Voetbal. De meeste mensen hebben er een mening over. Maar durft men die mening ook te toetsen? Een van de meningen die je vaak over het hedendaagse voetbal hoort is dat geld het spelletje kapot heeft gemaakt. Steeds dezelfde clubs winnen de competitie, de rest doet niet meer echt mee.
Ik ben geen voetbalkenner. Maar ik heb deze mening voor u getoetst. Ik zie de volgende staatjes uit de eerste decennia van het voetbal in Nederland. De winnaars van de Eerste-Klasse-West. R.A.P. en H.V.V. wisselen elkaar af als kampioen:
Totdat Sparta opkomt:
Het grote geld was nog afwezig, maar toch wonnen vaak dezelfde clubs de competitie.
Feijenoord en overwinningen. Het gebeurt dit jaar weer. Vroeger echter waren er een aantal jaren dat Feijenoord domineerde:
De Eerste-Klasse-Oost was niet altijd even spannend, Go-Ahead zette deze reeks neer:
Was het in het noorden in het tijdperk voor het grote geld dan spannender? Niet echt:
Be-Quick domineerde zoals zelden een club de spanning uit een competitie wist te halen. Vier jaar op rij werd er geen enkele competitie wedstrijd verloren:
Zo ziet u maar. Uw stellige mening dat geld de competitie vervalst hoeft niet altijd de juiste te zijn. Wellicht tijd om wat minder mee te lopen met de kudde? En wat meer zelfstandig na te denken? Zorg svp dat u minder gemakkelijk kan worden gemanipuleerd. En prik wat meer door de DVB heen (Dikke Vette Bullshit) die de media dagelijks verkondigen. Bezoek wat alternatieve sites en probeer het echte verhaal te vinden.
Bron: het veertig jarige jubileum boek van de KNVB, die toen nog niet koninklijk was, en dus gewoon de NVB heette. Het in 1929 verschenen boek is via de site boekwinkeltjes te koop voor tussen de 25 en de 50 euro.
Het echte verhaal vinden is soms best lastig. Zoveel is zeker. De belevingen van een speler, trainer, clubbestuur, voetbalbonden en het publiek (en hooligans) lopen soms nogal uiteen. Maar we hebben het nog steeds over één en hetzelfde spel.
Een simpele vraag is; hebben we het over al dan niet leuk tijdverdrijf, over (onder de professionals) de poen, over mensen die zich naar hartenlust kunnen uitleven en er een genoeg in schappen bepaalde prestaties neer te zetten. over een noodzakelijk kwaad (zoals mensen van de straat af houden), over… vul de puntjes meer in. Legio mogelijkheden, maar er kan misschien maar één de beste zijn. Of juist niet en is er sprake van bijvoorbeeld een drietal factoren die allemaal even belangrijk zijn.
Ook bijvoorbeeld kansen kun je vanuit verschillende perspectieven bekijken. Wat is de kans dat een straatvoetballer doordringt tot de hogere regionen en een sterspeler wordt? Of dat een plaatselijke club doordringt tot de eredivisie?
En hoe vindt degradatie plaats? Het zal een club maar gebeuren om vanuit de eredivisie omlaag te donderen. Speelden ze gewoon slecht? Of deden anderen het beter? Gaat zo’n club dan knarsetanden (slechte verliezer) of gunt die club de plaatsvervanger haar nieuwe positie van harte?
Veel stof om over na te denken. Maar gaat het er uiteindelijk niet om dat de sfeer goed blijft? Zonder ervaring te hebben met professionele voetwedstrijden, kan ik me voorstellen dat hoge prijzen voor toegangskaartjes en extreme beloningen voor sterspelers de sfeer wat (of misschien wel veel) bederven. Maar de belangrijkste spelbedervers zijn denk ik wel spelers die zich niet aan de spelregels houden. Want als een scheids maar genoeg gele en rode kaarten uitdeelt, dan blijft er geen speler meer over 😉 Dan is het spel uitgespeeld. En daar zit niemand op te wachten. Tenzij een ieder overstapt op een andere sport, maar als dat zou gebeuren dan zou het ook daar weer fout gaan. Want cultuur verhuist gewoon mee natuurlijk, ook al zou het spel veranderen.
Een leerzaam en waargebeurd verhaal:
Omstreeks 1996 kwam via een stichting die zich bezighoudt met asielzoekers en illegalen (Nidos) een Surinaamse jongen bij ons als pleegzoon. Een schrijnend verhaal. Hij werd beschouwd als illegaal. Terwijl wij ons afvroegen of degenen die hem als illegaal beschouwden eigenlijk wel op deze planeet thuishoren. Hij werd beschouwd als geestesziek. De overheidsmachine gedoogde hem in Nederland onder de voorwaarde dat hij psychiatrische behandeling zou ondergaan. In afwachting daarvan werd hij bij ons geplaatst.
Wat gebeurde er? De jongen (Jurwin) hechtte zich vrij snel aan ons. Hij noemde mijn vrouw ‘ma’, kwam graag bij ons zitten, zocht lichamelijk contact, voelde zich op zijn gemak. Hij mocht niet naar school (want illegaal), dus regelden we een baantje voor hem als vrijwilliger bij een verpleeghuis genaamd Salem (wat achteraf ‘zuur’ blijkt te betekenen). Vanwege zijn gedrag had personeel daar sympathie voor hem. Een echt aardig knul, weliswaar simpel, maar met een goed hart. Beslist niet gestoord. Hij speelde graag voetbal. Hij was niet alleen een liefhebber, maar had het ook echt in zijn bloed zitten. Hij speelde errug goed. De potentie om een serieuze betaalde speler te worden was er. De overheidsmachine vond echter dat hij in een psychiatrische inrichting opgenomen moeten worden en trad bevoogdend op. We hebben het hart van deze jongen zien breken toen hij merkte dat hij bij ons weg moest. Wat ons pijn deed. Vervolgens zijn we hem uit het oog verloren en kwam hij met verkeerde vrienden in contact. Een hemeltergend verhaal over potentie die (vooralsnog?) verloren is gegaan.
Dit is één van de trieste voorbeelden die we hebben meegemaakt. Mensen met potentie die verkeerd ingeschat worden, verkeerd beoordeeld worden en een bestaan in de marge dienen te leven. En dat… is een spelbreker.
Als er iets is dat een spel verpest, dan is dat wel dat goede mensen met potentie weinig of geen kansen krijgen, niet mogen functioneren zoals dat zou kunnen. Niet iedereen zegt; “give me liberty, or give me death”. Liberty in deze context zoals in “laat me tot mijn bestemming komen”. Maar misschien zit ‘m daar wel de kneep. Alleen wie vol blijft houden en zich niet laat ontmoedigen arriveert. De rest strandt onderweg, soms vanwege en gebrek aan wilskracht, soms alleen maar omdat anderen last hebben van gemakzucht of waandenkbeelden. Dat hebben we te vaak zien gebeuren. Daar kunnen we teveel verhalen over vertellen.
Club voetbal een sportieve strijd?
Als het vroeger al niet anders was dat een paar clubs vaak bovenaan eindigden of ver kwamen in knock-out competities, dan komt de vraag boven waarom.
Mogelijke antwoorden:
1. Grote clubs bevinden zich vooral in dichtbevolkte centra, kleine clubs vaak in de dunner bevolkte regio’s. Dit levert automatisch op een grotere toelevering van jong talent, hogere recettes, meer mogelijkheden tot steun van plaatselijke autoriteiten, enz.
2. Grote clubs spelen vaker tegen sterkere (buitenlandse) tegenstanders, waardoor hun spelers en begeleiders meer kunnen leren.
3. De druk om te winnen is bij een grotere club groter dan bij een kleine club indien zij tegen elkaar spelen. Het overgrote deel van de competitiewedstrijden betreft wedstrijden van kleine tegen grote clubs. In knock-out competities staan ook pas in de eindfase relatief meer grote clubs tegenover elkaar.
4. Goede spelers bij kleine clubs vertrekken ook bij niet zulke hoge verdiensten naar de grote clubs. Iedereen wil wel eens kampioen worden, met betere spelers spelen en vaker in een groter stadion toegejuicht worden.
5. Ook de staf, trainers en overige begeleiders zien een stap van een kleine naar een grote club als promotie. Grote clubs kunnen daardoor bekwamer personeel voor hun team krijgen. Spelers van grote clubs worden daardoor beter begeleid.
6. Geraffineerdheid; de spelers van de grote club worden fanatieker begeleid om het spel via al of niet sportieve trucs, waarmee tegenstanders of scheidsrechters in de maling worden genomen, naar zich toe te trekken.
7. Intimidatie; de kleine club is de psychologisch onderliggende partij. De spelers daarvan missen uit grotere onzekerheid kansen.
8. Scheidsrechters en grensrechters zijn ook geïntimideerd door het fluiten van een grote club versus een kleine club. Het voordeel van de twijfel gaat vaker naar de grote club. De grote clubs hebben ook meer voordeel van een thuisfluiter.
Veel van deze punten vertonen een soort van vicieuze cirkel. Je kan je afvragen of deze situatie overeenkomt met het begrip sportiviteit. Bij een sportieve strijd denk je aan een strijd met middelen die volgens de regels van de betreffende sport gevoerd wordt. Verder moet elke deelnemer of elk team een ongeveer gelijke kans hebben om zich voor te bereiden. Niet elke deelnemer of elk team hoeft die kans te benutten, maar die kans moet hij of het wel hebben zo voelen we uit rechtvaardigheid. De gecommercialiseerde sportbeoefening van vandaag maar ook al de ’amateur’ beoefening van gisteren, dat laat de schrijver zien, voldoet daar niet aan.
Bertuz [4] reageerde op deze reactie.
@anp rebel [3]: Het voetbal wordt door andere factoren dan geld verpest, is dat wat u wilt zeggen?
Al die zaken die u noemt, doen zich inderdaad voor. Maar als club kun je toch verhuizen, je kunt toch proberen om ook groot en machtig te worden, je kunt toch mentale trainingen volgen, zodat je je niet geïntimideerd voelt? Het lijkt wel of ik Calimero hoor.
Voetbal is gelijk aan sex je moet het doen en niet alleen koeken
Alle moeilijkheden, komen voort uit GELD!!
Let er maar eens op!
In een maatschappij zonder GELD;
Is een ieder, welgesteld!
Nico [7] reageerde op deze reactie.
@Philosoof G&R Eigenwijs [6]: Geld, een munt, wordt ook wel vergeleken met mensen. Die intrinsieke waarde hebben. De ooit gouden florijn werd een gouden gulden werd een zilveren gulden die steeds meer ‘vernikkeld’ werd. Op het einde (1967) was er alleen maar nikkel over.
Als geld een probleem is… dan is dat veroorzaakt doordat er ofwel aan valsemunterij gedaan wordt, ofwel de spelregels inzake geld niet nageleefd worden. Een voetbalspel is een stuk minder leuk als de scheids of spelers zich niet aan (spel)regels houden. Hetzelfde geldt voor mensen die zich niet aan natuurwetten of morele normen houden. Dat is een soort van valsemunterij waardoor spelregels verstoord raken. En de lol ervan af raakt.
Als woestijngrond vruchtbaar gemaakt kan worden, dan kan dat ook bij een verdord voetbalspel of het regeren van een verdorde bevolking.
Philosoof G&R Eigenwijs [9] reageerde op deze reactie.
Als het voetbalspel inderdaad verpest is, dan kunnen liefhebbers een voorbeeld nemen aan Israëlische wetenschappers die een inspirerende methode ontwikkelden om bomen en zelfs bossen te planten op woestijngrond. Mensen en dieren hebben het daar inmiddels naar hun zin. Opfrissen en weer vruchtbaar maken (van grond of een groepsmechanisme zoals een voetbalspel), een kwestie van creativiteit?
@Nico [7]:
Geld is het gereedschap, waar mee de wereld verpest word!
Comments are closed.