Martin Bosma toont aan dat D66 in 55 jaar niets aan de bestuurlijke vernieuwing heeft bijgedragen.

Sterker nog, ze zijn de laatste jaren vooral negatief bezig en hebben onder meer meegeholpen het referendum de nek om te draaien.

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

13 REACTIES

  1. Alsof dit louter voor d66 geldt, ze zijn allemaal overbodig. Ook de pvv slaat nog geen deuk in een pakje boter met een leider die steevast onzin gaat roepen vlak voor de verkiezingen. Is het niet Gideon van Meijeren die heeft aangegeven geen oplossingen vanuit de politiek te verwachten. Het systeem is stuk, democratie een illusie en overgenomen door alles met Big ervoor. Wel is het altijd een genot om te luisteren naar Bosma maar dat was het dan ook. Bestuurlijke vernieuwing, hmm, wellicht is het geen goed idee om bestuurt te worden.

    • Martin Bosma weet het mooi te zeggen en slaat net zo min een deuk in een pakje boter. Hij geeft mooie colleges. Dan zie je de schaarse andere aanwezigen kijken met een blik van “daar gaan we weer”. Videootje na de show op het internet en dat is het dan. Het lijkt mij een vreselijk leeg bestaan als lid van de tweede slaapkamer. De ene helft is stemvee voor het kabinet. De andere helft zit er meestal voor spek en bonen bij. En alles blijft zoals het was.

      D66 is denk ik opgericht door en voor types die via de andere partijen niet snel genoeg de weg naar het pluche konden vinden. Zo lijkt het in elk geval. Hebben ze ooit in een gemeente iets ‘vernieuwends’ voor elkaar gekregen?

      • ‘Vernieuwing’ is slechts een ideologische slogan van statisten, product van het denken dat niet verder komt dan slogans, dus niet-denken. Klassiek liberalen en libertairen moeten zich zover als mogelijk van statisten slogans houden.

        Bestuurlijke vernieuwing in termen van ware liberalen betekent -in de context van een situatie van woekerend statisme, en zo men die door statisten gemunte slogan al zou hanteren (niet dus..): VERWIJDERING van bestuur.
        Bestuurlijke vernieuwing in de mond van statisten (zoals D66) betekende: meer bestuur, meen macht, meer reguleren. Nu men aan de macht is, is dat niet meer nodig natuurlijk.

        Er hangen hier af en toe teveel statisten rond in de commentaar secties, die niet veel meer doen dan statisten-rook blazen, een lucht die dan weer gezuiverd moet worden door de analytische benadering van ware liberalen.

    • Alle partijen die zetels hebben in de tweede kamer zijn statisten partijen, allemaal woekerend statisme, inclusief degenen die zeggen iets met klassiek liberalisme te hebben.
      Alleen bij de FvD broeit wat, maar als de FvD macht zou krijgen, dan zal je daar ook een gevecht krijgen tussen statisten en degenen die werkelijk vrijheidslievend zijn, en dat zal dan waarschijnlijk weer tot een machtsgreep binnen de partij, en een split leiden. Statisten zijn immers op macht uit.
      Ik verwacht dus ook geen ‘oplossing’ van de FvD, totdat men intern de ‘closet’ statisten heeft gedumpt, en dat heeft overleefd.
      Na een eeuw van woekerend statisme en overheids-afgoderij in Nederland zal het terugwinnen van de vrijheid geen kleine opdracht zijn, en het zal eerder de wal zijn die het schip moet keren (meer totalitarisme), dan dat het schip op een makkelijker wijze een andere koers gaat varen.

  2. In de negentiende eeuw werden democraten in Nederland gezien als gevaarlijke radicalen, en terecht. Democratie betekent alleen vrijheid in theorie, het ideaal. In werkelijkheid is de democratische mens een vrije radicaal die de samenleving brengt tot een intensieve over-politisering, het hele leven wordt dan meer en meer beheerst door politiek. Men komt tot een toestand van een duizend kleine dictatortjes die allemaal aan de knoppen willen zitten en de ander reguleren en beheersen. Die legers van kleine dictatortjes en weldoeners maken tezamen meer wetten en reguleringen, en hebben tezamen een grotere grip op de samenleving dan ene dictator in samenleving waar één dictator aan de macht is.
    Behalve een paar democratieën op hele kleine schaal, met een hele kleine overheid, zijn alle historische democratieën dezelfde weg van tirannie gegaan.

    D66 doet in die zin wat eigen is aan democratische vrije radicalen, die fanatici willen eerst bestuurlijke macht vernieuwen, d.w.z. zelf aan de macht komen, en als men op de troon zit, dan worden het dictatoriale puriteinen. Dat laatste is slechts de andere kant de medaille van het radicale fanatisme wat eraan ten grondslag ligt. In het geheel niet tegenstrijdig.

    De democratie is na de negentiende eeuw langzaamaan door propagandisten gekoppeld aan vrijheid, het lijkt me duidelijk dat de groei van de overheid door de twintigste eeuw, de groeiende grip van de overheid op de samenleving in de verste verte geen product kan zijn van vrijheidslievendheid. Dus democratie in de praktijk is radicalisme, demagogie en de bijkomende dictatuur van fanatici.
    De negentiende-eeuwse mens was in de niet democratische samenleving veel vrijer dan de twintigste eeuwse mens in de democratische. Dus i.p.v. altijd maar te klagen ‘dit is geen democratie’, wordt het wellicht tijd om te onderkennen dat dit democratie in de praktijk is. Anders blijft men net zoals de voorstanders van communisme hangen in het idee dat het communisme van de praktijk niet het ‘ware communisme’ was. Democratie als vrijheid heeft nooit bestaan, afgezien van een paar voorbeelden op hele kleine schaal.
    De mythe dat het volk vrijheidslievend is moet nu toch wel eens doorgeprikt worden. Het democratische volk wil sociale zekerheid, en dat leidt tot dictatuur, het volk is grotendeels anti-avontuur, anti-initiatief, anti-individueel, men is bereid om gigantische veel vrijheid op te geven, als maar zekerheid beloofd wordt. Vandaar ook dat men het kapitalisme van alles de schuld geeft, en het zoveel mogelijk in wil binden.

    • Een stukje geschiedenis, hoe de toen nog vrijheidslievende Nederlander tegen democratie aankeek:

      https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1611894419835747

      Democratie betekende in werkelijkheid dat men steeds meer inspraak wilde, d.w.z. bestuurlijke vernieuwing voor inspraak, om de ander steeds meer te reguleren en controleren, en inspraak van de arbeiders, om hun handen via belasting in de zakken van kapitalisten te steken, en om allerlei privileges voor zichzelf op te eisen. Sociale zekerheidsdictatuur, solidariteits’ dictatuur van het proletariaat.

  3. Democratie heeft niets met maximale of minimale vrijheid te maken. Democratie is niets meer en niets minder dan een staatsvorm. Een meerderheid dicteert. En met minderheden wordt rekening gehouden. Van dit laatste is inmiddels niet veel meer overgebleven.

  5. Kleuterschooltje spelen, op Uw kosten uiteraard
    Glas, plas, was
    En terug naar af

    Volgende ‘spreker’ graag

Comments are closed.