Om de eindeloze reeks slecht-nieuwsberichten van de media – en soms ook de Vrijspreker – eens te
doorbreken dit keer eens goed nieuws. En dat is de wereld nog nooit zo welvarend en vredig geweest is als nu. Rond de jaren ’60 vorige eeuw waren de twee grootste wereldproblemen oorlog en armoede. Vijftig jaar later zijn die flink achteruit gezet.
Laten we beginnen met armoede. Medio jaren ’70 waren er naar inschatting 3,5 miljard mensen op aarde en 2 miljard van hen zaten in armoede en leden – in meer of mindere mate – aan hongersnood. Veertig jaar later zijn er 7,3 miljard mensen maar lijden er 767 miljoen aan armoede. In minder dan twee generaties is dit onfortuinlijke aantal gekelderd van 5 op 9 naar 1 op 9. Nooit eerder vond zo’n massale economische vooruitgang plaats als nu.
Kijken we naar armoede op de langere termijn: in 1820 – vlak voordat het tijdperk van kapitalisme begon – was 94 % van alle mensen arm. In de menselijke historie was alleen een minieme elite rijk terwijl meer dan 90 % van het volk amper een bestaan had. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was er al een aanzienlijke verbetering maar nog steeds was 70 % schrijnend arm. En daarna: in 1981 was dat 44 %, in 1990 37 %, in 2010 16 % en in 2013 10,7 %. Dit is een verbazingwekkende prestatie !
Met dat tempo kunnen we armoede totaal uitroeien in 2030 maar reken daar maar niet op. De mensensoort die zich leiders noemen – en hun toegewijde volgelingen -, hebben een enorm vermogen om de boel te verknoeien. Kijk maar naar Venezuela vandaag de dag. In 1950 had Venezuela de op 4 na hoogste BNP in de wereld. Nu is het land gereduceerd tot een economisch rampgebied waar mensen sterven van de honger dankzij het socialistische regime.
Maar terug naar het goede nieuws. Meer mensen genieten van vrede en vooruitgang dan ooit tevoren. Miljarden mensen bereikten meer vrijheid en mogelijkheden om te werken, te investeren, produceren, handelen en winst te maken met elkaar. Zowel nationaal als internationaal.
Een ondergewaardeerd effect van marktliberalisatie (= het bevrijden van economische activiteit van overheidscontrole) is de toegenomen vrijheid om over de grenzen te handelen. Na twee wereldoorlogen met een depressie/handelsoorlog er tussen, werkten o.a. de Amerikanen aan meer welvaart door handelsbarrieres te slechten en de commerciële banden aan te halen.
De onderliggende economische boodschap is simpel: meer handel leidt tot meer welvaart. Iedere keer als de sociale arbeidsdeling wordt uitgebreid door het opnemen van meer mensen in de marktplaats leidt dat tot uitbreiding van het aantal beschikbare talenten en producten voor consumenten. Meer concurrentie, specialisatie, efficiëncy en schaalvergroting stimuleren producenten om hun kwaliteit te verbeteren en hun (kost-)prijzen te verlagen. En als de groeiende wereldhandel laat zien dat commercie welvaartverhogend is, realiseren mensen zich dat het zelfvernietigend is om oorlog te voeren tegen mensen die producten produceren die ze willen hebben.
De theorie dat handel de vrede vooruit helpt, komt uit de praktijk. Nadat de internationale handel aanzienlijk expandeerde na de Tweede Wereldoorlog is het oorlogvoeren teruggelopen. Het aantal oorlogen was 10x hoger in de eeuw voor 1950 dan in de 50 jaar daarna. Steven Pinker van Harvard meldt: “the world is less violent now than at any time in history.”
Geen enkele bureaucraat heeft bijgedragen aan meer welvaart en vrede. Dat staat op conto van handel, vrijheid, particulier initiatief en innovatie. De uitvinding van de container heeft meer voorspoed gebracht dan alle vergaderingen, moties en wetten van de EU bij elkaar. Denk daaraan als politici hun bekende riedel van onmisbaarheid, dreiging en valse geschiedenis afdraaien.
Bron: Mises
Mooi. Maar net zoals de Venezolaan van 2018 weinig heeft aan de statistiekjes over de wereld als geheel qua welvaartsontwikkeling sinds WOII, zo vrees ik dat de gemiddelde Europeaan anno 2025 weinig zal hebben aan statistiekjes over oorlogsslachtoffers wereldwijd als er op dat moment ín de hele EU een burgeroorlog woedt langs etnische breuklijnen, zoals in Joegoslavie in de jaren ’90.
Goed nieuws is nog geen gezond nieuws. Minder gewapende conflicten lijkt bijvoorbeeld heel goed, behalve als je bedenkt dat ‘stabiliteit’ nu via ongezonde, schadelijke bureaucratische verdrukking of zelfs bureaucratische terreur wordt gehandhaafd.
Armoedebestrijding klinkt mooi, maar is gericht op uiterlijkheden, uiterlijke schijn. Verandert niets aan pover optreden met allerlei ongezonde uitwerkingen.
Enzovoort.
Het komt me voor dat er in allerlei delen van de ‘sociale ruggengraat’ sprake is van iets als de railway spine. Het is qua sociale verhoudingen niet alleen ontregeld (of juist in chaos geforceerd), maar er is ook zodanig sprake van desoriëntatie dat velen niet meer overzien wat er nu werkelijk gaande is.
jhon [4] reageerde op deze reactie.
@Nico [3]: Nederland wordt “kapot” genivelleerd door politici met mondiale aspiraties !
www.debeurs.nl
Nico [5] reageerde op deze reactie.
hugo van reijen [8] reageerde op deze reactie.
@jhon [4]: Die hoogleraar zegt in de kern wat daar mee mis is; “Als het al effect op de economie heeft, dan is dat meestal negatief”
Het woord negatief betekent zoveel als ontkennend. Wat voor sommigen goed nieuws is.
Omgedraaid zou er ook eens positief (erkennend) te werk gegaan kunnen worden. Wat voor anderen gezond nieuws is.
Snappie? 😉
The are three type’s of lies:
Plain lies
Damned lies
and statistic’s
De regering verteld u dat 80% van de populatie gelukkig is , Orwelleriaans kan welhaast niet.
hahahaha
Humanity Is Doing Fine, Just Don’t Ask About Individual Humans
www.nytimes.com
Stel land Irak, heeft 2 inwoners, is in oorlog met USA , heeft 2 soldaten ingezet er lijden dus 4 personen + de gezinnen in USA.
Wie leidt/lijdt hier?
Nico [9] reageerde op deze reactie.
@jhon [4]:
Nivellering kan alleen naar beneden, dus je weet wat het resultaat zak zijn.
@DzVzTkM [7]: Je wijst hier naar een diep liggende probleemstelling. Een oudje. Het was niet zonder reden dat ik in reactie 5 positief (erkennend) en negatief (ontkennend) aanhaalde. Een eeuwenoude traditie vereist namelijk plausible deniability teneinde een positie te kunnen handhaven. Wanneer het ‘nodig’ is wordt er dan negatief opgetreden, niet positief. Aangezien anderen dat niet openlijk uiteen zetten, zal ik het maar doen:
Minderheidsgroepering: Van oudsher moest adel de schijn ophouden een minderheidsgroepering te zijn. Groots, maar wel een partij om bang voor te zijn. Gewenst gedrag vertonen op straffe van hel en verdoemenis. Deed je niet wat adel wenste, dan werden er anderen ingeschakeld om je leven kapot te maken. Een toegepaste methode die ontkend moest kunnen worden. Plausible deniability onder het mom van ‘dan moet je God maar gehoorzaam zijn’.
Meerderheidsgroepering: Tegenwoordig lijken overheden groter te zijn dan ze zich voordoen. Misschien vandaar fraude, vor weglekkende officieuze subsidies. Waar die stromen naartoe gaan? Plausible deniability; ‘mijn naam is haas, ik weet van niets’.
De ene groep is kleiner dat ze zich voordoet, de ander kennelijk groter dan ze zich voordoet. In beide gevallen een andere schijn dan de naakte feiten.
Voor ons is individuele onafhankelijkheid en dito zelfstandigheid tot “Mein Kampf” gemaakt. Daardoor hebben we geen last van een te wekken schijn, hoeven we geen plausible deniability in te zetten. Wel hebben we last van groepen die voor ons een soort milieuvervuiling, klimaatverontreiniging zijn. Het afschermen van onze privacy is voor ons tot een hels karwei gemaakt, aanleiding om online een circusact op te voeren.
Zonder groepsdruk kunnen wij doen wat Ghandi aanraadde:
“Spreek de waarheid, ook al ben je in de minderheid van één”.
Zonder groepsdruk vanwege groepslidmaatschap kan dat. Wat ik op een aantal punten doe. Zoals door te melden dat groepsmechanismen nogal pervers kunnen uitwerken en rot (karakterbederf) kunnen initiëren of stimuleren. Dat is een feit waar geen plausible deniability op los gelaten kan worden. Groepsleden denken dat ze wat zijn vanwege de rugdekking vanuit de groep, maar zouden ze uit de groep los geknipt worden blijkt dat de feiten anders liggen.
De naakte feiten worden liefst verzwegen. Neem een politicus als voorbeeld. Die zweert trouw aan een staatshoofd en wetgeving, maar niet aan zichzelf, het eigen gezin en verkiezingsbeloften. Er is kennelijk geen andere manier om kadaverdiscipline te handhaven. Alleen is er niemand die dat openlijk zegt. Wie niet in zo’n krankzinnige spagaat terecht wil komen, moet geen politicus worden.
Om ‘het’ voor de verandering positief aan te pakken, moet je ook “jij eruit of ik eruit” overboord kieperen. Zo wil adel kennelijk niet zonder genderrollen, om verhuld over groeperingen te kunnen spreken. Voor ons wordt het dan “jij eruit of jij eruit”. Als adel die denkwijze er niet uit willen gooien, dan willen wij niets met adel te maken hebben. Er gaat wat ons betreft niets boven de naakte feiten, ook als het de bespreking van de aard van groepen betreft! Nog los van het gegeven dat door adel gekozenen als een figuurlijke mannelijke schandknaap of vrouwelijke hoer worden ingezet. Wie eerlijk is zegt openlijk daaraan geen behoefte te hebben. Wij in ieder geval niet.
Hieruit blijkt o.a. dat besturen iets anders is dan leiding geven. En dat laatste dan op een manier waar iedereen blijer van wordt, in plaats van bedrukter. Bedrukt door en met de Heilige Naam van een ander (land, bedrijf), als een bankbiljet.
Nico [10] reageerde op deze reactie.
Raimond V. [14] reageerde op deze reactie.
@Nico [9]: Pardon, ik gebruikte het verkeerde woord. Geen ‘leiding geven’ maar aanvoeren.
De nuance: Een aan-voerder voert anderen met informatie zodat ze helemaal los kunnen gaan. Oftewel dat ze in staat zijn om individueel onafhankelijk, zelfstandig te kunnen doen wat ze doen. Een bestuurder of leider houdt anderen aangelijnd. Een aan-voerder niet, omdat die weet dat anderen het heus wel zelf kunnen.
Oude wijn in nieuwe zakken !
Een eeuwenoude traditie vereist namelijk plausible deniability !
www.geenstijl.nl
Nico [12] reageerde op deze reactie.
Nico [13] reageerde op deze reactie.
@jhon [11]: Dat weet ik, vandaar dat ik erover begon. Zou een strategie of traditie kerngezond zijn, dan zijn dat soort fratsen overbodig.
@jhon [11]: Volgens mij kunnen degenen die deze traditie hanteren zich best wel ontlasten. Waardoor anderen niet meer belast worden met wazige toestanden. Lijkt me voor iedereen gezonder. Behalve dan voor degenen die met misdaden over bepaalde grenzen zijn gegaan. De traditie van mishandelden die tot mishandelaars gemaakt worden kan best wel afgedankt worden.
Waarde groeit, is niet maakbaar. Dat wordt nogal eens gemakshalve vergeten. Even wat Pokon erop om instant-groei te bewerkstelligen is ook niet duurzaam.
@Nico [9]: Zonder groepsdruk vanwege groepslidmaatschap kan dat. Wat ik op een aantal punten doe. Zoals door te melden dat groepsmechanismen nogal pervers kunnen uitwerken en rot (karakterbederf) kunnen initiëren of stimuleren. Dat is een feit waar geen plausible deniability op los gelaten kan worden. Groepsleden denken dat ze wat zijn vanwege de rugdekking vanuit de groep, maar zouden ze uit de groep los geknipt worden blijkt dat de feiten anders liggen.
Tja , Nico ….het een en ander staat ook in zoveel woorden beschreven , in een range van oude geschriften , maar ik vrees dat het de huidige “dumbphone ” generatie ontgaat .
Een verloren generatie , zullen we maar zeggen dan.