#CATALANGATE

Op 18 april bracht The New Yorker in een uitgebreide reportage [1] het grootste geval van spionage in een EU-land aan het licht. De Canadese organisatie Citizen Lab had de spionage van 65 Catalanen die voor de onafhankelijkheid waren, met de programma’s Pegasus en Candiru gedocumenteerd [2]. De zaak kreeg de naam #CatalanGate.

Dictaturen bespioneren. De Washington Post schat dat wereldwijd zo’n 50.000 mobiele telefoons het slachtoffer zijn geworden van Pegasus. Maar dit kan geen aanvaardbare praktijk zijn in landen die beweren democratisch te zijn en rechten en vrijheden eerbiedigen. Daarom was het een schok te ontdekken dat Polen en Hongarije politieke dissidenten hadden bespioneerd met het vlaggenschipprogramma Pegasus van het Israëlische bedrijf NSO Group. Deze beweert de spionagesoftware alleen aan staten te verkopen om terrorisme en misdaad te bestrijden.

Nu schokt het de EU dat Spanje (welke andere staat kan het zijn?) sinds 2017 illegaal een groot aantal van haar burgers heeft bespioneerd. En dat heeft zij niet gedaan vanwege de dreiging van terrorisme of criminaliteit, maar omdat zij inbreuk heeft gemaakt op de privacy van mensen die deel uitmaken van een politieke beweging die volstrekt legitiem, geweldloos en democratisch is, zij het tegen de belangen van het Spaanse nationalisme in.

Er zijn 65 gedocumenteerde gevallen (leden van het Europees Parlement, leden van het Spaanse Congres en het Catalaanse Parlement, advocaten, journalisten, activisten…). Maar het zou om veel meer gevallen kunnen gaan. Ikzelf, die niemand belangrijk vind, vermoed dat mijn gsm besmet was omdat hij in augustus 2019 vreemde dingen deed, zoals telefoongesprekken opnemen en zelfs een bericht, dat ik niet geschreven heb, naar een familielid stuurde.

In werkelijkheid zijn wij Catalanen niet verbaasd dat wij bespioneerd zijn, en het is ook niet het ergste wat ons is aangedaan. Het Catalaans conflict heeft het Spaans nationalisme dusdanig tot waanzin gedreven, dat het de structuren van de Staat doordringt en zelfs geen democratische oplossing overweegt. Zij gebruiken het geweld en de staatsmiddelen om hun oplossing te vinden: het vernietigen van onze politieke beweging. In de jaren tachtig richtte Spanje tegen de ETA de terreurgroep GAL op om Basken te vermoorden, zoals de rechtbanken jaren later aantoonden met veroordelingen en vervolgens gratie voor de schuldigen. Tegen de Catalaanse onafhankelijkheid, een vreedzame en democratische beweging, nemen zij evenzeer hun toevlucht tot een vuile oorlog.

Zij stuurden 10.000 politieagenten naar Catalonië om het referendum van 2017 te verhinderen, waarbij zij 1.065 vreedzame kiezers sloegen en verwondden. Zij veroordeelden de leiders van 9 tot 13 jaar gevangenisstraf omdat zij een staatsgreep zouden hebben gepleegd (vals, want als wij met 2.300.000 activisten een staatsgreep zouden hebben gepleegd, zouden er doden zijn gevallen en zouden wij mogelijk onafhankelijk zijn, maar wij zijn een democratische en vreedzame beweging). Na 4 jaar moesten zij de gevangenen gratie verlenen omdat de zaak het beroep bij de Europese justitie niet zou hebben doorstaan. Evenzo worden meer dan 3.500 activisten vervolgt en wachten op hun oordeel. En de Rekenkamer heeft, op basis van hypothetische verduistering van een veertigtal ambtenaren en politici een borgtocht van 9 miljoen euro geëist. Dit bedrag werd later teruggebracht tot 5,6 miljoen euro en de zaak zal uiteindelijk worden geseponeerd voordat zij voor de Europese justitie komt. De rekenkamer heeft namelijk geen verduistering kunnen bewijzen. De vervolging door de rekenkamer met de bijbehorende borgtocht zijn niet bedoeld om iets te onderzoeken, maar om de politici en ambtenaren met deze exorbitante borgtochten economisch te gronde te richten.

We waren er dus zeker van dat ze ook onze privacy zouden aantasten. De miljoenen pro-onafhankelijkheidsactivisten hebben altijd in de wetenschap geleefd dat hun privacy geschonden kon worden. Niet alleen om bewijsmateriaal te verkrijgen over degenen tegen wie een gerechtelijk onderzoek loopt of om kennis te verkrijgen over plannen en strategieën, maar mogelijk voor een meer onuitsprekelijke misdaad: het verkrijgen van compromitterende informatie over de leiders om hen te chanteren en de onafhankelijkheidsbeweging af te remmen.

Maar het meest verontrustende aspect over CatalanGate was de reactie van de Spaanse pers, die vanaf de eerste dag de informatie verborgen hield. En toen zij het niet langer konden verbergen, stelde zij het niet voor als iets ernstigs, maar als iets normaals en aanvaardbaars tegen een beweging die zij interpreteert als een bedreiging voor Spanje. Bovendien nam zij de verklaringen van de Spaanse regering, die ontkende ook maar iets met de zaak te maken te hebben, voor lief. Kortom, de media en de politici volgen de lijn van het verbergen en het rechtvaardigen van rechtenschendingen van de Catalanen. Op deze manier wordt het spionageschandaal ontmenselijkt, iets wat eerder typisch is voor regimes uit andere tijden.

Tot nu toe heeft de EU de andere kant opgekeken en Spanje toegelaten om dit allemaal te doen. Altijd met de muziek dat men zich niet kan mengen in de interne aangelegenheden van een lidstaat. Nu deze illegale spionage de westerse wereld schokt (en de EU zelf raakt), zullen wij des te meer het valse spel van Spanje, dat volledig in strijd is met de EU-normen, aan het licht brengen en duidelijk maken dat de Catalaanse nationale minderheid het recht heeft om zich te bevrijden van de Spaanse onderwerping. Want Spanje onderwerpt en plundert de Catalaanse bevolking, een moderne pluralistische samenleving met haar eigen manier van doen.

ingestuurd naar info@vrijspreker.nl

meer linkjes:

Amnesty

The Washington Post

The Guardian

Le Monde

Politico

Politico

DW

Reuters

The New Yorker