijk zinloos, hoewel vaak toch wel vermakelijk.
Hét struikelblok voor beschavingen is individuele filosofie, karakter (met capaciteiten), deugden- en gevolgenethiek. Er zijn allerlei constructies bedacht om aandoeningen en gebreken daarin te ondervangen. Constructies als middel die vervolgens tot doel verwerden en op die manier zielloos werden, wat ten koste ging van bezieling. Vandaar dat de Stoïcijnen beweerden dat ‘het vuur’ in een beschaving na een bepaalde tijd uitdooft.
Anders uitgedrukt is het dweilen met de gifkraan open wanneer er niet of gebrekkig aan individuele ontwikkeling wordt gedaan. Bij een ieder die een gezonde toekomst wenst; fysiek, mentaal, sociaal.
Wordt serieus aan die individuele ontwikkeling gewerkt, dan kunnen er allerlei oorzaak-gevolg ketens opgerold worden. Dan worden immers oorzaken aangepakt, iets anders dan gevolgen.
Gemeenschappelijke voorzieningen kunnen op allerlei manieren worden gerealiseerd, onderhouden en operationeel gehouden worden. Het gaat daarbij m.i. niet primair om de gekozen technologie (constructie), maar om het klimaat in sociale verhoudingen. Is die gezond, dan is het een voedingsbodem voor creativiteit die naar behoefte verrijkt kan worden met noodzakelijke kennis.
Het is niet dat ik om een hete brij wil heen draaien, want juist het ontkennen van de noodzaak tot een kerngezonde individuele ontwikkeling beschouw ik als om de hete brij heen draaien. Terwijl als dat niet langer ontkend maar aangepakt wordt allerlei projecten niet langer meer bezaaid liggen met mijnen die op scherp staan vanwege bijvoorbeeld overgevoeligheden.
Comments are closed.