Don’t cry for Argentina, yet

Met 104% inflatie doet Argentinië het ‘beter’ dan Turkije. Maar wie weet is er kans dat er een Libertarische president in Argentinië wordt gekozen: Artikel uit El Pais:

Javier Milei, de libertarische kandidaat die de opkomende golf van onvrede in Argentinië berijdt

Hij is al 21 jaar hoogleraar Macro-economie, Groei-economie, Micro-economie en Wiskunde voor economen.​

Deze nationale afgevaardigde wint terrein in de peilingen voorafgaand aan de presidentsverkiezingen van oktober dit jaar, gewapend met een kettingzaag en de belofte om alle overheidsinstanties te vernietigen.

Tot iets minder dan twee jaar geleden was Javier Milei gewoon een provocerende econoom met zwart krullend haar en een voorliefde voor beledigingen. Hij was een lieveling van politieke tv-programma’s: met zijn opruiende, ongefilterde retoriek wist hij altijd een goede show neer te zetten. Maar in 2019 stopte hij met zijn economische analyse, vloog naar een zetel in de Kamer van Afgevaardigden en won. Toch nam niemand hem erg serieus totdat hij aankondigde dat hij president wilde worden en begon te stijgen in de peilingen.

Hoe slechter het gaat met Argentinië, hoe beter het gaat met Milei, die de stemmen heeft weten te trekken van degenen die niet in politiek geloven. Deze week nam de libertarische kandidaat een video op om zijn ‘Chainsaw Plan’ te presenteren, een mengeling van ultraliberale ideeën zonder ministeries van Onderwijs, Volksgezondheid, Openbare Werken of Sociale Ontwikkeling, waar de verkoop en aankoop van organen is toegestaan. en waar misdaad wordt opgelost door burgers toe te staan zich te bewapenen.

De crisis in Argentinië eist zijn tol van politici. Economische stagnatie, sociale frustratie en sombere vooruitzichten geven aanleiding tot opkomende figuren die beloven alles op te blazen en van nul te beginnen. De formule werkte voor Jair Bolsonaro in Brazilië in 2018, toen gevreesd werd dat het zich zou verspreiden naar Argentinië. Maar het Peronisme, in zijn Kirchneristische versie, vond de formule om elk individueel antisysteemavontuur te neutraliseren en zegevierde bij de verkiezingen van 2019. Het mislukken van dat experiment, met Alberto Fernández als president en Cristina Fernández de Kirchner als zijn vice-president, opende de deuren van het Congres voor Milei bij de tussentijdse verkiezingen. En sindsdien is zijn ster blijven rijzen.

Milei’s Libertad Avanza is vandaag de derde politieke kracht in Argentinië, en niemand lacht meer om zijn electorale kansen. Een gemiddelde van zes nationale enquêtes uitgevoerd door de krant Clarín leverde de econoom 17% van de stemmen op. Met nog vijf maanden te gaan voor de voorverkiezingen en zeven voor de algemene verkiezingen, plaatst Milei zich vlak achter de twee grote coalities die momenteel het Argentijnse politieke toneel domineren: de regerende Frente de Todos (25%) en Juntos por el Cambio (27%). Milei is erin geslaagd deze polarisatie te doorbreken door zich als verkiezingsscheidsrechter in te zetten.

Milei heeft zich verbonden met allerlei personages. In de noordwestelijke provincie Tucumán, bijvoorbeeld, is Ricardo Bussi, zijn gouvernementele kandidaat, de zoon van een voormalige militair die is veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid. Bussi presenteerde zijn kandidatuur met een video waarin hij op een stilstaand doelwit schiet te midden van beelden van aanvallen op burgers. “Moge het volgende leven niet van jou zijn”, zegt hij tegen de camera. Toen een journalist van de nieuwszender TN aan Milei vroeg waarom hij het recht om wapens te dragen verdedigde, antwoordde hij met de stijl die al zijn handelsmerk is: “Waarom ben je er voor dat eerlijke Argentijnen lijden als ratten door toedoen van criminelen?”

De kiezers van Milei verdedigen niet noodzakelijkerwijs het recht om wapens te dragen, de verkoop van menselijke organen, het einde van gratis onderwijs of zijn oproep om de Centrale Bank plat te branden om een einde te maken aan de inflatie. Wat hen verenigt, is eerder hun protest tegen het establishment en hun visie dat alle politici “een stel criminelen en dieven” zijn. Milei’s slogan is: “Ik haat dat verdomde links.” En om zich te onderscheiden van ‘de kaste’ verloot hij elke maand zijn salaris als volksvertegenwoordiger.

De groeiende populariteit van Milei is al een probleem voor de traditionele partijen. Zijn kiezers zijn meestal jongeren en middenklasse, maar ze wonen ook in de arme buurten aan de rand van Buenos Aires die traditioneel Peronistisch waren. De overheid kan er weinig aan doen. De inflatiegegevens voor februari zijn 6,6% en het interjaarlijkse percentage overschreed voor het eerst sinds 1991 de 100%. Naarmate de crisis verergert en de sociale onrust toeneemt, verliest minister van Economie Sergio Massa stoom als potentiële consensuskandidaat voor een Peronistische beweging die bloedt dood door interne gevechten. Juntos por el Cambio (Samen voor verandering), de oppositiecoalitie die is opgericht door voormalig president Mauricio Macri, doet het niet beter. Milei’s retoriek dwingt de pre-kandidaten van het politieke centrum, in het bijzonder de burgemeester van de stad Buenos Aires, Horacio Rodríguez Larreta, naar rechts te zwaaien. En tegelijkertijd geeft het vleugels aan de meest extremistische figuren in de alliantie, zoals voormalig minister van Veiligheid, Patricia Bullrich, en Macri zelf.

Dat Milei zou worden opgeslokt door Juntos por el Cambio leek een paar maanden geleden een goed idee. Maar de populariteit van de plaatsvervanger groeit in de peilingen. Zijn doel is nu om een tweede ronde te halen bij de verkiezingen in oktober en de onvrede van de samenleving te verzilveren. Milei is niet langer een reden tot lachen.

Wordt vervolgd en bij zijn succes zullen we een vliegtuig charteren voor al die libertariers die een enkele reis Argentinië willen..