Een probleem als er neergekeken wordt op ‘onderontwikkelde’ mensen. Mensen krijgen nu eenmaal geen gelijke kansen. Een culturele context, geslacht, huidskleur, sociale klasse en/of in sommige gevallen zelfs religie kan niemand kiezen, je wordt ermee opgezadeld. En het gebeurt zelden dat je gewoon de waarheid wordt verteld, dus ontwikkelen is geen vanzelfsprekendheid. Het is een strijd.
Geen probleem als diversiteit (voortkomend uit ongelijkheid) wordt gewaardeerd.
De rest… is meer een academische discussie.
Zolang een ieder het naar zijn zin heeft, niet!
Ongelijkheid is diversiteit
Ongelijkwaardigheid is onrecht.
De ongelijkwaardigheid, dat de een meer waar is dan de ander grondrechtelijk. Omdat je ouders arm zijn, je huid donker is, of je mensen van je eigen geslacht neukt.
Ongelijkheid is dat ik als Jaas een interessanter persoon ben dan jij, maar dat is nog geen onrecht.
Ongelijke inkomens en vermogens
De stelling dat miljardairs gunstig zijn voor een samenleving wordt niet onderbouwd. Dat zij daarom dus met rust moeten worden gelaten ook al kan minstens 20% van de bevolking nauwelijks rondkomen en de meerderheid heel goed op zijn uitgaven moet letten wordt ook niet plausibel gemaakt. Enkele punten die juist tegen de stelling kunnen worden ingebracht:
1. Multimiljardairs als Bill Gates zijn niet zo rijk geworden, omdat ze ooit eens in een garage aan een concept computer hebben gesleuteld. Zijn relatief absurd grote vermogen heeft te maken met het afsluiten van markten, het uitsluiten van vrije mededinging, het opkopen van vervolguitvindingen, het in verhouding tot hun arbeidsproductiviteit heel laag betalen van werknemers, volggedrag van de medemens, mazzel, enz. Uit de wijze waarop multimiljardairs ontstaan volgt dus niet dat ze gunstig voor de samenleving zijn.
2. Er zijn zeer getalenteerde mensen die een even grote bijdrage aan de kwaliteit van leven voor hun medemens hebben geleverd die nooit multimiljardair zijn geworden; sterker nog, die helemaal geen grote rijkdom hebben gekend. Een willekeurig voorbeeld is Dr. Semmelweis met zijn ontdekking over besmettelijke ziekten. Hieruit volgt dat ook als er geen buitensporige relatieve verschillen in vermogen en inkomen aan de orde zijn er desondanks baanbrekend werk verricht wordt.
3. De samenleving die multimiljardairs heeft zit met een probleem. Deze multimiljardairs beïnvloeden in hun eentje investeringsstromen. Maar wat weten zij over de noden van de samenleving als geheel? Wat weten zij over baanbrekend werk buiten hun eigen beroepsomgeving dat wellicht met een financieel duwtje in de rug geholpen kan worden? Het is onmogelijk voor een mens om in onze samenleving alles bij te houden. Elk mens weet maar een heel klein beetje van wat er allemaal door zijn miljarden medemensen is uitgedacht. Zelfs al zou die mens baanbrekend werk geleverd hebben in het verhogen van de arbeidsproductiviteit op een specifiek terrein op enigerlei moment.
4. Bovendien heeft elk mens de neiging om zijn eigen werk, zijn eigen bedrijfstak, belangrijker te vinden dan wat anderen in ander soort werk doen. Dat geldt ook voor multimiljardairs. Met multimiljardairs weet je daarom dan ook zeker dat een optimale allocatie van middelen ver te zoeken zal zijn.
5. Maar niet alleen daarom. Een multimiljardair is kwetsbaar in zijn vermogen. Een mens zonder vermogen is dat niet. De miljardair zal zijn vermogen willen bewaren of door middel van zijn vermogen zijn rijkdom nog willen vergroten. Dat maakt hem chantabel voor politieke vijanden. Die kunnen hem immers zijn vermogen afpakken. Hij zal daarom meepraten met politieke machthebbers om voorstellen te steunen die evident in strijd zijn met het maatschappelijk belang. Een voorbeeld is wederom die Bill Gates. Recent geeft hij aan een voorstander te zijn van belasting op robotisering. Nota bene een man van de automatisering!
6. Een stap verder is dan nog het initiatief van de multimiljardair om zijn geld in te zetten om rechters, andere ambtenaren, nieuwsorganisaties, leidinggevenden in zijn of andermans organisaties, om te kopen. Hen daarmee in de verleiding te brengen onjuiste beslissingen en onjuiste informatie te verstrekken of informatie aan de samenleving te onthouden. Met het geld kunnen zelfs valse complete protestbewegingen in arme landen gefinancierd zijn. Al deze bepaald niet louter denkbeeldige verschijnselen heb je niet als je geen absurd rijken hebt.
7. En dan is nog niet eens aan de orde geweest hoe het bestaan van multimiljardairs over komt bij de rest van de bevolking. CEO’s en andere hooggeplaatsten van grote ondernemingen en instanties spiegelen zich aan de positie van de multimiljardair. Als hij 500 miljoen per jaar binnen mag harken, dan mogen zij zichzelf toch zeker wel 5 miljoen als salaris geven. Bijna al die mensen vinden van zichzelf dat ze geweldige kwaliteiten hebben. We hebben de enorme explosie van de inkomens van hen die hun eigen inkomen mogen bepalen gezien. Vaak worden ter verdediging daarvan vergelijkingsmaatstaven aangelegd. Graaiers doen geen baanbrekend werk. Die houden zich bezig met graaien.
8. Een andere groep zijn de echte talenten. Zij die in staat zijn tot baanbrekend werk. En daar ook wel belangstelling voor hebben. Maar als zij zien welke schamele beloning zij mogen ontvangen in vergelijking met die van hun superieuren, die hen in het beste geval niet tegenwerken, dan knappen er daar nogal wat van af. Sommigen gaan hun talent dan inzetten om ook te graaien. Ze maken knappe misleidende software, verkopen illegale voorkennis, manipuleren kapitaalmarkten, weten menige letterlijk self-made miljonair met slimme trucs als ‘beleggingsexpert’ geld weer af te pakken of duiken gewoon onder in typische van oudsher beschermde graaiberoepen als advocaat of makelaar/handelaar. Van baanbrekend werk waar de samenleving wat aan heeft komt niet veel meer terecht.
9. Maar misschien nog het belangrijkste punt dat ingebracht kan worden is de houding van de doorsnee mens. De mens aan wie dat allemaal voorbijgaat, maar die zo gevoelig is voor autoriteit, tegen anderen op kijken en willen geloven dat wat zij zeggen juist is en hun mening willen delen. Multimiljardairs zijn in hun ogen onbereikbare mensen. Mensen die blijkbaar over superieure kwaliteiten beschikken, want anders waren ze toch niet zo rijk geworden? Multimiljardairs stimuleren volggedrag. Ze werken niet als voorbeelden. Een defensie technicus of een bibliothecaresse weet echt wel dat met hard doorwerken hij of zij niet in de buurt zal komen. Al gaat hij of zij zelfs overwerken. Om je dan met je eigen lot te verzoenen kiest een groot deel ervoor om zichzelf te belazeren. Men gaat onkritisch de absurde inkomens- en vermogens verschillen bejegenen en zelfs actief verdedigen zonder dat men weet waarover men praat of realiseert wat de gevolgen kunnen zijn. Dan kan men zichzelf tegenkomen in een lege collegezaal en een videofilmpje zien maken waarin men suggereert dat de multimiljardairs vooral met rust moeten worden gelaten.
De enige ongelijkheid tussen man en vrouw is dat een man staande plast en een vrouw zittend (uitzonderingen uitgesloten)!
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat u ermee instemt.Ok
Kort en bondig samengevat: Ja en nee.
Een probleem als er neergekeken wordt op ‘onderontwikkelde’ mensen. Mensen krijgen nu eenmaal geen gelijke kansen. Een culturele context, geslacht, huidskleur, sociale klasse en/of in sommige gevallen zelfs religie kan niemand kiezen, je wordt ermee opgezadeld. En het gebeurt zelden dat je gewoon de waarheid wordt verteld, dus ontwikkelen is geen vanzelfsprekendheid. Het is een strijd.
Geen probleem als diversiteit (voortkomend uit ongelijkheid) wordt gewaardeerd.
De rest… is meer een academische discussie.
Zolang een ieder het naar zijn zin heeft, niet!
Ongelijkheid is diversiteit
Ongelijkwaardigheid is onrecht.
De ongelijkwaardigheid, dat de een meer waar is dan de ander grondrechtelijk. Omdat je ouders arm zijn, je huid donker is, of je mensen van je eigen geslacht neukt.
Ongelijkheid is dat ik als Jaas een interessanter persoon ben dan jij, maar dat is nog geen onrecht.
Ongelijke inkomens en vermogens
De stelling dat miljardairs gunstig zijn voor een samenleving wordt niet onderbouwd. Dat zij daarom dus met rust moeten worden gelaten ook al kan minstens 20% van de bevolking nauwelijks rondkomen en de meerderheid heel goed op zijn uitgaven moet letten wordt ook niet plausibel gemaakt. Enkele punten die juist tegen de stelling kunnen worden ingebracht:
1. Multimiljardairs als Bill Gates zijn niet zo rijk geworden, omdat ze ooit eens in een garage aan een concept computer hebben gesleuteld. Zijn relatief absurd grote vermogen heeft te maken met het afsluiten van markten, het uitsluiten van vrije mededinging, het opkopen van vervolguitvindingen, het in verhouding tot hun arbeidsproductiviteit heel laag betalen van werknemers, volggedrag van de medemens, mazzel, enz. Uit de wijze waarop multimiljardairs ontstaan volgt dus niet dat ze gunstig voor de samenleving zijn.
2. Er zijn zeer getalenteerde mensen die een even grote bijdrage aan de kwaliteit van leven voor hun medemens hebben geleverd die nooit multimiljardair zijn geworden; sterker nog, die helemaal geen grote rijkdom hebben gekend. Een willekeurig voorbeeld is Dr. Semmelweis met zijn ontdekking over besmettelijke ziekten. Hieruit volgt dat ook als er geen buitensporige relatieve verschillen in vermogen en inkomen aan de orde zijn er desondanks baanbrekend werk verricht wordt.
3. De samenleving die multimiljardairs heeft zit met een probleem. Deze multimiljardairs beïnvloeden in hun eentje investeringsstromen. Maar wat weten zij over de noden van de samenleving als geheel? Wat weten zij over baanbrekend werk buiten hun eigen beroepsomgeving dat wellicht met een financieel duwtje in de rug geholpen kan worden? Het is onmogelijk voor een mens om in onze samenleving alles bij te houden. Elk mens weet maar een heel klein beetje van wat er allemaal door zijn miljarden medemensen is uitgedacht. Zelfs al zou die mens baanbrekend werk geleverd hebben in het verhogen van de arbeidsproductiviteit op een specifiek terrein op enigerlei moment.
4. Bovendien heeft elk mens de neiging om zijn eigen werk, zijn eigen bedrijfstak, belangrijker te vinden dan wat anderen in ander soort werk doen. Dat geldt ook voor multimiljardairs. Met multimiljardairs weet je daarom dan ook zeker dat een optimale allocatie van middelen ver te zoeken zal zijn.
5. Maar niet alleen daarom. Een multimiljardair is kwetsbaar in zijn vermogen. Een mens zonder vermogen is dat niet. De miljardair zal zijn vermogen willen bewaren of door middel van zijn vermogen zijn rijkdom nog willen vergroten. Dat maakt hem chantabel voor politieke vijanden. Die kunnen hem immers zijn vermogen afpakken. Hij zal daarom meepraten met politieke machthebbers om voorstellen te steunen die evident in strijd zijn met het maatschappelijk belang. Een voorbeeld is wederom die Bill Gates. Recent geeft hij aan een voorstander te zijn van belasting op robotisering. Nota bene een man van de automatisering!
6. Een stap verder is dan nog het initiatief van de multimiljardair om zijn geld in te zetten om rechters, andere ambtenaren, nieuwsorganisaties, leidinggevenden in zijn of andermans organisaties, om te kopen. Hen daarmee in de verleiding te brengen onjuiste beslissingen en onjuiste informatie te verstrekken of informatie aan de samenleving te onthouden. Met het geld kunnen zelfs valse complete protestbewegingen in arme landen gefinancierd zijn. Al deze bepaald niet louter denkbeeldige verschijnselen heb je niet als je geen absurd rijken hebt.
7. En dan is nog niet eens aan de orde geweest hoe het bestaan van multimiljardairs over komt bij de rest van de bevolking. CEO’s en andere hooggeplaatsten van grote ondernemingen en instanties spiegelen zich aan de positie van de multimiljardair. Als hij 500 miljoen per jaar binnen mag harken, dan mogen zij zichzelf toch zeker wel 5 miljoen als salaris geven. Bijna al die mensen vinden van zichzelf dat ze geweldige kwaliteiten hebben. We hebben de enorme explosie van de inkomens van hen die hun eigen inkomen mogen bepalen gezien. Vaak worden ter verdediging daarvan vergelijkingsmaatstaven aangelegd. Graaiers doen geen baanbrekend werk. Die houden zich bezig met graaien.
8. Een andere groep zijn de echte talenten. Zij die in staat zijn tot baanbrekend werk. En daar ook wel belangstelling voor hebben. Maar als zij zien welke schamele beloning zij mogen ontvangen in vergelijking met die van hun superieuren, die hen in het beste geval niet tegenwerken, dan knappen er daar nogal wat van af. Sommigen gaan hun talent dan inzetten om ook te graaien. Ze maken knappe misleidende software, verkopen illegale voorkennis, manipuleren kapitaalmarkten, weten menige letterlijk self-made miljonair met slimme trucs als ‘beleggingsexpert’ geld weer af te pakken of duiken gewoon onder in typische van oudsher beschermde graaiberoepen als advocaat of makelaar/handelaar. Van baanbrekend werk waar de samenleving wat aan heeft komt niet veel meer terecht.
9. Maar misschien nog het belangrijkste punt dat ingebracht kan worden is de houding van de doorsnee mens. De mens aan wie dat allemaal voorbijgaat, maar die zo gevoelig is voor autoriteit, tegen anderen op kijken en willen geloven dat wat zij zeggen juist is en hun mening willen delen. Multimiljardairs zijn in hun ogen onbereikbare mensen. Mensen die blijkbaar over superieure kwaliteiten beschikken, want anders waren ze toch niet zo rijk geworden? Multimiljardairs stimuleren volggedrag. Ze werken niet als voorbeelden. Een defensie technicus of een bibliothecaresse weet echt wel dat met hard doorwerken hij of zij niet in de buurt zal komen. Al gaat hij of zij zelfs overwerken. Om je dan met je eigen lot te verzoenen kiest een groot deel ervoor om zichzelf te belazeren. Men gaat onkritisch de absurde inkomens- en vermogens verschillen bejegenen en zelfs actief verdedigen zonder dat men weet waarover men praat of realiseert wat de gevolgen kunnen zijn. Dan kan men zichzelf tegenkomen in een lege collegezaal en een videofilmpje zien maken waarin men suggereert dat de multimiljardairs vooral met rust moeten worden gelaten.
De enige ongelijkheid tussen man en vrouw is dat een man staande plast en een vrouw zittend (uitzonderingen uitgesloten)!
Je zegt hier zinnige dingen, ANP Rebel
Poepen doe ik liever staand, plassen zittend !
Ik ben daar heel individualistisch in
Comments are closed.