Yes we can´tOnlangs oreerde minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken dat robots een gevaar vormen voor de werkgelegenheid en dat de overheid moet ingrijpen om dit ´probleem´ aan te pakken.

Zoals gebruikelijk hebben we hier weer een PvdA-apparatsjik die waarschuwt voor nieuwe gevaren en die dus moeten worden bezworen door de overheid. Zie je het patroon? Dat is continu het geval met deze waanbeelden. Robotisering is al 30 jaar oud, want begin jaren 80 is Japan begonnen met het inzetten van robots in de auto-industrie. Niets nieuws onder de zon. In datzelfde decennium werd de kantoorautomatisering volop in gang gezet met desktop computers en netwerksystemen. Het probleem is niet de industrialisatie van de 19e eeuw, de technologisering van de 20e eeuw of de robotisering van de 21e eeuw, omdat oude ambachten nu eenmaal altijd verdwijnen en nieuwe daarvoor terugkomen. Innovatie en applicatie zijn het credo van elke vernieuwing en modernisering van de samenleving. Waar het fout gaat is de overheid die telkens probeert de macht naar zich toe te trekken en de bevolking plundert met torenhoge belastingen, terroriseert met draconische wetgeving, de voortdurende zucht naar centralisering van de macht en het beperken van allerlei natuurlijke vrijheden.

Waarom hebben landen als Zwitserland, Andorra of Bermuda hier geen last van en maken zich in het geheel niet druk om deze nepproblemen? Dat heeft te maken dat ze vertrouwen op de individuele redzaamheid van de bevolking zonder hen allerlei vrijheidsbeperkingen op te leggen of hun geld af te pakken. Wanneer fysiek werk uit handen wordt genomen en de productiviteit op deze manier wordt verhoogd, dan komt er meer kapitaal en tijd vrij om andere dingen te doen, zoals binnen de zorg-, vrijetijds- en hobbysectoren. Verder kunnen werknemers zich kwijten aan andere werkzaamheden, zoals een eigen bedrijfje, vrijwilligerswerk, sportclubs etc. Maar op dit moment wordt het leeuwendeel van het voorradige kapitaal door de overheid en hun failliete corporatistische vrienden in de financiële sector opgesoupeerd. Dan blijft er natuurlijk bitter weinig kapitaal over om bovengenoemde zaken te bewerkstelligen.

In een bezitseconomie wordt spaargeld gebruikt voor verdere investeringen in productie, infrastructuur en huizenbouw bijvoorbeeld, waardoor de intrinsieke waarde van Nederland verder omhoog schiet. Op dit spaargeld is een normale rente van 3-5% van toepassing. Nu zitten we echter in een (Neo-)Keynesiaanse schuldeconomie, waarbij spaargeld niets meer oplevert en mensen genoodzaakt zijn om hun heil te zoeken in speculatieve financiële casino´s, zoals de aandelenbeurzen, derivatensector en overheidsschuld. Dit gaat allemaal ten koste van de noodzakelijke investeringen in productie, infrastructuur, transportmiddelen etc. Met andere woorden de overheid en de financiële sector hebben de economie zodanig gekanibaliseerd dat elke moderne ontwikkeling zoals automatisering en robotisering als ´gevaarlijk´ wordt beschouwd voor de werkgelegenheid, terwijl het juist geweldig zou moeten zijn als mensen in plaats van 40 uur of 5 dagen per week, maar 30 uur of 3 dagen per week zouden moeten werken dankzij de technologische vooruitgang.

Al het kapitaal dat hiervoor zou kunnen worden aangewend is in de laatste 30-40 jaar weggesluisd richting overheid en de financiële vampiereconomie. Het kapitaal dat moet worden opgebracht om werknemers te betalen en om verdere werkgelegenheid te ontwikkelen wordt afgeroomd door de overheid via belastingen en de overdracht naar de failliete financiële sector.  Dat kapitaal verdwijnt in een bodemloze put, waardoor het kapitaal voor de uitbouw van andere sectoren stagneert of zelfs volledig is weggevloeid. De EU heeft dit probleem alleen nog meer geëscaleerd door middel van de continentale centralisering van de kanibalisering in Brussel te huisvesten met bijkomende accessoires zoals een ECB, ESM, bankenunie enzovoorts, waarbij nog meer kapitaal verdwijnt richting onproductieve sectoren als een EU, failliete staten en Europese bankensector

Nu begrijpt men de achtergrond van dit idiote angstverhaal. Nooit zal een politicus er vooruit komen dat de overheid de schuldige is, want dan zet hij of zij de eigen baan en carrière natuurlijk op het spel. Dus moeten er bij tijd en wijle allerlei angstscenario´s worden verzonnen om het gepeupel in het gelid te houden en ervoor zorg te dragen dat de niet aflatende stroom kapitaal richting overheid en hun corporatistische kompanen blijft voortduren.

Voor een cui bono*, volg alleen maar deze kapitaalstromen.

* Vert. Wie ontleent er voordeel aan

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  2. Indien 100 procent automatisering/robotisering/digitalisering een feit is, dan valt de complete markt weg. Waarom? Omdat machines geen loon ontvangen voor productiviteit en derhalve als armlastig gedefinieerd moeten worden. Daarlangs kent de machine geen behoefte aan kroketten, automobielen, of een eigen woning. Dus daar gaat je markt omdat de eerdere menselijke werknemers ook al zonder baan thuis zitten. TENZIJ het machinaal profijt op revolutionair andere wijze verdeelt gaat worden. Ik zie werkelijk geen andere oplossing…

    Albert S. [6] reageerde op deze reactie.

  4. Robots kunnen best banen van managers overnemen bij de overheid.

    Koffiedrinken,
    e-mails doorsturen,
    aanwezig zijn bij werkgroepen,stuurgroepen, overleggroepen,
    discussiegroepen, evaluatiegroepen, etc,..
    ,sporten
    ,werk delegeren
    ,ziek zijn
    ,aanwezig zijn op heidedagen
    ,bij collega’s kijken bij andere overheidsdiensten voor inspiratie
    ,Remco Claassen zijn geleuter aanhoren
    ,…..

    Het gaat dan zeker een gevaar vormen voor de werkgelegenheid
    bij de overheid.

  5. Beste Albert, U schrijft: “Waarom hebben landen als Zwitserland, Andorra of Bermuda hier geen last van en maken zich in het geheel niet druk om deze nepproblemen? Dat heeft te maken dat ze vertrouwen op de individuele redzaamheid van de bevolking zonder hen allerlei vrijheidsbeperkingen op te leggen of hun geld af te pakken.”

    Ik denk inderdaad dat deze Autonome(re) landen minder problemen ervaren in deze door corporatie’s beheerste politieke realiteit. De corporaties zoeken altijd naar winstmaximalisatie. Hieruit volgt dat productiviteit daar waar mogelijk wordt verhoogt door automatiseering, robotisering en dat er een krimp in werkgelegenheid volgt. Hogere winstuitkeringen voor de aandeelhouders en meer armoede voor de (overbodig geworden) productiemedewerkers. Deze processen vinden echter ook in Zwitserland, Bermuda en elders plaats. Als we dus puur op basis van het idee; “robotisering is slecht voor de werkgelegenheid” naar deze realiteit kijken, zou er geen verschil tussen deze staten hoeven bestaan.

    De hoogte van de geheven belastingen (over inkomen) zijn duidelijk verschillend. De afhankelijkheid of gebondenheid in geopolitieke zin is ook duidelijk verschillend. Zwitserland en Andorra zijn in hoge(re) mate onafhankelijke staten en de belastingen voor haar inwonders zijn beduidend lager.

    Wij, in Nederland, zien veel van ons geld naar de zuidelijke lidstaten verdwijnen. Geld dat wij opbrengen, maar niet in onze economie terecht komt.
    Dit geld gaat ook niet echt naar de zuidelijke lidstaten! Dit geld gaat via een rekening op naam van een zuidelijk lidstaat naar een corporatie (bank). De schulden van die landen worden niet afgelost, ze worden verschoven, opnieuw verpakt, of door een andere of breedere coalitie gedekt enz… . Elke keer dat dit gebeurt geven wij weer wat meer van onze soevereiniteit op. Ook komt de mogelijke oplossing / aflossing steeds verder weg te liggen. (Zie andere stukken over het almaar verder oplopen van de schulden wereldwijd.)

    U legt in uw stuk de nadruk op zelfbeschikking en minimalisatie van overheidsinmenging, uw conclusie; de overheid is de schuldige.

    Echter als we voorgaande aanschouwen dan ligt de schuld niet bij de overheid maar bij de corporaties. Je kunt de overheid beschuldiggen van gebrekkige handhaving van het “level playingfield”, maar overheidsinmenging / handhaving, is nu juist wat u niet wenselijk acht. Deze corporate entiteiten hebben precies weten te realiseren wat u éénieder toewenst; beperkte overheidsinmenging en een zeer lage belastingdruk. Is het nu de schuld van de overheid dat zij hierop geen of onvoldoende toezicht hebben gehouden, of is het de schuld van de corporaties dat zij dit “gewild” hebben en dat het ze nog gelukt is ook. Of….

    U schrijft: “Nu zitten we echter in een (Neo-)Keynesiaanse schuldeconomie, waarbij spaargeld niets meer oplevert en mensen genoodzaakt zijn om hun heil te zoeken in speculatieve financiële casino´s, zoals de aandelenbeurzen, derivatensector en overheidsschuld.”

    Of… is het de schuld van iedereen, willen we allemaal rijker worden, gokken en meeliften op golven van overklaarbare welvaartsgroei?

    Dat we te maken hebben met een grondige systeemfout is wel helder denk ik. Maar wat is dat dan… Ik denk niet dat het te maken heeft met automatisering of robotisering. Waarom doen die kleine zelfstandige staten het wel goed, of beter?
    Komt dat doordat zij een inherent onafhankelijkere bevolking hebben. Zijn Zwitsers werkelijk anders als Duitsers, Of zijn Andoriaanen anders als Fransen en wat hebben Zwitsers en Andoriaanen dan gemeen?
    Het antwoord zit hem denk ik in de manier waarop zij zich organiseren, in wat zij van hun overheden verwachten en belangrijker nog, met wie zij, en onder welke voorwaarden, samenwerken. Er is in deze landen nog de mogelijkheid te kiezen, wel of niet deel te nemen of te handelen met… Er is sprake van autonomie.

    Landsgrenzen en autonomie van de staat stellen een volk(je) instaat controle uit te oefennen op hun overheid. De lijnen zijn kort en overzichtelijk. Het karakter van het volk komt tot uiting in de wijze waarop het zich organiseerd en zo kan er sprake zijn van een hogere mate van zelfbeschikking.
    Als een staat te groot wordt gaat die staat er werk van maken de burgers op één lijn te krijgen. Als die overheid gefinancierd wordt door corporaties, dan gaan die corporaties bepalen wat mensen behoren te denken en doen… De politiek houdt zich vandaag de dag in Nederland sterk bezig met beinvloeding van haar burgers, wij moeten willen wat we vanuit ons zelf nooit zouden willen. Dat is dus de omgekeerde wereld.

    Hoe kunnen burgers “vrij” zijn als de staat waarin zij leven dat niet is?

    De drang naar centalisatie (IMF, ECB enz.) is naar mijn mening niet ingegeven door de politiek. Deze beweging is ingezet en wordt voortgezet door de corporaties,immers, wie heeft er baat bij? Dat de politiek inmiddels vergeven is van idioten die deze belangen behartigen is een gevolg, geen oorzaak.

    Voordat hier verandering in komt, en de burger meer onafhankelijkheid kan claimen van haar overheid, moeten die “grote” belangen gebroken worden. En hier zit de crux. De overheden (lees corporaties) zijn gebaat bij instandhouding / uitbreiding van de huidige verhoudingen. Zij zaaien angst; “uit de EU stappen heeft desastreuze gevolgen”, “Zonder het IMF waren we allemaal failliet”, “als we bank A niet redden vallen alle banken om” en ga zo maar door.

    Wat niemand lijkt te beseffen is dat we ONSZELF dit aandoen. Wij zijn verantwoordelijk voor ons eigen leven, nu ook al ja!

    Wat wij echter nooit te horen krijgen is hoe we die zelfbeschikking kunnen verwezelijken. Wat de alternatieven zijn. Hoe wij ons kunnen organiseren. We worden bezig gehouden met een onaflatende stroom van ellende en iedereen die zijn hoofd nog boven weet te houden, is al lang blij. Het alternatief is zelf verantwoordelijkheid te nemen.
    Want afgeven op de overheid is net zoiets als jezelf onophoudelijk in de maag stompen. Je hebt het gevoel dat je wat doet met je gevoelens, maar beter voel je je er niet door. Verantwoordelijkheid nemen brengt je in de positie fouten te maken, jammer, erg vervelend soms, maar dan hoef je je in elk geval niet meer volkomen afhankelijk en onmachtig te voelen.

    Vrijheid bestaat alleen in relatie tot onvrijheid en wel in rechtevenredige tegenovergesteldheid. Met andere woorden hoe kleiner de vrijheidsbeperkende eenheden, hoe groter de vrijheid.

    Maak overheden klein, niet in wat ze doen, maar in hun werkelijke omvang. Dus beperk het gebied waarin ze geldigheid hebben. Zo ontstaat er meer ongelijkheid in de zin van dat Zwitserland ongelijk is aan Andorra aan Nederland en aan de staat Texas. De bevolking van dit beperkte gebied krijgt dan weer werkelijke zeggenschap en kan een microsamenleving naar eigen gevoel en ethiek bouwen en onderhouden. Zo zullen ze in Texas wapens willen bezitten en in Nederland de vrijheid willen hebben om zelf te bepalen of een abortus verstandig is… Lang leven de verschillen, karakter en eigenheid.

  6. @Sander [2]: Wie bedient, onderhoudt en repareert deze machines? Dat zijn toch mensen. In een volledige geautomatiseerde wereld verouderen machines en kunnen zelfs stuk gaan, daar heb je mensen voor nodig. Wie ontvangt de winsten? Dat zijn toch ook mensen die dit uitgeven of verder investeren. Ga zo maar door, dat is in elk stadium van onze menselijke ontwikkeling gebeurd. Elke overgang is niet zonder problemen, dus deze ook niet, maar als je de overheid en de vampiereconomie aanpakt, dan vloeit het kapitaal ongehinderd door de economie, zodat iedereen ervan kan profiteren.

Comments are closed.