9 REACTIES

  1. Ik kan me voorstellen dat als er voor de verandering eens eerlijk en open gecommuniceerd wordt, de traditie van gelegaliseerde afpersing met belastingen opgedoekt kan worden. Investeren in (levens)wegen kan best een aantrekkelijk idee zijn!

    Zoals met veel is het maar net hoe je iets brengt. Aantrekkelijk wordt het pas wanneer er onder de verpakking iets zit dat aanspreekt. Misschien vandaar dat verpakkingen traditioneel niet doorschijnend zijn, om gebrek aan sexy en vruchtbaar te verhullen 😀

    Zonde (je doel missen) is volgens Genesis 3 een lust voor het oog en begeerlijk om te hebben. Maar wel met rottige inhoud. Anders uitgedrukt bepalen verpakking en inhoud samen in hoeverre iets de moeite waard is.

  2. Wegen worden niet alleen gefinancierd, maar ook gebouwd, onderhouden en gerepareerd. Daar is werkvolk voor nodig. Traditioneel worden werkers buitgemaakt en/of uitgebuit. Soms grof, soms met valse voorwendselen. Misschien wat off-topic, maar onderstaand twee illustraties van valse voorwendselen en uitbuiting. En nee, ik wordt niet per woord betaald voor dit soort schrijfselen. Het is meer walging jegens buit maken en uitbuiten wat dit inspireert.

    Uit de Twilight zone. Een goede baan voor vluchtelingen klinkt als een droom. Hoewel de auteur ook wat foutjes in (de code) van het artikel heeft verwerkt.

    Dit artikel als kenner lezende, maakt duidelijk dat vluchtelingen kennelijk alleen goed genoeg zijn om gebruikt te worden. Ze mogen gaan programmeren. Jippie. Maar… als HackYourFuture werkelijk serieus zou zijn, zouden deze vluchtelingen ook leren over onderwerpen als systeem architectuur (ontwerp), database architectuur, user interface design, usability en zo meer. Nu worden ze ‘verhoogd’ tot het niveau van iemand die eigenlijk alleen maar kan uitvoeren en testen, iets anders dan zelf ontwerpen.

    Het hele gebeuren van oorlog en vluchtelingstromen veroorzaken lijkt vooral het karakter te hebben van bruikbare medewerkers rekruteren en op de ‘juiste plaats’ krijgen. Wat beschamende verhalen oplevert waar de minachting maar moeilijk verborgen kan blijven. Sommigen kunnen blijkbaar niet verder denken dan anderen bruikbaar maken voor de doeleinden van… anderen. Maar hoe zit het eigenlijk met de bruikbaarheid van het eigen leven? Met zelf-beschikking? Met (geestelijke en sociale) gezondheid?

    Hoe gezond is het voor vluchtelingen om beschadigd en al door anderen gebruikt te worden? In het artikel rammelt de code. In het leven van vluchtelingen rammelt de gedragscode van degenen die over hun lot en levensenergie willen beschikken.

    Boeman van de kluseconomie“. Een artikel over fietskoeriers die zogenaamd zelfstandig zijn geworden (freelancer) en in de praktijk worden uitgeknepen, aangestuurd alsof ze programmeerbare robots zijn. Dergelijke verhalen circuleren ook over bijvoorbeeld postbodes.

    De invalshoek van bijvoorbeeld politici is opmerkelijk; er wordt geklaagd over uitbuiting en achter de oren gekrabbeld of iemand eigenlijk wel kwalificeert als zelfstandige. Wie weet, wordt er wel weer een volgende wet bedacht om dit probleem op te lossen.

    Dit is en blijft echter een mentaliteitskwestie; gelegenheid maakt de dief. Bij groepen duikt vaak een groepsmechanisme op; misbruik maken van overmacht jegens vervangbare kleinere partijen. Voor het blok zetten en vervolgens laten kiezen tussen ‘slikken of stikken’.

    Als iets kan betekent dat nog niet dat het ook gedaan moet worden. Die zelf-beheersing ontbreekt te vaak bij groepsleden in de rol van kopstuk. Als die zelf-beheersing chronisch blijkt te ontbreken is de oude traditie van onthoofding wel interessant. Dit chronische gebrek kan eenvoudig verholpen worden door een kopstuk nooit meer hoofd van een organisatie te laten zijn.
    Studie-vriendjes moeten niet rottig doen door deze zelf-reinigende werking te blokkeren door van alles met de mantel der (vervalste) liefde te bedekken – ten koste van anderen.

  3. Gezien de traditie van omkeren… moge duidelijk zijn dat zowel uitknijpen als opblazen mechanismen zijn die ongezond uitwerken omdat er ’te’ voor staat. Teveel, te weinig… vergelijk het met een bloedsuikerspiegel en grenswaarden.

  4. @jhon [4]: Als ik Elon Musk zo hoor praten moet het richting maximale invasiviteit, maximale afhankelijkheid. Zodat er makkelijk een DoS attack kan plaatsvinden op veronderstelde nozems.

    Als je even op Netflix kijkt, dan zie je daar o.a. de films “Olympus has fallen” en “London has fallen”. Je zou bijna denken aan uitgebreide DDoS attacks op opgeblazen overheidsorganisaties om ze in de as te laten leggen. Kennelijk met de gedachte dat de Phoenix die dan mag herrijzen de omvang heeft van een kanarie of parkietje, netjes in een kooitje met af en toe het deurtje open.

    Hoewel er van alles valt te zeggen over dergelijke denklijnen zijn ze in ieder geval wel interessant 🙂 De eerste huiveringwekkend, de laatste vermakelijk.

  5. @IIS [6]: Brain dead klinkt als een verwijt. Terwijl as-fault, pardon, asfalt, logischerwijs aarde in de verdrukking brengt en verstikt. Terwijl bijv. Parijs-Dakar bewijst dat ‘het’ ook zonder verharding kan. Hoewel onverharde wegen die regelmatig begaan worden wel wat verharden en meestal wat geëgaliseerd worden. Een levensweg als rally rijden, zoals ooit met een paard door een bos? Leerzame en zelfs inspirerende beelden… ik zie de wapperende haren al voor me 😉

    IIS [8] reageerde op deze reactie.

  6. @IIS [8]: Dat ‘slechts goed genoeg om te gebruiken’ lijkt me een mentaliteitsprobleem. Of het nu om grond gaat, (kerst)bomen, creatievelingen, slimmerikken, ‘sterke armen’ of wat dies meer zij. De gebruikersmentaliteit druipt ervan af…

    De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Die kennelijk niet altijd gezond uitwerken. Oorzaken en gevolgen, altijd weer interessant.

Comments are closed.