Vroeger dacht ik dat alles wat alle mensen doen, een bijdrage is aan de cultuur van een bepaalde periode.
Dat is het echter al lang niet meer het geval. De cultuur in Nederland in onze periode werd gemaakt door de Minister van Cultuur. Samen met een Raad voor Cultuur.
.
Uit de opbrengst van de (gedwongen) belastingen werd een flinke portie afgezonderd en die werd gebruikt om de door de minister uitgezochte kunstproducten te laten maken. Hij/zij bepaalde via subsidie aan de door hem/haar uitgekozen producenten, welke schilderijen, beeldhouwwerken, monumenten, toneelvoorstellingen, zang, dans, opera, concerten enz. enz. mochten worden uitgevoerd.
Kunstenaars die, bvb op morele gronden, zonder subsidie werken, kregen het daardoor extra moeilijk in de concurrentie. Alleen een gering aantal helden en echt begaafden kan dat volhouden.
Maar ook deze situatie loopt op zijn einde. Er is nu een Europese Raad voor cultuur. Die heeft een petitie opgesteld die door ruim 400 kunstenaars en instellingen is ondertekend, en die zal worden aangeboden aan de Europese Ministers van Cultuur die het komend weekend (van 11 tot 13 juli) in Rotterdam bijeenkomen.
Zij willen bereiken dat Cultuur “hoog op de Europese agenda” komt te staan! Lees, dat er veel (belasting)geld naar de cultuursector wordt doorgeschoven!
Het is een (dreigende?) stap verder in de richting van centralisatie van macht in Brussel. Onder andere een nieuwe mogelijkheid voor een extra Commissarisbaantje. Deze kan dan in de toekomst de cultuur van Europa gaan maken.
Wij blijven bij onze eerder geponeerde stelling dat het Ministerie van Cultuur als Ă©Ă©n van de eerste moet worden gesloten, en het daarvoor bestemde geld aan de belastingbetaler moet worden teruggegeven cq. verwerkt in lagere toekomstige aanslagen.
Europees cultuurbeleid = Socialistisch cultuurbeleid.
De speciale behandeling van (staats-) kunstenaars is altijd al merkwaardig geweest. Vormgevers vindt de staat "zakelijke dienstverlening". De rest hoort kennelijk thuis in een zieligheids-programma waar emoties belangrijker zijn dan andere zaken…
Echte kunstenaars zijn in mijn ogen ondernemers. Van een Centralistisch Europese "Roi-Soleil" (of Stalin) kunnen wij alleen maar megalomane narigheid verwachten.
Comments are closed.