Verbod op drugs en geld witwassen

De gevolgen van het verbod op import, export en gebruik van hard en soft drugs benevens het witwassen van geld zijn langzamerhand zo kostbaar geworden, dat van een nationale ramp gesproken mag worden.n Dit alles, teneinde te voorkomen, dat een aantal Nederlanders soft en/of harddrugs consumeert.

Wanneer ik een douaneambtenaar op Schiphol vraag, wat het voor zin heeft (jacht op drugs en aanverwante artikelen), vertelt hij mij, dat hij zo bang is dat zijn zoon, broer, zuster of grootmoeder drugs zal gaan gebruiken, wanneer deze vrijgegeven zouden worden. (Op zichzelf is dit reeds een eigenaardige zaak. In mijn familie is er niemand die de neiging vertoont tot drugconsumptie.)

Welnu, mijnheer de douanier, als u vijf procent van de energie die u nu aan drugbestrijding gebruikt, aanwendt om uw familie te wijzen op de bij u bestaande bezwaren tegen drugconsumptie in de vorm van voorlichting door u gedurende twee uren per week, dan kunt u er in ieder geval van op aan, dat zo uw familie al besluit aan de drugs te gaan, dit een in alle vrijheid en onder zorgvuldige afweging van voor- en nadelen genomen beslissing zal zijn, evenals uiteraard thans reeds in uw familie het geval is, wanneer iemand begint te roken ( sterftekans vijftig procent) of meer dan vier glazen alcohol per dag gaat drinken ( grote kans op lever- en andere ziekten alsmede ongewenste huiselijke twisten, huiselijk geweld, extra doktersrekeningen, nog afgezien van de kosten van het aanschaffen van al die dure rookwaar en dranken extra honoraria, veroorzaakt door het opvoeren van de frequentie van de bezoeken aan uw psychiater of psycholoog.)

Nu een globale schatting van de kosten die bespaard kunnen worden, als de overheid zich niet meer bemoeit met import, verhandeling, doorvoer, export, teelt en consumptie van drugs en evenmin met monetaire transacties in de vorm van contante betalingen of overboekingen die gerelateerd zouden kunnen zijn aan drughandel.

Het aantal wegens drugsdelictengedetineerde personen in Nederland bedraagt circa 6500 op welk moment dan ook.
Deze detentie alleen al kost de belastingbetaler circa 200 euro per dag per persoon, dus een totaal van 1,3miljoen euro per dag of 475 miljoen euro per jaar. Dat is 30 euro per Nederlander.

Daarbovenop komen aanzienlijke kosten voor onder andere:
-officieren van justitie, rechters en andere functionarissen verbonden aan het justitiële apparaat, van wie meer dan 50 procent bezig is met druggerelateerde zaken.
-reclasseringsambtenaren.
-slachtoffers van inbraken en roofovervallen, verricht om geld te verwerven voor het aankopen van verboden en ten gevolge daarvan dure drugs.
-moeilijk op geld te waarderen schade door moorden binnen het criminele circuit, welke verricht worden, omdat de slachtoffers van schendingen van gemaakte afspraken en aangegane overeenkomsten ten gevolge van het illegale karakter hiervan, hun geschillen niet kunnen voorleggen aan de rechter.
-grote schade voor de gebruikers van drugs, die deze ten gevolge van het importverbod op de zwarte markt tegen hoge tot zeer hoge prijzen moeten aankopen.

Al met al is mijn persoonlijke inschatting, dat de huidige kosten van het verbodhoger zijn dan 100 euro per Nederlander per jaar.
Men kan zich afvragen of de gemiddelde Nederlander bereid is, uit zijn gezinsbudget jaarlijks een bedrag van 200 tot500 euro te bestemmen voor een verbod op drugs. Het bedrag is stijgende.

Vraagt men zich binnen het justitiële apparaat wel eens af tot welk percentage van de justitiële begroting men de drugzaken wil laten oplopen?

Ik heb hier nog niet gesproken over de hoge kosten met welke het bedrijfsleven zich geconfronteerd ziet ten gevolge van het verbod op drugs en het witwassen van geld. Dit verbod leidt tot extra checks op
vliegvelden, tijdrovende controles en het onnodig invullen van formulieren, waarmee banken en andere financiële instellingen zich indekken. De kosten van dergelijke zaken kunnen ook voor een kleinbedrijf
dat internationaal zaken doet, al gauw oplopen tot meer dan 10.000 euro per jaar. Deze kosten worden uiteraard afgewenteld op de consument.
Persoonlijk zal ik dankbaar zijn voor een totale liberalisering van de markt voor drugs.

En de arme verslaafden die met een verbod niet en zonder verbod wel tot drugconsumptie verleid worden?
( Het omgekeerde is ook mogelijk, want het verbodene trekt.)
Eerlijk gezegd: “Hun lot, dat evenals dat van kettingrokers en alcoholisten op zichzelve deerniswekkend is, zal mij een zorg zijn.”
Maar uiteraard staat het ieder vrij, het bij een opheffing van het drug- en witwasverbod vrijkomend budget van 200 tot 500 euro per gezin geheel of ten dele te besteden aan het lenigen van de noden van hen die roken, overmatig drinken of drugs dreigen te gaan consumeren. Een dergelijke enorme stroom van geld, gevoteerd uit het budget van families die nu voor handhaving van een drugverbod zijn, zal ongetwijfeld leiden tot een ideale situatie die geheel Europa ten voorbeeld zal strekken.

[Redactie: Bovendien is er de morele kant dat ieder mens vrij moet zijn om met zijn lichaam te doen wat hij/zij wil, en dus zelf mag uitmaken wat hij eet, drinkt, rookt, snuift etc.
Uit dit artikel blijkt weer duidelijk dat “Het morele ook het practische is”.]