Iedere libertariër kent de wet van de onbedoelde gevolgen. De overheid neemt een maatregel en constateert na verloop van tijd dat die maatregel behalve bedoelde gevolgen ook onbedoelde gevolgen heeft. De voorspelbare reactie is om een nieuwe maatregel te nemen, ditmaal tegen de onbedoelde gevolgen. Die nieuwe maatregel heeft vervolgens ook weer bedoelde en onbedoelde gevolgen, met als gevolg dat dezelfde, voorspelbare reactie wederom optreedt.
Dit is de manier waarop regulering van het economisch leven voortschrijdt, net zolang totdat actoren in de economie tot de ontdekking komen dat ze niet meer kunnen handelen zonder een regel – meeste eentje waar een boete op staat – te overtreden.
In de sfeer van bouwen en wonen is dit punt al geruime tijd geleden bereikt. Inmiddels staan we op het punt om de absurde fase van de regulering binnen te gaan.
De afgelopen decennia is wonen in de de stad weer erg populair geworden. Was het in de jaren zeventig nog populair om vanuit de stad naar het platteland te verhuizen – het spreekwoordelijke boerderijtje – sinds de jaren tachtig is de stad weer ‘hot’. Toeristen hebben de steden ook ontdekt. Een citytrip klinkt een stuk cooler dan een weekje kamperen aan het Lago Maggiore, want dat wekt allang geen afgunst meer op.
Steden zijn daardoor stikdruk geworden. Huren in de private sector zijn skyhigh en woningbezitters ontdekten dat zij via platforms als Airbnb goed geld kunnen verdienen aan toeristen.
Het gevolg is – o ironie – dat het hippe, trendy volk dat in een stad als Amsterdam leeft en zelf graag in het vliegtuig stapt om andere wereldsteden te bezoeken, gaat klagen over de druk van het toerisme in hun eigen stad. Overheid, doe er eens iets aan!
Die noodkreet is niet aan dovemansoren gericht. Politici willen altijd wel dingen doen met de macht die ze hebben, al is het maar om te laten zien dat ze er niet voor niets zitten.
Eerst kwamen er regels die de verhuur van woningen aan toeristen moesten limiteren. Nu is er een motie van de SP en de VVD om van verhuur via platforms als Airbnb in strijd met lokale regels – lees: in strijd met een lokaal verbod – een economisch delict te maken. De bedoeling van die strafbaarstelling is dat het Openbaar Ministerie van de middels deze verhuur verkregen voordelen af kan pakken (‘Plukze-wetgeving’).
Je vraagt je af wat er zo liberaal is aan de VVD, maar het antwoord op die vraag is onder libertariërs bekend. Belangrijker is het op te constateren dat niemand – nou ja, bijna niemand – het heeft over het onderliggende probleem: het plandenken dat woonruimte kunstmatig schaars houdt in Nederland.
Sommige politici en experts laten via de media weten wat er meer gebouwd moet worden, en dat is ook zo. Maar zolang bouwen en wonen in Nederland een kwestie van planeconomie is, blijft er schaarste. Daardoor is zowel kopen als huren in de vrije sector in populaire steden als Amsterdam onbetaalbaar geworden en woont iedereen op een kluitje. De lucratieve verhuur via Airbnb vergroot de druk op de stedelijke woonomgeving, maar is niet de oorzaak van die druk. Het bestrijden van Airbnb gaat het onderliggende probleem – schaarste veroorzaakt door plandenken – daarom niet oplossen. De enige die beter wordt van de bepleite maatregel is de reeds bestaande bureaucratie rondom bouwen en wonen. Diezelfde bureaucratie die de oorzaak is van onbetaalbaar wonen in Nederland.
Dit is een mentaliteitskwestie. Het ‘contact met’ verloren met en daarmee de ‘grip op’ verloren zijn.
In alle eenvoud: Je lichaam is de woning van en bufferzone rondom je geest. Een woning is een bufferzone rondom je lichaam en geest. Je leven in een steeds grotere kring om jezelf. Waarna dat leven andere levens (op straat) ontmoet en jouw invloed in contact komt met de invloed van anderen tot je op een punt komt waar jouw invloed hoort op te houden.
Leer je lichaam te zien als de woonplaats en het instrument van je geest, een woning als een soort verlengstuk van je lichaam en geest. De laatste zelf te ontwerpen, bouwen, inrichten, onderhouden, desnoods slopen en herbouwen. Wat alleen kan als er geen bemoeiziekte in de weg staat.
Zo bezien is huren zoiets als een geest die zijn intrek neemt in het lichaam van ander, verhuren zoiets als je lichaam prostitueren aan een ander, een vergunningenstelsel zoiets als een gijzeling tot aan bouw-eisen van anderen voldaan wordt.
Perspectief…
Met wat creativiteit kan een heel andere situatie ontstaan.
De huidige gang van zaken is niet uniek voor Nederland. In een ander (Europees) land hoorde ik verhalen over woning-eigenaren die een woning verhuurden en beslisten hoeveel mensen er in die woning mochten verblijven. Ook hielden ze in de gaten hoeveel bezoekers er kwamen en wie.
Beviel de uitkomst hen om de een of andere reden niet, dan traden ze op als een exorcist die boze geesten uit hun woning verdreven ?
Vrijheid blijheid voor kapitalisten die willen woekeren met hun veronderstelde kapitaal. Hoewel de vrijheid van de één een gevangenisregime voor de ander betekent (sociale kapitaalvernietiging), maar een kniesoor die daarop let.
Wie goed heeft opgelet, heeft opgemerkt dat ik de systematische karaktermoord op potentieel gezonde sociale verhoudingen beantwoord met een systematische karaktermoord op denkwijzen die in de huidige sociale orde en het maatschappelijke systeem verweven zijn. Dat biechtte ik o.a. hier op.
Gezien het massale karakter van de eerstgenoemde karaktermoord is dat een kwestie van als een automatisch wapen telkens weer indringende ‘blauwe bonen’ via een toetsenbord afvuren om een koekje van eigen deeg te laten slikken. Beetje saai, maar de aanhouder wint!
Het Parool meldde: Vastgoedbezit prins Bernhard is nóg groter. Deze prins verhuurt woningen in Amsterdam. Heel fatsoenlijk allemaal, hoewel volgens een aantal artikelen wel op het randje.
In de bovenstaande analogie is hij als een pandjesbaas die ervoor kan zorgen dat je achter de ramen kunt gaan zitten. Misschien met wat geraniums erbij om het boeltje wat op te leuken. Anders is het zo’n troosteloze bedoening ?
johannes [5] reageerde op deze reactie.
Het contact met onze roots en samenleving volkomen verloren, van een menselijke bewoning, is het tot mensen pakhuis geworden, devaluatie op alle fronten, maakt mensen psychies ziek !
Anecdote, in mijn jeugd een dispuut met een grote Amsterdamse architect, hij bouwde die aardslelijke flats in A’dam west, hij zette mij zijn huis uit, vanwege mijn kritiek, ok dertig jaar later, we waren over de 70 ig, ging met een vriend mee die in Broek en Waterland woonde, de happy few !!!, goed kwamen bij een mooi oud houtenhuis aan werden binnen genodigt, en wie zat daar op een mooie classique canapé, mijn architect, onder een prachtig hand beschildert plafon, mijn reactie was, ik zei je woond niet in één van die wonder mooie créaties van je zelf, ik werd weer het huis uit gezet, en met plezier ! groet !
@Nico [3]: Heb indertijd ook veel huizen bezeten in Amsterdam, en verhuurd nou voor een krats,
nu is het zo’n onzindelijke wijze van het profiteren van het leed van anderen, heeft niets uitstaande met het verhuren van, maar het speculeren met, O ja die Prins met zijn verrekijkers bril, ha ha slecht soort kan niet anders, anders houd je je zelf daar niet mee bezig, hoop dat hij ooit behoorlijk op zijn bek gaat, kan ik misschien goedkoop wat panden overnemen, ik koop altijd alleen maar op het onderste van de markt !
Nico [9] reageerde op deze reactie.
Werd er maar gedacht!
Zwolsman had het al door in de jaren 60 van de vorige eeuw.
Koop een pand en verkoop dit direct door met een netto winst van 10%.
Dit doorverkopen niet aan een ander maar aan een bv die ook in jouw bezit is, de cakewalk constructie.
Vervolgens werd bedacht dat de leningverstrekker wel recht had op inflatiecorrectie.
Vervolgens werden er allerlei constructies bedacht om de ontvangen huur en/of inkomsten uit verkoop te beleggen, inderdaad niet herbeleggen in nieuwbouw maar in vermogensconstructies.
Dit heeft niets met bouwen te maken maar met het naar een hoger level tillen van de huurinkomsten/verkoopopbrengsten.
En kijk je naar onderstaande link dan snap je waarom er geen verandering in komt en gaat komen. Weliswaar is dat de situatie anno 2010 maar nu nog actueel.
http://www.quotenet.nl/Lijstjes/Hoe-wonen-onze-ministers
Met een rente van 5% en een infaltiecorrectie op de lening piep je wel anders.
Hier is dus door allerlei manipulaties en constructies de waarde omhoog gepraat, idd de trappenconstructie van de cakewalk.
En kijk nu de scheefwoonconstructie eens; als je bovenstaande begrijpt is dit gewoon “wettelijk” helen. Idd geen speld tussen te krijgen!
Elke ker weer is de huizenmarkt weer de oorzaak van een crisis?
Moet deze strreng door overheid gecontroleerd gaan worden of is dit juist een item om inflatie en geldontwaarding te bevorderen?
Normaal gesproken blijft het inwoners aantal op +/- het zelfde niveau, in de 50 – 60 iger jaren woonden en verbleven er in Nederland 7’5 millioen mensen, prima om te wonen en leven, mmmmaaaarrrr de vooruitgang hè, voor wie dan ?, niet voor de
oorspronkelijke bewoners, het is maar wat je belangrijk vindt in je leven !
@johannes [5]: Werkelijk sociale woningbouw (een com-operatie) is wat anders dan particulieren of ondernemers die gunsten verlenen (patronage) of grof huisjesmelken tot de melk op is en een andere melkkoe gevonden kan worden. Waarop gespeculeerd wordt.
Com-operatie: Als communicerende vaten op basis van gelijkwaardigheid samen werken tot de gewenste uitkomst van een operatie is bereikt. Een andere term voor behulpzaam sociaal gedrag, indien mogelijk wederkerig.
Patronage of grof melken is dwingend, niet wederkerig.
Het woord als sociale woningbouw, het woord en de gedachte hierbij staat mij tegen, stuit mij tegen de borst, dat hele sociale gebeuren van de socialisten, uiteindelijk ging het om de stemmetjes, ze hadden net zo goed schijt aan de gewone man als die dikke VVD ers, het spel werd gespeeld misschien heel misschien dat er echte goede mensen bij zaten, Troelstra, Dommela Nieuwenhuis de echte ook Tijssen met zijn boekjes, maar de volksverlakkerij deed al vroeg zijn entré !
Nico [11] reageerde op deze reactie.
@johannes [10]: Het is maar net wat iemand zich voorstelt bij sociale woningbouw. Ik denk bijv. aan een vroegere buurman, achter het vroegere IJzeren Gordijn, die geholpen door zijn vader een woning bouwde voor zijn gezin terwijl zijn vrouw en baby af en toe langskwamen met versnaperingen. Kleinschaliger dan dat kan niet lijkt me.
Achter het vroegere IJzeren Gordijn was het kennelijk volkomen normaal dat mensen hun eigen woning bouwden, dat vrinden kwamen helpen etc. Na de Wende ontstond er daar een sfeertje van ‘ieder voor zich’, kwam poen centraal te staan en voelden velen zich nogal gedesoriënteerd doordat het sociale aspect anders kwam te liggen. Dit is beslist geen reclame voor communisme, want communisten konden zich onbehoorlijk anti-sociaal gedragen. Vandaar dat velen steeds meer zelf gingen doen.
Wat in Nederland sociale woningbouw werd genoemd is een heel ander project. Daar werd niet sociaal samen gebouwd. Er werden liefst goedkoop woningen neergezet, als kant-en-klaar pakket, die goedkoop verhuurd konden worden. Goed bedoeld, maar wel een ander sfeertje. Een woning die als een gunst verstrekt wordt, zoals adel vroeger een bepaald leventje als gunst verstrekte in ruil voor loyaliteit. Hoewel aan dat laatste in de praktijk nog niet veel aan veranderd is. Woningen horen meer bij een maatschappelijke of sociale positie dan bij een leven. Andere positie, andere woning. Zo gaat dat kennelijk vaak.
Comments are closed.