In dit artikel bespreek ik enkele stellingen. Onder libertarisme schaar ik hier alles dat een kleinere overheid voorstaat dan de klassiek liberalen (dus van alleen binnenlandse en buitenlandse veiligheid, geen scholing, tot een totaal afwezige staat)
libertarisme is voorstander van de multinationals
ONWAAR. Libertarisme is voor vrij ondernemerschap. Libertarisme doet geen uitspraak over de gewenste schaalgrootte van ondernemingen. We constateren wel dat grote ondernemingen door fiscale constructies vaak minder belasting betalen. En er hier door wetgeving bepaalde bedrijven worden voorgetrokken. De libertarische oplossing is niet meer wetgeving en de jacht op belastingparadijzen openen. De juiste libertarische weg is die van minder belasting. En van minder regelgeving. Zelf ben ik voorstander van financiële privacy. Als ik een bankrekening open dan hoort de staat daar geen inzagerecht in te hebben. Zeker niet bij een vermoeden van belastingfraude. Hierdoor vervalt de noodzaak van dure fiscale constructies.
Libertarisme is tegen monopolies
Ten dele WAAR. Libertarisme is tegen door de wet afgedwongen monopolies, of door wetgeving veroorzaakte oligopolies. (bijvoorbeeld beperkt aantal toewijzingen bij frequentie concessies). Libertarisme is niet tegen een monopolie dat ontstaat door een superieur product of dienst. Er is daarnaast niets dat bedrijven tegenhoudt om onderlinge prijsafspraken te maken. Over het algemeen zijn dergelijke onderlinge afspraken niet duurzaam en gaat een dergelijk kartel ten onder of is het slechts in beperkte mate effectief. Zie de OPEC. Het is niet aan de overheid om deze samenwerking tussen bedrijven strafbaar te stellen. Het is juist de staat die een territoriale monopolist is die zichzelf onder dwang opdringt aan de burger. Des te wranger is het dat de overheid zelfs bepaalde monopolies per wet vaststelt.
Libertarisme maakt consuminderen mogelijk
WAAR. Libertarisme doet geen uitspraak over je consumptieniveau. Doordat je in een libertarische samenleving zeer weinig belasting betaalt, moet je zelf een aantal zaken regelen die de overheid nu voor je regelt. De staat dwingt je een aantal diensten af te nemen die je anders wellicht niet had afgenomen. Er kan dus zelfs minder consumptie optreden. De minimum eisen aan bijvoorbeeld je woning verdwijnen. Je betaalt niet 5 k bouwleges om je woning te toetsen aan regels waar jij het niet mee eens bent. Je kan juist kiezen voor een tiny home, en daarmee veel minder consumeren dan de overheid nu van je verwacht. Het gaat om een vrije invulling van je leven. Kies je een tiny home en zeer beperkte ziektekosten en sociale verzekeringen, dan kan je heel goedkoop leven, en hoef je wellicht maar 1 of 2 dagen in de week te werken. Dat laatste is nu erg lastig.
Libertarisme maakt armen rijker
Ten dele WAAR. Libertarisme kan goed uitpakken voor de armen. De sociale wetgeving komt met een hoge prijs. Er kleven door overheidsmaatregelen grote risico’s aan werkgeverschap. Als iemand niet echt gezond is, en je neemt hem vast in dienst dan is dat een groot risico. Gevolg is dat een deel van de bevolking weinig kans maakt op de arbeidsmarkt. Bovendien wil lang niet iedereen 5 dagen in de week werken, of in een vast dienstverband werken. Dagloners komen nu niet echt voor, maar is voor mensen onderaan de samenleving een manier om toch geld te verdienen. En eventueel een opstap naar een echte baan. Het minimum inkomen sluit een deel van de bevolking af van de arbeidsmarkt. De sociale lasten maken arbeid kunstmatig duur en zorgen daardoor voor meer kapitaal intensieve productie (die vaak de rijken ten goede komt) en werkloosheid (wat ten koste gaat van de armen).
“libertarisme is voor de rijken”
Er is op zijn minst wel een correlatie: hoger IQ is gecorreleerd met hoger inkomen.
Het gemiddelde IQ van een libertariër is hoger dan het gemiddelde van de bevolking. (Ik schat ca 1 STD)
Is ook niet zo gek, het brein probeert er voor te zorgen dat de persoon een voordeel heeft tov de anderen. Daartoe zal het alle mogelijke middelen gebruiken. Inclusief het “ego” voor de gek houden wanneer dit nodig is. Veel filosofie wordt hierdoor gedreven (cq vindt hierin zijn oorsprong)
Ik zou de koppen wijzigen in “Libertarisme is voor vrij ondernemerschap”, “Libertarisme is tegen monopolies”, “Libertarisme maakt consuminderen mogelijk” en “Libertarisme maakt armen rijker”. Klinkt net wat positiever 😉
Klopt. Ook “LIBERTARISME IS VOORSTANDER VAN DE MULTINATIONALS” en dan is de eerste zin:
“Libertarisme doet geen uitspraak over de gewenste schaalgrootte van ondernemingen.” zijn met elkaar in tegenspraak.
@Bob. Dank voor je opmerking. Het artikel is onder enige tijdsdruk geschreven. Het bevat 4 stellingen. Een stelling kan waar of onwaar zijn. Uit de tekst na de stelling blijkt hoe ik erover denk. Het was beter geweest als ik had vermeld of ik de stelling waar of onwaar of ten dele waar vond. Dat heb ik nu toegevoegd.
@ een oude bekende. dank, ik heb de meeste suggesties overgenomen
De oudste “multinationals” !
https://www.alletop10lijstjes.nl/top-10-grootste-maffias-ter-wereld/
In onder meer de DDR, Rusland, Cuba is dat geprobeerd. En mislukt.
Multinationals met meer omzet dan naties, hebben automatisch veel macht over naties.
Op zich juist, maar in een libertarische situatie hebben naties maar heel beperkte macht, dus kunnen multinationals niet veel macht over naties hebben.
@Utopia. Het is juist de overheid die de multinationals beschermt. Kijk naar de big pharma die door patenten worden beschermd. De entertainment industrie waar de staat helpt auteursrechten en andere rechten te beschermen. Kijk naar de beschermde beroepen waar alleen een beperkte groep diensten mag verlenen.
@Utopia. *** Bedrijven zouden eerder naar een vorm van “Mondragón Cooperative Corporation” model gebouwd kunnen gaan waar iedere werknemer aandeelhouder is en een stem heeft in het beleid *** Helemaal mee eens, libertarisme staat voor vrijheid. Cooperaties of andere vormen van vrijwillige samenwerking passen perfect in een libertarische samenleving. Een woongroep, een kibboets. Allemaal prima zolang het vrijwillig gebeurt. Voor de tweede wereldoorlog waren er ook dit soort experimenten in Spanje, met name in Catalonie. Een van de fouten van het communisme was alle productiemiddelen tot staatseigendom te maken. Door het eigendom van het bedrijf te verleggen naar de werknemers krijg je veel meer betrokkenheid. Ik vind dit een prima model, zolang het maar niet begint met gedwongen onteigening.
Mbt de het maximale vermogen dat iemand mag hebben, in een libertarische setting kan iemand slechts rijk worden door betere producten of diensten te leveren dan de concurrentie. Hij kan niet lobbyen bij de overheid. Zijn rijkdom is dan een teken van ondernemerschap zonder dat hij wetgeving of privileges van de staat heeft gekocht. Er is geen enkele reden hier een maximum aan te verbinden
Comments are closed.