Vanwege door de overheid afgedwongen lagere medicijnprijzen, wil Bruins dat de apothekers minstens vier maanden voorraad aanhouden van alle medicijnen om tekorten op te vangen.

Iedereen, behalve Bruins en zijn adviseurs, weet dat het aanhouden van een voorraad, geld kost. En als je vier maanden voorraad aan moet houden, is dat dus een bedrag van een derde van je jaaromzet! , wat je met echt geld opzij moet zetten en dat naast rente, ook een groter pakhuis en meer administratie kost.

En dan hebben we ook nog het gegeven dat veel van juist de duurste biotechmedicijnen, helemaal niet 4 maanden bewaard kunnen worden. Hoe lost Bruins dat op? Ook nog ingrijpen op de houdbaarheidsdata?

Maar ja politieke wetten gaan voor op economische. En vooral niet nadenken over de onverwachte consequenties: heeft een apotheker voor vier maanden middelen in huis en er komt een beter of goedkoper middel op de markt: moet die arme patiënt zeker eerst die ouwe zooi tegen een hogere prijs kopen?

Wat is het echte probleem? Doordat de overheid zich met het prijsbeleid bemoeit en de allerlaagste medicijnprijs eist en dit op allerlei manieren forceert, kiezen medicijnproducenten (niet alleen bij productieproblemen) om elders tegen een hogere prijs te verkopen. Economie les 1, uit de eerste klas middelbare school. Maar ja, op die lessen is ook al bezuinigd.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

8 REACTIES

  1. Hier zien we het zwakke punt van een ideologie. Als je heilig gelooft in je ideologie, dan ga ja alles in de wereld bekijken vanuit die ideologie. Dan vind je het ook niet meer nodig je te verdiepen in de feiten. Hier is de ideologie de vrije marktwerking die altijd superieur is aan de staat.

    De Nederlandse apotheek is een van de duurste ter wereld. Menig apotheker in ons land is slapende rijk geworden. Eigen medicijnen maken door grondstoffen te combineren wordt al lang niet meer gedaan. Het vak is volledig uitgehold en bestaat nu slechts uit het doorgeven van kant-en-klaar verpakte fabrieksmedicijnen. Maar de prijzen zijn nooit omlaag gegaan. Integendeel.

    Voor hetzelfde medicijn van laten we zeggen Pfizer in exact dezelfde verpakking betaal je bij de drogist in het buitenland soms een kleine fractie van de kosten hier. De medicijnprijs in Nederland moet aanzienlijk omlaag, maar niet de staat, maar de apothekers stribbelen op allerlei manieren tegen. Zo hebben zij nog weten te bedingen dat ze massaal mogen frauderen met het in rekening brengen van extra kosten voor zogenaamd advies in het gebruik van de medicijnen. Aan de balie zou de werkneemster een voor de patiënt langdurig verhaal houden over het gebruik. En elk keer als de oog-, oor- of neusdruppels van merk of soort veranderen brengt de apotheker weer het volle bedrag aan advieskosten in rekening. Alsof de patiënt zou denken dat de nieuw neusdruppels nu ineens misschien anaal moeten worden ingebracht, de patiënt analfabeet is, dus de bijsluiter niet kan lezen en de werkneemster ook nog laat zien hoe het medicijn dus niet moet worden ingenomen.

    Er wordt verder enorm gesjoemeld met de aantallen medicijnen door de apothekers. In plaats van gelijk zes flesjes mee te geven voor het gemak van de patiënt geeft hij er slechts twee mee. Elke keer als hij namelijk medicijnen overhandigt mag hij daarvoor ook weer kosten in rekening brengen. Op de afrekening van de zorgverzekeraar staat het aantal flesjes meestal niet vermeld. De Nederlandse gezondheidszorg is door-en-door ziek. Dat ligt niet in de eerste plaats aan de staat, maar aan de beroepsgroepen zelf, die de ruimte hebben gekregen en genomen om marktwerking te elimineren. Het is een ideologisch fabeltje dat zij graag marktwerking zouden willen, maar de staat ze tegenhoudt. Ze willen het zelf ook niet.

    Het aanhouden van voldoende voorraden is een normale en vanzelfsprekende eis aan apothekers. Als je zelfs te beroerd bent als apotheker om het doorgeven van kant-en-klaar verpakte medicijnen netjes te verzorgen dan mag je best op je sodemieter krijgen, al is dat van de staat. De flauwekul van hoge apothekers kosten en vergezochte tegenargumenten zoals het bestaan van heel specifieke soorten medicijnen met een korte houdbaarheid is ordinaire lobbypraat. Dat een bouwmaterialenhandel op magazijnkosten moet letten snapt iedereen, maar dat een apotheker met zijn miniflesjes druppels aan de bedelstaf zou raken als hij twee planken extra achter heeft staan is van de zotte. Je kan het niet maken naar de patiënt die een medicijn nodig heeft op = op te verkopen als je nota bene voor bijna alle medicijnen als apothekersbranche in Nederland het alleenrecht op verkoop hebt!

    Nico [3] reageerde op deze reactie.

  3. Er zijn allerlei partijen die de gezondheid van zuiver natuurlijke processen tarten en verzieken. Daar zijn goed gevulde trucendozen voor bedacht. Discussie over economische en politieke wetten is zoiets als vuur dat zich op stropoppen richt. Spektakel, dat wel.

    @anp rebel [1]: Vlijmscherpe en treffende kritiek. Heerlijk om te lezen en nog eerlijk ook!

    @jhon [2]: Natuurlijke methoden zijn doelwit van bashing en liefst verboden. In het land van de blinden regeert eenoog, dus liever de aandacht naar lucratieve stropoppen zodat verblinding in stand blijft. Heb ik traditie en handelsgeest zo correct samengevat? 😀

  4. Het lijkt erop dat de overheid een disruptie in de supply chain verwacht.
    Waarom?
    Stilvallen van het digitaal betalingsverkeer?
    Of afsnijden van de aanvoerroutes van bepaalde grondstoffen?
    Welke vrees koestert de overheid precies?
    Waarom is een voorraad van 1 maand niet ruimschoots voldoende?
    Wat weet zij dat wij niet weten?
    Deze maatregel roept heel wat vragen bij me op.

    Nico [7] reageerde op deze reactie.

  6. @Hertz van Rental [5]: Dat denk ik niet.
    Terecht ontevreden burgers zien de politici vaak als dom. Dat is eigenlijk gunstig voor hen want daardoor komen ze met veel weg.
    In werkelijkheid zijn ze eerder doortrapt en hebben ze een geheim agenda. Onze doelen (bv. welvaart) worden weliswaar niet bereikt, maar de hunne (macht en roof) juist wel.
    Bovendien wassen ze graag hun handen in onschuld en beschuldigen ze graag anderen.
    Als ze willen dat apotheken 4 maanden voorraad aanleggen en dat gebeurt niet, kan hen dat op zich natuurlijk niks schelen maar kunnen ze achteraf (als supply chains het laten afweten en mensen massaal sterven t.g.v. een tekort aan medcijnen) hin handen in de onschuld wassen: “ik had nog aangedrongen op 4 maand voorraad maar die asociale gierige apothekers zijn me daarin niet gevolgd. Het is HUN schuld. Aan MIJ ligt het duidelijk niet”.

    Hertz van Rental [8] reageerde op deze reactie.

  7. @Scrutinizer [4]: Eén van de aandachtspunten is de farmaceutische industrie als geheel die steeds meer onder vuur ligt, aan de afname-kant. Terwijl die industrie kennelijk over de hoofden van afnemers aan het touwtrekken is met de regeerindustrie. En ondertussen artsen en apothekers zowel marktpartijen zijn, als als speelballen worden gebruikt om stromen van middelen op gang te brengen, af te remmen of te blokkeren. Ik kan me bij het geluid van deze minister een strategische manoeuvre voorstellen.

    Als je echter wat dieper onder individuele huiden kruipt, dan kom je bij wat je schreef: “Welke vrees koestert de overheid precies?”
    Daar zit een interessant psychologisch mechanisme achter:
    – Iedereen is weleens bang, maar dat kan overkomen worden. Werkt dan bevrijdend uit.

    – Wie bang zijn niet overkomt, heeft zichzelf opgescheept met angst die telkens weer voor het blok zet. Ik heb gemerkt dat die angst geïnternaliseerd kan worden en deel kan worden van een individuele identiteitspolitiek á la “dit is hoe ik ben, dus pas jezelf er maar naar aan”. Waarbij domweg uitgegaan wordt van de onveranderlijkheid van bang zijn en angst.

    – Soort zoekt soort. Angstigen kunnen elkaar opzoeken en samen een methode bedenken om angst te maskeren, of anders te (over)compenseren. Die gezamenlijke acties kunnen deel gaan uitmaken van een gezamenlijke identiteitspolitiek. Zo kan het heel stoer lijken om jezelf met bewakers te omringen, iets dat anderen niet kunnen of mogen. Denk aan traditionele grootsheid, iets anders dan vol zijn zoals met de substantie om iets zelf te regelen in plaats van het aan anderen over te laten. Delegeren klinkt hoogstaand of verheven, maar kan in feite ook een signaal van gebrekkigheid of zwakheid zijn. Wie zelf incompetent is zet competenten in.

    – Vrees duidt op een strategie. In de Bijbel lees je dat de ‘vrees voor de Heer’ het begin is van wijsheid. Als je te maken hebt met een vermeende sterke tegenstander, dan kun je jezelf wat wijzer maken door te kietelen en/of te prikkelen, om grenzen af te tasten. Een gevreesde tegenstander wordt telkens weer getest.
    Ook kan de strategie gevolgd worden die de Heer voor Job had bedacht om hem in een hem passende job te kunnen plaatsen; een leven verwoesten en dan eens kijken of degene dat lijdzaam aanvaardt en zich laat gebruiken. Later gebruikte keizer Genghis Khan die strategie ook: Eerst een stad aanvallen en verwoesten (vroeger een beeld van een individueel gezin), daarna gezinsleden als vechtersbaas inzetten om andere steden te veroveren, of als bijv. slaaf. Tegenwoordig is die methode geperfectioneerd en wordt ‘ie massaal toegepast, bijvoorbeeld om ouders zover te krijgen dat ze hun kinderen naar school sturen om daar kadaverdiscipline te leren.

    – Duchten. Een geduchte tegenstander is het stadium van bang zijn, angst en gevreesd (en ‘dus’ getest) worden gepasseerd. Inmiddels is duidelijk dat kietelen, prikkelen of anderszins aanvallen geen zin heeft, omdat het voorspelbaar is dat de initiatiefnemer uiteindelijk moet buigen of barsten.

    Zo bezien… je vraag opnieuw geformuleerd: Wat koestert overheid precies? Gezien gedrag van overheidswege wordt grootschalig misbruik gemaakt van bangheid, wordt angst vanwege identiteitspolitiek gekoesterd, moet gevreesdheid liefst in stand gehouden worden en liefst overgaan naar geduchtheid, zodat misbruik gemaakt kan worden van frustraties (omleiden, kanaliseren). Alle ingrediënten van dit recept lijken actief gekoesterd te worden. Op een andere manier kan ik allerlei zelf waargenomen verschijnselen niet duiden.

  8. @Scrutinizer [6]:

    Ik bedoelde te zeggen dat een bepaalde maatregel niet per se inhoudt dat men een werkelijk probleem ziet waarvoor een “oplossing” verzonnen moet worden. Het zou zo maar uit de koker van een bureaucraat kunnen komen die meent dat er een probleem is. Ik denk dat dit niet voortkomt uit de plannen van de politici in kwestie; simpel het goedkeuren van stupide plannen van bureaucraten werkt hun plannen al in de hand.

Comments are closed.