Gretardeerd

Op een frisse winterochtend in Zweden werd een schattig klein meisje genaamd Greta wakker in een perfecte wereld, een waar geen aardolieproducten de aarde verwoestten. Ze gooide haar katoenen laken en wollen deken opzij en stapte op een aardewerken vloer bedekt met wilgenschors die was verpulverd met stenen. “Wat is dit?” vroeg zij. “Verpulverde wilgenschors,” antwoordde haar moeder. “Wat is er met het tapijt gebeurd?” vroeg zij.  “Het tapijt was van nylon, dat is gemaakt van aardolie”, luidde de reactie. Greta glimlachte, erkennend dat aanpassingen nodig zijn om de planeet te redden, en liep naar de gootsteen om haar tanden te poetsen, waar ze in plaats van een tandenborstel een wilgentak vond met aan een kant houtvezels. “Waar is het water?” vroeg Greta. “Langs de weg in het kanaal,” antwoordde haar tante, “zorg er wel voor dat je water met cholera erin vermijdt” “Waarom is er geen stromend water?” Vroeg Greta, die een beetje chagrijnig werd. “Nou,” zei haar tante, die toevallig ingenieur was, “waar moeten we beginnen?” Er volgde een lange monoloog over hoe gootsteenkleppen elastomeer zittingen nodig hebben en hoe koperen leidingen koper bevatten, dat gedolven moet worden en hoe het onmogelijk is om volledig elektrische grondverzetmachines te maken zonder tandwielsmering of banden en hoe erts moet worden gesmolten om metaal te maken, en dat is moeilijk te doen met alleen elektriciteit als warmtebron, en zelfs als je alleen elektriciteit gebruikt, hebben de draden isolatie nodig, dat op aardolie is gebaseerd.   “Wat is het ontbijt?” zei Greta, wier hoofd inmiddels pijn deed. “Verse kippeneieren, rauw” antwoordde haar tante. “Hoezo, rauw?” vroeg Greta. “Ok dan…… ” En nogmaals, werd Greta verteld over de behoefte aan aardolieproducten zoals transformatorolie en tal van aardolieproducten die essentieel zijn voor het produceren van metalen voor braadpannen en over hoe je geen eieren kunt koken EN een aardolie vrije wereld kunt hebben.  ‘Maar ik wil gepocheerde eieren zoals mijn tante Tilda ze maakt,’ klaagde Greta. ‘Tilda is vanmorgen overleden,’  zei haar tante. “Bacteriële longontsteking.” “Wat?!” onderbrak Greta. “Niemand sterft aan bacteriële longontsteking! We hebben penicilline. “Niet meer”, legde de tante uit. “De productie van penicilline vereist chemische extractie met isobutylacetaat, dat, als je iets van organische chemie weet, op aardolie is gebaseerd. Er gaan veel mensen dood, wat problematisch is omdat er geen gemakkelijke manier is om de lichamen af ​​te voeren, aangezien graafmachines hydraulische olie nodig hebben en crematoria niet echt veel lichamen kunnen verbranden met IKEA meubels, die snel aan het verdwijnen zijn. Deze worden gebruikt op de zwarte markt voor het koken van eieren en warm blijven. ” Dit is slechts een korte blik op Greta’s  ideale aarde reddende dag, een dag zonder microfoons om ‘ how dare you’  in te schreeuwen en en een dag zonder koolstofvezel boten om in te varen. Morgen heeft Greta een wortelkanaalbehandeling en leert ze hoe pijnstillers worden gesynthetiseerd.

Bron onbekend

Hijseenberg,  oktober 2020