Toekomstige collectieve doelen vastleggen is oliedom
Toekomstige collectieve doelen vastleggen is oliedomDie onzinnige rechtszaken hebben Kamer en kabinet overigens eigenhandig over ons allen afgeroepen. Het domste wat een democratische natie kan doen is onzekere collectieve doelen voor de toekomst kwantitatief vastleggen in wetten van vandaag. Dat doen we immers ook niet met belangrijke reductiedoelen voor bijvoorbeeld misdaadcijfers, vuurwerkslachtoffers en verkeersdoden. De onzekerheid van de klimaatdoelen en de internationale afhankelijkheden om die ergens in de toekomst te realiseren zijn zo groot, dat een wettelijke verankering daarvan in het heden rechtszaken tegen de staat op ons aller kosten als het ware uitlokt.
Dat is des te fnuikender aangezien de wetgeving en rechtszaken in belangrijke mate zijn gebaseerd op fictieve CO2-reducties, die alleen op papier bestaan maar niet meetbaar zijn. Het gaat er in deze papieren schijnrealiteit niet om dat een biomassacentrale in werkelijkheid meer CO2 de lucht inblaast dan een steenkoolcentrale, maar dat die biomassa-CO2 in de formele papieren boekhouding niet meetelt. Het gaat er niet om dat waterstofproductie de helft van de benodigde energie verspilt, maar dat het op papier als ‘schoon’ is aangemerkt. Het gaat er niet om dat elektrische auto’s heel veel milieuvervuiling veroorzaken en hoofdzakelijk op fossiele stroom rijden, maar dat ze geen uitlaat hebben en daarom op papier ‘emissievrij’ mogen worden genoemd.
Gedeeltelijk overgenomen uit Wynia’s week: KLIMAAT Maarten van Andel: Het domste wat een democratische natie kan doen is onzekere collectieve doelen voor de toekomst voor het gehele artikel
Inderdaad, het gaat er niet om of mondkapjes werken. Of vaccins. Avondklok? Betalen, doorlopen. en bek houden.
Kwantificeerbare “collectieve doelen” zoals geformuleerd in de SDG’s van de VN zijn een poging om “de wereld” te regeren. Er zijn mensen die een wereldregering als ideaal zien. Die mensen staan lijnrecht tegenover het libertarisme. Libertariërs maken voor henzelf zelf wel uit wat goed is en wat verkeerd handelen, en de geaccumuleerde beslissingen van eenlingen voeren tot het samenspel van krachten, ook op globale schaal.
Zo zullen de SDG’s de geschiedenis ingaan als voorbeelden van collectivisme, evenals het management van de covid-uitbraak. Vergelijkbaar met nazisme, socialisme en groenfascisme.
Het is jammer dat er zoveel mensen zich laten vangen door het idee dat enkelen, die aan touwtjes trekken, wel weten wat goed is voor de samenleving. Ik zie het libertarisme als belangrijkste kracht die de volgersmentaliteit, een gevolg van duizenden jaren slavernij van de massa’s, tegengaat. Wakker worden!
De stelling “het stellen van toekomstige collectieve doelen is oliedom” is een generalisatie en een oversimplificatie. Hoewel sommige benaderingen van het stellen van doelen problematisch kunnen zijn, kunnen toekomstige collectieve doelen waardevol zijn om een ​​groep te motiveren en te richten op een gemeenschappelijk doel. Effectieve doelen-stelling vereist zorgvuldige afweging van factoren zoals de context, de specifieke doelen en het proces om deze te bereiken.
Hoewel het idee van het stellen van toekomstige collectieve doelen niet per se slecht is, is het cruciaal om ze te benaderen met flexibiliteit, bewustzijn van mogelijke valkuilen en de toewijding om een ​​ondersteunende en inclusieve omgeving te creëren. In plaats van je uitsluitend te richten op het bereiken van vooraf vastgestelde doelen, kun je overwegen een meer dynamische aanpak te gebruiken die ruimte biedt voor aanpassing, leren en groei.
Nu we het toch over “olie” hebben.
De noorden van Frankrijk, België, Nederland en het westen van noord Duitsland beschikt over enorme hoeveelheden potentieel winbare schalie olie en -gas in de grond, die binnen deze landen rechtstreeks via fracking makkelijk kan worden gewonnen. Geschat wordt ongeveer 8 biljoen kubieke meter aan technisch winbare schalie olie en -gas.
Fracking is in veel lidstaten van de Europese Unie verboden of sterk beperkt vanwege “zorgen” over de gevolgen voor het milieu en de veiligheid, wat is een absoluut leugen. Verschillende landen, waaronder Frankrijk, Duitsland, België en Nederland, hebben een verbod of moratorium op fracking ingesteld.
Fracking, of hydraulisch fractureren, bestaat al sinds de jaren 1860. Het eerste concept van “het boren van de put” werd ontwikkeld door Edward A. L. Roberts. Modern hydraulisch fracking als commercieel haalbaar proces begon echter in 1949 bij de Halliburton Oil Well Cementing Company.
Voor ongeveer 80 jaar is fracking, geen enkel probleem geweest…
Verders alles goed..
Even iets anders: “Hoe gewone normale mensen, niet met hun ogen kunnen geloven, wat voor puinhoop de EU is geworden in een zéér korte tijd.”
“Want niemand is er op voorbereid, wat er in EUROPA op het ogenblik gebeurt..” | Victor Davis Hanson..
In deze video levert Victor Davis Hanson een krachtige kritiek op de moderne politieke en culturele identiteit van Europa. Hij onderzoekt hoe de elites van het continent, ooit voorvechters van de liberale democratie en westerse waarden, nu worstelen met tegenstrijdigheden in hun bestuur, immigratiebeleid en defensiebeleid. Hanson betoogt dat Europa’s omarming van bureaucratische overmacht, cultureel relativisme en ideologische conformisme haar historische fundamenten heeft ondermijnd.
https://www.youtube.com/watch?v=77PkxRVg3wA
Hij wijst op Europa’s terughoudendheid om haar eigen grenzen te verdedigen, haar afhankelijkheid van Amerikaanse militaire macht en haar minachting voor nationale soevereiniteit als tekenen van een diepere beschavingscrisis. Uiteindelijk stelt Hanson dat Europa’s huidige koers niet haar kracht weerspiegelt, maar haar zware kwetsbaarheid – en dat haar morele houding vaak haar interne inconsistentie en strategische kwetsbaarheid maskeert…
Het gaat niet om klimaat, maar om energiezekerheid, de EU heeft nauwelijks fossiele bronnen.
Verder een vehikel om met carboncredits het rijke westen leeg te zuigen om het failliete zuiden tot het einde der tijden te fascilliteren.