“Geloof niet wat ze zeggen, zoek zelf naar de waarheid.”
Dezer dagen vindt een internationaal AIDS-Congres in Wenen plaats om weer fut in het liefdewerk te brengen… In onderstaand stuk, overgenomen van de blog van onderzoeksjournalist Ton Geurtsen, wordt de lucratieve HIV-AIDS-theorie op de korrel genomen. Hij laat zien, hoe wetenschappelijk onderzoek verwordt tot pseudo-wetenschap. Wordt echte wetenschap door de medisch-farmaceutische wereld en andere belanghebbenden misbruikt voor andere doeleinden?
Twee citaten
’Het hiv-paradigma heeft niets van waarde voortgebracht voor mijn leven en in feite geloof ik dat behandelingen gebaseerd op het arrogante geloof dat bewezen is dat hiv de enige en voldoende oorzaak van aids is, de dood van vele van mijn vrienden bespoedigd hebben. (…)
Soms heb ik het gevoel dat mijn doel is lang genoeg in leven te blijven om getuige te zijn van de aids-variant op de processen van Neurenberg, waar de wetenschappers die zoveel geld en zoveel levens hebben verspild terwijl zij volhardden in de doodlopende weg van het onderzoek naar de behandeling van aids, verantwoordelijk zullen worden gesteld.’
Michael Callen, Aidsactivist, in 1993 gestorven, elf jaar na zijn aidsdiagnose
‘Als er bewijs bestaat dat hiv aids veroorzaakt, dan zouden er wetenschappelijke documenten moeten zijn die afzonderlijk of te samen dit feit bewijzen, op zijn minst met een hoge waarschijnlijkheid. Zo’n document is er niet. (…) De hiv-theorie, de wijze waarop deze wordt gebruikt, is niet falsifieerbaar en daarom nutteloos als medische hypothese.’
Kary Mullis, Biochemicus en Nobelprijswinnaar scheikunde 1993
Inleiding
Geen aidsdissident zal beweren dat men in de medisch-wetenschappelijke wereld niet bereid zou zijn eenmaal ingenomen standpunten te herzien. Met een zekere regelmaat worden verklaringen aangepast als de feiten daar aanleiding toe geven. Dit gebeurt echter binnen een heilig verklaard kader, namelijk dat hiv een noodzakelijke èn voldoende voorwaarde is om aids te veroorzaken. Deze basisstelling, die in 1984 werd geformuleerd, staat na 25 jaar nog recht overeind en dient gerespecteerd te worden als ware kritiek de ontheiliging van een godsbeeld.
Echter, het is al lang tot het establishment doorgedrongen dat de ketters zich blijven roeren. Omdat doodzwijgen niet goed blijkt te helpen, wordt gereageerd met stigmatisering en agressie, waar ook op dit weblog de voorbeelden van zijn te vinden. Dissidenten zouden in een – nu niet bestaande – discussie zeer sterke wapens in handen hebben. Die richten zich niet op onderdelen, maar op het hiv-aids fundament zelf. Als meer mensen beseffen wat hiermee aan de hand is, is het einde van de huidige aidspolitiek nabij. Laat dit daartoe weer eens een bescheiden bijdrage zijn.
Correlatie of causaal verband
Iedereen kan het met boerenverstand beredeneren en elke eerstejaarsstudent krijgt het mee als essentiële regel bij wetenschapsbeoefening: als twee verschijnselen samengaan, betekent dat niet vanzelf dat het een het ander ook veroorzaakt. In ons dagelijks leven weten we dat elk verschijnsel met een oneindig aantal andere samengaat. Dat zijn correlaties. En we weten ook dat maar één of enkele van die andere verschijnselen dat ene verschijnsel verklaart. Dat is het causale of oorzakelijke verband. De wetenschap is er om gecompliceerde correlaties te ontrafelen en daarbinnen de werkelijke oorzaak of oorzaken te vinden. Daar kan ze alleen in slagen als ze strikte methodologische regels in acht neemt.
Datgene wat voor hiv wordt aangezien gaat veelvuldig samen met aids, zodat er sprake is van een correlatie. Dan zijn er verschillende mogelijkheden. Het kan zijn dat hiv dan ook aids veroorzaakt (1). Het kan zijn dat er meerdere factoren in het spel zijn en hiv daarbij een rol speelt naast andere (2). Het kan ook nog eens zijn dat het puur toeval is: hiv is er steeds maar heeft op het ontstaan van aids geen invloed (3). Zo zijn er al drie verklaringen te geven voor de gevonden correlatie.
De officiële aidstheorie gaat uit van mogelijkheid (1) en verwerpt de overige twee.
De ene daarvan (2) wordt aangehangen door wetenschappers als Robert Root-Bernstein en Gordon Stewart alsmede door sommige natuurgeneeskundigen.
De andere (3) is het standpunt van aidsdissidenten, wanneer we althans het bestaan van hiv niet ter discussie stellen.
Bij (1) wordt aangenomen dat een correlatie vanzelf ook een causaal verband betekent: hiv veroorzaakt aids omdat ze steeds samen worden aangetroffen. Bij (2) daarentegen wordt dit oorzakelijk verband gedeeltelijk en bij (3) geheel wegverklaard omdat andere factoren gedeeltelijk of geheel volstaan om aids te verklaren.
In onderstaand citaat, ontleend aan het Amerikaanse Center For Aids Prevention [1], wordt duidelijk hoe de hiv-aids theorie mank gaat aan het door elkaar halen van correlatie en causaal verband:
‘There is evidence supporting the correlation between HIV and AIDS. (…) Although there may not be hard evidence that proves causation, HIV infection has been repeatedly linked to AIDS and (…) since the early 1980s, HIV and AIDS have been repeatedly linked in time, place and population group.’
Het deel van het citaat vanaf ‘Hiv infection has been…’ geeft precies aan waar men zich in de aidswereld voor bewijsvoering op beroept, namelijk op een correlatie. Maar in het gedeelte ervoor is men veel eerlijker dan gebruikelijk: ‘Although there may not be hard evidence that proves causation’. Hier wordt erkend dat er geen causaal verband is aangetoond. Om een oorzakelijk verband te bewijzen kan men niet direct de link tussen hiv en aids onderzoeken, omdat dat laatste begrip een abstractie is die ononderzoekbaar is. Het enige wat men kan doen en ook veelvuldig doet, is laboratoriumwaarden als het aantal CD4-afweercellen en de viral load meten. De gevonden waarden zouden dan de kracht of zwakte van het immuunsysteem aangeven en dus aanwijzingen leveren voor aids of de kans daarop. En ook ‘het’ immuunsysteem is een abstractie.
In de wetenschap moeten complexe, niet-concrete begrippen geoperationaliseerd worden in onderzoekbare verschijnselen. En dat zijn in het geval van aids concrete ziekten als een PCP-longontsteking, baarmoederhalskanker of dementie. Dat stelt de aidswetenschappers voor een immense opgave waar ze nooit aan hebben willen beginnen. Het betekent namelijk dat zij daadwerkelijk moeten aantonen dat het hiv-virus verantwoordelijk is voor 29 afzonderlijke aandoeningen die officieel onderscheiden worden. Sterker nog, men beweert dat er ook ‘hiv-gerelateerde aandoeningen’ zijn, die geen aids betekenen maar als een voorstadium daarvan worden gezien. Tot deze categorie behoren vele aandoeningen waarvoor het oorzakelijk verband met hiv eveneens zou moeten worden aangetoond.
Er zijn dus tientallen gedegen onderzoeken nodig om de hypothese te bewijzen. Dat moet, wanneer we de hoogste wetenschappelijke norm aanhouden, gebeuren via onderzoek met controlegroepen. Deze maken het mogelijk het veronderstelde ‘zuivere’ effect van hiv te meten door te controleren voor een groot aantal factoren waarvan de immuniteitsondermijnende werking in de medische wereld bekend is. Meerdere daarvan zouden dan een oorzakelijk verband tussen hiv en aids kunnen wegverklaren. Te denken valt aan ondervoeding, structureel slaaptekort, excessief antibioticagebruik, aanwezigheid van ziekmakende virussen, bacteriën, parasieten, gisten of schimmels, het binnenkrijgen van overmatige hoeveelheden sperma, een opeenstapeling van geslachtsziektes, overmatige stress, het intensief gebruik van recreatieve drugs, ‘toevallig’ verkregen ziektes die het immuunsysteem ondermijnen, bloedtransfusies en de gebruikte medicatie, in het bijzonder die tegen hiv.
Wie vindt dat dit een bijna bovenmenselijke opgave is, heeft gelijk. Maar dat probleem hebben de wetenschappers en beleidsmakers aan zichzelf te danken. Wie het bewijs voor hiv als een zo veelzijdige vermeende ziekteveroorzaker niet kan leveren, moet die theorie ook niet tot grondslag van het beleid maken. Dat is eenvoudigweg een kwestie van wetenschappelijke integriteit.
HIV is willekeurige en onwaarschijnlijke kandidaat
De vastgestelde correlatie is niet alleen aanwezig, ze is ook nog eens heel groot – in het gegeven citaat gaat het bijvoorbeeld om ‘repeatedly linked in time, place and population group’. Ook dat zegt echter niets. Van de eerste generatie aidsslachtoffers en ook van mensen van wie werd aangenomen dat ze risico op aids liepen, is meermalen vastgesteld dat zij waren blootgesteld aan een groot aantal immuunsuppressieve factoren, waarvan hierboven de belangrijkste zijn genoemd. Bij deze factoren was dus net zozeer sprake van correlaties met aids als dat bij hiv het geval is en in een aantal gevallen, zoals bij drugsgebruik, was die correlatie zeer hoog. Men kan dus met evenveel recht als bij de relatie hiv-aids de hypothese lanceren dat een oorzakelijk verband waarschijnlijk is tussen drugsgebruik en aids. [2]
Veel van de genoemde immuniteitsschadende factoren zijn voor iedereen begrijpelijk en zichtbaar, maar ze verdwenen al snel uit beeld. De aandacht ging uit naar de voor het overgrote deel van de mensen ondoorgrondelijke wereld van miniziekteverwekkers die niemand met het blote oog kan zien. Inderdaad leden mensen met aids ook in hoge mate onder door bacteriën veroorzaakte aandoeningen als syfilis, gonorroe en chlamydia of aan parasitaire ziektes als toxoplasmose en de beruchte PCP-longontsteking [3]. Ook hier was dus, net als bij hiv, sprake van hoge correlaties. Om deze reden werd syfilis wel beschouwd als de veroorzaker van aids [4], hetgeen even plausibel of onplausibel is als het aanwijzen van hiv als oorzaak.
Vervolgens werden echter niet bacteriën, parasieten, gisten of schimmels preciezer onderzocht, maar werd door de sterke dominantie van de virologen in de wetenschappelijke wereld alleen naar een virale oorzaak gespeurd. Mensen met aids droegen ook andere virussen dan ‘hiv’ bij zich, zoals het tot de herpesvirussen gerekende cytomegalovirus (CMV). Onder homoseksuele mannen en de kleine risicogroep van hemofiliepatiënten benaderde het aantal mensen met antistoffen tegen CMV de 100 procent. [5]. Deze uitzonderlijk hoge correlatie leidde oorspronkelijk tot een theorie die het cytomegalovirus aanwees als oorzaak van aids. Deze en andere virussen werden echter terzijde geschoven, om uiteindelijk alleen de nieuwe ontdekking ‘hiv’ over te houden.
Via deze stappen werd het buitengewoon complexe geheel van mogelijke oorzaken van aids eerst verengd van leefstijlfactoren in het algemeen tot miniziekteverwekkers, vervolgens tot alleen virussen en uiteindelijk alleen tot hiv. Simplisme is hier wel het meest passende woord.
Hiv is echter niet alleen een willekeurige kandidaat om aids te veroorzaken, het is ook een erg onwaarschijnlijke kandidaat. Het behoort namelijk tot de enkele virussen waarvan zowel het bestaan als de ziekmakende eigenschappen worden betwijfeld, hetgeen niet geldt voor een aantal hiervoor genoemde alternatieve ziekteverwekkers. Het ligt niet voor de hand om aids nu juist te koppelen aan een virus waarover zulke elementaire vragen blijven bestaan.
Hiv wordt tot de retrovirussen gerekend, waarvan nooit ziekte-effecten zijn aangetoond. Maar één daarvan zou ineens tot levensbedreigende ziektes leiden: het is alsof je een tafel bij de categorie stoelen onderbrengt. De veronderstelde schade door hiv uit zich bovendien niet, zoals bij virale ziektes gebruikelijk, in één bepaalde aandoening maar in vele van zeer uiteenlopende aard, doorgaans overgedragen via seksueel contact. Sinds begin jaren tachtig werden het er steeds meer, totdat in 1993 het aantal van 29 werd bereikt. Deze ziekteprocessen treden, compleet tegenovergesteld aan wat gebruikelijk was en is, op nadat iemands lichaam antistoffen heeft aangemaakt die op hiv zouden wijzen. Antistoffen echter, zo leert de biochemie, zijn een teken van bescherming omdat de ziekteverwekker onder controle van het immuunsysteem is gebracht. Maar hier worden ze gezien als het beginstadium van dodelijke ziektes. Hoe dat dan wel gebeurt, is nog altijd onopgehelderd en dus puur speculatief.
Een heel merkwaardige aanname in het hiv-aids denken is wel de lange incubatietijd. Verondersteld wordt dat er vijf, tien, vijftien jaar of langer mee gemoeid zijn voordat de mogelijk dodelijke ziektes zich manifesteren. In werkelijkheid veroorzaken virussen meestal geen schade en doen ze dat wel, dan op korte termijn. Soms kan een virus onder invloed van een verzwakt immuunsysteem tijdelijk weer gereactiveerd worden. Maar alleen bij hiv wordt gesteld dat het begin van de ziekteverschijnselen vele jaren later optreedt. Dit verschijnsel doet zich voor bij toxische belasting, zoals bij ziektes als gevolg van tabak-, alcohol-, drugs- of medicijngebruik, maar nu juist niet bij virussen. Deze hebben een korte incubatietijd. Als hiv werkelijk gevaarlijk zou zijn, zouden mensen na de veronderstelde besmetting op korte termijn al ernstig ziek moeten worden. Dat blijft echter geheel uit.
Verzinsels aanvaard als wetenschap
We gaan terug naar 23 april 1984. Op een persconferentie maakte de Amerikaanse wetenschapper Robert Gallo bekend dat de ‘waarschijnlijke oorzaak van aids’ was gevonden. Deze formulering was duidelijk een poging zich bij voorbaat tegen een mogelijk debacle in te dekken. Wanneer immers ooit zou blijken dat de ingenomen stelling onjuist was, dan zou hem dat maar in beperkte zin verweten kunnen worden. Hij had immers het woord ‘waarschijnlijk’ gebruikt!
Wat op de persconferentie vervolgens werd beweerd, ging echter niet uit van een waarschijnlijkheid maar van een vaststaand bewijs. Immers, er werd gesproken over zaken als de beschikbaarheid van een bloedtest en de komst van een vaccin binnen twee jaar. (Zoals bekend is dat er na 25 jaar nog altijd niet.). Het effect daarvan is dat het woord ‘waarschijnlijk’ haar betekenis verliest omdat het begin van beleid al wordt uitgezet. Media namen dan ook direct de zekerheid van het causale verband over.
Echter, niemand was op dat moment in staat te controleren waar Gallo zich op baseerde. Er was geen onderzoek gepubliceerd, want dat werd achtergehouden tot één week na de persconferentie – om precies te zijn tot 4 mei, toen het verscheen in het tijdschrift Science [6]. Vrijwel niemand las dat natuurlijk, met uitzondering van ingewijden-wetenschappers.
Zelden zal een wetenschapper, in samenspraak met beleidsmakers, zó ongegeneerd en met zùlke grote consequenties de publieke opinie doelbewust hebben gemanipuleerd. Want de beweringen van Gallo stonden haaks op de uitkomsten van zijn eigen onderzoek. De lezer oordele zelf:
Bovenstaande tabel laat zien dat van de 234 onderzochte personen er 97 (pre-)aids hadden. En onder deze 97 personen werd bij minder dan de helft, namelijk 47, hiv aangetroffen. Dit betekent dat de meerderheid van hen aids door andere factoren had opgelopen en er dus aids zonder hiv bestaat.
Alleen al op grond van dit onderzoek zijn van de drie hiervoor genoemde standpunten over de relatie hiv-aids – zie nog eens (1) – (2) – (3) – alleen de tweede en de derde verdedigbaar. Door co-factoren (2) aan te wijzen kan men concluderen dat aids mede door hiv kan optreden, maar ook zonder dit kan ontstaan als gevolg van andere vormen van immuniteitsschade. Door alléén naar die andere factoren te verwijzen (3) wordt hiv geheel uit de redenering gehaald en blijven er genoeg immuniteitsschadende factoren over voor een plausibele verklaring. Maar de officiële visie (1) is op basis van dit onderzoek onverdedigbaar. Want als mensen aids krijgen zonder hiv te hebben, zijn er dus andere oorzaken van aids aan te wijzen.
Zo eenvoudig is het. In een publicatie [7], ondertekend door onder anderen een groep vooraanstaande wetenschappers, werd in 2009 gevraagd om officiële intrekking van de geldigheid van het onderzoek van Gallo voor de hiv-aids bewijsvoering. Tot op heden heeft geen enkele officiële instantie de behoefte gevoeld zich van diens gerotzooi met onderzoeksgegevens te distantiëren. Daarmee erkennen zij wetenschappelijke fraude te aanvaarden.
Aanwezigheid hiv meestal onbekend
Normaal gesproken had al in 1984 het doek moeten vallen over de hiv-aids theorie. Dat gebeurde niet, ook niet toen later talloze bewijzen konden worden overlegd dat aids onmogelijk door alleen hiv veroorzaakt kon worden.
Het is goed om eerst te benadrukken dat van zeer velen met aids nooit bekend is geworden of ze hiv hadden of niet. De test waarmee men pretendeert het virus te detecteren kwam pas in 1985 beschikbaar en daar waren al jaren aan voorafgegaan waarin slachtoffers vielen. Een groot aantal mensen kon derhalve nooit meer getest worden omdat ze al overleden waren of langer leefden maar geen test meer ondergingen.
Harold Jaffe, directeur van de hiv-aids sectie van het Amerikaanse Centre for Disease Control and Prevention (CDC), gaf in 1993 toe dat op dat moment van het totaal aantal van 253.448 mensen met aids in de Verenigde Staten er 43.606 niet getest waren. Aanvullende berekeningen [8] kwamen zelfs uit op een getal van 62.272.
Van ongeveer 17 tot 25 procent van het totaal aantal aidsgevallen is dan ook nooit bekend geworden of er sprake was van ‘hiv’. Ook degenen die onder deze categorie vielen, leden officieel aan aids. En dat is volgens de orthodoxe definitie een onmogelijkheid zolang de aanwezigheid van hiv niet vaststaat.
Gaat het hier om een aanzienlijke minderheid waarvan de serostatus onbekend is, in de Derde Wereld is dit verschijnsel vanaf het begin structureel geweest. Dat geldt met name voor het gebied Afrika beneden de Sahara waar verreweg de meeste slachtoffers vallen.
Gestelde aidsdiagnoses komen er op twee manieren tot stand. De ene is via het afnemen van een test die bij een positieve uitslag hiv zou aantonen en daarmee een verwachte ontwikkeling naar aids aangeeft. Dat gebeurt echter maar bij een minderheid. Voor alle overigen geldt nog altijd de zogeheten definitie van Bangui uit 1985. Daarin werden criteria geformuleerd op basis waarvan aids wordt vastgesteld, zonder dat een hiv-test vereist is. Daarmee schendt men op grote schaal het eigen dogma dat aids alleen mogelijk is wanneer een ‘hiv-infectie’ vaststaat.
In plaats daarvan wordt gekeken naar ziektesymptomen, waarvan de drie belangrijkste gewichtsverlies, chronische diarree en chronische koorts zijn. Wanneer iemand twee van deze symptomen heeft in combinatie met een bijkomend symptoom, bijvoorbeeld aanhoudend hoesten, volgt een aidsdiagnose. Aids kent echter geen eigen symptomen, een vaststelling die nota bene ook gedaan is door ‘hiv-ontdekker’ Luc Montagnier. De genoemde ziekteverschijnselen doen zich immers ook op grote schaal voor als gevolg van ondervoeding, vervuild water en ziektes als tuberculose, malaria en verscheidene bacteriële en parasitaire infectieziekten. [9]
Aids a new disease?
“Aids has no typical clinical symptoms.”
“Le Sida, maladie sans symptomes clniques propres”
Luc Montaigner, ‘Des virus et des hommes’, p111.
De symptomen van wat aids wordt genoemd, zijn dus niet-specifiek. Wanneer er ook niet getest wordt, is de bewering dat de zieken en stervenden aan aids lijden dan ook niets anders dan een verzinsel.
Dat betekent ook dat zeer velen in de Derde Wereld aids kunnen hebben zonder dat er van hiv sprake is. Dit nu is inderdaad het geval, zoals uit onderzoek naar voren komt. Een niet nader te bepalen deel blijkt seronegatief te zijn [10].
Een tijdelijk nieuw syndroom: ICL
Peter Duesberg, de bekendste aidsdissidente wetenschapper, deed in zijn boek Inventing the Aids Virus (1996) verslag van een literatuurscreening, op zoek naar hiv-negatief aids. Precieze cijfers over het aantal gevallen zijn er niet, want deze categorie heet niet te bestaan en is dan ook nooit afzonderlijk geregistreerd.
Het resultaat van zijn onderzoek was dat van 4.621 personen kon worden vastgesteld dat ze aids hadden èn seronegatief waren. In de literatuur konden meer voorbeelden worden gevonden die niet in het onderzoek waren meegenomen. [11]
Deze personen waren afkomstig uit dezelfde risicogroepen als seropositieven die aan aids stierven: homoseksuelen, intraveneus drugsgebruikers (en kinderen van hen), hemofiliepatiënten en Afrikanen.
Tot het establishment leek intussen te zijn doorgedrongen dat het bestaan van aids zonder hiv de officiële theorie onderuit haalde. In 1992 werden seronegatieven met aids geschaard onder een nieuwe categorie: idiopathische CD4 lymfocytopenie (ICL). Men slaagde er echter niet in de suggestie hard te maken dat hier sprake zou zijn van een ander ziektebeeld.
Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) en gezien als architect van de term, schreef dat het aantal en de veelsoortigheid van de ziektes die onder ICL vielen het onwaarschijnlijk maakten dat deze door één en hetzelfde virus veroorzaakt werden en dat ICL, anders dan aids, daarom hoogstwaarschijnlijk niet besmettelijk was. En dat waren nu precies argumenten op basis waarvan aidsdissidenten het zo onwaarschijnlijk achtten dat aids door een virus werd veroorzaakt!
Een ander argument dat Fauci hanteerde was dat mensen met ICL niet alleen een laag aantal CD4-cellen hadden – het belangrijkste criterium voor de kracht of zwakte van het immuunsysteem – maar ook een laag aantal CD8-cellen en B-cellen, beide eveneens afweercellen. Elders had hij echter hetzelfde gezegd over aids, waarmee de vermeende verschillen wegvielen. [12]
Een lang leven was ICL dan ook niet beschoren. Degenen met aids zonder het veronderstelde virus werden geschaard onder een van de concrete ziektes die zij hadden opgelopen, zodat de statistieken vele verborgen gevallen van ‘aids’ kennen. Een niet nader te bepalen percentage van degenen die lijden aan bijvoorbeeld een PCP-longontsteking, baarmoederhalskanker of dementie zou dan ook onder deze categorie moeten vallen. Dat is niet gebeurd omdat een dergelijke herrubricering de hiv-theorie over aids zou hebben gefalsifieerd.
(…Intermezzi verwijderd…)
Wat hier voor PCP geldt, geldt voor elke aidsaandoening: seropositieven worden niet gediagnosticeerd maar gekarakteriseerd door het slaken van de hiv-kreet. Tot op de dag van vandaag kan immers niemand aangeven wat hiv dan wel aan het doen is waardoor het als oorzaak zou kunnen worden aangemerkt. Daar bestaan alleen concurrerende, speculatieve theorieën over.
De grote verdwijntruc
Wat gebeurt er nu met de vele gevallen van hiv-negatief aids? Het antwoord is hetzelfde als bij ICL: ze worden uit de aidsstatistieken gehouden en ondergebracht bij de concrete aandoeningen. Hier zijn we op het punt beland van waarschijnlijk de grootste vorm van bedrog in de aidswereld: het te bewijzen oorzakelijk verband tussen hiv en aids wordt ingebouwd in de definitie. De eerder genoemde correlatie tussen beide is namelijk niet alleen aanwezig, maar is in overstelpende mate aanwezig. Dat gaat als volgt:
1. Ziektes worden tot aids gerekend wanneer er sprake is van een seropositieve test ofwel van het veronderstelde hiv-virus. Aids wordt gedefinieerd als bijvoorbeeld PCP-longontsteking + hiv, baarmoederhalskanker + hiv of dementie + hiv.
2. Ziektes worden niet tot aids gerekend wanneer er sprake is van een seronegatieve test. Degenen die hieraan voldoen, hebben dus een PCP-longontsteking, baarmoederhalskanker of dementie.
Door aids te omschrijven als een bepaalde aandoening + hiv blijven alle aidsaandoeningen – hiv buiten de definitie. Hiv-negatief aids verschijnt daardoor nergens in de aidsstatistieken en er ontstaat een correlatie die de 100 procent benadert. Zo komt er automatisch uit dat alleen hiv aids veroorzaakt. Deze ‘overtuigende’ correlatie wordt vervolgens als bewijs gepresenteerd.
Met dergelijke redeneringen is het einde van de wetenschap nabij.
Een beleid tegen ‘co-factoren’
De officiële theorie houdt in dat hiv zowel een noodzakelijke als voldoende voorwaarde is voor aids:
• Een noodzakelijke voorwaarde betekent dat er geen aids kan bestaan zonder hiv. Deze stelling is onhoudbaar gebleken vanwege het zeer veelvuldig voorkomen van hiv-vrij aids;
• Een voldoende voorwaarde betekent dat er geen co-factoren bij hiv nodig zijn om aids te veroorzaken. De vele co-factoren die tot immuunsuppressie leiden weerspreken dit.
Het uitschakelen van co-factoren ten bate van een eenzijdige fixatie op hiv heeft grote praktische consequenties gehad en heeft die nog:
• Door te focussen op hiv faalde de voorlichting omdat andere risicofactoren niet werden belicht. Mensen met aids of die risico liepen dit syndroom te ontwikkelen hebben, in de veronderstelling dat alleen het vermeende virus moest worden bestreden, niet of onvoldoende de noodzaak ingezien zich te bekommeren om leefstijlfactoren of andere belastende omstandigheden. Door te weigeren deze factoren integraal onderdeel te maken van het aidsbeleid zijn vele onnodige slachtoffers gevallen;
• Door aan de hand van een positieve test, aangezien als een bevestiging van een hiv-infectie, een onvermijdelijke ontwikkeling naar aids te voorspellen werd hiv een angstaanjagend stigma. Het leidde tot ontmoediging, stress, wanhoop en een voorbereiding op een als onafwendbaar voorgestelde dood;
• Door alles te zetten op de bestrijding van hiv werden mensen die seropositief hadden getest, onderworpen aan desastreuze medicatie die veelal in de dood eindigde.
De kritische opvattingen over aids overstijgen alle het simplistische ‘one disease, one cause’ niveau. Hiv wordt noch als noodzakelijke noch als voldoende voorwaarde voor aids gezien. Men hanteert een multifactoriële benadering, waarbij een samenstel van factoren verantwoordelijk wordt gehouden.
Verschil in opvatting is er over de al dan niet aanwezige rol van hiv. Een eerste mogelijkheid is dat hiv een bestaand virus is dat echter afdoende door het immuunsysteem onder controle wordt gebracht en daarom onschadelijk is. De tweede optie lijkt in dissidente kring toonaangevender te zijn geworden, namelijk dat isolatie van het hiv-virus volgens de vereiste wetenschappelijke methode niet heeft plaatsgevonden zodat het bestaan ervan niet bewezen is. Dan speelt het vanzelfsprekend ook geen rol in aids. De derde opvatting, die tussen de officiële en dissidente visie in staat, kent hiv een bescheiden rol toe in het ontstaan van aids, naast een veelvoud aan andere immunosuppressieve factoren.
Het is hier niet de plaats partij te kiezen binnen deze controverse. Voor de door mij onderschreven stelling dat hiv überhaupt geen rol speelt in het ontstaan van aids, is een andere argumentatie nodig. [18]
De hiv-aids theorie wordt nu al een kwart eeuw gepropageerd als uit en te na bewezen omdat er ‘overstelpend’ wetenschappelijk bewijs voor zou zijn. In werkelijkheid staat ze op essentiële punten haaks op de feiten en kan ze alleen gehandhaafd worden door regels voor wetenschapsbeoefening met voeten te treden. Dat is ook de reden waarom debat met dissidenten geweigerd wordt en vergaande middelen noodzakelijk en geoorloofd worden geacht om hen uit te schakelen: zij zijn te bedreigend.
Hoe lang het duurt voor het oppermachtig aidsbastion ineenstort en de kritiek van dissidenten als juist moet worden erkend – dat weet niemand. Maar de tijd werkt in het voordeel. Zoals de filosoof Arthur Schopenhauer (1788-1860) eens zei:
Elke waarheid doorloopt drie stadia. Eerst wordt zij geridiculiseerd. Vervolgens wordt zij sterk tegengewerkt. Dan wordt zij beschouwd alsof zij altijd al vanzelfsprekend is geweest.
———-
Literatuur
1.http://www.centerforaidsprevention.org/index.php/about_aids/welcome.html
2. Men leze hiervoor het briljante artikel van de wetenschappers David Rasnick en Peter Duesberg, oorspronkelijk in 1998 verschenen in het tijdschrift Genetica, ‘The AIDS dilemma: drug diseases blamed on a passenger virus’. Te vinden via http://www.duesberg.com/papers/1998%20Dues%20& %20Ras,%20Genetica-textfile.pdf
3. Zie hiervoor de uitgebreide grafieken bij Robert Root-Bernstein, Rethinking Aids. The Tragic Cost of Premature Consensus (1993), p. 165-169.
4. Peter H. Duesberg, Inventing the AIDS Virus (1996), p. 189.
5. Root-Bernstein, p. 164, 247.
6. Science, 4 mei 1984, vol 224, no 4648 p. 497-500.
7. http://www.rethinkingaids.com/Home/tabid/146/Default.aspx
8. Duesberg, Inventing the AIDS Virus, p. 644-645.
9. Uitgebreid in: Ton Geurtsen, Derde Wereld: niet aids maar ondervoeding.
10. http://www.healtoronto.com/nih/; P.H. Duesberg, ‘The HIV gap in national AIDS statistics’ in Biotechnology 11: 956 (1993), te vinden via http://www.duesberg.com/papers/the%20hiv%20gap.pdf
11. Duesberg, Inventing the AIDS Virus, p. 427.
12. Mohammed Ali Al-Bayati, ‘Essential Measures To Stop The AIDS Epidemic’: http://www.bmj.com/cgi/eletters/328/7434/249
13. Root-Bernstein, p. 11-15.
14. Hui M, Kwok WT, Pneumocystis carinii pneumonia in Hong Kong: a 10 year retrospective study; J Med Microbiol. 2006 Jan;55(Pt 1):85-88.
15. Craiu M, Stan I, Cernatescu I, Sajin M, Georgescu A, Avram P.; Institutul de Ocrotire a Mamei si Copilului, Alfred Rusescu, Clinica 1 Pediatrie; Pneumologia. 2005 Jul-Sep;54(3):158-62.
16. Mikaelsson L, Jacobsson G, Andersson R., Pneumocystis pneumonia – a retrospective study 1991-2001 in Gothenburg, Sweden; J Infect. 2006 Jan 2 – http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16403575
17. Overgaard UM, Helweg-Larsen J., Pneumocystis jiroveci pneumonia (PCP) in HIV-1-negative patients: a retrospective study 2002-2004; Department of Internal Medicine, Nykøbing Falster Sygehus, Rigshospitalet, Copenhagen, Denmark; Scand J Infect Dis. 2007;39(6-7):589-95.
18. http://www.healtoronto.com/10reasons.html
Bron:
14 november 2009, Ton Geurtsen, ‘Waar is het “overstelpend bewijs” dat HIV AIDS veroorzaakt?’
http://ton-tegendraads.blogspot.com/
Geen zin om het hele artikel door te lezen maar seronegatieve aids hoeft nog niet te betekenen dat er geen hiv aanwezig is, seronegativiteit wil betekenen dat er geen anti-hiv antilichamen kunnen worden aangetoond.
Je zegt, dat een seronegatieve AIDS-patiënt toch hiv kan hebben.
OK, maar hoe toon je dan AIDS aan? Daarvoor moet je HIV daadwerkelijk hebben aangetoond, anders wordt jouw patiënt onder de CDC-definitie niet als gesofisticeerde “AIDS-lijder” aangemerkt, maar -met alle respect- bijvoorbeeld als ouderwetse “teringlijder”, om maar iets te noemen. 🙂
Lees maar onder het kopje “De grote verdwijntruc” of ga maar naar:
http://www.healtoronto.com/10reasons.html
[ref. 18 onder reason nr. 10].
Die mensen worden dus systematisch buiten de AIDS-statistieken gehouden. Dan vind je altijd 100% correlatie tussen AIDS en HIV.
Dat is precies de grap van de grote verdwijntruc.
Een AIDS-patiënt heeft recht op een veel duurdere AIDS-behandeling dan een TBC-patient. Die laatste moet het stellen met een veel goedkopere behandeling met tuberculostatica.
Money makes the world go round. Dat kunnen die grote “filantropen” op dat AIDS-congres in Wenen je ook vertellen.
ffi [8] reageerde op deze reactie.
Hoe zo geld verspillen
Titel van het artikel:
VVD woedend om appelonderzoek
Via de onderstaande link kunt u het volledig artikel lezen:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/article7207779.ece?cid=mailart
_________________
Spy-Nose [4] reageerde op deze reactie.
@Kamphuis [3]:
Hoezo? Bent u ook tegen “AIDS een appel”? 🙂
Iets meer on topic graag. Dank u, Kamphuis.
tl;dr
ik ben medisch opgeleid en geïnteresseerd in het onderwerp, maar heb geen zin om zoveel shit door te lezen tenzij het overzichtelijk in een pdf staat. NEXT!
Spy-Nose [7] reageerde op deze reactie.
Beste Slappe Zuigvis, ik zie u probleem ook terug bij andere medisch opgeleide mensen die wel interess hebben maar niet echt….
Hierdoor wordt niet of nauwelijks gekeken naar alternatieve mannier om naar zaken te kijken en hebben mooie ‘marketing verhaaltjes’ veelal vanuit de pharmaceutische industrie opgezet en gefinancieerd vrij spel….
Bovenstaande is puur mijn eigen visie op deze materie.
Ik ben ook geinteresseerd – en heb even 10 minuten genomen om dit door te nemen. Het artikel is goed opgezet en duidelijk onderbouwd.
@Slappe Zuigvis [5]:
Neem me niet kwalijk, ik begrijp je reactie niet, S.Z. Je maakt me enigszins nieuwsgierig.
– Wat houdt die medische opleiding zoal in, als ik zo vrij mag zijn?
– Wat bedoel je met “zoveel shit” en waarom wil je eigenlijk “zoveel shit” alleen in een overzichtelijk pdf-formaat doorlezen? Wat voegt dat inhoudelijk toe ?
– En wat betekenen “tl;dr” en “NEXT” in dit verband?
@Spy-Nose [2]:
OK, maar hoe toon je dan AIDS aan?
Aids is zoals de naam al zegt een syndroom (acquired immune-deficiency syndrome) en wordt dus klinisch gesteld!
Je zegt, dat een seronegatieve AIDS-patiënt toch hiv kan hebben.
De meeste testen hebben een sensitiviteit van rond de 95% dat wil zeggen dat van de 100 die een aandoening daadwerkelijk hebben er maar 95 daadwerkelijk gevonden worden in de test
Spy-Nose [12] reageerde op deze reactie.
Voor echt overtuigend bewijs zou het het beste zijn als vrijwilligers zich lieten besmetten met HIV en werden gevolgd om te zien of ze daadwerkelijk AIDS ontwikkelen. Ik denk dat er maar weinig vrijwilligers zullen zijn maar aangezien jij SN er van overtuigd bent dat HIV geen AIDS veroorzaakt zou moet jij er geen bezwaar tegen hebben om je te laten besmetten.
Al het geld op de wereld zou mij nog niet kunnen overhalen om me te laten besmetten…
Wim [10] reageerde op deze reactie.
Spy-Nose [12] reageerde op deze reactie.
@ffi [9]:
Inderdaad, zoals ze in het Engels zeggen “put your money where your mouth is”. Als je er zo van overtuigd bent dat er geen causaal verband is tussen hiv en aids, dan is dat toch een goede manier om dat aan te tonen, het is toch allemaal misleiding en propaganda?
Er is overweldigend bewijs dat het HIV virus bestaat. Dwa net zo veel bewijs als veel andere virussen waar geen twijfel over geuit wordt. Ik zie SpyNose dit ook niet ontkennen, dus zal ik dit dan maar als onbetwist aannemen. Ik hoor het wel als SpyNose het bestaan van een HIV virus zelf ontkent.
Zijn stelling dat AIDS vaak voorkomt zonder HIV is een stropop. Van HIV ga je niet dood. Je gaat dood omdat je imuumsysteem aangetast wordt en andere ziektekiemen je ziek maken. Logisch dat er ook andere mensen zijn zonder HIV die tal van combinatie van deze ziektekiemen kunnen krijgen en soortgelijke of vrijwel identieke symptomen hebben.
En dat er andere zaken als ondervoeding, algemen gezondheid etc een rol spelen is evident. Dat is bij elke ziekte zo. Wordt ook door niemand ontkent. Een zwak iemand legt snel het loodje, terwijl een sterker persoon ziektekiemen veel beter/langer kan verdragen.
Wat jij als verdwijntruc beschrijft is dus juist. HIV + longonstekening is AIDS, diezelfde longontsteking zonder HIV is geen AIDS. Je gaat dan ook dood door longontstekning, maar met HIV krijg je die longontsteking dan ook aanzienlijk sneller en maakt vrijwel geen kans indien je het hebt.
Verder als AIDS dan niet door HIV ontstaat, waarom kan het bestrijden van HIV dan wel AIDS kan voorkomen? Tot de komst van HIV remmers was een HIV besmetting zo goed als een garantie tot krijgen van AIDS en dat een garantie van dood gaan. Nu kan iemand met HIV met de juiste medicijnen zijn pensioen halen. En nog steeds leidt HIV besmetting bij geen ingrijpen vrijwel altijd tot de dood…
Misschien dat SpyNose graag handen wassen, bidden en kruidenthee voorschrijft maar ik zou toch liever de reguliere HIV behandeling nemen.
En dan die imume groep mensen. En wat blijkt dat zijn nu net mensen die een genetische afwijking hebben voor het HIV receptor eiwit – eh sorry vermeende receptor eiwit. ALlemaal toeval?
Zoals altijd is niets 100% sluitend, maar SpyNose doet alsof er twijfel is. Is een beetje zoals de creationisten die zodra er ook maar 1% nog niet bekend is, dan maar besluiten dat al het andere bewijs de kliko in kan.
SpyNose, je draaft door. In jouw ogen is alles een conspiracy. Als het niet de Joden, eh zionisten zijn, dan is het wel de Illuminati of de griepprik. En dan nu is het hele AIDS gedoe lulkoek en verzonnen.
Spy-Nose [14] reageerde op deze reactie.
@ffi [8]:
“OK, maar hoe toon je dan AIDS aan?”
Heb je het artikel gelezen? Onder het hoofdje “De grote verdwijntruc” staat:
“1. Ziektes worden tot aids gerekend wanneer er sprake is van een seropositieve test ofwel van het veronderstelde hiv-virus. Aids wordt gedefinieerd als bijvoorbeeld PCP-longontsteking + hiv, baarmoederhalskanker + hiv of dementie + hiv.
2. Ziektes worden niet tot aids gerekend wanneer er sprake is van een seronegatieve test. Degenen die hieraan voldoen, hebben dus een PCP-longontsteking, baarmoederhalskanker of dementie.
Door aids te omschrijven als een bepaalde aandoening + hiv blijven alle aidsaandoeningen – (minus, SN) hiv buiten de definitie. Hiv-negatief aids verschijnt daardoor nergens in de aidsstatistieken en er ontstaat een correlatie die de 100 procent benadert.”
Ik zal het nog een keer proberen toe te lichten.
Aids wordt gedefinieerd als een syndroom, waarbij één van 29 welgedefinieerde aandoeningen (zoals bijvoorbeeld pneumocystis carinii pneumoniae ofwel pcp) tegelijk met een seropositieve test wordt gevonden. Is de HIV-test negatief dan wordt slechts pcp gediagnosticeerd.
Snappez-vous?
Misschien heb ik mij niet zorgvuldig genoeg uitgedrukt. Want niet ik zeg, dat een seronegatieve AIDS-patient toch HIV kan hebben. Dat heb jij gezegd en ik ging daarin alleen maar mee om de ongerijmdheid ervan aan te tonen. Het HIV is namelijk nooit echt biochemisch geïsoleerd (ook al wordt vaak geclaimd van wel, maar dan blijkt, dat allerlei biologische extracten “isolaten” genoemd worden, die het (bio)chemisch gesproken niet zijn) en voldoet evenmin aan Kochs postulaten:
Zie ref. 18:
“HIV fails this test.
HIV scientists claim that Koch’s postulates are old and out of date with modern science. But they have stood the test of time. Disease hypotheses that ignored Koch’s postulates have been a failure. The infectious theories of scurvy, pellagra, beriberi, SMON and virus/cancer research have all ignored Koch’s postulates and all have been a dismal failure. And now HIV/AIDS?”
@ffi [9]:
“Voor echt overtuigend bewijs zou het het beste zijn als vrijwilligers zich lieten besmetten met HIV en werden gevolgd om te zien of ze daadwerkelijk AIDS ontwikkelen. Ik denk dat er maar weinig vrijwilligers zullen zijn maar aangezien jij SN er van overtuigd bent dat HIV geen AIDS veroorzaakt zou moet jij er geen bezwaar tegen hebben om je te laten besmetten.”
Dat is medisch-wetenschappelijk gezien onzin. Want een dergelijke hypothese moet m.b.v. een clinical trial worden getoetst. En het is ethisch sowieso niet verantwoord om een dergelijke trial op te zetten, nog afgezien van de vraag inderdaad, of je genoeg vrijwilligers vindt. Bovendien wordt hiermee de bewijslast ten onrechte omgekeerd, terwijl het ook nog overbodig is:
Volgens het RIVM wordt de kans op een HIV-besmetting na een eenmalig prikaccident geschat op slechts 0,3%.
http://www.rivm.nl/cib/infectieziekten-A-Z/infectieziekten/Hivinfectie/index.jsp
Maar nogmaals: mensen moeten goed begrijpen, dat AIDS per definitie door HIV wordt veroorzaakt. Een negatieve HIV-test sluit AIDS uit. Period.
Lees het artikel nog maar eens rustig. Wellicht begrijp je dan hoe het zit.
@Wim: lees s.v.p. het artikel goed en mijn uitleg.
Als er vragen zijn hoor ik het wel.
Goed artikel. Pharmabelangen (verkoop van dure anti-aids medicijnen) spelen waarschijnlijk een grote rol.
De oorzaak van aids is ook een interessante vraag. Er bestaat een zeer plausibele theorie over die goed gedocumenteerd is; de oorzaak zou heel goed een op grote schaal geproduceerd vaccijn tegen polio en hepatitus B kunnen zijn. (Zie Wikipedia”the origins of aids”).
Deze theorie is “wetenschappelijk weerlegd” en de officiele politiek correcte wetenschappelijke verklaring is nu dat in afrika een zeer actieve bisexuele jager door een aap zou zijn gebeten en dat het zo allemaal begonnen is. Precies in de periode dat miljoenen afrikanen niersoep van met een afgezwakt polio virus besmette chimpansees hebben gedronken en alle homosexuelen in San Fransisco een soortgelijke soep ook hebben gedronken, maar dan met het afgezwakte hepatitus B virus.(Voor medisch personeel was een ander vaccijn beschikbaar)
In Frankrijk een heel overtuigende documentaire over gezien op Arte(niet op prime time trouwens) Die link is ook op wikipedia te vinden en op andere subversieve video sites.
Aids bestaat volgens mij helemaal niet: ik denk dat het immunitaire systeem, oa door inenten, bewust of onbewust, in sommige gevallen onherstelbaar beschadigd wordt. That’s all.
Helaas kan ik deze mening niet wetenschappelijk onderbouwen hoewel ik er meerdere boeken over gelezen heb.
Kijk uit wat je in jezelf en je kinderen laat spuiten!
En door wie…
@Armin [11]:
Beste Armin,
Ik heb mij bescheurd van het lachen wegens je smakelijke stijl, waarvoor dank. Ook dank voor je kritiek, dus nu terzake:
“Er is overweldigend bewijs dat het HIV virus bestaat.”
Welk bewijs bijvoorbeeld?
Of HIV bestaat laat ik in het midden. Ik zeg alleen, dat het nooit als zodanig in volledig zuivere vorm is geïsoleerd en onderzocht. HIV wordt uitsluitend immunologisch aangetoond, d.w.z. op indirecte wijze m.b.v. markers.
http://www.roche.com/med-cor-2007-05-14
De bijsluiter vermeldt: “The test is not intended for use as a screening test for the presence of HIV-1 in blood or blood products or as a diagnostic test to confirm the presence of HIV-1 infection.”
Een dergelijke opmerking staat standaard in de bijsluiter van HIV-tests. Maar het is SOP (Standard Operating Procedure) in de kliniek, dat hij daarvoor wel gebruikt wordt.
HIV is niet getest volgens de postulaten van Koch en faalt dus op die toets. (Zie o.a. mijn vorige commentaar en mijn verwijzing naar ref. 18)
Jouw betoog draait om een vermeende stelling van mij: “Zijn stelling dat AIDS vaak voorkomt zonder HIV is een stropop.”
Dat is een betreurenswaardig misverstand, zoals ik hierboven in #12 al heb uiteengezet. Ik hoop, dat dat betoog hierover opheldering verschaft.
“Wat jij als verdwijntruc beschrijft is dus juist. HIV + longonstekening is AIDS, diezelfde longontsteking zonder HIV is geen AIDS. Je gaat dan ook dood door longontstekning,…”
Natuurlijk is dat juist, want zo luidt nou juist de definitie van AIDS. 🙂
“… maar met HIV krijg je die longontsteking dan ook aanzienlijk sneller en maakt vrijwel geen kans indien je het hebt.”
Kun je dat onderbouwen?
“En nog steeds leidt HIV besmetting bij geen ingrijpen vrijwel altijd tot de dood…”
Onderbouwing?
“SpyNose, je draaft door. In jouw ogen is alles een conspiracy.”
Armin, draaf jij zelf niet een beetje door? Ik kom toch met een logisch en degelijk onderbouwd stuk, dacht ik zo. En van jou zou ik graag een onderbouwing zien, en deze keer wel een behoorlijk degelijke mag ik hopen.
En dan nu is het hele AIDS gedoe lulkoek en verzonnen.”
Dat is inderdaad niet uitgesloten, en gezien de aangedragen en nog steeds niet weerlegde argumenten tegen de niet falsifieerbare HIV/AIDS-hypothese (zie citaat Kary Mullis) zelfs niet eens onwaarschijnlijk. En nog een heel dure lulkoek ook. 🙂
Maar dan heb ik nog een vraagje aan jou:
Als er -volgens jou, niet volgens mij- overweldigend bewijs is, dat het HIV bestaat, waar is het overstelpend fundamenteel wetenschappelijk bewijs, dat HIV AIDS veroorzaakt (zonder cirkelredenering, maar op basis van Kochs postulaten)?
ffi [16] reageerde op deze reactie.
Spy Nose
Volgens mij is wat je de grote verdwijntruc noemt slechts een bewijs dat je immuunsysteem ondermijnende ziektes ontkent. Kenmerk van een ziekte die het immuunsysteem aantast is een aangetast immuunsysteem. En niet meer dan dat. Vervolgens loopt de patient een hogere kans te overlijden aan ziektes die voor personen met een intact immuunsysteem niet fataal hoeven te zijn. Dus mensen overlijden niet aan Aids maar aan de gevolgen van ziektes die de kans krijgen door een door aids aangetast immuunsysteem.
En HIV zorgt voor AIDS. Aidsremmers gebaseerd op de volgens jouw niet bewezen HIV hypothese zijn overigens wel degelijk effectief, daardoor is een HIV infectie voor mensen in rijkere landen intussen een chronische en geen dodelijke ziekte meer. En wordt jouw verhaal, voor zover het nog nodig is, verder onderuit gehaald.
Ach, waarom schrijf ik dit, Armin heeft het eigenlijk al in post 11 verwoord. Je logica van de vedwijntruc, wat jij een cirkel redenering noemt, is niets anders dan het ontkennen van het begrip immuunziektes. Erken je dat begrip, dan is er geen cirkelredenering. Bovendien is er geen noodzaak tot het aantonen van 29 relaties van ziektes met HIV die hun kans grijpen bij aangetaste immunsystemen.
Spy-Nose [18] reageerde op deze reactie.
@Spy-Nose [14]:
“Of HIV bestaat laat ik in het midden. Ik zeg alleen, dat het nooit als zodanig in volledig zuivere vorm is geïsoleerd en onderzocht. HIV wordt uitsluitend immunologisch aangetoond, d.w.z. op indirecte wijze m.b.v. markers.”
Duh, monoclonale antilichamen zijn nou eenmaal makkelijk en masaal te produceren en makkelijk in gebruik. Direct een virus aantonen is zeer kostbaar en tijdsintensief (en misschien onmogelijk omdat het virus instabiel is). Ditzelfde geldt overigens voor veel andere virale ziektes.
“HIV is niet getest volgens de postulaten van Koch en faalt dus op die toets. (Zie o.a. mijn vorige commentaar en mijn verwijzing naar ref. 18)”
Heinrich Hermann Robert Koch (11 December 1843 – 27 May 1910)….ondertussen is de wetenschap 100 jaar verder en zijn er nieuwe inzichten.
Spy-Nose [17] reageerde op deze reactie.
@ffi [16]:
Sorry ffi, Waarom omzeil je mijn argumenten en haalt in plaats daarvan enkele bekende drogredenen van stal?
Gaarne alsnog jouw weerlegging van mijn argumenten. Intussen zal ik proberen ook je nieuwe stellingen te weerleggen.
1) monoclonale antilichamen… De fabrikant stelt een cocktail van MAB’s samen die een zo groot mogelijke score geeft binnen een vooraf geselecteerde risicogroep. Dat is zeer arbitrair en berust zeker niet op wetenschappelijke, maar eerder op commerciële basis.
Als het gaat om dergelijke enorme kapitalen en aantallen als in het geval van HIV/AIDS, dient de grondslag van je experimenten wetenschappelijk en niet commercieel te zijn verantwoord.
2) Dat is hetzelfde als zeggen: “Newton (1643-1727)…, maar ondertussen is de wetenschap 300 jaar verder en zijn er nieuwe inzichten.”
Daarmee zeg je helemaal niets, je suggereert alleen. Sorry makker, geen argument, helaas.
Daarentegen hebben Koch’s postulaten 100 jaar lang aangetoond degelijke wetenschap te zijn, terwijl die z.g. “nieuwe inzichten” van jou nog nooit voldoende zuiver wetenschappelijk zijn gefundeerd. Integendeel de HIV/AIDS-hypothese is tot nu toe steeds heftig omstreden.
En terecht alleen al gezien de aangetoonde vervalsingen en ongerijmdheden, die feitelijk niet te verdedigen zijn.
Ik zou het dan ook zeer op prijs stellen, je relevante kritiek tegemoet te mogen zien. 🙂
ffi [19] reageerde op deze reactie.
@HJ [15]:
De kern van jouw kritiek komt neer op het volgende:
“Je logica van de vedwijntruc, wat jij een cirkel redenering noemt, is niets anders dan het ontkennen van het begrip immuunziektes.”
Hoe kom je daarbij? Ik ontken helemaal niet het begrip “immuunziekte”.
Nogmaals: “HIV/AIDS-dissidenten” beweren, dat de causale relatie tussen HIV en AIDS onvoldoende wetenschappelijk is vastgesteld. En zij baseren hun beschuldiging van ondeugdelijke diagnostiek, ondeugdelijke epidemiologie en van een serie andere ongerijmdheden, op feiten, logica en de wetenschappelijke methode, zoals o.a. hierboven aangegeven.
Kortom de hele HIV/AIDS-methodologie wordt betwist, vergelijkbaar met de betwisting van de mainstream methodologie in de z.g. klimaatwetenschap, waar ook met gegevens en statistieken wordt gesjoemeld.
HIV/AIDS-theorie is geen wetenschap, dat is pseudo-wetenschap.
Ook de belangen zijn vergelijkbaar.
En wat jouw betoog betreft: de “verdwijntruc” bewijst helemaal niet, dat ik het begrip immuunziektes ontken. Jouw argumentatie voor die bewering schiet tekort en gaat bovendien niet in op de essentie van de “verdwijntruc”.
HJ [22] reageerde op deze reactie.
@Spy-Nose [17]:
1) monoclonale antilichamen… De fabrikant stelt een cocktail van MAB’s samen die een zo groot mogelijke score geeft binnen een vooraf geselecteerde risicogroep. Dat is zeer arbitrair en berust zeker niet op wetenschappelijke, maar eerder op commerciële basis.
Nogmaals dit is niet vreemd, elke medische test werkt zo. Als je de sensitivieit verhoogt (dwz dat je test positief/ziekte posititief verhoogt) dan verlaag je automatisch de specificiteit (TN/ZN). Als je een hele hoge sensitiviteit hebt en de prevalentie is laag zal de test voornamelijk vals posititieven scoren (lage positief voorspellende waarde, hoge negatief voorspellende waarde) als je een hele hoge specificiteit hebt zal je veel dragers missen (lage negatief voorspellende waarde, hoge positief voorspellende waarde). Ergens moet er een balans gevonden worden.
Daarmee zeg je helemaal niets, je suggereert alleen. Sorry makker, geen argument, helaas.
ZO werkt de medische wetenschap helaas nou eenmaal, de processen zijn vaak zo ingewikkeld dat het moeilijk is om van alles causale verbanden aan te tonen. HIV is daar geen uitzondering op. Verwerp jij ook de rest van de medische wetenschap?
Spy-Nose [20] reageerde op deze reactie.
@ffi [19]:
Dank voor je opmerkingen.
1) Je uiteenzetting is juist. Maar hoezo “nogmaals”? Hieruit blijkt, dat je voor het eerst toegeeft, waarom deze testprocedures strikt genomen inderdaad onwetenschappelijk zijn, ook al worden zij “medisch-wetenschappelijk” genoemd.
De consequenties daarvan zijn haast niet te overschatten, want die zijn niet alleen van medische, maar ook van psychologische, economische en politieke aard.
Bijvoorbeeld: als het gaat om het individuele belang is wellicht een hoge specificiteit wenselijk om het risico, dat iemand ten onrechte als AIDS-lijder – met alle negatieve persoonlijke en sociale consequenties van dien- wordt aangemerkt zo klein mogelijk te maken.
Maar men kan ook anders redeneren. De uitslag kan volkomen afhangen van de individuele fabrikant, van de individuele test, van het beleid van de individuele behandelaar, de individuele kliniek of het individuele land.
Zo kan een patiënt met diagnose HIV+ in het ene land diagnose HIV- in het andere krijgen, afhankeljk van de diagnostische test.
Zo kunnen ook de statistieken worden gemanipuleerd, etc., etc.
Dat is aan een leek haast niet uit te leggen.
2) Aantonen van causaal verband is inderdaad heel lastig en men heeft gepoogd daarvoor criteria op te stellen (Bradford-Hill). Ze zijn in elk geval nooit absoluut eenduidig toepasbaar. Maar dat ontslaat de medische wetenschap niet van de morele plicht, (vermeende) causale relaties zo zorgvuldig mogelijk te onderzoeken.
Evenmin ontslaat het de diagnosticus en/of behandelaar van zijn morele verplichtingen jegens de individuele patiënt.
Men mag betwijfelen, of dat in concrete gevallen in voor de individuele patiënt acceptabele mate gebeurd.
Je zou in het algemeen kunnen zeggen, dat DE (mainstream) “medische wetenschap” geen wetenschap is in klassiek-wetenschappelijke zin, maar steeds meer te maken krijgt met opportunisme en belangenverstrengeling.
Overigens ben ik nog steeds benieuwd naar je onderbouwingen.
Spy-Nose [21] reageerde op deze reactie.
@Spy-Nose [20]:
Met excuses aan @ffi: de laatste volzin is niet bedoeld voor @ffi, maar voor @Armin.
Ik heb helaas verder weinig tijd meer en wil zo mogelijk nog één reactie beantwoorden.
@Spy-Nose [18]:
En wat jouw betoog betreft: de “verdwijntruc” bewijst helemaal niet, dat ik het begrip immuunziektes ontken
Als er immuunziektes zijn die niet door HIV worden veroorzaakt dan stel je dat dit per se HIV negatief AIDS is. Terwijl er best andere ziektes met aids symptomen kunnen zijn, zogenaamde andere immuunsysteem aantastende ziektes. Jij kiest hierdoor zelf voor een cirkelredenering.
HIV/AIDS-theorie is geen wetenschap, dat is pseudo-wetenschap. Ook de belangen zijn vergelijkbaar Natuurlijk zijn er belangen, echter, anders dan de ook door jou genoemde “klimaatwetenschappers” blijken HIV / Aids remmers te werken. Dat er mensen ook in dit geval de wetenschap proberen te misbruiken staat buiten kijf, een paus die beweert dat condooms wetenschappelijk bewezen niet voldoende effectief zijn, Zuid Afrikaanse populistische politici die net als jij de relatie HIV – Aids ontkennen, etcetera.
HIV, onbehandeld met aidsremmers, zorgt voor een groot gedeelte van de populatie die positief getest is tot de dood binnen zeg 10 jaar, met remmers haal je gewoon je pensioen. Geef dit gewoon eens toe. En als je dit toegeeft is er de relatie tussen HIV en Aids indirect aangetoond. Omdat deze medicatie op de HIV – Aids hypothese is gebaseerd. Ontken je dit dan sluit je volgens mij de ogen voor realiteit.
Spy-Nose [23] reageerde op deze reactie.
@HJ [22]:
Dank voor je opmerkingen.
1) Ik dacht, dat ik duidelijk genoeg had gemaakt, dat ik het bestaan van HIV betwijfel, omdat HIV nooit biochemisch is geisoleerd en dus faalt op de Koch postulaten 3 en 4. Maar “gewone” immuundepressie kan ook door een andere oorzaak dan HIV worden opgewekt, bijv. door het immuundepressivum cyclosporine of door een aandoening, zoals je zelf zegt. Verder heb ik duidelijk gemaakt, dat AIDS formeel (dus volgens de definitie) alleen bij seropositiviteit + een van die 29 aandoeningen wordt gediagnosticeerd.
Nu haal je de formele “AIDS”-diagnose en immuundepressie door elkaar om mij vervolgens te verwijten, dat ik voor een cirkelredenering kies. Dat is dus niet het geval: Door het formeel definiëren van “AIDS” met een diagnostische test wordt de cirkelredenering geïntroduceerd.
2) “anders dan de ook door jou genoemde “klimaatwetenschappers” blijken HIV / Aids remmers te werken.”
Referenties s.v.p.?
“politici die net als jij de relatie HIV – Aids ontkennen,…”
Ik beweer slechts, dat HIV niet wetenschappelijk is aangetoond, dat is iets anders dan zeggen dat ik HIV dan wel de relatie HIV – AIDS ontken.
3) “HIV, onbehandeld met aidsremmers, zorgt voor een groot gedeelte van de populatie die positief getest is tot de dood binnen zeg 10 jaar, met remmers haal je gewoon je pensioen.”
Is daar onomstotelijk bewijs voor? Zo ja, waar dan?
Er zijn verschillende publicaties die populaties antiretroviraalvrije seropositieven beschrijven met betere overlevingscijfers dan behandelde populaties. Er wordt o.a. een groep van 36 Duitsers beschreven, waarvan meer dan 90% langer dan 10 jaar overleeft, terwijl 63% van 18700 behandelde Duitsers overlijdt (Duesberg, Koehnlein & Rasnick, 2003).
“Geef dit gewoon eens toe.”
Als je mij de nodige referenties daarvan verstrekt…
Waarom zou ik anders iets toegeven, waar ik (wetenschappelijk gesproken) geen enkele reden voor zie? Integendeel!
Of wordt ik daar gelukkiger van of zo?
“Ontken je dit dan sluit je volgens mij de ogen voor realiteit.”
Ik ontken niets, maar zolang ik geen harde bewijzen heb, kan ik er gewoon niets over zeggen.
Dank voor je aandacht.
HJ [25] reageerde op deze reactie.
Spy-nose hoeft zichzelf niet te laten injecteren met HIV, Dr Wilner is m ‘vrijwillig’ al voor geweest.
Zie:
Dr Willner (a medical doctor of 40 years experience) was the author of The Cancer Solution & Deadly Deception, and an outspoken whistleblower of the AIDS hoax. He appeared on Spanish TV where he mixed his blood with the blood of an HIV positive man to demonstrate his belief that HIV was not the cause of AIDS. His suggested prime therapies were Budwig Diet, Chelation therapy, Laetrile, Ozone therapy, Pulsed Magnetic therapy, 714X, Glyoxide, Proteolytic enzymes, rectal Coffee instillation, Colonic cleansing, Mind-spiritual support, Therapeutic vitamin/minerals. Died afore his time like many critics of Allopathy Inc.
http://www.whale.to/c/willner.html
Zie ook het verhaal: Gezondheid :
AIDS: Het grote medische bedrog! (+update)
http://www.wanttoknow.nl/overige/aids-het-grote-medische-bedrog/
en op http://www.leefbewust.com vind je alles over voeding en gezondheid waaronder ook uitgebreid het HIV onderwerp.
Spy-Nose [27] reageerde op deze reactie.
@Spy-Nose [23]:
Beste Spy-Nose
Er is een — gesubsidieerd, dus enigszins onbetrouwbaar — instituut dat HIV besmettingen en Aids bestrijding in Nederland in de gaten houdt. Stichting HIV monitoring. Linkje voor hun 2009 rapport:
http://www.hiv-monitoring.nl/_site1134/images/091250-HIVM-2009-KL.pdf
Het is in hun belang het aantal besmettingen en de mortaliteit van HIV / AIDS te overdrijven. Om zo meer subsidie op te strijken. Echter wijzen ze op pagina 58 en verder van de pdf in de link op het feit dat maar iets meer dan 1 procent van de HIV geinfecteerden thans sterft. Ik weet van de jaren 90 dat dat anders was. Ik heb een tweetal buren verloren aan AIDS. Niet dat ik echt dikke vrienden was met hun, maar ik heb ze wel zien aftakelen. Beiden hadden al een partner verloren, ik woonde tussen 2 sero positieve “homoweduwnaars” in. Van eigen waarneming weet ik dus dat HIV (ze waren HIV geinfecteerd) tot AIDS voert en daarna in de jaren 90 tot de dood.
Gelukkig is HIV nu minder dodelijk. Niet alleen main stream media melden dit, ook de voornoemde stichting HIV monitoring. En alhoewel ik hetero ben, heb ik toch de nodige gay bars en cafe’s in Amsterdam bezocht. Alwaar je op dit vlak ook kennis opdoet.
De eerste aids remmers waren inderdaad indien mogelijk nog dodelijker voor de gebruiker dan het HIV virus. Dus er kunnen best studies zijn die de eerste virus remmers beoordeelden en tot de conclusie kwamen dat deze dodelijk waren voor de gebruiker. Daarna kwamen er echter remmers die minder bijwerkingen hadden, net als een nierpatient aan de dialyse was het echter nog steeds geen gezonde bezigheid, maar het netto effect werd positief. Intussen is het zeer positief omdat maar 1 tot 2 procent van de hiv geinfecteerden jaarlijks sterft. In landen als nederland met toegang tot aids remmers, in landen waar dat niet geslikt wordt is de mortaliteit veel hoger, zie eventueel landen overzicht van unaids: http://www.unaids.org/en/KnowledgeCentre/HIVData/CountryProgress/2010CountryProgressAllCountries.asp
Spy-Nose, ik hoop dat deze links en gegevens in ieder geval verduidelijken dat er een relatie HIV – AIDS lijkt te zijn. Wellicht niet 100 procent bewezen maar wel 99 + procent aannemelijk dat de relatie HIV tot AIDS er is. Mogelijk is er daarnaast een AIDS achtige ziekte die door iets anders wordt veroorzaakt. Het schijnt in ieder geval wel zo dat er waarschijnlijk in Afrika relatief vaak mensen met ernstige ziektes onterecht het stempeltje aids veroorzaakt krijgen.
Spy-Nose [27] reageerde op deze reactie.
Ja ja, Dr. Willner liet zich injecteren met HIV (beweerde hij, is dat ooit gecontroleerd?), maar tja, een half jaar later was hij dood, dus wat zegt dat nou? Ik heb eens een beetje op die sites zitten neuzen, het is een en al kwakzalverij wat je daar tegenkomt en het typisch opgewonden stijltje van samenzweringstheorie-aanhangers. Waarom zijn dit soort halvegare ideeën toch altijd zo populair bij libertariërs? Drinken die allemaal hun koffie rectaal? Het zou me niks verbazen als ze ook denken dat de CIA achter 9-11 zit en dat de wereld bestuurd wordt door de Bilderbergers en de Illuminati. Geen wonder dat ze zo weinig serieus genomen worden.
Spy-Nose [27] reageerde op deze reactie.
@Ronald [24]:
Dank voor je bijdrage.
Die act van Wilner is absurd: Had zeker ff-tjes vergeten, dat bloed van een AIDS-patient allerlei pathogenen kan hebben.
De andere linkjes lijken mij wat serieuzer. Wil ze nog verder uitspitten als ik tijd heb.
@HJ [25]:
Interessante story. Leuk gebracht ook. Wil zeker mijn commentaar? OK.
Het 2009 AIDS-rapport van de HIV-monitor is zo uitgebreid, dat ik er nu niet veel over kan zeggen, maar mij viel wel dit zinnetje op:
“The decline is due in part to a survival effect in which patients who do not die contribute to the total number of person-years in each calendar year, whereas patients who die contribute only to the number of deaths in one year.”
Overigens laat ik al dit soort statistieken voor wat ze waard zijn en wel om de volgende redenen:
1) De testmethodes zijn in de meetperiode veranderd. Maar ze worden niet gegeven, dus je weet nooit hoe betrouwbaar de diagnostische gegevens (TP/ZP, TN/ZN) zijn.
Je weet dus ook niet, hoe de werkelijke prevalentie verandert in de meetperiode.
2) Omdat AIDS een aandoening van het immuunsysteem is, kan de doodsoorzaak in de overlijdensakte enigszins naar believen worden opgegeven.
Een arts zal tegenwoordig om psychologische redenen mogelijk eerder geneigd zijn een non-AIDS oorzaak als doodsoorzaak op te geven dan AIDS.
Tegenwoordig wordt toegegeven, dat er vroeger met de doodsoorzaak gesjoemeld werd. De vraag is dus, zijn er plausibele redenen aanwezig, dat die situatie tegenwoordig verbeterd is?
Persoonlijke ervaringen zijn meestal indrukwekkend, maar helaas zeggen ze meestal weinig over de populatie als geheel daar ze statistisch waardeloos zijn.
Uit de discussie met ffi kwam naar voren, dat de klinische diagnostiek van HIV/AIDS arbitrair is, en het HIV als virus weliswaar gepostuleerd is, maar nooit daadwerkelijk geïsoleerd en aangetoond.
AIDS-diagnostiek is sporttechnisch gezien dan ook niets anders dan een lotto, waarbij de kassa van de maatschappelijke belangengroepen rinkelt bij elke seropositieve uitslag.
Daarom houd ik het op de conclusie na de discussie met ffi, n.l. dat de HIV/AIDS-theorie een wetenschappelijk artefact is, die door gevestigde maatschappelijke belangen in stand gehouden wordt.
De vraag of HIV bestaat of niet en noodzakelijk is voor de ontwikkeling van AIDS is wetenschappelijk interessant, maar op dit moment maatschappelijk niet relevant.
@Wim [26]:
Wim Grapjurk. Je kunt zeker niets zinnigs bedenken?
Geen wonder, dat jij zo weinig serieus genomen wordt.
????? Waarom dan de copy paste actie van dit artikel op Vrijspreker???? Vrijspreker is geen wetenschapssite, maar een site waarop maatschappelijk betrokkenen hun mening geven. Als je zelf de maatschappelijke relevantie van deze discussie verwerpt, waarom heb je dit artikel dan naar deze site gekopieerd? De titel van dit artikel is: Waar is het ‘overstelpend bewijs’, dat HIV AIDS veroorzaakt? . Dit is dus volgens jou slechts bedoeld als wetenschappelijke discussie? En niet als discussie over de huidige maatschappelijke verhoudingen waar mogelijk belangengroepen profiteren van een niet wetenschappelijk onderbouwde stelling? Omdat je zelf aangeeft dat dat volgens jou (maar niet volgens mij) maatschappelijk totaal irrelevant zou zijn????
Lees het dan even door voordat je selectief er die ene zin uitlicht die je gelijk volgens jou ondersteunt. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat je kennis genomen had van deze materie, het geeft immers het beste beschikbare inzicht van de aids “epidemie” in NL. Als je over Aids publiceert dan lijkt het me logisch dat je hiervan al op de hoogte was. Of in ieder geval kennis genomen had van dit jaarlijkse rapport.
Wat bedoel je hier met sporttechnisch? Wat is het verband met sport?
Spy-Nose, je verwerpt persoonlijke ervaringen en je verwerpt statistieken. Je weigert je in te lezen in aangedragen documentatie omdat dat je teveel moeite is. Je hebt je voor publicatie hooguit zeer vluchtig en selectief ingelezen in deze materie. En bent nu ontstemd op mensen als Wim en mij. Je ontkracht het maatschappelijke belang. Beroept je op wetenschap, maar hebt je duidelijk niet optimaal voorbereid en hebt je zoals ik het zie selectief ingelezen.
Ik heb veel respect voor mensen zoals jij die publiceren op Vrijspreker, maar hier laat je deze keer volgens mij toch een steekje vallen. Volgende keer graag beter!
Spy-Nose [29] reageerde op deze reactie.
Spy-Nose [32] reageerde op deze reactie.
@HJ [28]:
Bedankt voor je kritische reactie. Op dit moment kan ik als volgt reageren:
1)Het is niet mijn bedoeling reageerders teleur te stellen. Maar dat het steeds meer een wetenschappelijke discussie is geworden wordt pas duidelijk na zo’n discussie als de onderhavige (die natuurlijk gewoon verder gaat, maar in dit bestek, althans wat mijn bijdrage betreft door tijdgebrek voorlopig wordt opgeschort). Daar gaat zo’n discussie als deze net om.
Dat komt allemaal, omdat het probleem multifactorieel is, zoals ook heel duidelijk uit de discussie blijkt: er zijn grote problemen, biochemische, diagnostische, farmacotherapeutische en evenzo grote epidemiologische problemen.
Kortom het probleemcomplex is dermate ingewikkeld, dat het geheel wordt “gemedicaliseerd” (= gebureaucratiseerd), zodat het aan het zicht van het publiek en aan de maatschappelijke discussie wordt onttrokken.
Dat is de helaas de praktijk. Dat kan veranderen, maar dat ligt dunkt mij niet in de lijn der verwachtingen.
2) Ik lees het rapport heus wel, maar ik heb mijn fundamentele commentaar op de diagnostiek, maar ook op de statistiek al gegeven.
Er is inderdaad geen sprake van een “epidemie”, zoals je zelf al suggereert, maar zoals de bureaucraten en andere belanghebbenden het publiek niettemin willen doen geloven.
Het rapport is dan ook minder relevant dan het lijkt en zeker niet onmisbaar voor het begrip van de HIV/AIDS-problematiek, zoals je echter wel lijkt te suggereren.
Laat mij s.v.p. even tijd, wil je?
3) “Sporttechnisch” is als cynisch grapje bedoeld. Gezien vanuit het establishment gaat het toch gewoon om het exploiteren van een geldstroom, net zoals bij de toto/lotto. Ik denk, dat dat uit de context voldoende naar voren komt.
“…Beroept je op wetenschap, maar hebt je duidelijk niet optimaal voorbereid en hebt je zoals ik het zie selectief ingelezen.”
Haha, je krijgt mij niet op de kast hoor. Er is in de echte wetenschappelijke literatuur (“medische wetenschap” is geen echte, maar -ik zou zeggen- toegepaste wetenschap) méér dan voldoende aangetoond, dat het hele HIV/AIDS-verhaal een verzinsel is, pseudo-wetenschap (met verdichtsels, vervalsingen en valse statistieken en alles erop en eraan), geëxploiteerd door het establishment.
B.t.w. Heb jij de referenties nagelopen en gelezen?
Daar hoef ik geen jaarverslag van HIV-monitor voor door te lezen (dat ook niet bedoeld is om fundamentele problemen aan de orde te stellen, laat staan op te lossen), tenzij er fundamenteel iets in de aanpak van het probleem, m.n. in de diagnostiek verandert. Maar dat ligt niet voor de hand en lijkt ook niet het geval, mag ik aannemen. Daar is de bureaucratie niet op uit en daarvoor is de bureaucratisering van de medische wetenschap veel te sterk.
Nogmaals dank voor je reactie. Ik hoop hiermee mijn standpunt voldoende te hebben toegelicht.
The proof of the pudding is in the eating.
Er wordt hier gesteld door HJ: “En HIV zorgt voor AIDS. Aidsremmers gebaseerd op de volgens jouw niet bewezen HIV hypothese zijn overigens wel degelijk effectief, daardoor is een HIV infectie voor mensen in rijkere landen intussen een chronische en geen dodelijke ziekte meer.”
Als HIV een virus-infectie is, zoals je beweert, dat na verloop van tijd dus AIDS veroorzaakt dan zouden er patiënten moeten zijn die al jaren met HIV rondlopen, zich nooit hebben laten testen, en dan opeens AIDS ontwikkelen.
Het gekke is dat AIDS zich uitsluitend ontwikkeld bij mensen met een positieve test-score.
Mensen die zich nooit laten testen zullen in Nederland ook nooit AIDS krijgen.
Als iemand ziek is gaat hij naar de dokter, en krijgt hij een behandeling. Meestal wordt hij/zij weer beter.
Geeft zo iemand echter aan dat hij een promiscue leefstijl heeft, dan is de kans groot dat er ook op HIV ‘getest’ gaat worden. Die test geeft vervolgens vaak een vals-positieve uitslag, de patiënt ‘heeft AIDS’, en krijgt vervolgens dankzij de kuur met AIDS-remmers (lees: chemotherapie) vervolgens een lage levensverwachting. Nogal wiedes, zou je denken.
Helaas is dat zoals het in de echte wereld werkt. In Afrika, waar ze toch al ziek zijn door ondervoeding en belabberde hygiënische omstandigheden wordt niet eens getest, daar wordt je gewoon op basis van twee of drie symptomen tot AIDS-patiënt verklaard. En ben je dus ook ten dode opgeschreven, maar dat was je daar toch al.
Comments are closed.