Bij de nieuwe ZZP regeling wordt kind met badwater weggegooid. De VAR die niet werd gehandhaafd, wordt vervangen, nou ja al weer uitgesteld, door een regeling die averechts werkt en gebaseerd is op wat theoretische gedachten, zonder de ZZP’rs daar in te kennen.
Alweer zo’n mooi voorbeeld dat als we nog meer regelen, er niets meer geregeld hoeft te worden: de ultieme Bureaucratische droom. Hier een leuk stukje uit de praktijk: clusterfuck
Libertarisch zou zijn: iedereen mag op vrijwillige basis met anderen samenwerken op basis van afspraken tussen die twee partijen, daar hoeft niks (van bovenaf) bij geregeld of verboden te worden.
Ondernemers zorgen er anders ook voor dat anderen gedwongen worden tot bureaucratische handelingen…
Ondernemers erkennen wel werknemers en (in het handelsregister geregistreerde) klanten of leveranciers, maar geen mensen die arbeid simpel willen aanpakken.
Een individu kan overeenkomen arbeid te verrichten, daarvoor beloond worden en op een belastingaangifte ‘overige inkomsten uit arbeid’ invullen. Dat vereist geen registratie in het handelsregister, er is dan geen sprake van een boekhoudplicht, geen BTW-afdracht… lekker simpel. Het wordt echter niet geaccepteer door ondernemers; nee meneer, eerst inschrijven bij de KvK, BTW-nummer en VAR aanvragen.
Een stapje verder is vergoeding voor arbeid een waardering voor een arbeidsprestatie (1:1 koppeling) terwijl er ook iets anders bestaat, namelijk waardering voor het feit dat iemand op deze aardbol rondloopt en zijn aanwezigheid zinvol maakt. Dat kan resulteren in schenkingen die niet gekoppeld zijn aan een specifieke arbeidsprestatie. Bijv. Duitsers en Amerikanen zijn meer dan Hollanders geneigd waardering uit te drukken in schenkingen, waarover geen inkomenstenbelasting wordt afgedragen maar schenkingsrecht (lees: belasting van schenkingen) van toepassing is.
Overnight [2] reageerde op deze reactie.
Nico [3] reageerde op deze reactie.
@Nico [1]: Een individu kan overeenkomen arbeid te verrichten, daarvoor beloond worden en op een belastingaangifte ‘overige inkomsten uit arbeid’ invullen.
jawel en als een individu een paar maanden zo gewerkt heeft en hij stapt naar de rechter omdat hij vind dat hij een vaste baan heeft, weet ik wel wie er aan het kortste eind trekt, niet de werknemer!
idem met schenkingen.
Nico [4] reageerde op deze reactie.
@Nico [1]: Let op: De belastingdienst wijst zelf een weg naar simpelheid, maar het zijn ondernemers die deze weg blokkeren!
Het is dus niet altijd wetgeving en bureaucratie die hobbels opwerpen. Burgers kunnen er ook wat van.
@Overnight [2]: Ja, dat is waar. Fictieve dienstbetrekkingen zijn een risico. Met schenkingen is het gewoon een kwestie van weten waar je mee bezig bent en zorgvuldig te werk gaan.
Wat je eigenlijk zegt is dat een ondernemer zich wil indekken tegen ratten die via een sluiproute iets willen binnenhalen ten koste van een ander. Angst is dan de drijfveer.
Als ik dat vertaal naar een andere denkwijze, dan kan iemand ook goed opletten met wie hij in zee gaat (kies je vrienden met zorg) en zorgvuldig te werk gaan in een eenmaal ontstane relatie. Het oefenen van mensenkennis is ook een goede zaak; na een tijdje valt een masker en zie je wie iemand werkelijk is. Het onwikkelen van een solide netwerk is een doorlopende afvalrace waar telkens weer mensen kunnen instappen.
Je kunt dit dus vanuit bureaucratisch en juridisch perspectief benaderen (risico’s) of vanuit menselijk perspectief (relaties).
Misschien is het goed om te wijzen op de term commodificatie.
Het bureaucratisch en juridisch perspectief dient als een verzekering (Engels: Insurance – verwijzing naar geruststellen). Mensen willen zeker weten dat iets goed gaat door allerlei procedures en veiligheden te creëeren. Dat veroorzaakt echter wel vervreemding tussen mensen. Bij commodificatie wordt de mens losgekoppeld van een product of dienst. Er moet slechts aan parameters en andere voorwaarden worden voldaan. Een werknemer of freelancer beschouwt zich dan een productiemiddel, niets meer.
Het menselijke perspectief werkt vanuit relaties en waardering. Stel je voor; je bent een manager die een schoonmaker zoekt. Je ontmoet iemand, kijkt naar zijn lichaamstaal en probeert in te schatten wat erin zit. Je stelt vragen, toont belangstelling. Als datgene wat je denkt waar te nemen aansluit op wat je zoekt, stel je voor om met elkaar in zee te gaan. Nadien neem je bewust de tijd voor af en toe een praatje en een bak koffie. Het kan zijn dat iemand afvalt vanwege zijn prestaties. Maar het kan ook dat je je waardering uitdrukt en bijv. feliciteert met de verjaardag van een gezinslid. Op die manier heeft iemand (in zijn beleving) een ‘goede baas’ gevonden, zal hij loyaal zijn en bij gelegenheid meer doen dan van hem verwacht wordt. Een goede relatie wordt gekweekt door inspanningen en gebouwd vertrouwen, over en weer.
De manager uit dit voorbeeld leeft op een ander niveau van bewustzijn en kennis dan de schoonmaker. Toch vullen zij elkaar aan en hebben zij elkaar nodig. Op een bepaalde manier kan een kwalitatieve relatie groeien waarbij de een een mentor is voor de ander.
Ik ben zowel idealist als realist. Wat er uit onderlinge verhoudingen komt wordt voor een belangrijk deel bepaald door hoe je het zelf benadert en wat je er zelf in stopt.
Overnight [7] reageerde op deze reactie.
@Nico [5]: hier gaat het om, en dan kun je idealistisch, realistisch samenwerken, ieder zijns wils:
Libertarisch zou zijn: iedereen mag op vrijwillige basis met anderen samenwerken op basis van afspraken tussen die twee partijen, daar hoeft niks (van bovenaf) bij geregeld of verboden te worden.
Het gaat dus fout wanneer er een hogere hand, evt. achteraf andere eisen of bemoeienis gaat stellen, ook in jouw idealisme.
Nico [7] reageerde op deze reactie.
@Overnight [6]: Daar zijn we het gedeetelijk over eens. Er zijn twee situaties:
1) Mensen met substantie die weten hoe ze hun eigen leven op een waardige manier kunnen besturen en hun relaties met anderen kunnen vormgeven. Voor deze categorie is overheidsbemoeienis een last.
2) Mensen die als onmondige kinderen zijn, die nog niet hebben geleerd om na te denken. Al het gezeur met VAR kan vertaalt worden naar één principe: Als je ondernemer bent moet je meerdere opdrachtgevers hebben. Wie dat niet heeft is eigenlijk gewoon in loondienst.
Ik denk hierbij aan bijvoorbeeld een vrachtwagenchauffeur in loondienst die in de val trapt om als zeflstandige te gaan werken. Hij werkt voor slechts één opdrachtgever en is feitelijk een bron van goedkope arbeid geworden die de risico’s van ziektewet en arbeidsongeschiktheid voor eigen rekening neemt. Hij is in sterkere mate een slaaf geworden.
Dáár is de VAR voor bedoeld, om misbruik van mensen zoals deze vrachtwagenchauffeur tegen te gaan. Dat er vervolgens op allerlei manieren misbruik gemaakt wordt van deze regeling is evident. Ook misbruik resulteert weer in een les; kies met zorg met wie je in zee gaat. Want voorkomen is beter dan genezen.
Bartje [9] reageerde op deze reactie.
Richt een BV op en word DGA.
Probleem opgelost.
MMAP [12] reageerde op deze reactie.
@Nico [7]: De door u beschreven situatie is feitelijk al zo oud als de weg van Kralingen.
ZZP zijn in feite gewoon werknemers niets meer of minder omdat zij maar voor een opdrachgever werken namelijk hun voormalige werkgever.
MAAR wie heeft ervoor gezorgt dat deze situatie is ontstaan, juist de overheid en waarom?.
Om de werkloosheidcijfers te drukken.
Waar voordelen zijn zijn evenveel nadelen en welke dan wel?.
Er worden geen premies meer betaalt aan de pensioenfondsen maar ook mindere zaken als WW en andere volksverzekeringen.
Maar nu krijgen op termijn de hogere inkomens met hun pensioen in de problemen want de meest bijdragende en de minst trekkende pensioen mensen zijn nu juist ZZP mensen doordat zij veelal de lager betalende banen hebben.
Het resultaat zal zijn op korte termijn dat vele ZZP weer gewoon werknemers worden
MMAP [12] reageerde op deze reactie.
Het is natuurlijk bespottelijk dat een stel pennenlikkers bij de belastingdienst bepalen of iemand wel of geen ondernemer is (is al jaren zo).
De realiteit is dat de politiek geen ondernemers hebben wil. Een werknemer brengt meer belasting op dan een zelfstandige. Maar als men zonodig zelfstandigen het leven zuur wil maken, laten zij dan beginnen met al die ex-ambtenaren die nu als ZZP-er werken voor hun oude werkgever.
En de FNV maar klagen dat werknemers teveel stress hebben vanwege baan onzekerheid/ontbreken vast contract. Terwijl ondernemers sinds 1 januari bijna niemand mogen ontslaan van de rechter.
Ondernemer aan alle kanten klem zetten en dan verbaasd zijn dat er 1.5 miljoen mensen naar een baan op zoek zijn.
@Bartje [8]: @Bartje [9]:
Met een BV op te richten en DGA te worden is het “probleem” niet opgelost. Ik spreek uit ervaring. Tijdens de VAR periode moest je gewoon een VAR-DGA hebben en ook meerdere factuuradressen hebben.
In de nieuwe BGL situatie (Beschikking Geen Loonheffing) moet ook de DGA aantonen werkelijk als eigen bedrijf te werken. Dus weer net zoals de ZZP’er dat straks moet doen. We moeten straks volgens voorbeeldcontracten (modelovereenkomsten) van de roversdienst (belastingdienst) werken en je moet jezelf SCHRIFTELIJK toetsen dat je ook daadwerkelijk volgens dat contract werkt. Verder zijn er nog een paar criteria om aan te tonen dat je echt zelfstandig bent, bijvoorbeeld een eigen auto (en niet van jouw opdrachtgever), aansprakelijk zijn voor je werk en resultaten (risico dragen), eventueel gereedschap zelf vervangen (en niet krijgen van jouw opdrachtgever), en zo nog een paar criteria.
Bovendien zijn niet alle ZZP’ers mensen die gewoon als zelfstandige voor hun oude baas werken. Die zijn er misschien wel veel, maar lang niet allemaal.
De oplossing is simpel: zorg voor een klein netwerkje van minstens 3 zelfstandigen en doe af en toe (1 of 2 keer per jaar) een “rondje facturen”. Spreek met elkaar een geloofwaardig bedrag af en dan begint het:
A factureert aan B en wordt door B betaald, B factureert aan C en wordt door C betaalt, C factureert aan A en wordt door A betaald. Met meer mensen in het netwerkje wordt de cirkel groter.
Voordeel van minstens 3 mensen is, dat je niet naar elkaar zit te betalen en factureren, maar dat bij elke ondernemer maar 1 x de naam van een ander in de boekhouding staat. En dus niet een betaling van bedrag X ontvangen van dezelfde persoon waarnaar je hetzelfde bedrag aan betaalt. Als je een datum afspreekt wanneer de facturen weggestuurd worden bij iedereen en dat ze allemaal per omgaande die facturen betalen, heeft iedereen binnen maximaal 2-3 dagen het geld weer op de rekening.
Werkt prima, doe dit elk jaar wel een keertje en toevallig deze week zo’n rondje gedaan met 5 ondernemertjes. Gisteren de ene factuur betaalt, vandaag van een ander uit het “rondje” de betaling van mijn factuur ontvangen.
🙂
MMAP [13] reageerde op deze reactie.
@MMAP [12]: Nóg een tip: ik werk altijd aan opdrachten, niet op urenbasis. op papier dan tenminste. Ik factureer elke periode ronde bedragen als zijnde deel van de deelovereenkomst. Bij mijn facturen stuur ik een stand van zaken welke bedragen er buiten die afronding naar ronde bedragen vallen. Wissel ik van opdrachtgever komt er een “afrekening meer- en minderwerken” en strijken we zo de cumulatieve afrondingen glad.
Simpel, want je toont hiermee aan dat je niet puur uurtje-factuurtje zit af te rekenen, maar ronde bedragen als deelopdrachten factureert. Mijn contracten en deelovereenkomsten zijn ook zo met mijn opdrachtgevers ingericht.
Gaat zo al meer dan 8 jaar goed, nooit ellende of onderzoek.
Comments are closed.